Íslendingur - 16.01.1862, Síða 5

133
Rdd. Skk. Rdd. Skk.
Fiuttir 123 88
10. Fyrir vörzlu og fœði hnnda fang-
anum Guðm. Guðmundssyni frá
6. til 7. okt., og frá 21. okt. til
28. desembr. 1859 .... 33 1
11. Fyrir sama handa föngunum Ó.
Gíslasyni og I. Árnadóttur frá 17.
til 31. okt. 1859 ............ 13 88
12. í peningum við árslokin . . . 57 87 228 72
II. Eptir opnu br. 8. júní 1851 og um-
burðarbrjefi amtsins af 16. marz 1860
er komið inn við niðurjöfnun á amtið:
a, af Borgarfjarðarsýslu . . . . 82 33
b, af Reykjavík....................40 »
c, af Gullbringu og Iíjósarsýslu 103 15
d, af Árnessýslu............... 238 90
e, af Rangárvallasýslu . . . . 189 36
f, af Vestmannaeyjum (ekkert borgað » »
g, af Skaptafellssýslu . . . . 273 31 927 13
III. Tekið úr jarðabókarsjóði eptirstöðv-
arnar af því láni, er veitt var 1857 . . 800 »
IV. Endurgoldið jafnaðarsjóðnum upp í
það, sem í sakamálum fyrir fram hefur
verið lagt út úr sjóðnum :
a, í málinu gegn Guðmundi Snorra-
syni (móti gjaldagrein nr. I, 4) 3 88
b, í máli Magnúsar Magnússonar
(móti gjaldi I, 13) .... 2 45
e, í máli Sigríðar þorsteinsdóttur
(rnóti gjaldi I, 3)............ 15 88 22. 29
V. Samkvæmt athugasemd 1 við reikn-
inginn fyrir árið 1858 ............... „20
VI. Með því ekki hafði verið borgaður al-
þingistollur af lausafje suðuramts-
ins 1858, kemur hann hjer til inn-
tektar með................................. 328 41
Tekjur alls 2306 79
II.
Útgjöld: Rdd. Skk.
I. Til kostnaðar í opinberum málum, sem álíta
má alveg útkljáð, m. m., er á árinu borg-
að úr sjóðnum : Rdd. Skk.
1. í máli Guðmundar Guðmunds-
sonar (Kíkis), er árin 1857 til
1859 var undir meðferð dómst., 73 8
Flyt 73 8
2,
3.
4.
7.
8.
Rdd. Skk.Rdd.Skk.
Fluttir 73 8
I máli hins sama ákærða, sem
var fyrir rjettinum 1859 og 1860
(samt móti tekjunum I, 10) 172 3
I máli Sigríðar þorsteinsdóttur
(móti tekjunum IV, c) . . . 15 88
I máli Guðmundar Snorrasonar
(móti tekjunum I, 9) ... 29 »
Iíostnaður í gjafsóknarm. prests-
ins sjera S. Bechs gegn Árna
bónda Björnssyni .... 30 »
Málsfœrslulaun í gjafsóknarmáli
I>. bónda Óiafs.sonar og prests-
ekkju C. ísleifsdóttur ... 10 »
Iíostnaður í sakamáli P. Pálssonar
og Guðrúnar Gísladóttur
29 64
13
7
2 45
Málsfœrslulaun í gjafsóknarmáli
lyfsala Randrups gegn M. J. Mat-
thiesen..........................10 »
Málsfœrslulaun í máli frú Jórun-
ar Gunnlögsen út af ofríkistil-
ræði við fógeta..................11 »
Iíostnaður í málum G. f>órðars. 33 39
Sömuleiðis í máli |>. Pjeturss. 8
Sömuleiðis í máli J. Sölvasonar 5
Sömuleiðis í máli M. Magnús-
sonar (mót tekj. IV. b)
Sömuleiðis í máli Ó. Gíslasonar
og I. Árnadóttur (sjá tekj.1,11)389 »
Sömuleiðis í máli J. Guðmunds-
sonar og S. Eysteinsdóttur . 25 80
Sömuleiðis í máli E. Eiríkssonar 6 72
Sömuleiðis í máli Björns og
Brynjólfs Brynjólfssona . . 46 72
Sömuleiðis í málum Fr. J>orkelss. 22 64
Fyrir sáttabók handa Reykjavík 1
Til eflingaralmennri heilbrigði er borg-
að úr sjóðnum á árinu 1860:
1. Fyrir bólusetningu í amtinu
2. Til hinna holdsveiku, einkum í
Rosmhvalaness-og Strandarhr:
a. fyrir meðul eptir lögstjórnarbrjefi
11. des. 1856 . . 80 rd.
b, fyrir vitjun læknishjá þeim 27 —|Q7
3. Ritlaun og kostnaður við útgáfu á
9.
10.
41.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
24
922 3
85 72
Flyt 192 72 922 3
137
veru, ætla jeg að segja yður fyrst, að faðir minn andað-
ist skömrnu síðar, án þess nokkur byggist við því.
Hann hafði endrum og sinnum hin síðari árin þjáðst
af blóðburði, og læknirinn hafði sagt, að blóðburður þessi
gæti orðið honum að bana fyr en ætlandi væri eptir því,
hve hraustlegur hann væri. f>að var og orð og að sönnu;
faðir minn dó snögglega, og lá að eins tvo daga veikur.
Andlát hans bar að fáum mánuðum eptir óhappið mikla,
í marzmánuði. Báðar systur mínar og menn þeirra og
jeg vorum hjá honum allan daginn fram á kveld; hinn
gamli og trúi þjónn vor; hann hafði sem allir aðrir breytt
liegðun sinni við mig; enn fremur var þar hinn elzti
°o tryggasti vinur föður míns, sem í ofboði skundaði til
hans, er hann fjekk að vita sjúkleika hans. Vjer stóðum
öll við sæng hans. Jeg get eigi sagt það með vissu, en
síðar hef jeg opt hugsað um það, og er jeg nær því sann-
fœrður um, að faðir minn hefur fengið vitneskju um þessa
röngu ætlun manna, sem svo var ógurleg bæði fyrir hann
og mig, skömmu áður en hann dó. Og það, sem fór
138
fram á dauðastundu hans, var sönnun þess, að hann vissi
það allt. Ilann lá endilangur í rúmi sínu, og hafði lengi
ekki lokið upp augunum, eða hreift sig neitt. Allt í einu
lauk liann upp augunum og renndi þeim til um herbergið,
sem væri hann að litast um eptir einhverjum, er hann
kom eigi þegar auga á, og beitti öllum kröptum til að
setjast upp. Jeg gat eigi á mjer setið, og kraup niður
við rúmið. Augnaráð hans varð þá rólegt; liann leit til
þeirra, sem hjá hanum voru, og mælti: »Sonur minn,
veslings-sonur minn er«. Hann ætlaði að segjameira, en
það kom á liann skjálfti; jeg faðmaði hanníofboði, en það
var lík eitt, sem jeg hjelt utan um. Jeg hallaði höfði
mínu að brjósti lionum, og þarna lá jeg, fullur ósegjan-
legs trega og örvæntingar. Jeg veit eigi, liversu lengijeg
lá þar, en er jeg leit upp, var jeg aleinn, og ínæstaher-
bergi heyrði jeg grát og ekka.
Jeg einn skildi þessi hin siðustu orð föður míns, sem
voru upphafið að skriptamálum hans; cn þessi orð felldu
á mig harðasta dóminn, og þegar hann var látinn, og það