Norðri - 28.02.1858, Blaðsíða 7

Norðri - 28.02.1858, Blaðsíða 7
liún licrtir ekki lilíft sjcr viS margs konar fyrir- hiifn os umbtinarlausum ómökum, sem flotiö hafa af þessari köllttn hennar; og á liiin því allt ann- ab skilib en ab sæta .ólasi og óþakklæti, hvort lieldur af Norblciulingom ef)a Sunnlendingnm, því þtib er ve! afhugandi, ab Sunnlcndingum rífeur ekki minna á því en Norblendingum sjálfum, ab Norbtirland yr'i verndab fyrir Ijórklábanunt, bæbi vegna atviniiu þeirrar, er svo margir á Subur- landi hafa af kaupavinnu fyrir norfan, og vegna þess, ab nteb því móti gætu Sunnlen'dingar átt kost á ab eignast aptur fjárstofn, ef þeir missa fje sitt, eins og út lítur fyrir. þess væri ósk- amli, íib frá uppbaíi heföi verib lögb ja nmikiI aliíb á, áö kefja fjárklábann fyrir suniian og varna útbrcibslu lians, eins og liingab til hcfur verií) lögb á, af> verja honum iun í Norbu rland ; væri þá ekki ó:íklegt, ab nú áliorfíist bctur fyrir Sunnleiidiiigum um saubfjárhöld þeirra, en sögur fara af, og væri betur þær væru ekki sannar. llvab ábrasrir lúii háöslegu orbatiltæki, sem kom fyrir í opfnefndtim gteintttn, t. a. m. um „keituplakatib gó a“ og þar sem talab cr um „þetta virkilcea kammerráb, scm situr ;tb ríkjtim á l’tricy, og ab bannib sje útgengib frá „veldis- stólniiin ab Yuiey“, þá er þctta og þv'unilíkt ósambobiö menntun höfundarins, ósambobib mann- úb þeirri og kurteysi, sem hver rithöfundur er lescndum sírium skyldugur um, úsambobib abíeib þeirri, sein viburkvæmilegust er og bezt fallin bæbi til ab leiörjetta, þar scm þess kynni vib ab þurfa, og lil aÖ vernda heiöur og hylli blabsins 1 og b'abamannsins; auk þcs.«, ab þab er rnjög ó- | verbugt, ab brúka þvílík orbatibæki um kammcr- i ráÖ Arnesen, sein ab er iniklu fremiir kunmir | sýslubúum sínum ab elskuverbri inannúb og vel- vilja, en ab harbsljórnarlegri abferb. Vjer levf- j um oss því ab lyktum ab mælast til þess í brób- j nrlcgri vinsemd og liógværb, en jafnframt meb fullii einurb og alvörugefni, ab áhyrgbannabur þjóiólfs vandi rit sín ab efni og orbfæri, riti af j hreinskilinni sannleiksást og kristilegum kærleika, j eins og sæmir menntun hans og tilgangi blabs þess, er hann gefur út, án efa af bezta vilja til a& vinna löndum sínuni sannarlcgt gagn; og ab svo mæltu óskum vjer Itonum og biaÖi hans ást- sældar og hylli allra góira manna. 11 ú n v e t n i n g u r. Meb brjefi af 21. jan. næstlibsins til sýslu- nianns í Ilónavatnssýslti Iiefur amtmabiir skipab ab skera nibur tafarlaust alla geldsain i fyrir vest- j an Blöndu í Ilúnavatiissýslii, sömulei' is aila gein'- I inga, neina lembdar gimbrar, og líka ær, er ab j tnulan förnu hafa gengiö meb dilkuin, og láta hrepp- | stjóra um leib seinja nákvu'inar og greinileg- ar skýrslur um tölu og tegundir þess fjár, sem þannig verbur Idgab, eins og líka ( sjerslaklegar um þær kindur, sem sýktar og grunaöar klái- ans vegna verba skornar. Líka skal frainfylgja hinum sömu rábstöfunum sem þcgar hafa verib gjörbar um förgun hins sýkta og grunaba fjár og Nd var hringt öllum kirkjuklukkum. Barn- ib var klætt og tlutt í kirkjuna. Næst á epir því gengu afi þcss og antnia. {>ar næst Asvaldur, sein var nijiig glabur, og bar í liuga sínum sam- an þennan dag og þann er Aubdælir biirbu hann grjóti. Allir sóknarmenn, ungir og gamlir, hölbu raöab_ sjer í háifhring fyrir kirkjudyriun, og biöu þar Asvaldar. þegar hann kom sagöi söfnuöur- inn tneb blíbri, vingjarnlegri röddu: „Kotndu bless- a'ur og sæll, Asvaldtir fóstri, og fylgdu honum síban allir fkirkju. þegar búib var ab skíra barn- ib, hjelt Jón prestur ræöu til salnabarins, og lagbi út af „liinum góöa hirbi.“ þann dag tókst sjera Jóni npp. Hvert orb ruddi sjer rúm til hjarta áheyrandanna. þegar liann ab lyktmn kom til bænarinnaT, og bab meb skjálfandi röddti fyrir liinum; góbu hirbum AuÖdæla, þegar hann nefndi nafn Asvaldar, og gat sjálfur ekki tára bundist, þá grjrt allur söfnubtirinn, því liver og cinn minnt- ist þá alls þess, cr Asvaldur haibi gjört, allrar árvckni hans og umhyggju fyrir velferö þeirra, og þeir gjörbu allir af hjurta bæn sína fyrir velfarnan lians. þegar Ásvaldur kom lieiin, settist hann og allir hinir helztu Aubdælir ab skírnarveizluniii, og í hverju húsi í Aubdal var roikiö uni dýrbir því allir bæjarmenn hjeldu daginn sem stórhátíb, eins og liver bæjarmabur hefbi liaft harn í kirkju til skírnar. Ásvaldur kvabst ómakiegur allrar þeirr- ar, velvildar er bæjarmcnn sýndu honum, en þó fagnabi liailn þakklítsemi þeirra. Um kvöldib gekk liann nm bæinn til aÖ þakka niönnuin velvild þeirra. Og allt kvöldib voru ungir menn ab dansa og syngja á leikileti bæjarins; og núnritust menn lengi þussa dags í Aubdal. Sjban liafa ungir mcnn í Auödal cinlægt kallab Ásvald fóstra, og Elísa- bet fóstru sína.

x

Norðri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðri
https://timarit.is/publication/78

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.