Íslendingur - 22.03.1862, Blaðsíða 6

182
einn af stjórnarherrum Norðmanna, Friðrilt Stang, sje lát-
inn, og sje það satt, þá hafa Noregsmenn misst einn af
sínum frægustu og beztu mönnum. Hann var framúr-
skarandi lögvitringur og manna málsnjallastur. Ymsa aðra,
sem dáið hafa, er ekki til neins að telja hjer, því menn
þekkja ekki til þeirra, þótt þeir væru merkir menn hjá sinni
þjóð.
Innlendar frjettir. Póstskipið Arcturus kom
liingað eptir lódaga útivist aðfaranóttina 16. þ. m. Með
því komu konsui M. Smith, kaupmennirnir Svb. Jakobsen
og August Thomsen, Arnkell Scheving trjesmiður og konu-
efni hans. Skipið ætlar hjeðan aptur þann 23. þ. m.
Póstar eru komnir bæði að vestan og norðan og segja
allgóðar frjettir. Yetrarfar hefur alstaðar í landinu mátt
lieita gott, en nokkuð umhleypingasamt norðaustan á land-
inu, t. a. m. í þingeyjarsýslu; þannig skrifar oss einn
merkur maður úr þeirri sýslu: »Ekki verður því neitað,
að árferði er betra en að undanförnu; heysöfn uröu al-
mennt vel í meðallagi, sumstaðar betur; en þó er hitt
meira vert, að hirðing var betri en á undan; hjerafleið-
ir, að kýr gjöra almennt sœmilegt gagn, og er það eina
lífsbjörg margra fátœklinga, sem kýrnar gefa af sjer.
Skurðarfje reyndist einnig með betra móti, bæði á hold og
mör; beztan sauð ætla jeg mig hafa fengið hjer, og gjörði
hann 33 pund mörs og 4 Va Ipd- kjöts. Sjórinn hefur
brugðizt mjög; ógæftir einstakar og afli lítill, endaersjór
sóttur hjer miklu linlegar en á Suðurlandi«. Trjáreki
hefur verið í Húnavatns-, Skagafjarðar- og Eyjafjarðar-
sýslum; en ekki er hans getið í brjefum til vor austar
við land, nje heldur af Yestfjörðum, nema Strandasýslu.
Meðal slysfara, sem vjer höfum frjett má telja, að há-
karlaskip af Skagaströnd með 5 manns fórst að líkind-
um i norðan-áhlaupinu, sem gjörði fyrst í þessum mán-
uði, og að norður í Keflavík í Fjörðum (í Eyjafjarðar-
sýslu) fóru hjón og vinnumenn tveir á einum bœ að bjarga
bátum undan sjó, en þá kom holskefla, tók bátinn út,
hjónin bæði og annan vinnumanninn; hann náði í stein
og komst upp meðan útsogaði báruna, en hjónin drukkn-
uðu bæði og fundust eigi síðan. Vestan af ísafirði er
sagður góður afli, en miklu minni undan Jökli (á Snæ-
fellsnesi). Seint í febrúarmánaði var þar hæstur hlutur
hálft annað hundrað ; góðurhákarlsafli við Hellna ogStapa,
og þessa beztur við Búðir (yzt í Staðarsveit); þar er sagt
að komnir væru 30 kútar lifrar til hlutar. Á Ákranesi
hefur vel afiazt hina síðustu daga. Á Seltjarnar-og Álpta-
nesi miður, enda verið heldur smár fiskur, mest isa og
stútungur. Hákarlaskip eitt hjeðan úr lleykjavík, sem Jón
Bergsson er formaður fyrir, fjekk um helgina sem leið 7
hákarla, suma heldur smáa; hann hefur í vetur stundað
hákarlaveiði með mesta dugnaði, og fengið talsverðan afia,
þegar allt er saman lagt. Alstaðar austan með, úr því
sleppur Eyjafjallasveit, heyrist getið um meiri og minni
fiskiafla, en einkum er gjört orð á því úr Grindavík og
Höfnum; suöur i Kefiavík og inni í Vogum var þorskur
farinn að fást í net, þegar síðustu frjettir bárust, og held-
ur hafa menn nú góða von um aflann; enda þurfa aliir
þes* við eptir hið dœmafáa aflaleysi næstliðið ár.
vgrðla»§.§krAr,
sem gilda frá miðju maímánaðar 1862 til sama tíma 1863:
A, í Borgarfjarðar, Gullbringu-Kjósar, Árness, P»angárvalla og Vestmannaeyja-
sýslum, samt Reykjavíkurbœ.
