Norðri - 24.01.1857, Side 3

11
haga uppástungum hans svo, a?> kostnaburinn yrli,
ckki g r ó f u r, eins og einn þinginafcur komst aS orki,
og aS minnsta kosti ofuiikiil í samanburbi vife gagn
þab, sem búast mátti vib, af) menn nelbu af þess-
um síofnunura; og þafe er ebiiiegt, þó ab þing-
raenn sjeu erííbir fyrir ab koraa á fót þeim stofn-
unum, sem aubsjáanlega baka alþýbu raikil út-
gjöld. Aptur á mót virbist oss þab á engu byggt
sern einn bóndinn fór fram á, ab inenn vonubust
eptir, ab þessi nýju sveitastjórnarlög rnundu Ijeíta
álögum á bændastjettinni, því þess geta menn
ekki vonazt. j»ab sem nýtt og gott skipuiag á
sveitastjórui/ini á ab gjöra er þab, ab nibnrjöfn-
nnin á útgjöldunura til sveitarþarfanna verbi rjett-
látari og sanngjarnari, ab betur verbi sjeb fyrir
öiium áríbandi endurbótum sem sveitin eba hrepp-
urinn þarf meb, og ab beztu menn hreppsins
þannig fái fuila hvöt til ab skipa fyrir ab gjöra
þab sem giöra þarf, án þess ab liafa tillit ti! þess
hvort útgjöld sveitarinnar verba meiri eba minni
en þau hafa verib f>etta á vera ávöxturinn af
iiinum nýju sveitasijórnarlögum ; og þab, sem eink-
um á ab hvetja menn tii ab breyta hinum náver-
andi, er þab, ab svo margir duglegustu mennirn-
ir gcta ekki liaft nein veruieg áhrif á stjórn iirepps-
ins á ineban afe svona stendur.
Minna hiuta nefndarinnar á alþingi kom nú
vei saman vib meiri liiútann á inefean um hrepps-
nefndir og sýsiunefndir var afe ræfea; en þegar
kom til iiinna æbri úrskurbarvalda, þótti honuvn
ekki vera nóg samkvæmni í stjórn sveitarmálefn-
anria, og vildi einnig hafa nefnd tii ab iiafa hin
veikri röddu komife upp orbi, var „Geuevieve1' og „syst-
ir míu" fyrstu orbin sem hann mælti, og engi orfe fá lýst
glefei henuar, sem hafbi fæfezt og uppalizt meb honnm, þeg-
ar hún heyrfei pau. þegar húu hugsabi um, ab hann væri
iiú ekki ieugur skepna, som einungis gæti dregib audann,
án þess ab geta lýst nokkurri hugsuh siaui efenr tilflnningu,
sýndust henni þab nóg iaun fyrir sorglegar metur, or hún
hafbi vakafe yflr houum. Fyrst ab hauu var farinu ab geta
talab, hugsabi húil afe magnleysib mundi sniátt og smátt
hverfa. Armleggirnir tóku líka smátt og sniátt ab styrkjast,
og ekki leib á löugú afeur en hann gat bætt vib orbib „systir'
öbrum dýrmætum ástarorbum. „Systir gób“, „hjálp mfn og
hugguri", var hann vanur ab r.egja, og bætavjb Jieirri kæru
bæn, ab hún skyldi aumkvast yflr sig.
„0, já, já!“ svarabi hún þá; „Gub mun aumkvast yflr
okkur, og lofa mjer afe gjöra þig heilbrigfean mefe um-
hyggju minni og afehjúkruu". Eu ef afe, húu nrn leife og
sífeustu úrsiit málanua á liendi. þetta virfeist líka
í fljótu áiiti allásjálegt, en þó gctuiu vjer ekki
annab en áiitife þafe sutt, eins og konungsfuiltrúi
sagbi, ab þetta skipulag sje mjiig óhæfilegt og í-
sjárvert, því þafe fer fram á afe draga undir al-
þing framkvæmdar og lírskurbarvaid í mikils á-
rífeandi málefnum, sem oss virfeist aldrei ættu ab
tiggja undir alþing, og sem alþing ab vorri liyggju
getur ekki haft eíns ljósa þekkingu á eins og innan-
amtsstjórn hver sem hún væri. þó hefbi nú ver-
ife tiltök, afe aiþing heff i haft þekkingu til afe skera
úr þeim máium, ef ab íaka heffei átt þessi mál
fyrir á sjáifu þinginu og um sjáifan þingtímann,
eins og uinbobsmafeur Jón Jónsson stakk upp á
því þá voru þó nokkur líkindi til, afe þingmenn-
irnir úv þeim sýsliim, sem máiin vorti úr, heffeu
getafe gefib naufesynlegar skýrslur um mátefnin.
En engin líkindi voru til þess, ab nefnd afþing-
mönnum í Reykjavík, sem þeir íiefi'u einkum ver-
ife kosnir í, sem þar áttu heima, hefbi þekkt svo
vei til, ab þeir hefbu verib vel kjörnir til ab skera
úr málunuin. Oss virbist þab aubsætt, ab þess
konar ncfnd hefíi einlægt orbib ab bibja um nýjar
skýrsiur, sökum ókunnugleika síns á málunum,
og aldrei er vib því ab búast, ab málin yriu ætíb
svo úr garbi gjörfe, ab alit lægi opib fyrir ókunn-
ugum mönnum. jiar ab auki getur oss ekki bet-
ur fundizt, en ab þab sje giid ástæfea móti þess-
ari íilhögun, ab öli mái er til kynnu ab, faila, rjett
eptir ab nefndin hefi.i lokife störfum sínum, yrbu
ab bíba 2 ár, eins og líka var lireift á þinginu,
og öli líkindi eru til, ab sum mál yrfeu ekki út-
hún sagfei þdtta, kyssti ofurlítife fastar liife sjúka höfuS, er
hailafeist afe brjósti liennar, þá kveinafei hami npp, og fjekk
nokknrs knnar flog, er sýndn, afe sjúkdóinur lians var enn
óbreyttur.
Læknirirm var nú aptnr sóttur tii hans, ng kvafest hann
vera næstnm yon'.aus um, afe haim fengi tiokkum tíma styrk
aptnr í fætur sína, og Jiannig leife ve.tnrimi t niostn sorg
og armaífeu fyrir tvfbunirmin. Gonevieve vaktí allar
nætnr vife rúm brófenr síns, og hverri stnud, sem hún gat
tekife frá vimiu sinni, varfei hún til afe aimast um haim.
þó afe hann kvsrtafei ekki mjög mn ástand sitt, gat hann
þó ekki afe sjer gjört afe óska Jiess, afe daufeiim vildi levsa
sig undan afe vera þaunig öiliim til þyngsla, og einkum
systur sinni, því hann sá, hversu hún eyddi kröptum sín-
um, og hann fanu hversu ógæfa sín haffei svipt liana allri
giufei í lífinu.
„Oskar þú nijer þá daufea, þegar þú talar svjna“, var