Norðri - 16.10.1860, Blaðsíða 2

83
an fjarska kostnab gestnaufe aetur gjört þess
konar mönnnm, og ab liann hlýtnr ab vera eyíi-
leggjamli fyrir þ4, ef þcir faká ekki sanngrarna
borgnn fyrir greiBann af vel flestmn eba öllurn
er borgab geta. Hjer 4 lanrfí or fátt íílitib Ijöt-
ara en ab úthysa mönnutn, en þó er von ab fí5-
tækTingár, sem í örtröB búa, pjöriþab, bví annars
neyfcast 'þeir ab fara & sveitina meb hyski sitt þegar
þeir.l’í cjtga Jbflraun. Eítt er fmB, sem mest er þvf -til
fyrrrstöím,aífígieifcasala komist 4 á þess konarstlib-
ttirí. sem jeg þo a'líf h'na mestn nauBsyn, og þaír'er. a&
ekkert l'ast siilnverB er á þessmn stöfmm, ogbhit-
*Beigantli bæmiur verfa þvf einatt aB láta sjer
lyttfla meb þab sern hvcr vill greiBa, og fá oþt
ekkert. Væri þeim af yfirvaldinu settur sölu-
taxti, sem þeir gattu heilntaB| borgun éptir, væri
þaB betra bæBi fyrir þá og iimfaremliir.
.Teg var nú aB segja þjer, þegar teg komst
út í aftr-a sálma, frá hýbvlaskipnn á Tjndirvegg,
eBa ab þab vteri Iftilfjorlegnr bær og ósnotirr. En
þó bærinn sje Ijelegnr gelrrr hann vrriB ltreinn |
og þrlfalpgtir, en því vtir belflur ekki hjer eB
heiisa. .Teg var þrpyttur og lúinn og hál'ves’æll,
cn, gat þó vurla sofib þriBinng riöttur. þíE jeg læi
f ölliim fötunttm of>n á rnnti, svo beit þaröflttg- |
lega. AB öírti leyti vildi aumingja fólkíb gjöra !
mjer þaB go't scm þaB gat. Kliikkan fjögur urn
rriorguninn fór iee »f stah og trtlafi aB nota morg-
nninn til ab skoba Ásbyrgi, sem er eitthvert ItiB |
fegnrsta sfórvirti náttúrrrnnaf á Islándi. ,Teg
skildi eptir lausii lieetana og reií> inn f býrgib fyr-
ir vestan eyna setn köllub er. Ásbvrgi er nokk- |
ur hundrub faBma á breidd og er b'ófninn mest- |
usn' sljettur og dældálaus nema smáþýfi eitt. þeg-
ar inn eptir dregur kemttr all Stör skógur vest-'
an eýjarinnar. AB vestanverBú og kringum allt
bvrgib gengur hergveggur þvcrbnýptnr lijbrumbil
30-^40 fábma á hæb. Lengra inn í byrginu er
stærri skógur, og stöimvatn eitt iítiB þar inni aB
sögn, en jeg kornst aldrei svo langt. Inn eptir
mibju byreinu gengur eyjan sem köllub :er. Ilún
er aftfbandi út ab ab söndunura eins og byrgis-
veggirnir, breiB ab utanverbu, en mjókkar og
hækkar eptir því fem lengra dregur fram f byrg-
ib og dregst fram í örmjóa háa bergsnös langt
fram í byíginu. Hvernig byrgi þetta hcfir mynd-
azt cr næsta óskiljanleet, þvf þó menn vildu í-
mynda sjer ah óyjan héffci losast frá í jarBskjáifta
frá byrgssveggjunum, og byrgií) væri því ekki ann-
»l()i en nökkurs konar l reife pjá, t. a. m sem Ál-
mannagjá, þá virBist þab þó næsta ólfklogt, því
lögun byrgisins, sem er nærri því í ferhyrning,
er svo algjör.Iega ólík eyjunni sem er eins og
oddi eba fÍGygnr. lltlendir ferbatnenn, setn nm
Norbnrland fara ffttii setn flestir ab fara til-As-
byrgis, o.g mundu þeir þykjast fá ómak sitt fuilu
Iaunab.
Jeg er nú búiitn ab skoba Ásbyrgi, -búinn
tib týna hestunum og Imii afleitasta iwtbarrigning
komin meb stormi og óvebri. Jeg ríb um allar
trýssur í ioptinu ab leita, en iítib sjer fyrir hagl-
rigningnnni, enda illt ab lcita innan um bóiana
f
og Asskóginn. Loksirrs fittn jeg þtj hýmandi í
einum skógarrunnanum, fer heim ab bænnm fiyrgi,
fæ þar góbgjörbif itjá góbunt og laglegum bónda,
sóríi er ab slá í’illvibrintr, og fýlgrr mjer orbaláust
æbi langan veg ofan ab Jökulsá, og vill ekkert
fyrir hafb. Vib köll um og köllum og enginn kem-
ur ferjitmaburínn; vib föriim ffam ab ferjustabn-
utn og bíbúm; fleiri koma! ab ferjustabnurn ; tvei’r
fara apinr gágnvatt bænum ab kalla og kalla- og
loksinS keirinr fefjnmaotiritín1; en bifin íinrist löng
í slíku vebri. þegar ferjtítnabnr kemur, ■segis't
han-n hafa setib irfh', og ekki haldib ab úr þyrfti
ab líta, þvf óferjatídi va-ri því nífer söktim veb-
ttiS. þ>ab er illt þegar ein's 'og 'bjer'ér, áb fátæka
tir eiTtvirki er á þeirii jöfo þar sem lögferja er
á þvt vattísfáiTi;áem ætíb eróreitt. lleimiiiáatin-
ir hans verbá þéss opt olland'. ab ferbámenn þurfa
ab bíba og þó þab sje ætíb leibinlegt, er þab Ló
verst í ftltku fárviÍTt sem var í þetta skipti; þó
er ferjnmabur þ'essi ab sögn þassacatmtr mabtir.
Jeg steig á bak hib fyrsta þégar ýfir tiití kom
og reib allt hvab aftók út ab Skinnastöbum, og
sjaldan hcfi jeg örbib fegnari húsaskjóli og gób-
um vibtökum.
þ>ó ab jeg sjé nú garnall ferbamabur, var
jeg mi ekki bétri en svo, ab jeg settist þafna
upp hálfdáubur; störniurinn hafbi’ flett sundur
káprnmi minni úr „gnttá pefcha44, sem átti ab skýla
itíjér fyrir rigniítgrinni, svo jeg var1 orbinn hold-
votur, svéfnléysib nóttina ábur og sreákvikinda
ónábir og bibin "vib: ána, ailt þettá líjálpabist ab
áb gjöra ntig fú’rinn ög stúrinn og eiida háifvéik-
an. Ur ’ölium þessunl vandræbum mínum' bætti
blessub þrestskonan á Skinnastöbuui, ■ s'em tók mjer
cins og m-c.bir barni sfnu. Vebrib glabnabi líka
allt í einu um seitjni part dagsins, og varb eins
biítt'eins ög' vibtökurnar, svo þegar jég va'r bú-
inn ab hvíla mig og var otbinn nýr af nálitíni,