Norðri - 04.05.1861, Blaðsíða 1

9. ár
11.-12.
NORBRI.
1361.
4
4. Maí.
Sælir vcrib þjer gó&ir herrar
íslendiÍBig;ur og |»|ódólfur!
Vjer Skagfirbingar, sem ab sendum ykkur í vet-
ur díílitla grein um stjórnarmálefni Islands og
henni sameinab ávarp til Islendinga, höfum nú feng-
ií) viburkenningu frá ykkur bábum um þat), aí)
grein þessi hafi komizt til skila. frá ábyrgbar-
rnanni íslendings í skrifubu brjefi dagsettu 27.
marz næstl., en frá ábyrgbarmanni þjóbóifs í 1 5.
—16. blabi þjnt)ólf»; frá 16. marz þ. á.
Abyrgbarmabur Islendings segir, ab ritgjörbin
sjc ab sínu áliti rjett og vel samin, en
þó hefbi hann óskab, ab sumt í henni hefbi ver-
ib öbruvísi. Sjer þyki sum orbatiltæki uni kon-
unginn í greininni ískyggileg, abalsetningainar í
greininni rfrapperandi“ (þaber: ab mörinum muni
hnykkja vib þær) og af einni þeirra heldur hann,
ab íslendingar hafi ekki rjett not án frekari út-
listunar; en allt fyrir þetta segir hann þeir
mundu' hafa tekib ritgjörbina í blab sitt liefbi
þeir haft leyfi til ab víkja vib smávegis í henni,
og jafnvel eins og hún var, hefbi Islendingtir ekki
verib byrjabur á sama máli: og ab lokunum læt-
nr hann oss skilja, ab Islendingur muni, ef til vill,
taka greinina síöar, ef þjóbólfur dragi sig í hlje
í þessu máli. Vjer ætlum nú ekki í þetta sinn
neitt ab fara ab afsaka eba rjettlæta þessi ein-
stöku orbaíiltæki um konunginn, sem vjer von-
um, ab ekki nema einstöku sál þyki ískyggifeg,
því greinin er nú komin fyrir almennings sjónir
í Norbra, þó meb nokkrum prentvillum, sem vjcr
vonum hann leibrjetti; og vontim vjer, ab flestir
játi, ab þó vjer höfum þar hreint og beint lýst
óánægju vorri yfir þeirri stjórnartilhögun, sem
vjer fslendingar Iiöfum orbib ab sæta síban stjórn-
arbótin komst á f Ðanmörku, ab þá höfum vjer
f grein þessari f alla stabi forbast ab meiba hans
hátign konunginn, ab minnsta kosti var þab til-
gangur vor, ab afsaka meb öllum þeim ástæbum,
sem oss gátu þótt sæmilegar, þann langa drátt
*em hingab til helir á því orbib, ab konungur efndi
vib oss heitorb sín um stjórnarbót vora; þyívjer
vissum, ab þessi langi og ab margra áliti óliappa-
sæli dráttur hefir verib ab undan förnu og er enn
hib hclzta gremjo-efni margra íslendinga; en vjer
álítura þab allra skynsamraTfmanna skyldu, ab
reyna til ab uppræta hvern þann misskilning,! sem
ab ollab gctí gremjiu ogýóvildar milli þjób-
anna og stjórnendanna, því ab öbrum kosti hafa
hvorugir vel. - En á því, sem vjer höfum erin
sjeb ^f grein Islendings um stjórnarmálefni
vort, getum vjer ekki betur sjeb en ab íslend-
ingur sje oss ab fillu leyti samdóma um öll ab-
alatribi þessa máls, og því fannst oss meiri á-
stæba til ab hann hefbi tekib ritgjörb vora f blab
sitt annabhvort f heilu lagi, ellegar þá abalefnib
úr henni, því honum var sern góbfúsum útleggj- ,
ara innan handar ab Ieggja hina beztu þýbingu
sem hann gat í þau orb, sem honum þóttu ís k y ggi-
leg, og útleggja þab skiljanlegar, sem hann hjelt
ab gæli verib misskilning undirorpib, og ab lok-
unuin ieibrjetta þab, ef honum hefbi þótt nokkub
vera raugt. Vjer þorum ab fullyrba, ab þab hefbi
mælzt betur fyrir, hefbi hann íiaft þessa abferb,
heldur en ab rninnast ekki ritgjörbar vorrar meb
einu orbi í blabi sínu. Vjer vonum jafnvel, ab
hann gjöri þetta enn, og bindi sig ekkert vib
þa>, hvort þjóbólfur gjörir mikib eba lítib ab
verkum f þessu máli — því hver þeirra fyrir sig
hefir sinn dóm meb sjer. — Og þab ætium vjer
þeim sæmra Islendingi og þjóbólfi, ab reyna til ab
samlaga sig eins og góbir bræbnr, þjób sinni og
ættjörbu til farsældar og vibreisnar, liíldur en ab
vera ab rífast og ríba livorn annan ofan eins og
óvandabir drengir. Vjer getum ckki betur sjeb,
en þab væri bollara fyrir þá b íba ab reyna tií
ab bæta Iivor fyrir öbrurn, þvf þar vib mundu
þeir afia sjer virbingar og hylli alþýbu, þvíhvab
lærtir sem þeir eru, verba þeir þó ab játa, ab líf
og tilvera þeirra sem dagblaba sje undir því
koinin. ab vjer kaupum þá eöa liöfum þá á
askinuin okkar. Svoria menntabir menn ætti ekki
ab beitast á bríxlyrbum og berast banaspjót ept-
ir, þó þeim lítist sitt hvorum, heldur leibrjetta
hvor annan eins og bræbur meb hógværum anda.
Vjer fyrir vort Jeyti viljum hvorugan missa, því
oss þykir margt nýtilegt í bábum, þó bá&ir taki
stundum þessa rifrildis útúrdúra, sem oss er svo
illa vib. Og ef þeir ekki hætta þessari stefnu a&
reyna til ab drepa hvor annan, þá eru ckki nema
tveir vegir fyrir höndum, annar sá a& kaupa þá
bába eptir sem ábur, og segja: þa& eru betri ill
blöb en engin blöb, ellegar þá a& útsiúfa þeim
bábum undir eins og reyna tii ab fá oss a&ra
menn til ab rita blöb fyrir oss, sem a& hafi betra
lag en þeir á því me& sátt og gamlyndi ab efla
beill ^vora og hagsæld.