Norðri - 15.03.1856, Síða 1

4. ár.
N 0 R D R I.
1856.
1.5. ISarz. .5.
Traustataksdómur.
Jaannig hafa almennt verib nefnd drslit hins sunn-
lenzka landsyíirrjettar í sakamáli Gísla nokkurs
Jdnssonar, sem hjer um áriö t«5k af austanpdst-
inum, þá hann var staddur á Akureyri, brjef til
Jdhannesar bónda þorkellssonar á Dýrfinnastöö-
um í SkagafirÖi ásamt meÖ 16 spesíum, er brjef-
inu fylgdu í innsiglubum umbúöum, og undir-
gekkst hann aÖ koma hvorutveggju til skila; en
sro leysti hann þetta óráÖvandlega af hendi,
ab hann hjelt hjá sjer brjefinu, smokkaÖi um-
búöunum utan af peníngunum, án þess þ<5 aÖ
brjóta innsigliö, er fyrir þeim rar, og brúkaÖi þá
svo í sjálfs síns þarfir; fór hUnn síÖan austur í
Múlasýslur, en gat um ekkert viö Jóhannes.
Laungu seinna fannst brjefiö og umbúöirnar í
rdmi Gísla þar, sem hann átti heima fyrir* aust-
an, og var þá opinber ransókn hafin gegn hon-
um og hann dæmdur fyrir NorÖurmúlasýsIu auka-
rjetti -27. Júní 1854, til 20 vandarhagga refsíng-
ar og málskostnaöar dtláta fyrir tiltæki sitt.
þessum dómi skaut Gísli til yfirrjettarins og
fjell þá hinn svo nefndi traustataksdómur
í þessu máli, þar sem landsyfirrjetturinn dæmdi
rjett aÖ vera: aÖ Gísli Jónsson ætti í sök
þessari af ákærum sækjanda sýkn aö
vera, en þó greiÖa allan löglegan kostn-
aí> af málssókninni bæÖi fyrir undir og
y fird ómi.
AmtmaÖurinn fyrir norban og austan áfrí-
abi þessum dómi fyrir Ilærstarjett, er 29. októ-
ber f. á. lagÖi nýjan dóm á máliÖ, og dæmdi
Gísla Jónsson til 20 vandarhagga refsíng-
a r, auk málskostnabar dtláta.
þannig fjekk hinn sunnlcnzki traustataksdóm-
ur þau afdrif, sem viÖ var ab búast, og sem' all-
ir vinir rábvendninnar máttu eptir æskja.
Öllu heldur af tilviijun enn tilhlutun annara,
kom mjer fyrir sjónir Dómsakt landsyfirrjettarins,
í máli því, sem höfÖab var gegn fyrrum aöstoÖ-
ar presti M. Thorlacius.
I þessu máli hafbi jeg veriÖ kallaÖur til sem
vitni í hjeraÖi og afiagbi þar eiÖ upp á vitnis-
burb minn; og þóttist jeg bæÖi hafa fullkomna
greind til aö vita um hvaö jeg vitnaÖi og hrekkja-
laust áform aö láta þab vera sannleikan. Engu
aÖ síÖur hefur verjandi málsins viÖ landsyfirrjett-
inn, Organisti Pjetur Gudjohnsen, látiÖ sjer sæma
í varnarskjali sfnu, aö eigna mjer, aÖ jeg bæöi liafi
veriÖ 8vo hálfsofandi, og þar aÖ auki — aÖ skilja
er — svo vínringlaÖur, undir því vibtali, sem
presturinn átti vib mig, og um hvab jeg vitnaöi,
aÖ jeg hafi valla getaö veitt orÖum hans og mein-
íngum þeirra rjetta eptirtekt, og þar ab auki
hefur hann fullthermt „aÖ jeg væri alþekktur slaÖr-
ari þar (hjer) í sveit“. þaö heföi verib sök sjer
og í ebli sínu, þó Organistinn hefÖi — prestin-
um til málbóta — viljab ógilda vitnisburÖ minn,
fyrir þaö hann var einstakur, en hitt varÖi mig
síet, aÖ hann vildi ógilda hann fyrir óráÖvendni
mína, og þykir mjer þaÖ mjög ílla skarta á hon-
um, og þaÖ í opinberum rjettarskjölum, aö til-
leggja sjer ókunnugum og fjarlægum manniskamm-
ir og lesti, svona aÖ raunarlausu.
Jeg finn mig því kndÖan til, hjer fyrir allra
landsmanna augum og eyrum, aö skora á Orga-
nista Islands, herra Pjetur Gudjohnsen, aÖ færa
sönnur á þessi meiöandi ummæli um mig, „aö
jeg sje alþekktur slaörari hjerí sveit*,
og gjöri hann þaö ekki nje geti, lýsi jeg hann
lygara ab þessum ummælum, og ætla hann sam-
kvæmt NL. 6. 21. 6. eiga sjálfan meÖ rjettu
skiliÖ þetta sama nafn.
I ástæöum fyrir dómi sínum, í þessu sama
máli, hefur landsyfirrjetturinn þókst finna þab
í rjettargjörbum málsins, aö jeg hafi átt óljetta
stdlku, en um þaÖ töluÖu rjettargjörÖirnar eins lít-