Norðri - 31.01.1860, Qupperneq 7

7
ti! Yerkfæra kaupa fiá hinu dansiia bústjórnar-
fjeiagí.
(Absent). frjófcsmifcurinn Jón Samsonsson á
Keldud?il í Hesran*si sálabist eptir viku legu 7.
(kig desenibermán. f. á. úr sjnkdómi þeim, er a& iillu
virtist mjö< líkur hinni svónefndu barnaveiki.
Lík hans var jarhsett ab Rípur-kirkju 19. s, m.
Auk sóknarprestsins. sem lijelt bæbi húskvebju
og líkræfctt ,yfir moidum hans, þá mælti prestur-
inn sjera Olafur þorvaldsson á Hjaltastöbum ept-
ir hann sriotra líkræbu í kirkjunni.
Jón sál. Samsonsson var fæddnr í Stórugröf
á Langholti 1. september 1794; foreldrar hans,
bóndinn Samson Samsonsson og Ingibjörg Jóns-
dóttir voru dugnafear og ráfcvendnishjón. Jón
sál. var þegar á ungra aldri gáfuíipur, námlús,
atorkusamur og hugvitsmafcur hinn mesti ti! alls
konar smifca. 1820 gekk liarm afc eiga fyrri konu
pína Gufcríínu sál. Sigurfardóttir frá Mildabæ í
Oslandshlífc; hún var talin afbragfcskona afc greind
og dugnati, mefc henni átti hann 6 bðrn; af þeim
lifa 3: Jónas smifcur í Keldudal, hann er kvong-
afcur, Sigurfcur snikkari ókvongafcur nú vestur á
Ðýrafirfci, og Gufcrún gipt Magnúsi Jónssyni frá
Ólaf.dal í Dalasýslu. þessi börn hans eru öll
mannvænleg. Hann bjó 2 ár á Grund f Blöndu-
hiífc og 14 ár í Storugröf, en þafcan flutti hann
afc Keldudal vorifc 1838, cn vavfc ekkjumafcur 22
október 1840; en sumarifc 1841 gekk hann afc eiga
ekkjn-maddömu Dýrfinnu Jónsdóttur, sem var ekkja
sjera Jóns sál. Jónssonar á Bergstöfcum í Svart-
árdal, niestu sómakonu. Jón sál. var afc vorri
ætlun sá fjölhæfasti smifcur og me ti hugvitstnafc-
ur til íþrótta og uppáfindinga, sem Isiartd ltefir
nokkurn tíma átt. 1835 sæmdi Danakonnngur
hann heifctirspeningi, sem á stendnr: „Ærulaun
ifciu og hygginda til efíingar manttlegrá Iteilía “
Hann var alþingismafcur Skagfirfcinga frá byriun
hins nýja alþitigis allt þangaö til næstlifcifc ár.
Hreppstjóri í Reynistafcarhrepp og Hegranesi sam-
tals undir 20 ár. Auk smíða-íþrótta sinna, sem
honitm vortt bezt lagnar, var hann ágætur skrif-
ari, gófcur reikningsntafcitr og vel dæmafrófcur, því
minnifc var gott.og því ágætlega ræfcinnogskemmti-
legur; en skemmtilegast allra hlnta var honum afc
úllista fyrir öfcrum smífca-íþróttir sínar. — Hann
var ástúfclegur ektamaki, ræktatsamur fafcir, frifc-
samur itúsbóndi, greifcvikinn nágranni, örlátur gest-
gjafi og einlægur fofcurlandsvinur, því ltánrt unni
Irelsi, hata'i ófrelsi og óreglu ogvarsjálfur hinn
háttprúfcasti hófsmatur, en ráfcvendni og gufc-
rækni kórómtfcu alla hans mannkosti.
