Ingólfur - 29.01.1853, Síða 2

6
flestum mun þykja honum hafa heppnastvel,
og jafnvel ágætlega vel að ininnsta kosti með
þessa mynd, sem um er talað. Hvað síðara
atriðið snertir, þar sem firimarksmennirnir vara
landsmenn við að hjálpa forgöngumönnum
myndarinnar, með þvi að kaupa af þeim þessa,
til að gefa út fleiri slíkar, þar þeim sje ekki
trúandi til að velja mennina, er vert sje að
taka myndir af, þá sýnist svo sem þeir vekji
þar tortryggni ófyrirsynju og illgjarnlega; því
ef það er álit fírimarksmannanna sjálfra, eins
og er á þeim að skilja, að forgöngumennirnir
hafi borið niður á rjettum stað, er þeir byrj-
uðu að láta taka myndir af mönnum, hvað
þurftu þeir þá strax að fara að tortryggja köll-
un þeirra og sinekk framvegis, hefði ekki
einhver dramblætis andi hvislað því að þeim,
að ómissandi væri að hafa þá í ráðum með,
„að minnsta kosti yrðu þeir að heyra nöfnin
áður“, allt eins og firimarksmenn væru fær-
leiksmenn að meta ágæti annara?
Ritgjörð firimarksmannanna er ekki löng,
en liún hefur þó 3 greinir auk ippgangsins,
sem sín er með hverju markinu brend. . Hin
fyrsta kastar skugga í augum alþýðu á það
verk, sem alls ekki á það skilið; og er það
þeim mun skaðlegra hjer sem lastinu skýlir
nokkurt hól. Hin önnur vitnar um dramblæti,
sem tortryggir hæfilegleika annara, en tranar
fram sínum eiginn. jþriðja greinin ,um þjóð-
legar stofnanir“ er bágt aö segja hvert stefriir
i öðru eins máli, og hjer ræðir um; líklega á
hún að vera vottur fyrir landsmönnum um
hinar þjóðrækilegu hugsanir og hágöfugu sálir
þessara firimarks-eður föðurlandsvina, i sam-
anburði við þá hina bðlilegu qg almennu
hugsun kjá forgöngumönnum myndarinnar, a5
hugsaæTnd hærra enn svo, að fá kostnað mynd- '■
arinnar borgaðan. Ekki býst jeg við, að firi-
v -jnarksmönnunum þyki lýsing þessi á þeim
hafa heppnast betur að sínu leyti, enn mynd
Winthers. Lýsingin er ekki heldur lukkusælt
nvegabrjef“ fyrir nokkurn mann, og mun skap-
arinn tratiðlega kannast við það sem sitt.
Eins og jbg því Vil ráða fíriijiarksmönnunum,
að strika framvegis út úr vegabrjefi þei^ra
annað eins og það, sem,hjer er lýst, eins vildi
jeg benda yður, herra Örn! á þann óhreina
anda 'þeirra, sem skyggir á. myndfilV í yðar'1
fyrra blaði. Sjálfum yðurætlffjeg ekki minna
\ N.
\
enn það, að særa andann út af Jjóðólfi, og
senda hann þegar aptur í svínin.
Heiðrari inyndarinnar, meiri þó mannsins sjálfs.
Viðvíkjandi máli þessu vil jeggeta þess,
að ritgjörð firimarksmannanna barst mjer í
höndur, án þess jeg vissi frá hverjum hún
væri; og á jeg því bágt með að benda and-
anum á bústað lians. jiegar jeg hafði lesið
ritgjörðina, gat það að vísu ekki dulizt fyrir
mjer, að andinn i henni var ekki alls kostar
góðgjarnlegur, ekki svo myndinni til handa
sem mönnunum, er að henni höfðu unnið.
Jeg sýndi þvi ritgjörðina hlutaðeigendum, og
óskaði að mega sjá myndina, þvi andinn í
ritgjörðinni gjörði mjer dóminn um myndina
tortryggilegan. Hlutaðeigendur virtust. lítinn
gaum gefa rítgjörðinni, eins og þeir ekki
heldur álitu vert að sýna b/indvm manni lit,
með fram af því, að þeir höfðu þá eigi mynd-
ina á reiðum höndum, er þeir höfðu fargað
þeim fáu blöðum af henni, sem þeir þá voru
búnir að fá. 3>annig ljet jeg þá prenta rit-
gjörðina, en jeg hefði aldrei gjört það, ef jeg
hefði sjálfuf verið búinn að sjá myndina.
Utt/efarinn.
Janúarius.
þennan mánnð hefur hjer á vesturkjálka Suimlend-
íngafjóröungs verið vetrarfar meira, enn menn hafa átt
að venjast um mörg undan^ farin ár; hefur snjókoma
verið töluverð, og þess á millí frosthörkur og spilliblot-
T|r. Líkt þessu er að heyra um vetrarfar úr öðruni
fjórðungum, nema hvað harðindin hafa byrjað þar miklu
fyr á vetrinum, enn lijer sunnanlands, þvíþar komu þau
ekki að kalta má fyr enn með nýári. það inun þó mega
fullyrða, að eigi hefur vetrarfarið gengið jafnt yfir allar
sveitir, því þœr eru sumar, sem til þessa tíina hafa
fyrir litlum, eða engum harðindum orðið, að minnsta
kosti hafa þær frjettir boriit úr vestarhluta Borgarfjarð-
ar. Vjer höfum fengið frjettir nýlega bæði að norðan
og úr austursveitum, og taia þær hclzt um harðindi
þessi, en ekki ^jöra þær orð á sóttferli annari, enn fjár-
sýlSnni. Ekki hofum vjer heldur heyrt um siisfariraðrar,
scin vjer þorum eptir að hafa, enn um dauða mauns eins
,á Alptanesi, sem fanst á milli bæja uni nýársleytið, og
um 2 menn, sem urðu úti í byrjun nóvcmberm: á Reykja-
þeiði í þHjgeyjarsýslu; þriðji maðurinn komst til bvggða
,,'eptir 3. dægrí útivfst, og var þá orðinn illa til rcika.
Af afláþrögðum yitum ^er það eitt að segja, að í vetur
\^fur veijð á Eyjþfirði hinn bezti afli; og þá er fjörð-
inn lagði, hjuggu menn á hann vakir, aðsagter, og fisk-
uðu svo. Nokkur afli hefur og gefizt í syðstu veiði-