Norðanfari - 01.02.1862, Qupperneq 8

is
f Ishafinu, bæöi Cliiitoci), Tórcli og ví.-imlamcnn þcir cr
vorn í för þeirra.
lunleiidar ffrjetfír.
P ós t g u fu s k i p i í) Arctnrus. þ'ó þab megi np
▼irbast um seinann, aö gpta hjer skips þessa, scm kom
liingaÖ tvisvar sinnum næsil. stimar. þá þykir oss þai' svo
inikil nýiunda, ab vert sje ab rifja liana upp 02 scg'a frá
því fáa sem vjer vitum heizt títinda úr ferb þess. Fyrri
feriina kom þab iiinga& 22. júní og fór aptur hje&an 25.
s. m.; en seinni ferfcina kom þah 18. ógúrt, og fór hjeö-
an 24 s. m. Báhar feröirnar kom þab frá Reykjavík á
heimieib sintii til Kaupmannahafnar. Skip þetta ílutti hing-
ah ýmsar verzlunarvörur frá Kaupmannah. til verzlunar-
manna hjer, sjer í lagi í seinni ferbinni, og svo ýinsar
scndirgar til annara frá Reykjavík. Meö því voiu ekki
aiifáir ferbamenn, Danir og Englendingar. Gufuskipib tiutti
vörur hjeban, einknm fyrir kaiipmann H. P. Tærgescn,
sem einn:g sendi meb því í bábum fcrbunum 153 hros*
auk 12 er send voru landveg hjefean til Reykjavíkur og
sem þaban áttu ab fara til útlanda, alls 165, hvert þeirra
kevpt ab mebaltali fyrir 10 spesíur eba 20 rd. sem veifca
samtals 3,300 rd.
Fyrstu vikuna afmánubi þessHm voru fio«tnæí ingar, en
þa’can af á hverjum degi ab kalla allan mánuíinn út bezta og
blibasfa veburátt, tvo slík er sjaldgæf, um þetta leytiiírsins.
Vífea er og sagt allgott til haga fyrir útigangs pening.
Austanpósturinn Níds Sigurfesson, kom hingafe á Ak- j
iireyri 12. þ. m., og frjetlist mefe honum afe jjlíkt haifei
viferafe eystra og hjer. Veikinda var ekki getife.
Fjárpestin hafíi verife sumstafar býsna skæfe.
Ailvífea Iiaffei trjárekinn orfcife mikiil eystra, scm hjer
fyrir Norfcurlandi.
Norfeanpósturinn Jón Jónsson, byrjafei ferfc sína
þjefean 24. þ. m., sufeur til Reykjavíkiur.
Slysfaripog; mannalát. Fimmfudaginn 30. dag
janúarm. þ. á. var allgott vefeur um morguninn, en þá
frarn á daginn kom, gekk afe mefe hrífe og foiátluhrim vife
útkjálka og þar á mefeal í Keflavík, sem stendur ein bæja
utanvert í svn nefndutn Gjögium, millum Látra rg þor-
geirsfjarfar í þíngeyjarsýslu. Bóndinn þar Ólafur Odd-
son og kona hans Dírleif Jóhannesdóttir, 1 jetn því 3-vinnu-
nieun sína fara ofan afe sjó tll ab nmka þar upp bát ng
bytfu, sem afe þvf Lúnn áiti afe setja betur undan sjó en
í millbilinu var Olafnr sjálfur, afe Ijúka einhverju af vife
31
Brysse! uin kvöldife heffei sagt sjer, afe margir í borginni
heffei verife afe tala um, afe þangafe heffei komife ókunmir
mafcur um daginn, er nokkru seinna heff i orfeife bráfekvadd-
ur, og heffei verife komin inn í veitingahúsife sem uefnt er
Jiii.n „hvíti hrafn“, afe sönnu segir konan, ciu nú þetta
lausar frictlir, sem varia sje afe henda rcifeur á, og held-
irr ckkeit sem sanni, afe þessi afekon.umafeur hafi verifc
Bernarfe. þessi gætni og íorsjáii framsögumáti, tók eigi
afe sífcnr liurt allann efa frá Katrínu unr, afe spá hennar
tie fei rætzt og hún ( upphafi sögunnar orfeið þegar full-
viss um, afe ógæfa bennar væri fyrir dyrum, enn afe viri-
kona heunar vildi sein undirbúa hana til þess afe geta af
borife þafe, er skefe væii, svo afe hún smátt og srrátt kæm-
ist afe sannleikanum. íiún gat rjett til; því þafe var ein-
ruitt Bernarfc, sein bráfekvaddur baffi orfeifc f gestgjafahús-
inu hinn „hvíti iirafu“. Afe vikn lifeinni lijer frá, fannst
Kairfnu sctn hún nú fyrst treysti sjer til aö liugsa um út-
fór iianns sms og láfestafa því er þyrfii. Afe þessu húnu
fcr hún nú afe lnig«a nm skrínife, sém haPi afe gcyma
aiia heiiuar peniugaiegu alcigu, og dýrúsiu gripi og ger-
•kcpnuhirfemg sina; fór sífean ofan eptir og L-oi í) hars;
yar þá búife afe moka þtf mcsta út úr bátnum upp í hveru
Ólifur nú fór til þcss afe gjöra þafe þó enn betur; einn
vinnumanna hans var fiamar í bátnum, en hinir utan vife
iiann 02 konan vife kirmunginn ; kom þá ólag sem eekk
yfir bátinn, sieyptist þá vinnuma?urii n úr honum og ÍUint
í þv! noifeuí ei'tir hakkanum til þess hann náfei um stcin
og l'jekk hald'fe sjer þar. en hin r vinnuinennirnir náfeu
niferi í útsoginu, sázt þá jafnframt áfe báturinn var komii n
!rain á sjó mef Oiafi í, og koirtan, sem þó har aptur svo afelandi,
afe einn vinnumannanna var nær því búirm afe ná í hana,
en í því kom brotsjór, því þarern bofear og útgrynningar, scm
h'olfdi bátnum, komst þá Óiafiir á kjöl en konan sázt
nú ekki framar; í öbruni brotsjó, er reife yfir, missii Olalur
h'U-ins, og er mælt af smnum, afe hann en hafi
kornist á kjöl og haldifc sjer þar mefean einn ei'a fleiii
brotsjóar rifeu ylir, en þeita sázt óglöggt vegna sfórhrífe-
armnar 02 boí'anna, svo þafe verfeur ekki fuliyrt. Hvor-
ugt hjónanna var fundife þá seinast spurfeist hingafe, en
báturinn og byttan brotnufeu í sp<n.
