Íslendingur - 16.01.1862, Blaðsíða 6

134
! Rdd.Skk. Rdd.Skk.
Fluttir 192 72 922 3
ritlingi dr. Hjaltal. um taugaveikiua 54 22
4. Fyrir eyðublöð undir heilbrigðis-
passa frá R.vík fyrir útlend skip 2 24
5. Útborgað í tilefni af kvitt um flekku-
sótt á Vestmannaeyjum . . . 35 40
6. Leiga fyrir lendingarbryggju í R.vík 10 » 294 62
III. Laun pólitíþjóns í Reykjavík.............. 200 »
IV. í tilefni af kláðalækningum 1859 er
á árinu borgað . .........................45 »
V. Kosningarkostnaður í Gullbringu- og
Kjósarsýslu frá 1858 ..................... 29 50
VI. Alþingistollur aflausaf. suðura. 1858 328 41
Sömuleiðis fyrir árið 1860 . . 373 70 702 15
VII. Fyrir prentun verðlagsskrár fyrir árið
1860—61 .................................. 7 95
VIII. Eptirstöðvar:
1. Lagt út í máli G. Guðmundsson-
ar úr Skaptafellssýslu ... 11 »
2. Sömuleiðisí 2 opinberum málum
úr sömu sýslu ................26 »
3. Sömul. fyrir framkvæmd á dómi
í Reykjavík ..................4 »
4. Sömul. málsfœrslulaun í 2 mál-
um úr Skaptafells- og Vestmanna-
eyjasýslu........................11 32
5. Sömul. fyrir skrifföng í málum
S. Sæmundss. og V. Ilunólfssonar 2 24
6. Ivostnaður við beneficerað skipta-
mál úr Rangárvallasýslu . . 15 »
7. Málsfœrslulaun í sama máli úr
Skaptafellssýslu..................5 »
8. Lagt út í máli Jóns og Ólafs
þorkelssona m. íl. úr Reykjav. 2 7
9. Sömul. málsfœrslulaun í skipta-
málinu eptir amtmann Johnson 15 »
10. Sömul. svaramannslaun í máli
Jóns og Atla Jónssona . . . 5 »
11. Afgangur í peningum hjá amtinu 8 79 jq5 46
Gjöld alls 2306 79
íslands stiptamtliúsi 3. des. 1861.
Th. Jónassen,
cst.
139
sökum háttalags míns, var mjer eigi auðið að sanna sak-
leysi mitt, þótt jeg hefði viljað reyna það. Nú átti jeg
það eitt eptir, að slíta mig gjörsamlega lausan frá ætt-
ingjum mínum og unnustu, og ganga þanp veg, sem jeg
sá að var hinn eini, er jeg gat gengið, veg gleymskunnar.
Jeg varð sjálfur að gleyma, og láta aðra gleyma mjer.
J>ví að það hafði verið mjer Ijóst þegar frá upphafi, að
ef jeg ætti að geta risið undir krossi þeim, sem á mjer
lá, yrði jeg að bera hann einn út af fyrir mig, án þess
að hafa nokkra samblendni við aðra. Jeg varð að slíta
mig lausar. frá öllu, og afsala mjer tilkall til alls. Jeg
hvorki gat nje átti að hnýta forlög unnustu minnar við
mín, og jeg vildi eigi spilla hamingju og lieillum systra
minna með því, að láta þær dagsdaglega horfa upp á af-
leiðingarnar af yfirsjón minni.
|>jer kunnið að vilja spyrja mig að einu, og því vil
jeg segja yður það undir eins. Jeg hefði getað farið úr
bœ þessum og af landi brott. En liversu undarlegt sem
það kann að virðast, þá var jeg svo stór, að jeg gat með
(Eptirfylgjandi grein nmbiíist a?) verSi sett meí) spariletrinu!?
sjá nafn Jéns Gutimundssonar í 14. ári pjúííólfs, 7,— 8. bl.,
bls. 25, síl&ara dálki, 11. iínu at) ofan),
pað var við að búast, að þjóðólfur mundi
eir/i lengi drar/a, að shýrci frá bœjarfulltrúa-
kosningunum lijerna í Rcykjavik, úr því prer fóru,
eins og prer fónt; cnda hefur hann og pegar gjört
pað, og eins og liann cr maðurinn til; pví pað syng-
ur jafnan hver með sínunefi. það hefur einatt verið
borið ,,þjóðólfi‘l á brýn, að hann hirti eirgi um, pótt
eirgi væri allt sem rjettast hermt, sem hunnber fram;
en nú munu pó fiestir segja, að hannhufi rjett liermt
öll aðatatriðin; en ábyrgðarrnaðurinn má bezt vita,
livort honum hefur gengið gott eitt til allra orða sinna.
