Norðri - 31.03.1860, Qupperneq 5

21
svo lengi giört okknr ab einhverju leyti dmynd-
uga i viöskiptunum viö sig. K. heyrist vera sár
af því, aÖ B. A. hallar stundum á kaupmenn. Hann
má þó tráa því, ab sá rígur, sem lýsir sjer hjá
B. Á, móti kaupmönnunum, er í allra minnsta máta
eptir því sem hann er í raun og veru hjá flest-
um af okkur bændum. B. A. hailar stundum ekki
minna á sig og okkur, af þeim ástæ&um sem
reynsian sannar, og hann leitast vib a& eyfca því
sem heimskuiegt er í jþessum ríg. En eins og
þab er ómögulegt, ab hneixianir komi ekki, eins
mun þaÖ vera ómögulegt að eyöa öllum ríg milli
okkar og kaupmanna me&an viö skiptum vi& þá, og
þeir gjöra sig aö fjárhaldsmönnum okkar, en vib
viljum andæfa móti, 'neraa öll eigingirni og heimska
yrbi af má&. þetta scgi jeg um þaö scm jcg get
skiliö af andanum í ritgjörb kaupmanngins.
Aö ööru leyti er þaö í stuttu máii þrennt í
því sem K. skrifar á móti B. A., sem mjerlíkar
illa. Fyrst eru sneiöyröin eöa illmælin um hann,
þó þau komi mjer ekki viÖ; samt þykir mjer þess
háttar Ijótt, þegar irienn skrifast á um eitthvaÖ,
sem þeim kemur ekki saman pm. Verst er þaö
samt, þegar sá, setn illmæli er stefnt aö, á þaö
sízt skiiiÖ. Eöa mun nokkrum, sem þekkir höf-
nndinn B. A., þykja þaö hæfilegt, þegar K.
dróttar því aÖ honum, aö hann muni vera sá eini,
sem teíji sig undan þeginn aö hlýöa guös löguin.
Hvaö kemur líka þetta og þvílíkt efninu viö.
AntiaÖ sem mjer þykir aÖ efninu í ritgjörö Ks
eru ósannindin sem hann fer tneö, þó þau sjeu
reyndar ekki ntörg nje mikils verö, því fátt cr
skýit tekiö frant, og maöurinn heíir áttbágtmeö
aÖ mótmæla; en þó jeg mótmæli þessum ósann-
indtnn, gct jeg ekki sannaö mótmæli mín neraa
meö vottum framar enn K. sín mótmæli.
K. segir á 77. bls.. 1. dálki: nJeg ætla þaÖ
sje ósatt aö nágrannar Thomsens“, og svo fram-
vegis, og þaÖ var þó satt satt sem B. A. sagö-
ist hafa heyrt um þctta, þar er jeg lifandi vott-
ur aö og margir aörir. En B A. efaÖist þó siálfur
um, aö þetta væri satt. — því næst færir Iv. B.
A. þaÖ til ámælis', aö hann segi margir hafi
prettaö móöurverzlunina (og gaiar svo fieira
nm þetta Ijóta orö). B. A. sagöi þó satt, og minn-
ist þessa okkur til viövörunar; viö þykkjum þaö
ekki. I næsta dálki finnst mjer K. líkja þvf viö
„ofnorsIcu,“ aö B. A. nefnir Johnsen Jakob þór-
arinsson. þetta er „kaupmanns kunn“ og kenn-
ir af dnnsku og cr ekki satt; þaÖ er ekki „oí-
norska“ aö íslenzkur maöur nefni íslenzkan mann
skírnarnafni. — þaÖ ranghermir K. er hann gkiif-
ar B. A. segi ósatt, aö kaupmönnum hafi ekki
líkaö vcl verzlnnarfjeiög eins og þau voru hiá
okkur 1857. Um önnur verzlunarfjeiög talar B.
