Ingólfur - 03.02.1854, Blaðsíða 2

86
ungur og ráðgjafarnir, sem ekki skilja ís-'
lenzku, vilji setja nafn sitt nndir þær; og
verður þetta þannig ekki til annars, enn til aft
spilla J>ví máli, sem Islendingum er svo mjög
hugleikið, og til aft gjöra þá Islendinga, seni
hjer eru, tortryggilega í augum stjórnarinnar,
og þaft án allra orsaka; því eg get meft sanni
sagt, aft útleggingarnar eru vandaðar svo vel,
sem verftur, og tiininn og kringumstæfturnar
leyfa; en auftvitað er, aft alltjend má eitthvaft
aft finna, þegar maftursetur sigúttil slíks; og
heffti mjer einnig opt gefist færi á aft gjalda
líku líkt i meftferft þeirra mála, sem frá þing-
inu koma, ef eg væri svo lyntur, efta áliti þaft
stöftu minni og köllun sainboftift.
Kaupinannahöfn í dccbr. 1853.
Oddgeir Stephensen.
Útaf því, sem nýlega hefur staftift i dag-
blaftinu, flf)jóftólfur“, og aptur er tekift fram í
„Ingólfi“ viftvíkjandi Bjarna heitnum Höggna-
syni frá Kjeblavík, sem úti varft skamt fyrir
sunnan Ytri-Njarftvík, aftfaranóttina þess 4.
desembermánaðar, finn jeg mjer eptir stöftu
minni skylt aft geta þess, aft þegar i tjeðum
dagblöðum er tæpt á því, aft Bjarni heitinn
muni dáinn af mannavöldum, er til þessarar
getgátu, eins og betur fer, ekki hin minnsta
tylliástæfta. Likift var undireins og þaft fannst,
aft tilhlutun kaupmanus Duus, flutt til Kebla-
víkur, og hlutafteigandi hreppstjóri var strax
sóktur til aft skofta líkift, en síðan var þaft
grafið, eins og siftur er til, án þess nokkrum
inanni þar syftra dytti í hug, aft hjer væri ekki
allt í eftli síiiu. En eins og opt ber vift, fór
þó seinna að kvikna lengra í burtu sveitar-
slaftur um það, aft Bjarni væri dáinn af manna-
völdum, (þó sumum þætti öllu liklegra, að ó-
hreint heffti komift nærri honuui;) því þaft sá-
ust á þeim daufta 2 sár hægramegiu á and-
litinu, annafi rjetthjá auganu, hitt á kinnbein-
inu; buxurnar voru rifnar, húfuna vautafti og
klútinn af hálsinum; en þegar aftgjætt er,
hvernig stóft á, verður þetta skiljanlegt og
augsýnilega í eftli sínu. Bjarni heitinn haffti
nefnilega sama kvöldift og hann varð úti,
fylgt frænda sínuin á veg inn á svo kallaftar
„Njarftvíkurfitjar“; og þaft var orðift dimmt af
nótt, þegar þeir skildu á Fitjunum, og eru
likur til aft Bjarni liafi i þetta skipti, eins og
hann að öðruleyti átti vanda til, verift töluverl
kenndur af brénnivini. Hann átti leift fram-
hjá, efta yfir ósa þá efta 'skurfti, sern gánga
inn frá sjónum fyrir innan Ytri-Njarftvík; ósai'
þessir eru, þegar flóft er komift, ekki væftir, og
meft hraung'rýti í botninum allt í kring; þaft
er eptir kringuinstæftununi óhætt aft fullyrða,
aft Bjarni á heimleiftintii liafi Ient i ósunum,
sem þá munu hafa átt aft heita lagftir, en
komist upp úr þeiin og á þurrt, en lagst svo
fyrir, liftið í brjóst í kuldaveftri því, sem var um
nóttina, og sofnaft svona útaf. Aft Bjarni hafi
lent j sjónuinvar auftsjeft á líkinu, og aft hann
hafði brotist um, mátti ráfta af því, aft skinn-
ið var farift af öllum hnúununi og hlaupift
sarnan á höndunum, eins og hálfsoftift. jþegar
þessar kríngumstæftur eru hæfilega til greina
teknar, verfta meiftsiin á andlitinu öldúngis í
eftli sínu, og eins þaft, aft hann vantaði húf-
una og hálsklútinn, og aft buxur hans, (gaml-
ar og slitnar) voru rifnar, því allt þetta eru
aíleiðingar af umbrotuuuin í ósunum. Jetta'sem
hjer er sagt, kemur heiin við álit hreppstjór-
ans, sem eg hef fyrir löngu síftan fengift frá
honum; og eg vitna því heldur til álits þessa
manns, sem eg ekki er einn til frásagna um
þaft, að hann er einhver hinn áreiðanlegasti
maftur í hverjum hlut, gætinri og skynsamur
ilestum freinur í sinni st.öftu; og víst er um
þaft, aft enguin þar syðra dettur annað í hug,
enn aft Bjarni heitinn sje dáinn meft þeirn hætti,
sem hjer er sagt. Eg bift hinn heiftrafia útg.
Ingólfs aft veita línum þessum vifttöku, því
m.jer þykir þaft umvarftandi aft almenningur,
sem aft öilum líkindum er búiim að fá hug-
mynd um þetta mál, komist í rjettan skilning
um, hvernig á því stendur.
Reykjavík d. 16. jan. 1854.
Th. Jónassen.
Samkvæmt ósk vorri í 12. bl. Ingólfs,
hafa nú þingmennirnir í Múlasýslum lýst yfir
orsökinni til þess, aft þeir eigi komu á þing
í sumar, og láta þeir hana lenda á stiptamt-
manns Trampes breifta baki. jþeir hafa Iýst
þessu yfir í báðunr blöftum vorum, skrifaÖ um
þaft í Jijóftólfi og ritað um þaft í Norftra, og
ef vjer eigunr nokkuð að dæma um frágang