Norðri - 24.12.1858, Blaðsíða 8

132
sncri ósjálfrátt augnm sínum frá lianni, og leit á
tvær eldri dætur sínar engilbjartar, er ljeku á
gólfi. þegar gestir komu, settu þeir ekki út á
barnib en þeir hældu því Iielduraldrei, enspurbu
ab hinum systrunum. Fabir hennar gekk opt í
gegnum herbergib án þess ab líta til hennar, og
þegar móiirin vaifei hinar dæturnar ab brjósti
sjer, sá hún ekki Brigittu litlu, er starbi á hana
meb svörtu augunum smáu, eins og hún fyndi í
hverju sjer væri ábótavant. þegar hún grjet
var henni hjálpab, en ef hún þaaii skipti enginn
sjer af henni, og iuín starbi þá á vöggnna eba
hin marglitu góll'tjöld. þegar hún varb stærri, sat
hún út í horni. Ijek ab smásteinum og raulabi fyrir
munni sjer einhver lög, er hún smíbabi sjer, því
enginn hafði kennt henni. Stundum sat hún og
ranghverfbi, augunum sem voru hvöss og snör
eins og drengir stundum gjöra, þcgar þeiríhuga
sínum eru farnir ab gjöra einhver frægbarverk.
þegar systur hennar vildu leika sjer meb henni,
hratt luin þeim burtu, og þegar þá móbirin um
seinan sýndi barninu elsku og mebaumkvun, tók
þab í fabm sinn og grjet yfir því, þá sá enginn
ab barnib gieddist, heldur grjet þab og sleit sig
úr fabmi móburinnar. Af þessu leiddi ab mób-
irin tók ab elska hana meir, en var um leib reib
henni, því hún vissi ekki, ab hib litla hjarta, sem
ábur hafbi leitab skjóls og varma móbnrástarinnar,
en ekki fundib hana, var nú snortib af þrjózku og
kulda, og lifbi út af fyrir sig. þannig varb Bri-
gitta ejnlægt meir og meir einmana.
þcgar ab systurnar tóku ab vaxa, og bera
skart, þóttu föt Brigittu einlægt nógu gób, en
klæbum systra hennar var einlægt breytt til þess
ab sjma sem bezt fegurb þeirra. þegar farib var
ab kenna þeim, sat hún nebst á bekk einblíndi
á bókina meb því sem hún átti fegurst, og
þab voru hin dökku augu hennar; en þegar hún
var spurb, var þab einatt ab hún hrökk saman
sem hún vaknabi af draumi og gat ekkiáttabsig
til ab svara. En á kvöldin þegar abrir voru vib
skemmtun, og enginn saknabi hennar, lá hun á
gólfinu og blababi í bókum og landamyndum, sem
systur hennar höfbu fleygt. þannig bjó hún
sjer til hugmynda veröld margbrotna og sundur-
lausa. Ábur en nokkrum datt í iiug hafbi hún
lesib helming af bókum föbur síns, og flestar
þeirra voru, svo ab hún skildi þær ekki nema ab
hálfu leyti. Opt fundust mibar þar semhúnhafbi
teiknab á alls konar myndir, er sýndu hugarflug
hcnnar og hugmyndasmíbi.
þegar þær systur uxu upp, var hún mebal
þeirra eins og planta, sem gróbursett er í annar-
legan jarbveg. Systur hennar voru fagrarog nett-
legar, en hún var bá og giönn og kraptaleg og
næstum karlmanns í gildi ab afli. þegar systur
hennar vildu gamna sjer vib hana, stjakabi hún
hægt vib þeim frá sjer, og voru þær eins og fis
fyrir hendi hennar. Hún var mjög fús á ab
taka þátt í stritvinnu, þangab til svitinn lagabi
af henni. Hljóbfæraslátt vildi hún ekki læra, en
lærbi ab riba djarft og drengilega, og opt lá hún
í bezta búningi ^ínum út á víbavangi og talali
vib sjáIfa sig. Fabir hennar tók nú ab deila á
hana meb þungum orbum fyrir hvab þrá og sjer-
lundub hún væri, en þeita gjörbi ekkert ab verk-
um, og hún varb enn þögulari og fárænni í skapi.
Eitt sinn þegar hún vildi ekki fara inn í salinn,
þar sem gestir voru abkomandi, gaf fabir hennar
henni utan undir, og var hún þó orbin fuilorbin;
en hún gjörbi ekki annab en horffi á hann
tindrandi og tárlausum augum, en fór hvergi.
Hefbi bara einhver liaft rjettan skilning á
fegurb þessarar einfara sálar ? En þab var enginn.
Fabir hcnnar bjó í höfubborginni, og bjó mjög
ríkuglega. Dætur hans hinar eldri voru nú fruin-
vaxta, og fór mikib orb af fegurb þeirra, og marg-
ir komu til ab sjá þær, og varb því æ fjölmenn-
ara í húsi hans og meiri glebi og skemmtun. Mörg-
um ungum manni varb heitt um hjartarætur af
löngun þeirri ab mega hljóta dýrgripi þá, er hús
þetta geymdi, cn þær hirtu ekki um þab, eba voru
of ungar til ab skilja ásta eptirleitan hinna ungu
manna. En því meiri hug lögbu þær á skemmtan-
ir og höftu allan hugann á nýmóbins fötum, ab
búa undir skemmíanir og leiki, og um þetta voru
þær ab hugsa og tala liblangan daginn. þær
leitubu ekki rába til Brigittu, því hún hafti ckki
mikib vit á þess konar. Stundum var hún vib
þessar skemmtanir. Var hún þá i víbum svört-
um silkikjól, er hún sjálf hafbi saumab sjer, en
optast var hún f sínum herbergjum, og vissu
engir hvab hún starfabi þar.
þannig libu tvö ár.
(Framhaldib síbar).
Fjármörk:
Fjöbnr framan, fjöbnr aptan liægra, fjöbur framan, fjöb-
ur aptan tinstra.
Gubjóu Oddsson á Júdfsarstöbum f Helgastabahrepp.
Hvatt og gagnbitab hægra, sýlt vinstra.
Ileigi Pílsson, vinnumabur í Laufási.
Stdfrifab hægra, hvatt vinstra, biti framan.
Arni Árnason, vinnmnabnr í Laufási.
Stýft hvgra, sýlt vinstra.
Páll Pálsson á Kolgrímsstöbum í Sanrbsejarhrepp.
Hvaba trú hefur þú?
Tve'r óbótamenn frakkneskir voru eitt sinn
dæmdir til dttuba. þeim var sendur munkur ab
búa þá undir líflátib. Hann veik fyrst ab öbr-
um og spurbi hann: „Hvaba trúhefurþú? BEnga
sagbi sakamaburinn. þá snjeri múnkurinn sjer ab
liinum og spurbi: sEn — hvaba Irú hefar þú?“
„Ilverja sem þjer viljib, herraminn!“ sagbi
hann.
Eigandi og ábyrgðarmaður Sveinn Skúlason.
Preutab f prentsmibjunni á Akureyri, af H. IlelgasynL