Norðanfari - 01.04.1862, Page 2

menn Yilja sameina brau?i á annab bor?; þvf a?) voru á- [
liti stendur þa& ckki á sama, hvert söfmiftirnir verba á-
megíir e?a ðánægíiir meíi saineininguna á eplir, oss fur?>-
ar því mikilega á, aí> biskupinn skyldi ekki þugar í hyrj-
uninni ganga ríkt eptir ab leitab væri álit* safnabanna,
og þaS því freinur, sem vjer vitum til ab bann lieíir baft
þá skobun, aí> hygglegast sje, ab fá vib slík tækifæri, samþykki,
sem flestra lilutabeiganda, og aí> þab ríbi ckki minna á ab
söfnubirnir en kirkjustjórnendnrnir, sjeu or'nir sannf*rbir
um naubsyn slíkra samcininga, ábur cn f>ær framfara.
Vjer verbum því ab ætla, ab biskupiun bali iijer gengib
f þeirri trú og von, ab mundi sjálfsagt, ab prófasturinn
hefbi ekki farib þessari samciningu á Hot, neina því ab
eius, ab hann hefbi haft vissu fyrir, ab megin hluii safn-
abanna væru henni ekki mótfallnir. |>egarnú áminntsir söfn-
utir senda mál þetta til alþingis, oýndtst oss þab ab siinnu
rjett af þinginu, ab taka ekki þetta einstakiega mál tll
rnebferbar, af þvf þeir höfbu ábur sent þab heinlínis til
•tjórnarinnar, og þab lá þá ab nýju undir liennar úrskurbi;
en þykir oss hafa verib næstum ófyrirgeranlegur klaufa-
skapur þingsins, ab þab tók sjer ckki tilefni af máli þessu,
til sb semja bænarskrá til konungs um þab, ab hjer ept-
ir yrbu ekki braub sameinub, nema fyrst og fremst væri
leitab álits hlutabeigaudi safnaba og sameiningar málib sfb-
an lagt fyrir alþingi.
Vjer getum ekki betur sjeb, en á meban ab cnginn
almennur kirkjufundur er til í landinu, scm ab nokkru
rábi um ncin veruleg kirkju inálefni, þá sjáum vjer ekki
betur, en ab sameiningar brauba, ekki síbur en flutniug-
ur, eba sameiningar þingsta?a, settu ab berast undir al-
þingi. Og þess getuin vjer ekki dulist, ab oss þykir þab
óþolandi einveldis abferb á þessum tímum, ef stjórnin
skyldi fara ab tfbka brauba sameiningar, einungis eptir
tlllögum hlutabeigandi embættismanna, án þess ab leitab
•je atkvsbis hlutabeigandi safnaba og álits alþingis, cn þab
er vonandi ab alþingi vaki yflr þessuin rjctti sfuum og
þjóbarinnar fraoivegis.
Vjer höfum ábur sagt ab vjer varum ekki samþykk-
ír abgjörbaleysi hlutabeigandi höfbingja f máli þessu; þeg-
ar einhver óánægja kemur upp í söfnubunuin, svo ab meir
eba minna kirkjuspelli þykir hætt, þá getum vjer ckki
annab ætlab en þab sje skylda hjerabsprófastsins ab leita
eptir hinum sönnu orsökum óánægjunnar og reyna til ab
sannfæra alþýbuna og koma henni á rjeita leib, ef hún
hefur rangar meiningar; þab er ekki nóg ab gjalda þess-
51
ekkju Bernarbg, f því jeg enn ab nýju lofa ybur því hátíblega>
ab hvorkihún nje neinn annar, skal fá ab vita hib minnsta
afþvf gjör/.t hefír millura okkar í dag.
Einum fjórbungi stundar eptir, ábur nefndan atburb,
▼sr vagn öldung^ins Jeróme úti fyiir húsi því fiú Bern-
arb og dóitir hennar haíbi fengib til leigu, og sem var
lftib og vibliafnarlaust.