(Afcsent). 13. dag desetnbermán. næstlifcinn,and-
afcist Jón bóndi Bjarnason á Grertivík í Höffcahverfi,
á 69 aldnrs ári. Hann var einhver mesti dugn-
afcatmafcur, velgjörfcasamur, hygginn og sanngjarn,
og hinn uppbyggilegasti mafcur í sveit sinni.
Kona hans ^vanhildur Jónsdóttir andafcist 26.
dag febtúarmánafcar í fyrra vetur, hún haffci ú
sjer almennings orfc fyrir gefcprýfci og hjavfagæfcsku.
þau hjón bjuggti saman 47 úr og átfu afc sins
einn son, Lopt bónda í Grenivík.
þegar þeir fefcgar, Jón sálugi og Loptnr son-
ur hans, fluttu sig búferlum hingafc afc Grenivík
frá Syfcstabæ í Hrísey vorifc 1844, áttu þeir 2
hákarlaskip, sem þeir hjeldu út, og gafst þá
mörgum ungum og efnilegum mönnuat í sveit-
inni tækifæri til afc læra hákarlaveifcar, setn hjer
vortt mjög lítifc stundafcar; varfc þetta Jtin fyrsta
livöt fyrir sveitarmenn til afc leggja sig af aleíii
eptir þessurn atvinnuvegi, sem sífcan hefir reynzt
þeim svo arfcsamur, og eflt velmegun sveitar þess-
arar mjög mikifc á skömmum tíma. Lengi tnunu
því Höffchverlingar minnast Jóns heitins Bjarna-
sonar mefc þakklátsemi og virfcingu.
Enn hafa frjetzt, afc þessir menn sjelátnir í Húna-
vatnssýslu: Merkisbóndinn Jón Arnbjörnsson á
Syfcsta Hvammi á Vatnsnesi. Han var skyn-
semdarmafcur og gófcur bóndi í sveit. Annan dag
jóla andafcist Benidikt bóndi Einarsson í Hnausa-
koti, og mátti afc mörgu leyti telja hann mefc
hinum helzíu leikmönnum. Hann var smifcur gófc-
ur og hagorfcut' mafcur vel, fjölhæfur og lagfci
á margt gjörfa hönd. Af óiærfcutn mönnum
var hann af Ijokla morgtim áliíinn hiiui heppn-
asti læknir, og sumir þóítust eiga.honum lækn-
ing afc launa þar sem afc'rir voru gengnir írá sera
lærfcir voru; einkum þótti lrann heppinn læknir
vifc innvortis moinsemdum. — 13. þ. mánafcar
andafcist þórfcur bónai þórfcarson á Ljótshóiura
í Svínadal frá vanfærri konu og 9 ungum börn-
um; hann var vib aidur og otfcinn heilsula inn
því hann var hinn mesti starfsmafcur. Hans er,
einkum getandi afc því, afc hann var þrifinn og
sparsamur og svo hagsýnn og heppinn búmafcttr-
afc hann átti jainan vel í búi, þó hann svo afc segja
væri raefc konu sinni einvirki til afc vinna fyric
þvílíkri fjölskyldu.
þaö glefcur oss, afc nú er sannfrjett, afc hin
almenna fregn sem hingafc barst, um lát Jóns
ófcalsbónda Skúlasonar á Haukagili, er úsönn, og
afc þessi merkismafcur er enn á lífi og vifc góía
heilsu.
Athugagrein.
(Afcsent). í Norfcra 10. desember næsti. stendnr skýrsla frá
Jónathan búnda Daníelssyni í Grímsey um gjatlr þær, sem
ýmsir menn gáfo Grímseyingnm þegar þeir misstu flntnings-
skip sitt snmarifc 1857, og er þar sjerstaklega getifc þeirra
gjafa sem ætlafcar voru öllum þeimí sameiningn,sem fyrlrskafc-
annm nrfcu, og í öfcru lagi þeirra gjafa, sem Jónathan fjekk
sjcr í iagi. Skýrsla þessi sýnir afc margir af gefendnnnm