A. ekki á þeim staö, kaupmönnurn var þá vissu-
lega illa viö þan; þaö töhiöu þeir viö mig, og gátu
varla minnst á þau. — I fyrstu grein á 84 b!s.,
síÖara dálki, sem skrifaÖur er mót B. A. 02 jeg
get engan botn fundiö í, fer K. meö þau ósann-
indi. aö B. A. sje höfundur þessara orÖa: „Kaup-
tnenn, sern ekki unna íslendingum neins góÖs,“
þau eru ekki til f greinum hans. þaö hcfir þó
K. fundiö, aÖ sá sem skrifar greinina í 1. og 2
blaÖi NorÖra s. á., verbur aö vera annar maöur
en B. A. — I næstu grein koma enn ein ósann-
indin hjá K., aö fyrra lögmál kaupmanna þetta
vanalega: „þ>á borgar mjer þaÖ hiö fyrsta þú getur“
hafi elcki veriö „skerpt“ þegar 4 inissira gjald-
daginn var settur, því bæöi einskoröuöu þeir þá,
hvaÖ viÖ skyldum borga hvert sinn, og heimtuöu
jafnframt aö viö borguönm tít í hönd þaö sem
vi& keyptum, því þá átti aÖ veröa lánalaus verzl-
un. Kontrabóka skilmálana finnst mjer B. A. ekki
iiafa hugsaö um, þegar hann skrifaöi þetta, sein
hjer er rætt uin.
þ>ví næst telur K. þaÖ ósannindi., aö Thom-
sen hafi fært upp prísinn á ull og tólg í fyrra
sumar „strax“ þegar hann var kominn. — þetta
gat K. glöggvar vitaö,- því hann var svo nærri.
En jafnt frjettum viö sem fjærri bjug2um kornu
Thomsens og aÖ hann bætti prísinn. Næst þessu
tel jeg þaÖ ósatt, ab B. A. hallmæli Fljótsdals-
fjelaainu meÖ einu ofÖi í þeirri grein sem K.
ræöir hjer um; þaÖ sjer hver sem les. Eri mjer
finnst K. tmini hrósa þvf hjer af því hanti er
kaupma&ur, og inun hafa komizt hjá aö vilna því
neitt í þaö áriö.
I fyrra árs ritgjörö sinni hallar B. A. á þetta
fjelag, en þar finnur K. ekkert aö en hrósarþví,
sem B- A. skrifar þá um verzlunarijelög, og er
þaö móti því sniöi sem þá var á Fljótdalsljelag-
inu. Aldrei segir B. A, aö Normaöuiinn hafi
bundiö 28 sk. veröiö á ullinni í fyrra viö. mikla
ull, en getur þess til — því svo heyrbist, 02 je2
vissi einn mann fá honuni mikla uli og fjekic
þetta verö —. Ekki lastar B. A. Thomsan þó
hann segi satt frá, aö btíöir hans hafi staöiö tóm-
ar og hann tæki þá aö vanrækja oklcur, svo fannst
okkur þá, því viö litum eins og von var á þaö,
sem okkur var hagur eöa óhagur.
I þessu sem jeg hefi tínt hjer tii, liggja flest
ósannindin sem jeg hefi gætt a& í ritgjörö Ks. móti
B. A. En þó eru líka ósannindi fólgin í hinu
þriöja, sem mjer þykir aö því sem K. skrifar á
móti AustfirÖingnum. þaö eru þessar fáu álykt-
anir (meÖ einhvers konar ástæöum) sem jeg get
skynjaö innan um mælgisflækju kaupmannsins og
flestar eiga aö sýna, aö B. A. gjöri rangt eöa
Tari meÖ rangt, en eru auösjáanlega rangar hjá
Iionum sjálfum kaupmanninum.
Hin fyrsta sýnist aö vera á 77. hls. í miöj-
um fyrra dáiki ; — „En þar jeg á aÖ heita krist-
inn, 0. s. frv.“ Iiana skil jeg ekki. Onnur er
rjett hjá, „ljótast væri ntí samt, 0. s. frv.“ Hjer
veit jeg ntí varla iivaÖ K. kallar „merki.“ Ef
hann meinar með því verzlunarmenn, og þaö sje
„ljótast“, ef B. A. hafi fariö til þess sem hann
hafi lastað ábur. — þá er ekkert Ijótt í því. Er
það ljótt, þó jeg kaupi nauösyn mína af þeim, sem
mjer líkar ekki allt viö, þegar hinn sem mjeT lík-
ar betur viÖ, getur ekki fulinægt lierini?
Litlu neÖar í sama dálki er þriöja ályktan
Ks, eöa jeg veit ekki hvaö jeg á aö lcalla þaÖ —■
þegar hann segir; „t>ar jeg varö mi fyrst til að
' reyna þetta, (ncfnilega: aö rcka sannindin í rit-