Ingólfur - 29.01.1853, Síða 1

é
^ n »\ú I f n r.
m
i 29. d. jamiarm.
1§53.
i
Kostnaðarmaður og útgefari Svb. Ilallgrímsson.

Ingólfsminn i.
j»að er ekki ný bóla, að þá er opt glatt á
Hjalla, þegar maður er í heiminn borinn; svo
reyndist það líka að kveldi hins 12. d. þ. m.,
þá er Ingólfur kom fyrst undan pressunni.
Komu þá saman hjer á skrifstofunni góðvinir
nokkrir, og óskuðu góðs hinum unga sveini.
5á er leið undir miðnætti, heyrðist hvellur
allmikill, og hjeldu sumir vera frostbrest; en
þá flaug í lopt upp bólginn tappi úr beztu
kampavínsflösku, og þegar hljómuðu raddir
þessar yfir reifum sveinsins:
Allt eins og þegar dagur dvín
döggskærum vafinn aptanroða,
og sólin fær sjer blund við boða:
þannig sofnaði þjóðin min! —
Vitið þjer ekki, Islands áar!
öldurnar hvernig risu bláar
frammi við auðan ægisand,
Ingólfur þegar nam hjer land?
Ljómaði sólin ljósan tind,
leiptraði dögg á jarðarblómi,
lækurinn rann með unaðs ómi
fram að sólbjartri sjávarlind;
ókomna skyggðu skýin daga,
skugga nam þó ei á þau draga:
heilsaði jökla fríður fans
frelsismorgninum Isalands.
Er nú til viðar sígin sól,
svartnættis myrkrið niðrí dauða ?
Er núna byrjuð öldin nauða?
Er horfinn geisli af himna stól ? —
Nei! ef að sporið ört vjer greiðum,
og óþarfri keppni framhjá sneiðum,
þá mun oss liljótast auðna af
andanum, sem oss drottinn gaf.
Svífðu nú yfir þinni þjóí,
þrautgóða, sterka landnámshetja,
virztu með þinu valdi að hvetja
hugrekki og fornan hetjumóð !
Heilsið nú honum, íslands áar,
ísþakin fjöll og hrannir bláar!
frammi við auðan ægisand, —
Ingólfur stigur nú á land!
(Aðsent).
Til I n gó l f s.
Hafið þjer, herra Örn, lesið vel niður í
kjulinn ritgjörðina, sem þjer í sumar tókuð
inn í blað yðar frá tveimur fírimarksmönnum?
Ef þjer hafið eigi gjört það, má jeg þá ekki
segja yður álit mitt á henni ? — Hverjum þá
sem íhugar nokkuð þessa ritgjörð, honum seg-
ir hún þetta tvennt: 1, aö mynd sú, semum
rreöir, hafi ekki getað vel heppnast, af pví
hún sje búin til af Winther, — og þannig
hlýtur þá það, sem myndinni er áður hælt, að
hverfa með öllu fyrir þeirri aðalástæðu, að
heppilegar myndir geti alls ekki komið frá
höndum Winthers, — og2, aö landsmenn skuli
ekki láta loforð útycfandanna um fleiri mynd-
ir merkra manna, — en þetta loforð kalla
firimarksmennirnir ekki rjettan höggstað á
landsmönnum !!! — þeir skuli ekki láta paö
hvctja sig til að kaupa, eða borga fljótt
myndina þessa, pvi útgefendurnir hafl svo
ekki vit á að velja mennina undir mynda-
tóku. Er ekki þetta bein tilraun til að spilla
bæði fyrir myndinni og mönnunum, sem að
henni hafa unnið? Hvað hinufyrra viðvíkur,
þá mun það reynast lastmælgi ein, aðWinther
geti ekki tekizt vel með nokkra mynd, því