Norðri - 19.11.1859, Blaðsíða 1

ar. ár
Utn þingntenn og þingliætd*
(Ur brjefi í kjördæmi miti).
(Framhaid). fsessi fáu orfe í uæsta blaíi verb-
ur þú nú afc láta þjer nægja um liina konungkjörnu,
og kem jeg þá til hinna þjófckjörnu þingmanna.
J>eir eru nú svo rnargir, alls 20 sem komu á
þing, því enginn kom úr Suíiurmúlasýslti, ab jeg
ver& aí) skipta þeim í flokka, og ætla jeg þá a&
telja fyrst embættismenn, sem þjófckjörnir voru á
þingi, þar næst hina lær&u menn svonefnda og
aö síbustu bændur.
Af embættismönnum voru á þingi 3 prestar,
einn scttur sýslumafeur og einn skólaketinari. þú
sjer nú af |.cssu, ab prestar hafa fækkab á þingi
vib hinar sf?ustu kosningar, því á þinginu 1855
voru 6 prestar, 1857 5 prestar, en nú komu
engir af hinum sömu á þing, þó ab tveir af
þeiin væri kosnir á ný, en af þcssum þrernur,
sem nú voru á þingi, var sjera Halldór pró-
fastur frá Hofi á öllum hinum fyrstu þingum,
og sí&ast á þjóffundinum sem konungkjörinn,
cn Iiinir tveir sjera Brynjólfur Jónsson frá Yest-
mannaeyjum ng sjera Benidikt þórbarson frá
Bijámslæk voru nú á þingi í fyrsta sinn. Hail-
dór prófastur Jónsson er nú svo kunnugur frá
hinum fyrri þingum, ab jeg þarf ekki mikib ab
iýsa honnm fyrir þjer. Hann tekur mikinn þátt í
þingstörfum,í nefndum, framsögu málaogsanmingu
nefndaráiita og bænarskráa. Hvervetna kemur
hann fram sem hinn frjálslyndasti mabur, og þó
a& hann íali ekki allmikib, er þab allt málunum
vi&komandi, og er þa& ekki sökum þess, afe hann
vanti talsgáfu, heldur af því ab liann vill varaBt
aliar málalengingar. Ilann er hinn göfuglyndasti
ma&ur og hinn prúbasli, sáttgjarn og gó&ur mib-
ill í málum og þvf eins og e&iilegt er hinn vin-
sælasti á þingi. Benidikt prestur þór&arson tal-
ar lítib og leggur ekki mikib til málanna, og ræ&-
ur hans nokkub sjcrstaklegar. gó&meni'.i er hann
25.—20.
hib mesta og frjálslyndur í atkvæbagreifeslu. Bryn-
jólfur prestur Jónsson var annar þingskrifaranna,
hann er nettur mabur og kurteys; hann var fram-
söguma&ur í tveim málum, sem voru sjerstaldeg
fyrir kjördæmi hans. Hann talabi all-langt, en
framburfeurinn ekki vifefelldinn, lágur og nokk-
ufe gamaldags prestlegur. Stundum gaf hann
atkvæfei gegn öllum þorra hinna þjófekjörnu þing-
manna, þó afe hann heffei ekki fært ástæfeur
fyrir því atkvæfei sínu, svo sem var í fjárkláfea-
máiinu. Pá!l sýslumafeu Meistefe, sem var annar
þingskrifarinn og haffei mikife afe starfa vife þab,
auk þess sem hann gegndi embætti sínu, tók afe
öfern leytj fi emur Iftinn þátt í umræfeum og mefe-
ferfe þingmála. Allir sem þekkja þafe, sem Páll
Melstefe heíir ritafe, vita þafe, afe hann skrifar manna
bezt má! vo> t og er hann suotrasti og liprasti í hugs-
unum sínum, en þó koma þessir afbragfeskostir
hans ekki nærri því eins vel fram í ræfeum sem
ritum, því annafehvort er honum nokkufe þungt
um afe mæla, efea sem jeg heldur ætla ein-
hvers konar feimr.i, er gjörir ræfeur hans mikl-
um mun óáheyrilegri en húast mátti vife af slík-
um manni, ef þetta ekki bagafei. Velviljafeur er
hann landi sínu, og gaf jafnan á þessu þingi
atkvæfei mefe þjófekjörnum þiiiginönnum. Halldór
skólakennari Friferiksson, þingmafeur Reykjavíkur,
er einhver hinn ötulasti þingmafeur og starfsam-
asti, og tekur mikinn þátt í samningu þingskjala
og í þingræfeum. Hann heldur Iangar tölur og er
hámæltur og harfemæltur ; óþífeur er hann og kapps-
fullur, og virfeist því stundum þafe sem liann talar
fremur kappdeila en ræfea; hann á einatt í þjarki
vife bæridur á þingi og lendir í bráskinnsleik \ife
þá; rjetta þeir opt hver öferum liönd og verfea hon-
um eröfeir; lítt mun Hirfeir og tillögur Ilalldórs
í kláfeamálitiu hafa aukife vinsældir han3.
J>á kem jeg nú til hins annars fiokksafhin-
um þjófekjöinu þingmönnum, nefnilega hinna svo-
19. Móvembcr.