Íslendingur - 30.09.1861, Side 7

Íslendingur - 30.09.1861, Side 7
87 milian erkihertogi af Austurríki til Lundúnaborgar. í svari sínu móti ávarpi bœjarstjórans kvað hann nauðsyn til bera, að Bretar og Austurríkismenn legðu lag sitt sam- an. Undir það var líklega tekið af þeim manni, er vjer fyr nefndum; en hann er örðugastur mótstöðumaður Napól. keisara og Frakka í málstofunni og á almennings- fundum Breta. Lítinn róm hafa ensk blöð gjört að því máli; þykir þeim Austurríki enn ábótavant í svo mörgu, og taka nálega í einu hljóði málstað Ungverja móti keisar- anum. Á Ítalíu hefur sú breyting á orðið, að San Mar- tino hefur sagt af sjer stjórn á Púli, því hann treystist eigi að sefa óeirðirnar. Var í hans stað settur Ciáldini hershöfðingi; hefur honum orðið drjúgum ágengt að eyða óaldarflokkuin Franz konungs. Hann hefur þegar hreins- að meginhjeruð, og liafa illþýðismenn látið rekast undan í kvíar og krappa staði, þar sem þeir mega verjast um hríð, en verða þá hendir hundruðum saman, er vörnina þrýtur. Mest sárnar Cialdini að inega ekki elta reyfar- ana inn á land páfa; því þaðankoina þeir ílokkum saman. En þar leggur Napóleon keisari bann fyrir, því hann þyk- 'ist eigi mega sjálendur páfa í hershöndum, meðan frakk- neskt lið situr honum til verndar í Rómaborg. Nýlega hefur Ricasoli ritað stórveldunum itarlegt skjal um stefnu ítalska málsins. Eru í því hörðustu ákærur móti Franz konungi og páfa um uppreistarráð á Púli. Segir hann, að allur ófriður og agi á Italíu sje þeim að kenna, ogsýnir fram á, hversu áríðandi það sje fyrir frið og heill þjóðarinnar, að Rómaborg komist undir ráð ftalíukonungs. Páíi hefur andœpt ákærunum og kveður llicasoli vera hinn ósvífnasta lygara, en klerkablöðin spara við hann og Viktor konung engin þau heiptyrði og illmæli, er þeim eru svo alltöm við mótstöðumenn sína. Klerkiþeim (Guiacomo að nafni), er veitti Cavour greifa heilaga þjónustu á bana- sænginni, var stefnt til Rómaborgar. Sá var leikurinn, að fá hann til þess að bera það, að Cavour hefði iðrazt mis- gjörða sinna mót páfastólnum. Guiacomo kvað það gegn samvizku sinni að bera annað en sannleikann um rósemi og liuggœði Cavours á dauðastundinni. Tvisvar varð hann að þola harðar skriptir af sjálfum páfanum, síðan var hann fenginn í hendur rannsóknadóminum en allt kom það fyrir ekki. Var nú frá honum tekin andleg sýsla fyrir þverúð og »forherðing«, en síðan látinn á brott fara. Hefði hann eigi verið þegn Viktors konungs, kveða sumir það óvíst, að honum hefði orðið apturkomu auðið. Frá Ameríhu (norður-fríveldunum). Allir vita, að norðurbúar Ameríku hafi verið í hinum mesta upp- gangi og þótzt flestum þjóðum fremri. Svo miklir hafa þeir verið á lopti i rœðum sínum á þingum og í blöðum, er þeir hafa ógnað hvorir öðrum, að menn urðu að halda, að þar yrði ógurlegur berserksgangur, er þeir gengjust að, deildir, eins og þeir nú eru, í tvær fjandsveitir. Nú hafa þeir átzt við vopnaviðskipti á ýmsum stöðum, en miður liefur þeim brugðið til hermennskunnar, en við var búizt. Vjer skulum í stuttu máli segja frá því helzta, er gjörzt hefur. Lincoln stefndi mestum hluta liðsins til Washingtonsborgar og til Virginíu. J>ar er aðsetursborg Suðurmannastjórnar (llichmond). Suðurmenn hjeldi> norð- ur eptir þessu ríki, því þeim liggur það í mestu rúmi að ná Washington, sem er merkasta borg fríveldanna, og að- seturstaður stjórnarinnar. Hún liggur rjett fyrir norðan Pótómak-fljótið, er aðskilur Maríuland og Virginíu. Suð- urmenn voru komnir langt norður eptir, er þeir ljetu staðar nema, því Lhinir höfðu mikið lið fyrir og hjeldu suður móts við þá. Varð nokkur bið á, áður fundum þeirra bar saman, að nokluið yrði sögulegra. þó kom þar, að 2 afhershöfðingjum Lincolnt, M’Clellau og Fatterson mœttu sínum