Norðanfari - 01.07.1864, Qupperneq 4

28
}ii-yrt nefnda hjer nyi?,raí vor, og lijerum 2—3
tunnur minnst.
Ur brjefi úr Sufearraúlai>ýslu dags. 10—7—64.
„þcgar allt stúíi hjer í vo'a á rnifijum ein-
raánuði, sendi Drottinn hagstaiían bata, svo
fjeb sein fjekk beztu gjöíina á útmámibum,
gekk ri.'trri alstatar vel fram. Vorib var kalt
en hrybjulaust; Saubgróbur kora snemraa, en
vildi deyja upp af naturfrostuin. Sau&burbur
varb hinn bezti, og fyrir Jónsraessti kom æski-
leg surnartíb. San t er grasvöxtur lítill, eink-
ti‘ii á túmim , og kvífa inenn niiklum töbu
skorti. Verzlun er hjer hin álitlegasia Ull
orbin 54 sk., tólglGsk., rúgur 8 rd baunir9rd,
grjón 1 1 rd , kafíi 40 sk. syltur 24— 28 sk
Ameríku inenn eru hjer í austljörbum og
úti fyrir ab drepa hvali, og gengur nú æski-
lega. Heyrt liefi jeg þeir hafi unnib 7 hvali
og fært til lands, samt hafa abrir fundib 2
þe'rra þessir gestir hafa því fært raönnum
hjer mikla björg, sem varla verfur tölmn talin,
og verbur þab án efa til nokkurrar vifreysnar
hinum bágstöddu fjarbarsvcitum, og inörgura
til hjálpar f hjerabi“.
Verzlunin. Ab svo miklu oss er orbib
kunnugt, er verzlunin víbast yfir land allt
tnikib svipub, hvít ull 52—54 sk. tólg 16—18 sk
lýsi 30— 32 rd Iiaríur fiskur 22 — 24 rd salt-
fisluir 22 rd. riígur 8 - 9 rd. baunir 9 —lOrd.
grjón 10—llrd. kaffi 36 — 40sk, sykur24—
28 sk. brennivín 14—20 sk,
(Jtlendar. (Framhald). Nokkrir ern þeir sem
Jigpja hinni dönsku stjórn u liálsi, fyrir þab, ab hún hafl
meira af kappi en fórsjá árætt stríb þetta, þar sem
henni þó hafl mátt vera í augnm nppi, sem fÆrum
kunnngum, liíisrannnrinn , hvaí) hergognin hafl verií) fá
og flest afþeím gamaidags og sem ekkert máttu viT) hinum
nýrri skotfærnra þjófcverja, hver líka ásamt ofurefli lifcs-
munarins hafa ri^itb mestann baggamnninn, og engin
hngrekki og engin dyrfska Dana mepnatbi aí) reisa rönd
vi?). Margir af hinuin diinsku varnarskildu möiinnin Jitt
æfVir í herkunnáttn , þaí) sje annah aí) vita aí'ferlbiiia
en ab vera leikimi í henni og vamir oriistnm. þar á
móti liafl margir þjóbverjar einknm Ansturríkismenn,
vcrib alvanir bardagamenn, t. a. m. þair sem nó voru
mót Dömim en ábnr höfbn verib í orustunnm vib St.
Martin, Sólferiuo og Magenta. þab 6je líka alveg ráb-
leysa fyrir hverja einstaka smáþjób som Daní, ab leggja
út f stríb mót eirini voldugri þjób, hvab þá tveimur
þjóbnm, 6em Austurríki og Prenssen og þar ab auki
öllum smárfkjiinum á þýzkaiandi. En Danir treystu
því lengi vel, ab Sviar og Norbinenn, Frakkar og Eng-
lendirigar, jafnyel Ungverjar, Garibaddi og flokksmenn
hans subnr á ftalfn mnndn tafarlanst veita sjer lib; en
þab heftr ailt ab þossu farist fyrir, neina ab því leyti,
eem iiiutabeigendiir hafa á rábstefnunni í I.undúnum,
reynt ab mibla málum. Danir segja líka: „allt þab sem
vjer liöfum reitt oss á heflr brugbist. ítalir eptir liverj-
um haft var, ab hvenær, 6em hib fyrsta skot ribi af
vib Hamborgarelfu , skyldu þeir þegar vera komnir y 11 r
Mincio. Ungvorjar sem sögbust hafa uppreistina á
reibum tiöndum iiema ab neistann vantabi til þess ab
kveikja upp í púbnriiáinniiuf, hafa horft á oss berjast
mánubum saman og ekkert abhafst iieina þab sem þeirhafa
Sent inóti oss, í libl Austurrikismanna Gablenz hershöfb-
ingja og nokkura húsara l'rakkar hinir gömln og tryggu
bandami nn vorir og heiuisins fyrsta þjób, hafa haidib
kyrru fyrir; og þó hjet þab svo, ab ekkert væri þeim
kærara, en ab þeir fengjn tiiefni til þess, ab komast
yfirbugar smásálir, en sem kastar einliverjnm
þunglyndisblæ á hinar styrkvari og hugprúbari,
og lætur þær smakka marga þá beiskju, sein
hinar lítilsigldu finna ekki til. Viljir þú sann-
færast um ab svo sje, þá snúbu þjer frá hin-
ura fátæka, er skelfur af kulda og deyr af
liungri og þorsta; farbu til hins ríka, sem
livorki kennir kulda nje hungurs, sein hvílir í
silkivobuni og gengur á glitofnnm gólfábreib-
um. f>ab er sati, hann kcnnir hvorki kulda
nje hungurs Hann er saddur, því verbur eigi
neitab. En sjeröu eigi lians sorgbitna svip?