Vjer eigum Iijer einkum við pað, er hann segir, að
herra etazráð Th. Jónassen hafi í petta skipti neytt
kosníngarrjettar sins, sem hann hafi eigi notað iund-
anfarin 6 áir. það var rjett eptir þjóðólfi, að taka
til pess, að herra Jónassen notaði nú rjett pann, sem
lög heimila honum, og buð eigi þjóðólf leyfis, og fjekk
pó engan munnkrampa. það er og auðsjeð á grein-
inni, að ábyrgðarmanninum hefur orðið óglatt af pví,
er hann sá, að traust hinna merkari bœjarbúa til
hans var i rauninni hvergi nærri eins mikið, cins
og hann Ijet i veðri vaka, þegar er kosningarnar voru
um garð gengnar, og hann fór að pakka fyrir sig, —
já já, nú skiljum vjer; pað cr pess vcgna að hann
tekur til atkvæðis et.azráðsins!! Eða var pað af
tómu trausti til Jóns Guðmundssonar, að sá af nú-
verandi samvinnubrœðrum hans kaus hann, sem í
fyrra var með að klaga yfir honum sem bœjarfull-
trúa, og skoraðist síðar undan að taka á móti kosn-
ingunni, og, eptir pví sem vjer höfum heyrt, mæltist
til pess nú í vetur af shólahennara II. Kr. Friðriks-
syni, að taka á móti kosningu aptur, ef til pess
kæmiíí En prátt fyrir alla hreinskilni þjóðólfs í
petta sinn, pá getur hann pó eigi alls; þvi að hon-
um hefur gleymzt að geta pess, að einn af jábrœðr-
um hans, sem kjörstjórnin hefur reyndar talið bær-
an að kjósa ábyrg ð armann þjóðólfs, en semvjer
verðum að telja eigi bæran um að kjósa neinn, mun
reyndar hafa kannazt við fyrir kjörstjórninni, að
hann væri eigandi að húsi, og pví kosningarbær,
en honum hefur glcymzt að stryka út nafn hins fyrra
eiganda hússins, sem skuldunauts, og hefur hann
pannig vitanlega eigi gengizt við húseigninni fyrir
hinu opinbera.; en hvort kjörstjórnin hefur liaft ping-
140
engu móti fengið af mjer, að leita uppreistar annarstaðar,
en þar sem jeg hafði misst mannvirðingu mína. Afþeim
ástœðum og engum öðrum var jeg kyrr, því að jeg liugs-
aði optsinnis um það.
það var angursöm stund, er jeg kvaddi þær systur
mínar; þær voru nauðugar að sleppa mjer; en það varð
svo að vera. Enn þyngra fjell mjer það, er jeg sagði
henni upp, sem átli að vera unaður lífs míns, og kveðja
hana í brjefi, er jeg vætti í tárum mínum. þegar jeg
hafði þetta gjört, fann jeg, að jeg var einmana í heim-
inum, og stóð hinn ókomni tíminn fyrir augum mjer, en
jeg dirföist eigi að renna huganum yfir það, sem liðið
var, svo að harmur og örvænting banaði mjer eigi.
þegar búi föður míns var öllu ráðstafað, flutti jeg út
úr bœnum, lengst út í undirborgina. Áður fyrrum hafði
mjer þótt það illa farið, að nafn mitt var svo almennt, en
nú þótti mjer vænt um, að mesti fjöldi manna höfðu sam-
nefnt við mig; sökum þess átti jeg hœgra með að lifa
fyrir mig, svo að enginn tœki eptir mjer. þar hef jeg