herflokki hvor og báru af; við það Ijet meginlið suðurmanna undan síga, en hinir sóttu á eptir, uns þeir komu að bœ, er Manassas heitir; þar höfðu uppreistar- menn sterk vígi og umhorfna skotgarða og skotvopn. Norðmenn sóttu nú garðana og gátu náð þeim, er þeir höfðu til barizt í 9 stundir. En nú urðu skjót hamingju- skiptin. Hjer kom Johnston hershöfðingi, er áður hafði beðið ósigur fyrir Patterson, sínum mönnum (suðurmönn- um) til liðs með 20 þús. hermanna. Sneri við þetta lið norðanmanna á flótta með slíkum felmt og fáti, að hver tróð annan undir; þeir köstuðu frá sjer vopnunum, ljetu eptir liggja vagna og skotfœri og flúðu viðstöðulaust renn- andi og ríðandi, uns þeir áttu skammt til Waahington og lið kom á móti þeim til að stöðva þá. Fyrirliðinn, Dowell hershöfðingi, gjörði margar atreiðir til að fá þá til að veita viðnám, en það kom fyrir ekki. I orustunni höfðu þeir alls látið 450 fallna hermenn, 19 sveitarforingja, en höfðu 1000 særða, og söknuðu þar að auki 1000 manns, erlík- ast hafa verið handteknir. Af svo miklu liði (60—70 þús.) og eptir langa sókn móti víggörðunum og hraparlegan flótta þykir manntjónið eigi ýkjamikið. Enda þótti furðu gegna, að suðurmenn eigi skyldu fastar reka flóttann en þeir gjörðu. Annan bardaga hafa Lincolns menn átt í Missouri (bjá Springfjeld) við uppreistarmenn. Var sú orusta með meira hreystibragði af hálfu norðurmanna. Sá hjet Lyon, er fyrir þeim var, talinn einn með beztu og hraustustu hershöfðingjum Lincolns. Hann hafði að eins 8 þús., og rjeðst á 20 þús. suðurmanna, stökkti þeim undan, en fjell í lok bardagans, svo menn hans, þótt þeir hjeldu velli um hríð, urðu að hörfa norður á bóginn og leita sjer farborða. LAncoln dregur að sjer meira ogmeira af lierliði, enda eru suðurmenn komnir upp að fljótinu, og halda menn þeir muni bráðum freista yfirfarar og ráð- ast á Washington. Innlendar frjettir. Gufuskipið Arcturus kom hingað eptir 12daga útivist frá Kaupmannahöfn, 25. þ. m., og hafði meðferðis ýmsa vöru til kaupmanna bæði hjer í Reykjavík og í Hafnarfirði. Með því kom kaupmaður Fischer og einn enskur Dr.; sagt er, að hann ætli norður í land, en þó utan aptur í haust. Gufuskipið fer aptur á morgun, ef veður leyfir. — Um þessar mundir streyma ýmsir menn að úr öll- um áttum suður hingað, bæði skólapiltar og kaupamenn, og er varla nokkru sinni á árinu jafnhœgt að fá frjettir al- staðar að úr landinu, eins og í þetta mund á haustin, enda er það, þegar góð er tíðin, einhver sá skemmtilegasti tími á árinu, sem kemur yíir land vort. Nú vill svo til, að alstaðar má kalla að sje gott að frjetla. Tíðin liefur því nær um allt land verið góð í sumar. það var að eins framan af slætti nokkuð votviðrasamt norður f Eyjafirði og þar fyrir austan, svo töður höfðu hrakizt, helzt fyrir þeim, sem fyrstir byrjuðu að slá, en seinni hluti sláttar vitum vjer eigi betur en alstaðar hafi verið góður, og þegar yfir allt land er litið, má fullyrða, að sumarið hafi verið gott, og einkum má segja að um allt Suður- og Vestur- land hafi heyafli orðið góður, og einkum nýting afbragðs- góð; en margir geta þess, að heldur hafi grasbrestur á útjörð verið tilfinnanlegur. En livað um það, hitterfyrir mestu, að heyin sjeugóð, minna er í hitt varið, aðþausjeu mikil að vöxtum, en Iítil að gœðum. j>að er annars eptir- tektavert, svo blítt og gott sem sumarið hefur verið, að minnsta kosti hjer syðra, livað lítið grasið hefur verið á allri utjörð, engjum og búfjárhögum, síðan snemma í sumar, og hve snemma gras fór að falla, og það enda á vallendi og til fjalla, að því er skilvísir menn hafa sagt

x

Íslendingur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Íslendingur
https://timarit.is/publication/86

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.