Íslendingur - 30.03.1865, Qupperneq 7

79
MAKTKIW LIITIIER
1. Yið döpram sálar doða
jeg dýrðlegt þekki ráð,
sem varnar andans voða,
en vekur líf og dáð :
að horfa á horfnra alda
en heigu furðuverk,
í traustri trú þar halda
oss tákn svo stór og merk.
2. Og guðdómsvaldið góða
það geislar oss á mót
í frelsi og fjötrum þjóða,
í falli og endurbót,
og sálarsjónin vaknar,
sem sól und skýjarof
hún sjer, og einkis saknar,
en syngur drottni lof.
3. Hve sælt að sjá og skoða
á sigurbjartri öld
hinn mæra morgunroða
við myrkrin berjast köld!
þá Lúther, Ijóssins hetja,
sinn logabjarta hjör
mót hneyxli hóf að hvetja
með heilagt aft og fjörl
4. Hann óð gegn báii’ og brandi
og brann af helgri þrá,
að stökkva lygi úr landi,
en ljósi sannleiks ná;
því bundið bókstafstötrum
var bæn og trú og dyggð,
og frelsið svaf í fjötrum
hjá flónsku og viðurstyggð.
5. En falskristinum forna
varð furðu bilt þar við ;
hann brá við sögu borna
og brynjaði allt sitt lið.
En einn mót ótal fjöndum
hinn efldi Lúther stóð,
og heljar-skrá úr höndum
hann hristi elds á glóð.
6. Hann stóð í römmu stríði
og stefndi beint til Worms —
í heljar fjötra hýði
þá hrikti’ ens forna orms —
því Páfa og ræsis ríki
í regin-dýrð þar stóð,
en voldugt djöfla-díki
hinn djarfi Lúther vóð.
7. Og einn mót öllum stóð hann
í ægilegri höll,
og einn mót öllum vóð hann
á andans sigurvöll;
og öld með ótta starði,
þeim ægði dirfskan sú,
er ljós og líf hann varði
með lifandi krapti og trú.
8. Ilann boðaði andans blóma,
hann birti frelsi og náð,
og Drottins orð úr dróma
hann dró með speki og ráð’;
og þá var líf í landi
og Ijósið skein svo bjart,
er Herrans helgur andi
við hjörtum þjóða snart.
9. Og þá var Drottins dagur,
þá dundu kirkjugöng
og himinhringur fagur
af helgum organsöng.
Um tákn ei trúin beiddi
og tákn ei þurfti sjá,
því andinn andann leiddi
í allan skilning þá.
10. Og Lúthers helgi hljómur
um heiminn endurkvað,
og það var Drottins dómur,
sem dundi um land og stað :
Hið forna skyldi falla
með fjötrum Drottins orðs,
en Ijóssins lúður kalla
til lífsins náðarborðs.
11. En milli ljóss og lygi
er langvinn þraut og stríð,
og villan andhlóð vígi
og vakti stranga hríð;
en Lúthers helga hreysti
ei hugar- skelfdi -sorg,
á guð liann trúði og treysti
sem trygga og fasta borg.
12. Og þótt af fjöndum fylltist
og falsspárnönnum jörð
og þótt í villu villtist
hin vesla Páfa-hjörð,
hann þekkti hann, sem hefur
á himni og jörðu ráð