Norðri - 31.12.1861, Side 2

138
að pjöra; þaö væri líka, bæði f cðli sínu op
eptir stofnunarlögum prentsmiðjunnar, niiklu
írjiílslegra, að fyrirkomulagi prentsmiðjunnar
væri hagaö þannig, að allir eigendur hennar
en ekki einstakir þeirra bæri bæði kostnað-
inn og nytu ágóöans. í*að þótti því næsta
fsjárvert fyrir jafnfámennan fund, sem þessi
væri, aö aðhyllast appástunguna þegar í stað,
en hafna öllu öðru, og það því fremur, sem
þaö alls ekki væri ómögulegt, að einhver
einstakur maður, er þess væri umkominn,
kynni að fást til þess að íaka að sjer
8miðjuna, ef og þegar Aann iengi að vita?
hvernig áítatt væri; en þá kæmi það jafn-
framt til álita, með livaöa kostum og kjörum að
hvor parturinn fyrir sig vildi taka að sjer prent-
smiðjuna, og væri það mikilsvarðandi ati iði 5
inálefni þetta virtist þvf helut eiga að llggja
undir almennan prentsmiðjufund. Enn var
eitt atriði í máiinu, er ekki þótti lítilsvert,
þaö sem sje, að fjelag þetta, sem cnn væri
ekki komið á fót, gæti ekki, þótt allt gengi
sem bezt, tekið til starfa fyr en á næstkom-
andi hausti, en sá, sem nú hefði smiðjuna á
leigu, ætlaði innan skainms að liætta öllum
stöifum við hana; væri því ekkert sýnna, en
að loka yrði smiðjunni þangað til að hausti^
sem þó væri ógjörningur.
Aptur á hinn bóginn þótti uppástungan
hafa þaö til sfns ágætis, að ineð henni hyrfi
það, er prentsmiðjunni heíði ávalt staðið mest
fyrir þrifurn, en það er peningaskorturinn, og
væri það veruleg bót til hins betra, því þá
væri fyrst aö vænta þess, að smiöjan gæti
nokkurn veginn staðið í skyldusporum. Einnig
þótti meiri trygging í því, að leigja smiöj-
una vissum inönnuin í fjelagi, hehlur en ein-
um einstökuin manni, sem aö öllum líkind-
um ætti ekki jafnhægt ineð að bera byrðina,
eins og fleiri menn í fjelagi — byrðin gæti
orðið hinum einstaka óbarileg, þar sem hún
lægi næsta Ijett á hinum mörgu —; ijelag
þetta mundi og eiga hægra með að útvega
ritstjóra, en annaðhvort prentsmiöjunefndía
sjálf eða hinn einstaki maður; enda gætu og
sumir fjelagsmanna, er sjálfsagt yrðu mennt-
aðir menn, stutt bæði útgáfu blaðs og mennta-
stofnunina sjálfa með fróðlegum ritgjöröum
og nytsöinum þýðingum, og til þess heföi þeir
þess meiri hvöt, sem allur ágóðinn rynni inn
til sjálfra þeirra. Þessir íjelagsmenn, sem
ættu ekki einungis heiina á Akureyri, heldur
til og frá út um landsbyggðina, mundu fljótt
lífga þjóðarandann, og vekja hjá almenningi
lyst og löngun fyrir þessu aiþjóðlega fyrir-
tæki ; þeir mundu safna áreiðanlegum frjett-
um handa ritstjóranum, og verða hinir beztu
liðsmenn að selja blaðið og aðrar þær bæk-
ur, er út frá smiðjunni gengju; þannig gæti
staðið hið mesta gagn ai fjelagi þessu.
Eptii að málefnið hafði þannig verið rætt á
ýmsa vegu, kom fundinuin ásamt um að skjóta
úrslitum þess á frest, þar til á tf Sgftft^flftfiS-
SlISft |»resftt^lftiid|(fií>isift(3i9 erákveð-
inn var þft'iðjiitðtf g’ll&SS hinn V3 jtaftSS-
IftfttfBIiftðtfr næstkomandi, en fundarnienn
lofuðu jafniramt að gjöra sitt hið ýtrasta til
að útvega í millibilinu sem flesta n:enn þeir
gæti í fjelagið; síðan áttu fjelagsmenii að konia
á íumlinn ineð tillög sín, og ef þeir þáreynd-
ust nógu inargir, og þessi tilhögun á smiðj-
unni ynni samþykki lundarins, áttu þeir að
fara að seinja við prentsmiðjunelndina, og
búa sig sjálfa til brautargengis.
Því næst kom til umræöu, að nauðsyn-
legt væri, að nú þegar væri gjörð áætlun
yfir, hvc mikil pcninga-upphæð mundi þurfa
til þess að koma prentsmiöjunni á góðan fót,
og hve margir mcnn þyrftu að ganga til þess
í ijelag, og varð það almennt álit fundarins,
að ekki mættu þeir, er hlutabrjeí tækju, færri
vera, cn hjerumbil 60 manns, meö 25 rík-
isdala tillagi hver, því upphæðin þyrfti að
vera í hið minnsta 1500 ríkisdalir, þegar
kaupa þyrfti fyrir fram pappfr og stílsviðbót,
leigja hús lianda siniðjuiini, gjalda ritstjóra