Norðri - 28.02.1858, Síða 3

11
Amiaí'i nuít viríist oss þab, ao amtniabiir
skoruti liib fyrsa á ákvcbna incnn tír Öltuni sýsl-
uin amtsins, 3 úrhvcrri, til vorfunúar, til ab ra-tba
nákv.finar hinar ýtarlegri rábstafanir uiii þctta
iriiílcfni, t. a. m. um mat á skabamim og nibnr-
jölnnti á cnilurgjnldiiiu. Vjer vitnm, ab amt-
mabur liefur liaft liug á ab fá sjer þess konar
rábaneyti, þú ab hann liali sjeb, ab úmöguh'gt
væri ab kalla þab saman í vetur, og vjer álítuin
þab mjög nau'synlegt, ab slíkur fiimlur yrbi
lialdinn í vor. [>ví livab sem Húnavatnssýslu
líbur, þá þarf líka ab tala sig' saman um ýtar-
legri varnir og ýtarlegri nií urskmb, ef ab kliíb-
inn skyldi útbreibii't lengra en til þeirrar sýslu,
og væri mikib eagn ab því, ab þessar rábstafan-
ir yríu seui eindregnastar, og alþýbu sem fyrst
kuiinar, svo háskinn ktemi engum ab úvöriim;
og oss virbist, ab þab sje liib bezta ráb til þcss.
ab fá hina hyggnustu menn lijer norbanlands til
þess ab koma fram og segja lingstm alþýbu skýrt
og grcinilega um málib; og oss þykir þab lík-
legt, ab óhajtt megi fiilltvcysta því, ab þessi fund-
tir yrbi hib bezta inebal til ab jafna úr og sam-
ríiiia hib inarga úlíka og sjerstaka sein komib
getur fram í þessum ábur greindu skilyrbisloforbum
( \ b s e n t).
.leg lieíi opt orbib þcss var. háttvirti rit-
stjúri Norbra, ab ybur liefur veiib annt um ab
frclsa okkur bændurnar á Norburlandi frá fjár-
klábapestinni; og þú ab abrir sveitungar mínir
! se:>i, ab Norbri sje a:bi málugur um þetta efni,
þá heli jeg aldrei fyllt ílokk þeirra,»he!dur bar-
ib þab fraui jafnt og þjett — eins og þjcrgjör-
ib sjalíir — ab þab væri skylda ybar sem bia'a-
rnanns ab tala ibuglega og rækilega uni þelta cfni.
En af því þjer Iiafib einliverstabar sagt: bet-
ur sjá augu eu auga, þá vona jeg, ab þjer pjör-
ib svo vel og gefu nokkrum líiium, sem jeg mí
skrifa ybur, rúm í blabi ybar; því bæbi finnst
) mjcr,ab þjer haíib lítib e'a ekkert getiö þess at-
| ribis, og svo hcíi jeg Iivargi sjeb þab koma fram
{ núna, þegar verib er ab tala ttm lúburskurfiiin
I og endurgjald til þeirra, er .skera þurfa, ogþetia
S cr nú mcst tíi'rætt um á þessum dögum lijer í
1
i sveitinni hjá okkur fjilrinöni iiuum
}>ctta atrifi, scin jeg vi! talu um er [>á:
I,.ífsS>Jai*garBK?íiiiiíSMr og gróöttiien*
iiagm*. eba saudáí* og a'i*.
Mig furbar nú á þv' litstjúri gúiur, ab |>jer
sktdnb ekki enn lialá rcynt ab skýra þab fyrir
möimuni, Iiversu ólík þessi fjáreign er vibast
livar, liversu úmissandi ukkúr bændtmiim eru
kviaærnar eba mjúlkurærnar, og hversii úlíkt er
varib sau'aeigiiinni, sem vífast livar er grúba-
peiringiir. }>.jer, sem vitib, iiver jcg er, liug-ib
j nú, ef til vill, af> jeg skrili þetta af hlutdrægni,
j af’ því, ab jeg lieli sagt ybur, rjett eins og er, ab
jeg iicli 70 ar í kvíuin, cn ekki ncma 30 saufi
eldii cn veturgamla, þégar jeg lieíi haft þá ílcsia.
En þó cr þub nú engin hliitdra:gni sem ræbur
hjá mjcr. }>jer þckkib manniiin lijerna í sveit-
inni, sem ekki litftir ncma 80 ær, en setur þú
stjúra. Ivom þab þá í ljús, hve svik-andega
þeir hölbu stjúrnab fjc bæjarmanna, dtegib þab
undir sig og súab því, en láliö bæjnrsjóbinn sa:na
skuidum svo þúsundum skipti. Var þab eink-
iiin Hrandur gestgjati sem( mcst vurb uppvís ab
slíkum fjárplúg, og lilílbi Asvaldur engum þeirra.
Kom svo ab lokum, ab Hrandur varb abscljaali-
ar eignir sínar til skai'abúta, og eat þú ekki gold-
ib nær alit, er hann hafbi dregib sjer affjebæj-
armauna.
Eptir ab Asvaldnr og fjelagsmenn lians vorn
koninir í bæjarstjúrnina, ftindu [teir ýmisleg gúb
ráb til þess ab korna upp velgengni bæjarmanna
og borga skuldir bæjarsjúbsins, og túkst þeim þab
hvorttveggja voiium brábara, og ávöxturiim af
dugnabi og ástundun Asvaldar og Júns prests
varb sá, ab Aubdalur var á fáum árum orílagb-
ur bær um a'lt land, og álitiu fyrirmynd ann-
ara.
VIII.
Ná var Asvaldur l'yrst ánægbur, þcgar Elfsa-
bet kona hans l'æddi lionuin faílegán og frískleg-
j ann son. þegar barnib var fætt, gekk Asvaldur til
I liins nýja gestgjafa í bænuin, seru var einn «f
liinuui stabföstu baiidamönnum Itans, tiþab scgja
i lionum tíbindin. „Vinnr ininn,“ sagbi Asvaldur,
i , jeg liefi aldrci b> bib þig búnar, en nú verb jeg
j ab gjöra þab. Kona mín hefur nú fætt mjer son
og ertingja. Jeg get ckki skiliö vib liana til ab vcra
j mjer í pengaútvegum, en mjer l'ggnr á 500 rd.
) í 8 daga; geturbu ekki lánab mjer þá?“
,,.leg vil lijartans feginn Iána þjer þásag' i
j vinur hans, ,,en jeg licti ckki svo mikib í.gull-
peningumJ’
„Láftn þab vera guilpeninga, ef þii;getur“,
saubi Asvaldur. . tijiirbu hvab þú getur. og firr*u
1 mjer Jiá annab kvöld klukkan átla, cn !at:u eng-
an vita af því.“ w