Norðri - 30.09.1860, Side 7

79
leibina, hóf nú málib á nýjan leik, og er hann
ná í sumar afe lúta kanna leiíina bœbi á sjú.og
Iandi og ráfcgjörir a& leggja þrábinn ab sumri. Mefe
honum er til ab styrkja hann hirin nafnfrægi
Skotlendingur doktor Rae, sem hefir farib fót-
gangandi yfir mikinn hluta af Skrælingjaiöndnm
til ab leita ab Franklín, og á hann mikinn þátt
í uppgötvunum þeim, sem nú eru fengnar nm afdrif
hans og manna þeirra er meb honum voru. Tvo
menn sendi danska stjórnin til a& vera fyrir sína
hönd vi& rannsókn þessa og eru þa& Arnljótur
alþingismaíuir Óiafsson og lieutenant Th. v. Zeilau.
Skipib Fox, er fjelag þa&, sem stofnafe er til
ab koma þessu fyrirtæki í gang, hefir keypt og
þeir Shaífner voru á, kom fyrst til Berufjarbar,
og þaban fóru þeir þrír Iandveg nor&ur um land
og subur Vatnahjallaveg úr Eyjafirbi, en Arnljót-
ur var gjört ráð l'yrir ab færi á land vib Dyr-
hoiaey og kannaði leið þaban til Roykjavíkur.
Frá Berufirbi fóru þeir fjelagar upp Öxi, niður
eptir Skríbudal og svo yfir Hallormsstabaháls upp
í Fljótsdal og yíir Fljótsdalsheiði aö Brú og þab-
an eins og leib liggur að Mö&rudal ogeptir Nori1-
nrfjöllum til Eyjafjarbar, inn Eyjafjörb og þaðan
sufmr Vatnahjallaveg eins og á?ur er getið. Eptir
því sem þcim Shaffner fórust orð hjer nyrðra var
á þeim ab heyra a& þeim iitist vel á þessa lei&,
er þeir fóru, til ab leggja rafsegulþrá&inn eptir,
og ab þeir mundu ef til vildi mœla me& þessari
Ici&inni; munu þeir varla treystast ab Ieggja hann
sunnanlands fyrir jöklum og jökuliilauputn og ekki
heldur me&fram jöklum a& nor&anver&u eptir hin-
um svonefnda Gunnláugsensvegi, enda mundi þa&
vera fnjfig óhentugt a& leggja nann þar á éy&i-
firæfum þar scm enginn. getur nálgast hann a&
vetrinum ef eitthvab yr&i a&.
því ver&ur varla meb or&um lízt, hve mikib
gagn land vort gæti haft af því a& þetta stór-
kostlega fyrirtæki kæmist á. Frjettafleygirinn flyt-
ur eins og land vort um langan veg ogvi&ver&-
um ekki lengur eins og vi&skila vi& veröhlina um
langan tíma af árinu.
Tal. P. Sbaffner er ungur ma&ur um fertugt
hjerunibil 3. álnir á hæ& og gildur a& því skapi.
Hann er rfiskur fer&ama&ttr, gó&ur ma&ur og vi&-
felklinn. Ðoktor Rae er me&alma&ur á hæ& og
hníginn a& aldri. Hann ar ætta&ur úr Su&ureyj-
um vib Skotland og er þvf hálfnornænn a& upp-
runa. Hver sem sjer hi& afbrag&s góímannlega
útlit hans og heyrir á tal hans sem er blítt og
hreinskilnislegt eins og svipurinn, hann getur ve!
ímyndab sjer, a& hann hafi lengi fer&ast lótgang-
andi mefeal villiþjó&a án þess þær hafi gjnrt hon-
um neitt til miska. Doktor Rae er sag&or hinn
mesti au&ma&ur. Lieutenant Zeil m er aliungur
ma&ur, spræklegur og glafelegur^ og vanur fer&a-
lagi, því hann hefir fer&ast í nokkur ár íBanda-
fylkjunum.
þann 22. nóvembermána&ar 1859 anda&ist
á 38. aldnr.sári merkisbóndinn Jósep Jósafats-
son á þernumýri. frá eiginkonu og 2 ungum dætr-
um; hann varb mörgmm harmdau&i, þvf hann var
gu&hræddur og vanda&ur í fillu, hreinikilinn mann-
vinnr, hjálpíús og örlátur, bezti búhöldur, og í
hverju tiiiiti sómi stjettar sinnar. Eptirfyigjandi
stfikur, kve&nar af mo&ur liins iátna, látum vjer
fylgja um þenna mcrka mann.
Heyri jeg bergmála hátt í fjailtiridum
harmasngu nákomna mjer,
eins og hún fljiigji me& vængjum á vindum
vekjandi athuga hverjum sem er;
heyrist mjer margur harmamii stynja
hennar sem finnur liinn nákalda þvt
blómtegu kvistiniir brotnir af hrynja
bognar því eikin sem misst Iiefur lit.
Ileyri jeg áh'nedar astkæran n &ja
’ firendan hniginn í frum-mó&ur skaut-
sárlega beygir mig sorganna vi&ja,
a& Sjá þeim á bak, hvern a& elska jeg hlaut *
því hann var einlægur, ástríkur, tryggur ’
öllnm sem þekktu og nákomnum sjér ’
Jlnn þá ab fur&a þó murgur sje hryggur?
Missir í siíkum og söknu&ur er!
Grætur því ekkjan elskafean maka,
a&stob sem bezla hennar var hjer ■
tingar tvær dætnr undir'það taka,
ástríkur fa&ir því horfin þcim er;
fátækir einnig örlátar hendur,
áttu og misstu þar sem var hann,
a& öllu gó&u allsta&ar keándur,
af öllnm sem þekktu sinn velgjör&amann.
Far vel, minn Jósep! til farsæili heima,
hvar fri&ur og rósemd a& eilífu skín,
ísfoldarbúar í æru vel geyma,
endurminningu mannkosta þín ;
fagnandi þreyji’ jeg frelsis þá stundu,
a& fundib geti jeg aptur á ný,
ástvini horfna frá armæ&ugrundu,
eilífrar sæltinnar bústö&um í.
Helga Bjarnadóttir.
INGIBJÖRG ÁSMUNDSÐÓTTIR
dey&i 3. dag Jdltmán. 1860.
Ó! þú ert horfin í andanna ríki,
ástvinir gráta af skilnabi þeim;