Hjón þeisi voru afe aldri: Hann hálf fertiigur, en
lnín fullt fertusr. og sem áfeur haffei verife gipt og eignast
í því hjónabandi 5 efea 6 börn, og eru 5 þeirra á líli, eu
2 í scinna hjónahandimi og annab barnamia liíandt, á-
samt valinkunnum, gömlum og lúnum foreldrurn Iiernar,
er eiga heima á Keflavík.
Ólafur heitinn var mikill atorkumafenr til sjós og lands,
8mifcur gófeur og græddist vtl fje.
Mefe austaiipóstinum frjettist, afe húsfrú- Björg, dóftir
sieva Steflans sál. Árnasonar prófasts á Valþiófsstafe og
kona sjera Vigfú«ar Gmtormssonar á Asi í Fellum, og
húsfrú Margrjei Hjörleifsdóttir sysiir sjera Éinars í Valla-
nesi en kona ejera Jóns Aiistfjnifc á Klyppstafe í Loö-
mundarflrfei í Norfeurnullasýslu sje látnar. sú lyrri á <erl—
ugs,, eu hiu sífeari á fimmtugs aldri. Einnig Ijezt bjer f
hænum 27. þ' m. ungfrú Anne Mette, dóttir kaupmanns
sal. Thyrresireps, á tin.nitugasta og lin nua aldursári.
Vegna þess jeg í sumu tilliti, hefi ekki getafe felit
mig vife stafsetningu Koriráfes nje Gufebrandar, fylgdí jeg
himii eidri á no. 1.—2. sem út er koniife af blafci þessu.
En þar jeg liefi mí orfcife þess var, .afe; íiún þykir á eptir
tímanum, hefi jeg breytt þcssu áformi mínu. á þessu no.
3—4. og fylgji nú Konráfes rjettritun afe meslu leyti. Verfe
jeg því afe bifeja lesendur blafesins, afe rnisvi-fea ekki v>fe
mig þssa breytingu ; og eins lesa í málife prcntvillur þær
sem orfeife hafa f fyista biafeinu, og verfea kunnna fram-
vegis. B. J.
bjnjanrh oy úLjrydaimadur Bjiirik •lólfiSSOBB.
flreiitiifeiir í preutsmifejuniii á Akn'reyri. Helpl Helgason.
32
semar, og nndir hverju afe sýndust vera koniin forl"g
hennar og dóttur hennar. Hún tókst þií fcrfe á hcndur
til Bry8sel og hitti R— áfe máli, sem knm mjög ' á óvart
afe hans gamli aldavinur skyldi vera dáinn. 1
Hvafe er þafe, sem þjer segife mjer frú, mæiti bann,
og þetta hefir átt afe bera afe um mifemuiida riæstliiinn
fimmtudag, afe mafeur yfear sje dáinn. þafe cr ekki nema
lijer um bil eina klukkustund cptir afe vife höffeum helhast
og átt ta! saman. þjer baiife þá sjefe hann lierra minn V hef-
ir hann komife lil yfear? Já vissulega frú 1 en vife 'áitum
einungís tal saman um fá augnablik. í þeirii svipan og
þá Bernarfe konr ti! mín, var jeg önnum kafmn af áríí-
andi málefni, er ekkert mátti fresta. þess vegna Hafe jeg
mann yfear afe koma aptur til mín seinna um daginnn, til
þess hann gæti fiutt erindi sitt vife rnig. þjer meinife
skrfnife liila herra gófeur mælti Katrín. ÖUliingis rjett fi ú,
Mafeur yfear sagfei mjcr, afe liann heffei dálítifc skríni mcfe
sjer, í hverju afe væri mestuv liluti eigna ykkar. Allar
okkar eigur segir Katiín,'iiáfö! og skjálfandi, ög jeg bife
yfeur fyrir, afe láta mig fá skrínib initt. (Frh. sícar).