Norðri - 24.12.1858, Blaðsíða 3

127
skemmu, sem uppi stdf) aí) ltálfu leyti, og tók nú
ac) ílytja fólkib yíir ána (er var 11 a& tölu mec)
lionum sjáifum, þar af 8 börn yngri og eldri), sem
meb gubs hjálp lukkafeist, þó ólíklegt væri fyrir
manna sjónum. Geta má þess, ab fyrir því aíi skrife-
urnar hlupu beggja megin bæjarins, var gkki hælr
is ab leita þeim megin í dalnum; en á Pjalli sem
er næsti bær hinu megin, (hvar manneskjur þær
sem fyrst komust yfir ána höfbu IeitaS sjer hæl-
is), tóku skriBur a& hlaupa fram, þegar áleiB dag-
inn, og urn kvöldiij hljóp ein þeirra, býsna breib
o*an á túnib milli fjóss og bæjar, svo konan þar
ílúBi um aptaninn meb 5 yngstu börnin ab Brekku-
koti í Hjaltadal en bóndinn hafbist viB heima meB
elzta sveininn ; hjer voru því engin önnur úrræBi
fyrir Jóhann, en aB leita Hjaltadalsins og komst
hann meB allar manneskjurnar lífs og heilar aB
VíBirnesi sama kvöldiB, en þá var VíBirnessá-
in ófær, svo ekki varB komizt til Hóla. Daginn
eptir fór Jóhann ásamt fleirum mönnum yfir til
SkriBuIands aB leita nautgripanna ; fjósiB stóB aB
sönnu, en næstum því grafiB í aurbleytu svo brjóta
varB stafninn, til þess gripunum yrBi náB; stóBu
kýrnar 4 talsins f kviB í aurbleytunni náBust
samt óskemmdar ásamt tveimur vetrungs - kvíg-
um og nauti, sera þá höfBu hvorki fengiB fóB-
ur nje vatn í þrjú mál, en þaB hafii hlíft töBu-
heyinu, aB þaB var fyrir ofan, svo skriBan hafBi
þir Idotizt. þannig týndist meB öllu mstur sá,
sem i' búrinu var, ásamt öllum búsgögnum; úr
ehliuisinii funduU aB sönnu tveir poítar, cn
skiun, 2 kistur og meB þeiin þaB sem til var
af grj-áuuin, rúg', kaffi, sykri o. fl. týndist gjnr-
samlega MeB smiBjunni fórust reipi og rei -
skapur allur, orf, Ijáir, hrífur, hestajárn, kláf-
ar, krókar og ýmislegt annaB, auk áBur talinna
húsa, svo skaBi sá allur sem varfc, bæbi á dauBu
og iifandi nemur æriB miklu, ef metinn yrBi, þó
þýngst fyrir (jölskyldumann aB sviptast hagkvæmu
jarBnæBi og standa nppi húsvilltur, liver eptir-
köst, jafnvel húsbruni ekki hefur, nema í bráb.
þessi atberfcur er ritabur eptir frá sögn Jó-
lianns sjálfs og konu hans, samt margra sjónar-
vitna, sem bæBi störfuBu a& leitinni í skri&unum,
samt hey - og nautgripa-flutningi til Hóla, hvar
lijónin ásamt flestum börnunum og barnfóstrunni
munu njóta skýlis í vetur.
- Staddur á Húlnm 29. dag núvember 1868.
Tli. Thómasson.
(A fc s e n t).
Jafnvel þó okkur undirskrifufcum dytti í hug,
þá vi& lásum greinina í 6. árgangi Nor&ra, bls,
83, a& rjettast væri a& virBa hana ekki svars,
þykir okkur samt í mörgu tilliti nauBsýnlegt, aB
láta almenning vita hi& sanna, um me&ferB okk-
ar á þar umræddu saubum, og einkum ritstjóra
Norbra, svo hann vari sig síBar á, aB setja í bla&
sitt þann ómcrkilega frjcttaburB, eins og hann
Iiefur gjört, cr or&iB getur til aB draga þrer nauB-
sýnlegu framkvæmdir úr mönnum í tilliti til
kláBamálsins, og trafcka meB því yfirvaldaskip-
unurn, cins og nefnd grein sýnist aB miBa til.
