Ingólfur - 26.06.1854, Blaðsíða 2

122
þá vera á feröinni e&ur ekki, þá var samt
mikill fjöldi annara rnanna lijer, sem ekki
hafa kosningarrjett, en kunna þó þurfa læknis-
hjálpar vift um þennan tíma, og væri þeim
öllum mikill órjettur gjörftur af hinum, sein
væru orsök til þess, aft lækninn er fjærver-
andi. En afttreysta á læknishjáip Árna Jóns-
sonar, og Eggerts læknis á Akureyri, álítum
vjer óráftlegt, hins fyrra vegna vanþekkingar,
en hins síftara vegna annríkis og fjærlægftar;
því hvorugur þeirra mundi oss aft gagni verfta
í þeim sjúkdóins tilfellum, sem læknishjálp
J. Skaptasonar hefur reynst heppilega og á-
gætlega vel. Jaft er því von, þó oss þyki
mjög ísjárvert, að missa góftan lækni frá oss
til alþingissetu, og oss þyki meira vert aft
hann bjarga&i, þó ekki væri nema eins manns
lífi, heldur enn allar þingræftur hans. Vjer
verftum aft álíta þaft misráftið af kjósendum
aft kjósa hann, og eins af honum sjálfuin aft
taka á móti kosningu, þegar svo bágt er aft
fá duglegan lækni apturíhans stað á meftan.
(Aðsent).
„Barndómssaga Jesú HriNts
íslenzkuð af Mar/núsi Grimssyni“.
Bæklingur með þessum titli ernú út kom-
inn í prentsmiðjunni. 5egar maftur les for-
mála þýftandans fyrir honum, sjest þetta tvennt,
aft bæfti hefur þýftandinn haft meðvitund um,
að bók sú, sem hann meft Barndómssögunni
seldi almenningi í höndur, er samsetningur
einn eða diktur, og aft hann þó hefur haft
vilja á aft fela þennan ókost búkarinnar fyrir
augum almennings. Hann segir, aft í dönsku
útgáfunni, sem hann hafi farift eptir, sje eng-
in grein gjörft fyrir því, hvaftan sagan sje tek-
in; og það er eins og hann verfti því svo feg-
inn, til þess aft þurfa ekki sjálfur aft feftra
söguna, og geta iosaft sig sem mest vift ábyrgft
af henni; en svo fer hann þó aft tala um guft-
spjöll, brjef og fleiri rit, sem hann setur í sam-
band við Nýja Testainentift, og sem hann seg-
ir, aft hafi verift eignuft Jesú Kristi, postulum
hans og aftstoðarmönnum þeirra; og tjáir hann
mönnum, að út úr þessu sje dregin og á því sje
bygð Barndómssagan. Jeg skal nú ekki dæma
neitt um þaft, hve heiftarlegt þaft er og verft-
ugt guftfræftingi, aft vilja leifta alþýftu til aft
leggja trúnaft á þaft, sem inaftur fyrir gufti og
samvizku siiini veit aft er sainsetningur og
bábilja; en einmitt þessu virðist mjer þó aft
minnsta kosti lýsa orðalag og andinn í for-
inálanum, þó hann sje ekki langur. Jeg skipti
mjer ekkert af þvi, á hverri öld eptir Krists
fæftingu saga þessi er samin; einungis erjeg
sannfærftur um að hún er einber samsetning-
ur, og hef alla mína æfi heyrt skynsama menn
kalla hana munkadikt. Jeg vara þess vegna
landa mína vift því aft trúa þessu „apokryfiska,
efta óskírfta og illa feftrafta evangelió“, hvort
sem það er kennt vift Munk efta Magnús; en
hvet þá þeim mun fastlegar til aft trúa þeini
atriftum úr æskulífi frelsara vors, sem Nýja
Testamentift skýrir frá. Eigi jeg annars nokk-
uft' aft segja um álit mitt á þessari Barndóms-
sögu, þá lýsir hún í mesta ináta hjátrúarfull-
um höfundi, efta þeim manni, sem hvergi nærri
hefur nægst dýrft sú, sem guftspjöllin segja
aft faðirinn hafi látiftfylgja syni sínurn í æsku
hans, og hefur því sjálfur farift aft fylla allt
upp meft táknum og stórmerkjum, englum og
djöflum; og læt jeg aftra um þaft dæma, hve
fagurlega og verftuglega því hugmyndasmíði
er hjer fyrir komift. Jeg vil ekki neita því,
aft einhver mikill andagiptar - og hugvitsmaö-
ur — jeg nefni t. a. m. annan eins mann og
Milton — heffti getaft samift svo barndóms-
sögu Jesú Krists, að hún heffti kunnaft aft
þykja fögur hugsmíft, og heföi getaft eftlilega
samsvaraft síftustu árum hans; en eptirtekta-
vert er þaft, aft enginn af heimsins merkustu
skáldum hefur ráftizt í slíkt; hafa þeir líklega
fundið, aft þar sem guft haföi sjálfur byrjaft
meft sinni dýrft, haldift á fram meft sinni dýrft
og loksins endað meft sinni dýrft, eins og segja
inátti um æfi Jesú Krists bjer á jörftu, þá mátti
ekki annaft bjófta fram í æfisögnna þess á milli,
enn eitthvaft sem var dýrðlegt, efta aft minnsta
kosti þaft, sem verðskuldafti aft heita meist-
aravcrk mannlegs anda; og þetta hafa þeir
líklega ekki treyst sjer til að láta í tje, auk
þess sem þeir hafa sannarlega heyrt, ef þeir
hafa verift trúmenn, þessi orft drottins í sálu
sinni: legg þú ekki hönd á sveininn! Saina
er aö segja um hina lærðustu menn og guö-
fræðinga, sem tekift hafa sjer fyrir aft útskýra
eptir guftspjallasögunum æfisögu Jesú Krists;
þeir leifta hjá sjer aft fylla upp þá kafla í æfi