Norðri - 28.02.1858, Qupperneq 2

10
ir fi-lla fjoii.’ti') sinn. Hií armab sk i’yrítift cr |)ví
óþarfara, a<) bimla cndiirgialuifc vib fiab, ab láta
líbu langan *tfma þangaí) lil farib cr ab koma apt-
nr fje til HúnavatnssýHu; því |iab ligf;r*r |ní í
atigiíin uppi, ab þab cr mcstur hugor lyrir alln,
er blut ciga ab niáli, aíi þcssa sic £:ctt, og cr
cngin ásticba til ab cfast nm, ab llúnvctningar og
yfirvöidin gæti þessa. jní þcgar Húnvctningar
lvggja svo ínikib í sölurnar ab úrcpa niíur fjc
siit, þá cr þeim líka ailt uni ab gjiira, ab Irclsa
stofn þann, er þcir ciga' von á ab fá apíur. f>á
cru enn nokkrir, seni fara því fra.111, ab nú þcg-
ar sje felldnr allur fjenabur ab Hjerafsvötnum í
Hkagafirbi, og bjóba þcir, cf þctta cr gjört, ab
lcggja mcira frain til cndurgjablsins cn aintsbrjcf-
ib fcr fram á. }>ó ab þab sje nú aubsjeb, ab
þessir mcnn vilja ckki si’t til spara til þess ab
stötva þessa hættulegu drcpsútt, og slíkt sjc ab
)i\í levti niji'g virbingarvcrt, þá virbist oss þab
ckki g.jört mcb nagilegri fyrirliycgju. f>cgar
mcnn \ilja reyna til ab rcisa skorbur vib út-
lircibslit fjárklábans mcb nRurskurbi, þá cr fyrst
þab tvermt, scm kemttr til íbugimar, ab drcpa >
í ibur fjenabiini á svo stúru svæi i, ab samgöng-
iim sje aubvelt ab vcrja, og á liinn bóginn ab
gjöra þó skabann mcfc fjárdrápimi ckki nrciri en
þiirf cr á. þcgar skobafc cr nú iandslag og ann-
ab, þá cr Bianda í Ilúnavatnssýslu án c a bezti
veggnr fyrir fjársamgöngum, cf nægiieg vörn
fylgir. Blanda rennur lengst af í einu frá jökli
til sjóar, cn Iijcrabsvötnin skiptast og þab jafn-
vcl nibur í byggb, svo ab þau gjöra þannig alla
1 fyrirslöl n óli.ægri og iorvoblari. f>ar vifc l»;vtist
j ab svciti nar kringum Blöndii cru cinhverjar þier
i bcztu í Ilúnavatnssýslii, og menn þar ágætír og
1 áhugamiklir til fyrirstöbunnar bcggja megin árinn-
ar: og cr ekki lítib varib f þab. En þar á inóti
cr margt fátækt fólk milli Hjerabsvatna og Blöndu,
og jafnvel afskckktar afrjeltir, svo ab skabinn, ab
drepa á því svibi, yrfci ab t iltölu svo langtuin
ineiri en svaraii liinni meiri vissn, scm fcugist
fyrir því, ab samgöngur yrbu ckki.
}>á er enn eilt, scm sumir liafa farifc fram á,
afc amtmafcur Ilavstein Iiefbi þegar átt ab kalla meiin
saman lijer úr hinum nasstu lijerufcom til ab rábgast
vib þá um niburskurbinn og endtirgjaldib. "Vjer
getum nú engan veginn sjeb, ab nciit gagn liefbi
vcrib ab siíkti, licldar ógagn eitt }>ví ab la'ta
Eyfirbinga eba afcra Iijcr úr næstu sýslnm gefa
atkvæbi uin iiiburskurbiiin í Ilúnavatnssýslu mundi
hafa Oibib þar mjög óvinsælt; cins og líka menn
iýcr hcffcu lítifc skynhragfc horifc á afc dæma uin
livc mikiil nifciirsktirfcurinn þyrfti afc vora Vjcr
bcrum cngar hrigfcur á þab, cpt r þvf som und-
an cr gengifc, afc arntmafcur liavsteiii liaíi liinn
tii ab gjöra allt, sem licilbr gb skvnscmi býbur,
til ab stcmma stiga fyrir drcpsótt þessari, og
vjer viijum því ekki inæla mcb því, ab neilt
rábaneyti sje sett vib blib hans, nema þab sje
þá svo saman sett, ab vcrnicgt gagns sje ab vænta
af því, og þab virbist oss ekki lrefbi vcrib, þó ab
amtmabur hefbi kvatt nokkra menn ineb sjer cin-
nngis lijer úr næisveitunum.
Mikib þótti p>csti varib í skóla Ásvaldar
þegar liann kom þangab fyrst. þegar liann sá
liversu þrífnabur, kynb og spckt og gób reglu-
scnri áttu þar iicima, undrabist hann mjðg og dáb-
ist ab því. f>tígar afc Asvaldur kraup nibur ab
flytja Drottni !);cn af harnanna liendi, þakklæt-
is og lotningarbæn, kraup liinn iingi kennimafcur
vib idib iians, og iiuindu tár af atigum lionuni.
þcgar bæninni var lokib, tjáb.i liann Ásvaldi innileg-
ustu þakkir sínar fyrir umliyggju hans fyrir börn-
iuuim ,,Ágætur nrabur crtu,‘- sagbi hann, „þtí
hcfur sáb lijcr liinu góba sæbiriu, sem upj) skor-
ib verbur í eilífbiuni. Vciti Drntiinn mjcr ab
i'eta í spor ybur! Ef ab jeg nokkurn tíma rnissi
hug og dug til ab gegna skyidu tiiinni, þá skal
jcg koma hingafc, og ver?a siáifur lærisveinn þinn.
}>egar börnin sáu nú, iive mikils liinn nýi prcst-
nr mat Ásvaid, virtu þau liann og elskubu þvf
nícir. .Tón prestur iæknabi bæbi. Ifkama og sálu
sóknarbarna sinna. Híinn sncri þeirn frá þeirri
villu ab vib hafa ýms hjátrúar og lieiinskulcg
meböi vib sjúkdóma er ábur hafbi tíbkast. ()g
af því ab hann liafbi lagt. sig cptir lækni-fræbi,
svo hann þekkti meböl vib himnn almennustu sjúk-
dómum, læknabi liann svo tnarga, ab fóik tók ab
hafa mikib traust á honum. þannig fylgdi liann
fótspornm frelsarans, ab hann græddi sjúka og
prjedikabi Gtibs ríki.
Vjor itlaupum mí vfir nokkurn tíma, er þeir
Jón prestnr og Ásvaldur vörbu til ab halda áfram
endurbótum sínum í Aubdal, Avcxtirnir urbu þeir
eins og vib mátti búast, ab golt orb komst apt-
ur á hæinn. Allar vörur bæjarmanna nrbu smátt
og smátt svo; vandabar, ab allir sóttust eptir þcim.
Bandamenn Ásvaldar stóbu allir stöíugir rib heit
sin, og unnu sjer( brábtim svo marga áhangend-
i;r ab þeir og Ásvaldur rjebti mestu f bænum.
Ásvaldur var nú kosinn f bæjarstjórnina, og abr-
ir fleiri af vinum lians; og fóru þcir undir
eins ab rannsaka reikninga hinna fyrri bæjar-