Ingólfur - 31.05.1853, Blaðsíða 4

40
Beecher Stowe, og sem faiiö er á hendur, að koina
bænarskránni á framfæri. — 'l'il að gefa mönnum dálitla
hugmind uin gufuskipa útveginn á Englandi, viljum
vjer geta þess, að eitt fjelag á þar 41 gufuskip, og
samsvarar gufuaflið, sem rekur þau á fram, styrkleika
16, OtX) hesta. A hverju ári sigla þau samtals annan
eins veg og þau færi 50 sinnutn í kríngum jörðina.
þetta eina fjelag veitir atvinnu 100, 000 heimilum.—
Skraddarakona í Lundúnaborg öl í vetur fullburða stúlku-
barn með tveiin höfðum, er sátu sitt á hvorjum hálsi,
og voru sundurlaus; náðist annað höfuðið hálfri fjörðu
klukkustund á undan hinu og búknum. Lækninn, sem
hjálpaði konunni, segir að barnið hafi lifað og verið að
öllu heilbrigt þangað tíl rjett áður enn það fæddist. Iíon-
an tók svo mikið út, að það þókti furða að hnn skyldi
lialda lífinu.— Önnur kona i Hamborg, sem átt hefir 12
börn, öll efnileg og rjett sköpuð, ól líka í vetur van-
skapað stúlku barn, hafði það einungis eitt auga í miðju
enni, ekkert nef, og enga framhandleggi, því höndurnar
voru fram af upphandléggjunum. þetta barn fæddist
líka andvana.
(Aðsent).
Stjórnfræöisleg athugasemd.
Við bókstafirnir höfum nú aldrei fengið orð fyrir að
vera miklir stjórnvitringar, nema það skyldi vera þegar
Joð og G-e sítja saman; því skiljum vjer og
ekkertí ástæftunuin til þess, er Jjjóftólfur sý n i s t vi I j a,
aft sljórnin hefði heldur selt oss stiptamtmann Trampe,
enn amtmann Melsteð fyrir konungsfulltrúa. Samt ef-
umst við ekki um, aft það heffti mátt vel fara, einkum
með því móti, aft ábyrgftarmaftnr Jjjóðólfs heffti sjálfur
orðið *',,hans hinn duglegi og vinsæli aðstoðarmaður“;
því vjer treystuin þvi, að stjórnfræfti jðjóftólfs sje eins
affarasæl aft síuu leyti fyrir land og iýð, eins og lög-
fræði ábyrgðarmannsins er ávaxtarsöm fyrir fátækra-
sjóftinn í Reykjavíkurbæ. Jeg býst nú varla vift öftru
fyrir þessa mína athugasemd í stjórnfræðinni, enn aft
nijer verfti bríxlaft um, að jeg sje svo ,,gleitt“, og
ekki í göngulagintt eins og hinir bókstalirnir.
X.
Embœltisvcilinr/ar or/ vpphcfö.
Gullbringu-og Kjósarsýsla veitt hiuum setta sýslu-
manní í Vestmanneyjum, lögfræftingi Baumann. Vest-
manneyjasýsla lögfræftingi Kolil. — Aapoleon, keisari
Frakka, liefur vcitt stiptamtmanni vorum, herra greifa
Trainpe, þá nafnbót aft heita: „herforingi í heifturs-
fylkingunni“. — Lundur í Borgarlirfti veittur 20. þ m.
stiptamtinannsskrifara, stúdent þiórfti fórftarsyni. —
Prestvígftir 29. d. þ. m. stúdent þiórður þiórftarson til
Luodar, og stúdent Olafur Magnússon til Einholts í
Ilornalirfti.
aptur Stafrofskverin handa Minnimannabörnum;
vift þeim vill ekki nokkur inaftur líta einmitt fyrir þetla
eina orft; cn aiinars hefðu þau öll gengift út, ef það
heffti ekki verift til fyrirstöftu".
Úr brjefi frá 18. þ. m. „öll eru Stafrofskverin
gengin út, sein jeg tók af yftur til sölu, og megift þjer,
ef viljift, senda mjer fleiri. þ)jer sjáift af því aft ekki
Imeigslumst við á titilblaöí kversins; við vonum líka,
aft vift verftuin álitnir dálitið meiri menn fyrir þaft,
aft vift viljum kenna börnum okkar aft þekkja latínu-
letrift“.
(Aðsent).
I honum þjóðólfi okkar er nýhlaupin af stokkujiuiu
ritgjörð gegn sálmabó kinni og biskupnum; ogþað
er eigi of djúpt tekið í árinai, þó sagt sje, að á heani
sje hrofta frágangur. Enda eigi hún að vera vottur fyrir
oss um vandlætingu þjóðólfs kirkjunsar og guðs vegna,
þá erum vjer ekki svo tillinníngarlausir fyrir því, sem
fagurt er, að vjer eigi sjáum, að virðíngu kirkjunnar og
vegsemd drottins er minni vansi búinn af gottnesku letri,
þó á guðsorðabók sje, heldur enn af slíkri ritgjörð, er
vandlætir af svo fúlum fýtungs anda. Og víst er uiu
það, að ef ábyrgðarinaður þjóðólfs þykist hafa orsök til
að álasa prófasti sjera þórarni Kristjánssyni fyrir „bljúg-
ar og auðmjúkar samhneigingar við stjórnina", þá höfum
vjer nú ekki síður fulla ástæðu til að álasa ábyrgðar-
manninuin sjálfum fyrir frekju lians og ósvífni gegn
entiin æðstu embættismönnum vorum. „
þakkarorð.
HalT þeir heiður og sóma, sem liafa liresst við
Skáihoitskirkju, o» þeir sóknarmenn hennar, sem gelið
hafa til aft draga lit á hana. Hún er móftir allra
kirkna lijer á Islaiidi, og þó hún deyi eins og allt
sein lifir, gleymist þaft þó ekki livaft hún var. Hrepp-
stjóri Eyólfur Guftmundsson hefur nú be'/.t unnift aft
þessu verki. Guð launi honuin þaft!
Görftum 9. d. maíin. 1853.
Valt/eröur Jémsdóttiv.
L j s i n g.
Hinn 22. d. þ. m. sleit upp tveggjamannafát
lijer í Vogum og rak lil hafs; bátur þessi var s.tór og
breiður, gamall, en þó ný stykki í antiari lieldur enr
baftuiu síftunum; á apturstafninn var hann lotalangur
Ef báts þessa kynni vart verfta, umhiðjast góftír meur
að hirfta hann og gefa nijer ávísun um það.
Stóruvoguni 23. d. maíin. 1853,
M. Wuaye.
Sínum aur/um litur hver á S . . .
IJr brjefi frá 8. j). m. „Nú sendi jeg yftur
Trentaður i prcntsmiðju íslands, hjá E. þorðarsyni.