Norðri - 20.11.1860, Qupperneq 2

106
vita, hve mikih af þeim liimbum, sem á fjalli
ferft, er ðautt ab vori, sumri ebur hausti.
Sjöimili dállíurinn, liversu margt fje sje
^veikt »f kiálfca el)a kláfcaóbriíurn, svo sem feili-
1Ú8 skóf, hrútrl, u. s. frv,“ hann er nú sjálf-
sagt htpgatjtur ah svara, ah svo iniklu ksyti sem
fje er lieimt.; þó imin þai) brenna þar vib, ab hrepp-
stjórarnir eru ekki dýralæknar, og gjöra því ef tii vill
oflítií) úr hinum svonefnda norblenzka eba óþrifa-
klába, ef fyrir kæmi, og setla hann einungis til
bráfcabyrgbar, rjeit eins og nefndina, sem um
hann spyr; þó vonum vjer, ab ófróblelkur þeirra í
þessu efni verbi ekki afe stóruin bajta, þvívjer œtlum
ab lijer sje engion klábi á „hættulegu stigi,11
og þaí) sje ekki enn frarri komib, er sagt var á
þingi. eptir ab hinir konunglegu erindarekar voru
hjer á ferb nyrbra, ab háskalegur klábi garti brot-
•zt hjer út í sjálfu fjcnn, án þess hann inn flyttist úr
iibrnm svktum sveitum. Aítilndi dálkurjnn verb- j
ur nú cllaust jafnörbuguf fyrir hrcppstjórana eins
og hinn tiinmti, allt sökum þess þeir ekki eru
dýralæknar. Enda er bígt ab vita, hve sjúk hver
kind kann ab vera á hverjuro tíma, því ekki-s.ier
innanmeinin fyr en kindin er daub og innan í
er farib, og þá opt vai.dsjeb, iivab skepnuna hefir
dregib til dauba.
Eptir því rem frarnan er sagt, ska! oss ong-
on veííihn furba, þó níundi dálkuriun nra a t-
hugasemdirnar veröi anbugastur, því hrepp- ;
ptjórnarnir þnrfa ab oss finnst-margt ab athuga !
ábur en þeir fylla út þesai eybublöb af har.da- j
hófi, ogþab finnst oss þeir gjiira, efþeir athuga ekki |
allt framan skriial og margt fle.íra rem hjer ablýtur. j
Vjer höfum fengib á snopum svar nokkurra.
hreppstjóra, er vjer setjum hjer til ab sýna, í
hverjum vandrsebum hreppstjórar gela lent, f þessu
dýralæknislausu norburlandi, meb ab fylla út þessi
eybublöb, sem sýslnnaabur hafbi af þeiin heimtab
„Meb brjefi, dags. 3. dag næstl. septembeimán-
abar, hafib þjer herra kammerráb sent oss und-
irskrifubum hreppstjórum prentub eybubrjef frá
hinni svokoliubn heilbrigbisnefnd í fjárklábamél-
inu, og þar tneb skorab á oss, eptir fyrirmælum
amímannsins, ab gefa skýrslur um þab, sem til-
greinl er í eybubrjefum þessum.
þó vjer nú fÚBlega heftum viljab verba
rib þessari áskorun ybar, lierra kammerráb, og
gefa alla þeesa epsiræsktu skýrslu um tölu og
heilbrigbis ásiæiur saubfjárins í hreppum vor-
um, þá neybuni: t vjer þó til, ab láta ytur í íjxisi
ab oss er meb ölht ómögulegt ab gefa skýrslu
þessa svo rjetta og nákvæusa, sem þarf ab vera,
og leyfum vjer oss hjer meb ab benda ybur á
hib helzta, sem því er til fyrirstöbu. -
Um hin fyrstu þrjú atribi skuluin vjer þá
geta þeís, ab varla verbur nokknr útientugii
tími til tekinn en sf.'ari hluti septembermánabar
til ab komast eptir fjártölu bænda, því bæbi er
þab, ab þá hafa menn enn ekki algjörlega lieiint
geldfje af afrjettum, heldur eru menn þá venju-
lega ak heimta kind og kind daglega; í anhau
etab lóga menn þá smást og sinátt sfcáturfje síriu;
og í þribja lagi er aldrei eins mikiil samgangur
á fje nágranna eins og á þeim tíma, og fje þá
hvergi býst, svo fiestum veitir örbugt ab haía
nákvæma tölu á þvf, og færri hluti bænda geta
ár.eibanlega sagt, hvab margt fje þeir þá etgi.
En nú álítum vjer þab skyldu vora, ab skvra
ekki frá öbru en því, sem er öldungis áreiban-
legt, því hvorki hinni virbulegu kiábanefnd nje
nokkrum öfcrum getur verib gagn í þvi, ab fá
getgáíur einar f stab áreibanlegra talna, og slík—
ar geígátur gæti þá h'ka nefndin sjáif gjört ept-
ir búnararskýrslunuin næsilibib vor.
Hvab hinu ijiirba atribi í eybibiöbunum vib-
víkur, þá furbar oss stórlega á, ab nokktsr mabnr meb
fullri skynsemi geti ætíazt til, ab hreppstjórum sje
knnnugt nra, hver*u margt tje daib lielir úr veik-
indurn í heila 11 mánubi, því hvorki hefirbænd-
um komib til hugar ab rita Itjá sjer daubafídl
hverrar kindar, sern þeir hafa raisst, og svo er
haria ósanngjarnt ab ætlast ti! þess, ab menn geti
vitab, hvab hinum mörgu skepnum vercnr ab bana,
sem árlega farast á afrjettum, og fyrir þessar sak-
ir verbum vjer ab bibja oss undanþegtia ab gefa
eba emíba skyrslur uin þetta atribi.
Um hib íimmta atribi eybublabanna getum
vjer ekki heidur gefib skýrslu, því auk þess sem
lítib eitt, dó af lömbum úr ýmsum kvilluui, þá
var í sumum sveitum margt skorib af þcim heil-
brigbum nndan árium fyrir fóburskort í hinu stór-
kostlcga áfelli, sem hjér kom um saubburbinn í
vor, og oss er ekki ljóst, hvort ætlazt hefir verib
til ab talin væru til saman8 þau lömb, sem sjálf-
dgub urbu og hin sem skorin voru, þó beinna
liggi vib ab ætla, ab þau Bem úr veisindum dóu,
ætti ekki ab verba talin aptur í þesgu atribi,
þar sem ætiazt mun hafa verib til, ab þau yrbi
talin meb öbru sóttdaubu fje í fjórba atribi. En
auk þessa vissu menn, ab tóur drápu alimikib af