A. Fríður p eningur: nvert á
1. 1 cr 1 Kvr, 3 til 8 vetra, sem beri frá miðjum Kdd. Skk.
október til nóvembermán. loka, sje í far-
dögum 34 13
2. — 6 ær, 2 til 6 vetra, loðnar og lembdar í
fardögum 5 84
3. — 6 sauðir, 3 til 5 vetra, á hausti . . . 6 76
4. — 8 •—— tvævetrir 5 46
5. — 12 veturgamlir 4 40
6. — 8 ær geldar 15
7. — 10 — mylkar 4 19
X. — 1 áburðarhestur, taminn, 5 til 12 vetra, í
fardögum 16 30
9. 90 áln. 1 hryssa, jafngömul 10 91
Hundrað á alin.
Rdd. Skk. Skk.
34 13 27 %
35 24 28Vs
40 72 32%
43 80 35
53 t> 42%
41 24 33
n » II
16 30 13
14 57 11%
B, í Austur- og Vestur-Skapta-
fellssýslu.
Hvert á Hundrað á alin.
Kdd. Skk. Rdd. Skk. Skk.
28 44 28 44 22%
4 64 28 » 22%
5 8 30 48 24%
3 92 31 64 2o%
3 16 38 » 30%
3 81 30 72 24%
3 16 » » »
15 28 15 28 12%
10 87 14 52 11%
235
»Draumurinn þinnhefur að sönnu eigirœtzt«, mæltibónd-
inn, »en eg sje, að þú elskar mig«.
Dómsatkvæði.
Augnveikur bóndi fór til járnsmiðsins í þorpinu, til
að leita sjer lækningar hjá honum. Smiðurinn lagði við
auga honum plástur, er hann hafði með góðum notum
lagt við hesta, en bóndi varð blindur af honuin. Hann
kærði smiðinn fyrir dómsmanni, og krafðist skaðabóta.
En sem dómandi var búinn að heyra málavöxtu, vísaði
hann bónda frá með svofelldum orðnm: »J>ú hefur enga
ástœðu til að kæra þetta mál, því hefðir þú eigi verið
asni, þá hefðirþú eigi leitað smiðsins, heldur læknisins«.
Forsjála konan.
Aldraður slátrunarmaður lá á banasænginni; mælti
hann þá við konu sína, að hún skyldi láta huggast og
giptast slátrarasveininum að sjer látnum. Til þess anzaði
konan grátandi: »Æ, jegvarbúinað hugsa mjer það áður«.
206
Ráð til að kaupa með góðu verði.
Maður nokkur meðkenndist fyrir presti sínum í skripta-
stólnum, að hann hefði stolið svíni frá slátrunarmanni.
»það hlýtur þú að bœta honum«, mælti prestur. »Jeg er
til þess búinn«, anzaði hinn; »hef jeg í því skyni stungið
skotsilfrinu á mig, og vil jeg biðja yður að korna því til
slátrunarmannsins, en þegja um nafu mitt«. I’restur hjet
að skila verðinu. Ári síðar kom sami maður aptur, og
játaði að nýju, að hann hefði enn stolið svíni, og afhenti
prestinum verð þess. Prestur áminnti hann nú harðlega,
en þrátt fyrir það kom hann þriðja árið og meðkenndist
sama verknað í skriptastólnum. »Guð komi til«, mælti
prestur, »er þá hinn svívirðilegi þjófnaður orðinn að svo
ríkum vana hjáþjer, aðþúfær eigi af honumlátið? Hvern
ávinning liefur þú þar á ofan af sliku, þar sem þú þó,
til allrar hamingju, ert svo samvizkusamur, að bœta fyrir
þjófnaðinn? væri þjer eigi miklu betra, að kaupa svínið
re^lulega?« »Nei, prestur minn góður«, mæ ti sá, er
skriptaðist; »því kaupi jeg svínið af slátrunannanninum, /