þaB er kunnugt, aB NorBur- og Ausfuramt-
iB hefur me& brjefl af 7. júní þ. á. mælt svo
fyrir, a& verBir væru settir lijer á vesturheiBunum
næslli&iB smnar, meB því aB passa í flokkum þá
eptir lifandi sau&i og gemlinga, til a& hindra
framrás sunnlenzka fjársins hjcr nor&ur eptir, og
meB öBru brjefi af sama dato boBib þeim varbmönn-
um, er skipabir yr&u til ab vakta og hreinsa
heibarlöndin, aB drepa tafarlaust hverja þá kind,
erinnan takmarka Noi&ur- og Austuramtsins fyrir
þeirn verBa kynni úr kláfcugu sýslunum á Su&-
ur- og Vesturlandi; og sama dag a&varaB hina
amtmennina um þetta mál; og var þá af vi&komandi
sýslumanni, varBmönnunum, ásamt öBrum vissum
mönnum, gjört a& skyldu, ab fylgja trúlega þess -
um fyrirskipunum amtsins.
Nú var þessu yfirvalda bofci vel og vandlega
hlýtt, og fundust engar kindur aB sunnan utan 2,
fyrr en þann 5. ágúst a& sást af yfirvarBmann-
inum á HoltavörBuhei&i, Ögmnndi Bjarnasyni, sauBa-
hópur tölverban veg fyrir norBan fjörBunga mót-
in; en af því hann ímynda&i sjer, aö sauíir þess-
ir væru frá næstu varfmönnum, rak hann þá of-
an til þeirra, án þess þó a& láta þá koma sam-
an viB fje þeirra. Varb þess þá vís, «& saufcirn-
ir voru ekki Irá var&mönniim.
.Sá hann þá ekki annaB ráB, en reka þá ofan
a& ÓspaksstöBum, og þá sást, a& sauBir þessir
— sem voru 42 a& töhi — voru allir saman me&
fjármarki hreppst. Björns í HjarBarhoIti í Mýrasýsiu,
hver skeytingar lítiB Ijet þá ganga hvar vildu. þvert
á móti yfirvalda boBi. Var því mjer Tli. Bjarnasyni
— sem hreppstjóra f StaBarhrepp, og mjer D.
Jónssyni sem yfir umsjónarinanni yfir verfcin-
um, og yfir nákvæmri hreinsun á lieiBunum norfcan
tii — gefib þetta til kynna, til frekari rábstöf-
unar; fannst okkur þá skylt, a& hlýBa boBi vibkom-
andi yfirvalda meB því ab drepa sauBina; en þar
e& okkur voru engar reglur gefnar fyrir því, hvern-
ig slíkt fje skyldi mebhöndlast, aBrar en þær
ab drepa þab tafarlaust, þá til þess, a& ein
hverjirljármunir gæti or&iB úr þeim, sáum vib
ekki annaB rá& en selja þá vib opinbert uppbob
sem annaB óskilafje; var því uppboBiB tafarlaust
auglýst urn allan StaBarbrepp og nokkurn hluta
Bæjarhrepps, og mættu margir vib uppboBiB, en
vegna kringumstæBa mátti ekki í uppboBsskiI-
málunum kaupendum leyfast ab reka sauBina af
uppbobssta&num, og líka þess vegna, a& þeir voru
svo afleitlega rýrir, ullar - og mörlausir, vildu
því þeir menn sem Iengra voru frá, varla gefa
nokkurt verb fyrir þá; en þeir sem næstir vour,
vildu a& eins gefa hjerumbil 1 rd. 48 sk, fyrir
hvern sauB ab meBaltab, og er hægt a& sanna, a&
þetta urBu engin happakaup. AB þessu búnu,
var af ótta fyiir, a& fleira sunnan fje kynni a&
streyma lijer norBnr — jafnvel þó nýlega værl
búib a& Ieita heibarnar — vandlega leitaB a& nýju,
og fundust þá 4 sau&ir meB sama marki og þcir
fyrri, sem voru seldir fyrir líkt verB.
AB öllu þessu a& gættu, vonum vi& afc allir