Ingólfur - 26.06.1854, Blaðsíða 1
f>
•7*
rV'
é
X
$
^naólfnr.
20. <1. jl'mím.
83S&3 (iJÍ fiÉSitlf l«04.
©!$©©©®v5 a/^^Sö®©1
Kostnaðarmaður oe; útgefari Svb. Hallgrímsson.
f
&
é
-5-
I
JC
é
JC
-1-
I
’I
,J S>-í>ýHN-»®*HS*«ÍN|+ é
Fylgisbjal
mrð bœnarskrá Húnvetninga.
(Frambaltl). Aft sönnu hefur ábyrgðarmaft-
nr Jjjóftólfs barizt vel og karlmamilega fyrir
ólögmæti kosningarinnar, en að vorri mein-
ingu til einkis, |iví allar hans lögfræðislegu
ályktanir um jietta álítum vjer á engum rök-
um byggftar.
Jað vita allir, að löggjafinn ætlaöist til:
að tveir sjeu kosnir fyrir hvert kjördæmi á
reglulegu kjörjiíngi, og að jiessu verði fram-
gengt, á kjörstjórinn aðsjáum; sýnir alþing-
is tilskipunin með berum orðum regluna fyrir
vali þingmanns og varaþir.gmanns. Sama
tilskipun gefur sjerhverjuin kost á að afsaka
sig, en sú afsökun á að gjörast strax, líklega
til þess, að kjörstjórinn geti strax látið kjósa
annanístað hins, afsömu kjósendum, ásama
þingi, eins og tilfellið vará kjörþinginu hjerna,
þegar prófasturinn afsakaði sig frá að taka á
móti kosningu. Ef enginn hefði verið kosinn
aptur til varaþingmanns, þá hefði kjördæmíð
verið varaþingmannslaust; og hefði kjörstjór-
inn þannig slitiö þinginu, þá var tilgangi laga-
boðsins ekki náð, nema að hálfu ieyti. Að
kjósa tvo aptur að nýju, var ómögulegt, því
lækninn tók á móti kosningu sinni, og hana
gat enginn aptur af honum tekið, nema ef
hann hefði sjálfur afsakað sig, en það var ekki.
Að kalla saman nýtt kjörþing til að kjósa á
því varaþingmann, álítum vjer lögleysu; og
þó það hefði veriö gjört, þá mundi samt „form“-
bresturinn hafa orðið liinn sami. Alþingis-
tilskipunin tekur fram, að aukakosning eigi
ekki að fram fara, nema kjördæmið sje þing-
manns - og varaþingmannslaust; og er þá auð-
sjáanlega haft tillit til þess, að þingmenn hafi
rptir hið alnienua kjörþing, hindrast frá þing-
för, eður síðar afsakað sig. En afsögn á
sjálfu kjörþinginu, fram borin strax, er ekki
það sama, sein uppáfallandi hindrun síðar.
jiessu inega menn ekki slengja samari, því
afsögnin strax fram borin gjörir kjörstjóran-
um að skyldu, að láta kjósa strax aptur ann-
an, á sama þingi, af sörnu kjósendum, ef
peir annars vilja það; en hindranin gefur hon-
um ekkert leyfi til að kalla sarnan nýtt þing,
nema enginn þingmaður sje til. Eptir vorri
skoðun á þessu máli, getum vjer því ekki
annað fundið, enn að kosniog Ólsens sje öld-
ungis lögmæt eptir orðum og anda alþingis-
tilskipunarinnar. En þó bænarskrá vor verði
fyrir inisjöfnum dómum, þá getum vjer ekki
kannast við neitt smjaður í henni fyrir amt-
manninum og kjörstjóranum ; vjer höfurn látið
í ljósi álit vort um aðgjörðir þeirra beggja í
þessu máli. Vjer höfum ekki heldur reynt
ti! að ónýta atkvæði þau, sem lækninn fjekk
til þingsetu; vjer álitum hann góðan og dug-
legan þingmannn, og kjörgengan að lögum;
en að hvað iniklu lcyti hans opinbera embætt-
isstaða leyfir honum að taka á móti kosningu,
látum vjer hann og amtmanninn eiga saman
um, eins og vjer ekki hehlur höfum meinað
neinum, að láta sjer ekki „vel smakka“ þing-
mannsleysið, frá þessari síðu skoðað. En það
mega allir sjá, að lækninum muni ekki full-
komlega heimilt, að yfirgefa embætti sitt, áu
þess að sjá því borgið á meöan, með jafná-
reiðanlegri læknishjálp, eins og menn hefðu
mátt af honutn sjálfurn vænta, eptir revnd og
þekkingu. Jví þó kjósendur sjálfir fyrir sig,
vildu freysta til, að vera án hans um þing-
tímann, hvort sem nokkur umgangssýki kynni