Jeróme ætlabi ab taka í dyraklukkuna, en í sama
bili stendur hann vib og segir vib son sinn: Bíbum dá-
litla stund enn Pjerrel I þeim kringumstæbum og erind-
um sem vib erum nú staddir, hjálpar okkur ekki ab rasa
fyrir ráb fram, heldur hafa vib alla varkárni og forsjá,
því ef vib gjörum þab ekki, þá megum vib búast vib, ef
tii vill, liinum hryggilegustu afleibingum, og þeim, sem
eybilegbi þab góba er forsjóninni hefir þókuast ab brúka
•kkur sem metal tii ab framkvæma. þab gæti orbib mjng
hættulegt, segi jeg þjer, ef ab vib kæmum nú inn til
mæbgnanna, og skýrbum þeim fotmála laust, hjerna erura
vib nú kotnnir raeb hinn missta fjársjúb ykkar. Nei dreng-
urminn, þannig megum vib ekki fafa ab ráíi okkar. Ætt-
konar þögn og fyririitningu, efa þá þab sem takara er,
láta menn heyra eptir sjer þan ögui-yrbi, sem ekki eru
nema tii ab espa og gjnra vont verra. Vjer ætlmn þab
verbi aldrei holt tll lengdar, ab ætla sjer ab bæla allt
þess konar nibur meb drambsemi og ofurvaldí. Vjer höf-
um nú ekki heyrt þess getib, ab prófasturinn í Skaga-
Crbi hafi gjört hib minnsta lil ab reyna ab leibrjetta skob-
anir hlutabeigandi sókna-maima í máli þessu ; en þab
eina höfum vjer heyrt menn lufa f skimpingun, ab stban
sameiningin komst á, hafi hann látrb í ljósi grcmju sína
yfir því, hvemig þes-ra herfangi, — sem Blöndublfbingar svo
kalla—hafi vcrib skipt, og hafi hann þvi stungib nppá ab
fá skástu bæina framan af Hofstabasókn til vibbótar vib
Flugum/rarsóknina. Ilver er sjálfum sjer næstur.
Vjer erum þá ab háifuleyti búnir ab sýna fram á,ab
hverju leyti a?> óánægju hinna nefndu sóknarmanna var ab
voru álili ekki meb öllu ástæbulaus.
En menn knnna nú ab segja, ab þab aje ckkert ab-
alatribi málsins, hvort þeir voru spuriir um þab eba ekki,
heldur hitt hvert sameiningin var naubsynleg tíba gjörleg.
En vjer ab voru leyti erum nú á því, «b þab sje þó *
sjálfu sjer talsvert abalatribi, hvert sameiningin var gjörb
sóknarmöniium ab fornspurbu, ellegar þá meb góiu og
skynsamlegu samkomulagi vib þá, því hefíi álits þeirra
verib Ieitab og þeir fengist til ab veita sameiningunni meb-
inæltir, þá inundi hún hafa farib betnr, en hún fcr nú>
þó naubaynin hefbi verib minni og örbugleikarnir meiri
en þeir eru. Eu þegar menn spyrja um naubsýnina á
sameiningu þessari, þá kann hún nú ab sýnast nokkub
vafasöm, þegar litib er til Miklabæjnrbraubsins, sem nú er met-
ib 303 rd, 88 sk., og sem hefir stóra og allgóba bújörb,
eptir því sem um er ab gjöra í þeirri sveit; þettab aýn-
. ist nú álitleg upphæb, þegar þab er borib saman vib hin
minni braubin ; en þó skarar braub þetta, sem þó var
langstærst af þeim 3 braubum, sem hjcr ræbir um, ekki
mjögmikib fram úr meballaginu ; þvf meballag allra brauba
á landinu mun vera eptir hinu nýasta brai^atnati hjer1
am bil 269 rd., og einnig mætti til þess líta, ab sveit
prestakalls þessa, þykir heldur f rfrara lagi og nú, aena
stendur, er uppgjafa prestur í braubinu, sem mun hafa
einn þribjung af fostum tekjum; og þó eru eú Flugu-
mýrarþingin, sem eptir hinu nýasta niati v«r talib 240 réí
63 sk., og hafbi þab prcstakall góba bújörb, þó hún sje
nokkub erfib meb heyskapinn; en þd ?j< menn ab þetta
braub nær ekki því mebaltali, sem ab öll brautin sam-
62
um vit> ab flytja fregn þessa karlmanni, væri allt öbru
máli ab gegna, en um þessa vsslings frú Katrínu, sem er
svo vibkvæm og í stöbu lftil, nei þab hjáipar núckkihdn
verbur ab vera fyrst um sinn, eins og millum vonar og
ótta, millum trúar og vantrúar, til þess ab hún fær ab
vita hib sanna, og getur þá borHb hina óvæntu haraingjq
sína. Hvernig eigum vib þá ab fara ab ráfci okkar scgir Pjeric ?•
Kom þú á eptir mjer scgir Jeróme, Drottinn mun hjálpa
okkur. Ab iítilii stundu libinni voru þeir febgar sqztir
nifur hjá mæbgunum. f>jer vitib frú mælti öldungurinn
vib ekkjuna, cptir ab hann var búinn ab tala um eitthvab
blátt áfram, ab jeg á mibvikudagln ketnur, á ab vera bú-
inn ab greiba ybur húsverbib. Jcg veit þab hcrra Jeróme
segir Katrfn og stynur þungan, af því setn ab orb þessi
rifjubu nú upp fyrir henni hina sárustu endurminningu.
Leyfib mjer góba frú ab bibja ybur einnarbónar,som era&
votta mjer eins konar velvild þann dag. Hvaba velvild
herra Jeróme? hver getur hdn verib? Ab þjer viiduD
veita mjer þá ánrgju, at> vcra part úr þessutn degi í yi-