Norðri - 04.05.1861, Blaðsíða 7

47
förum l«ntls vors. IJann var hinn snotrasti r.'b&u-
niabur og skáld gott, og er eflau»t mikib til ept-
ir hann af kvíe&mn, auk þess sem prentab er
eptir hann.
Eys tra hafa hka andast merkisbœndornir Björn
Bjarnason a& Hofi < Fellum mesti sómamaímr og
/
sveitarstoí), og Hallgrfmur ófalsbóndi Oiafsson á
Húsavfk or&lagbur dugnabar- og efnamaímr.
28. janúar anda&ist Ilans Schnlesen á Hdsa-
vík á 19. ári, ungur ma&ur og efniiegur. Hann
var elzti sonur Sigfúsar kammerráís Schulesens
sýslumanns f þingeyjarþingi.
VATN8FLÓÐIÐ
|>a& bar eitt sinn til í Svissaralandi þegar
mikill snjór var í fjöllum en ár lag&ar, a& bráb-
ar leysingar komu svo allar ár hlupu fram og brntu
af sjer og fló&u yfir bakkana. þar bjó hjá einni
ánni fiskimaíur í litlu húsi á árbakkanum. Ain
óx ótium um kvöldiÖ, en fiskimaíiur var þvf svo
vannr, ab hann fór a& sofa óhræddur me& konu
sinni og tveim börnum. En er hann haf&i soíi&
eina stnnd vakna&i konan, hljó&a&i uppogsagli:
rO! vifc erum ( dau&ans vo&a. Ileyr&u hvernig
vatni& beijar á hdsinu og ísspangirnar lemja þa&
og brjóta innan stundar“. Bóndinn hljóp upp úr
rdminu, leit dt og sag&i: nOu& var&veiti okkur.
Húsi& stendur mitt í fló&inu og hvergi crhjálpar
von“. þetta var og satt. Hdsib gat ekki lengi
sta&izt ísrekib og storminn og cnginn heyr&i þó
bóndi kalla&i sjer hjálp frá bæjunum fyrir hand-
an fló&ifc fyrir gnýnum af straumnum og ísrek-
inu og dynjandi klukkna hJjóm, því stórklukk-
um var hringt í borginni skammt þa&an til a&
vara menn vi& háskanum. f>á kalla&i bóndi
á konu sína og börn ; íjellu þau öll á knje og bá&u
gu& hjálpar. I þessum svifum brotna&i mikib af
vegg hdssins og vatnib fossa&i inn. En me&
vatninu rakst inn í húsib stafn á stórri ferju.
Bóndinn hljóp dr vatninu upp á loptib og var&
a& bera konu sína, því hdn var fallin í öngvit,
en börnin gengu. þá gætti hann a& ferjunni,
kalla&i hátt upp af gle&i, tók konu sína og börn-
in og Ieiddi a& bátnum. »FIýti& ykkur I sagbi
hann, sjái& I Gu& hefir sent okkur hjálp“. Sí&an
fór hann me& þau öll í bátinn og hratt honum
frá hdsinu. Ferjan flaug eptir Ftrautnnura eins
og örskot þangab til fiskima&urinn gat stýrt henni
a& landi. þar stó& fjöldi fólks og undrubust a!l-
ir, er þeir sáu ferjnna koma. Nd spnr&i hver um
annan, hvernig bóndi hef&i fengifc þetta far. Hann
sag&i allt eins og var. þetta var undarleg heppni
sög&u þeir. FIÓ&Í& befir tekib dt ferjnna ein-
hver sta&ar. En fiskima&urinn beyg&i knje sfn,
leit gla&ur upp til himins og sag&i: „.leg þakka
þjer drottinn, sem frelsa&ir mig, svo fur&aniegá,
rneban jeg lifi skal jeg vegsama þig.“
(Beretning for Bibelselsk: for IDanm: 1860).
„þa& er gle&ilegt, a& mörg af hinurn rnerk-
ustu kathólsku dagblö&um í Frakklandi, t. * m.
Journal des Debats og Revue des Deux Mondes, tala
mjög einar&lega um frelsi manna í trdarefaum.
Er þar á einum sta& ritufc þessi grein: „þó
sorglegt sje þá er þab órækur sannleiki, sem
reynslan er bdin a& sta&festa í 300 ár, a& þær
þjó&ir, sem ckki lesa biflíuna, eru ekki katbólsk-
ar, ekki kristnar, neina a& nafninu, heldur hverfa
til gu&leysis, blindrar heimselsku, sifcleysis og
hir&uleysis um velferfc sálar einnar. En hinar
sem biflíuna lesa — þó margir sje trdarflokkar
me&al þeirra — ver&a í raun og veru trdræknari
og gu&hiæddari.
þvf óskuin vjer þess, a& þessir ki istnu trdar-
brag&aflokkar keppist sem mest hverjir vi& a&ra
afc brei&a bifHuna út um allt Frakkland. því
þó mismunur sje á biflfn þýíingnnum, svo gufc-
fræ&ingar þykist finna þar í mótsagnir í trdar-
fræíisefnum. þá er svo lírifc varib í þenna mis-
mun, a& alþýba gætir þar engra mótsagna. Og
vjer erum sannfær&ir um, ab f þesssarí hátignar-
legu bók er nægilegur himneskur kraptur og and-
legt ljós, ti 1 ab upplýsa og laga [skynsemi manna,
glæ&a og hreinsa hjá þeim tilfinning kristilegra
dygg&a og kenna þeim a& gæta þess, afc hver
ma&ur á sjálfur a& sjá fyrir sálu sinni og standa
reikning sinna verka“.
(A&sent). þa& er ver&ugt a& geta þess í bla&-
inu Nor&ra, a& hinn tvíhýddi flækingur Sölvi
Helgason fór hjer um sveitir næstli&i& haust, ferfc-
a&ist austur á Jökulda! og aptur til baka fyrri
part yfirstandandi vetrar. Hann fór allt af ljúg-
andi og stelandi; til sönnunar þessum( frambur&i
þá gisti hann á lei&inni til baka á Ásmundar-
arstö&um á Melrakkasljettu hjá Árna bónda Árna-
syni, hvar hann þá&i bezta grcifca ókeypis, en
á&ur hann fór þa&an, haf&i hann go!di& næturgreifc-
ann me& því a& stela frá Árna bónda 2 bókum