Veiztu vegna hvers? llann sækist eptir ein-
Jiverju meb raeiri ílöngun meiri ákafa en binn,
sera liungrabur er og kaldur. Hann þjáist af
íiöngnninni, en cptir hverju ? muntu segja. J>ab
tr ckki braub, ekki dýrindis krásir, írjdvir
akrar, ebur svipfríbar mcrkur. Af öllu þess-
konar hefir liann meiia en nóg; því ab lion-
um smakkast varla inaturinn, og ura ekmrnar
kærir liann sig ekki; en liann girnist ný aub-
æíi, hann vill afia sjer álits, seni abrir fyrir-
muna honum, hanrt vill hefna sín á vondum
mönnnm, sem hafa flekkab mannorb hans meb
rógburbi, eba vib sjálft liggur, ab hann muni
mitsa aleigu sína, OfsaveÖur hefir grafib allan
ab ánni líhin; og eigi svo mikib, ab keisarimi hafl sett
upp alvörusvip, þó Jiaim liaíl sjfí) svarinn óvin vorn,
troí)a undir fótum sjer Lundúnar taiiiningimi, som frlía
átti um JipJgustu laudsrjottindi vor, og keisarinn mo^al
annara ritali nafn sitt undir. I^retum mágum vorum,
kemur sainan um, aí) fjandnienn vorir breyti vib oss
8em ræningjar og stigamenn. Svíar og Norbmonn bræbur
vorir, sem fyrstir allra h<f?u lijálpab «»ss, ef Mander-
strom greifa eigi hefí'i sýnst og vaxib í augnm ótal
torfærur og Jjón á veginnm. Vjer ab 60111111 geturn
fengib fribinn meb því inóti, ab afsyla oss Slesvík meb
Holsetalandi og Láenborg , op greiba í stríbskostnab til
jijóbverja 7-t—80 milliónir rfkisdala; en þó þetta allt
væri lagt í sölurnar, þá yrbi þab abeins stundarfribur,
því brábum mundi jjýzkaland lieiutía ab vjer ljetnm "g
laust allt Norbur-Jótland, og seinast alla Daninörku og
allt danskt þjóberni vort. þá fyrst o.undu nú samt rísa
hárin í parrykum lávarbanna á Knglandi og Frakkland
heyra stjóruendur sfna nfsta tönnum. SNÍarfki og Nor-
egiir færast f sekk og ösku, þegar þab sæji Skagan þýzk-
an, sem óabi hvftabirni Norburlanda, jafnframt og
Rússar þá niundu seilast til haians og sölsa bráb þessa
undir sig er þoir lengi hafa setib nm“.
þegar seinast spurbist, horfbi þab beinast vib, ab
Jiertogadæmin Slesvík og Holsetaland meb Láeuborg
mundi leggjast undir þjóbverja, ab sönnu vildu sumlr
ab Danir hjeldi þeim hluta af Slesvfk, sem tölob væri
danska, aptur abrir ab landamerkjalínan væri fyrir norban
eba SHunan Rensborg eba Ekkernfjörb, vib Slien, vib
Eybará. Sumir hafa stungib upp á ab hertogadæmin
væri gjörb ab furstadæmi. Einnig heflr verib ágrein-
ingur um, hvort Fribrik sonur hertogans af Angnsten-
borg, hefbi rjett til þcss ab uá stjórn i hertogadæm-
unum, eba ab þau Væri í sambandi (personalUnion) vib
Danmörkn, sem Noregnr vib Svfarffci, eba í þrfbja lagi,
ab búar hertogadæmanna rjebn einir nm hvern helzt
þeir vildn hylla fyrir 6tjórnara yflr sig, sem reyndar þykir
nú eblilegast og samkvæmt rjettindum hverrar þjóbar.
Pólen. I næstl. mafmán, konni6t menn nú fyrst
ab fiillri reynd uin, ab þjóbrrstjórnin sem gengist heflr
fyrir pólsku uppreistinni, á eptir blabi einu, sem n«fnir
sig „nafnlausa tímaritib“, heimili sitt í Parísarborg og
jafnvel Luudúnum og hvar blabib á ab vera geflb út.
Blabib segir mebal annars frá því, ab uppreistin sje
komin í samband vib Garibaldi, Kossuth, Tiirr, Klapka,
Mazzini og fleiri, og ab hún oinnig muni brjótast
ót f Ungarn og á Italíu, og þegar í febrúarm. hafl verib
frá Donáfurstadæmunuui , skorab á Garibaldi ab hefja
upprefstina gegn Austurríki, sem sje svarinn óviuur
Ungverja og Itala. Annars er nú sagt eptir seinustu
frjettum heldur lát á opprái tinni, því Alexander keis-
ari hafl meir enn nokkru sinni ábur, slakab til vib pól-
verja. Fyrirlibar pólsku uppreystarinnar áttu því fund
meb sjer 17. Maí uæstl. um þab hvort þeir nú skyldu
leggja nibur vopn sín eba halda enn áfram, sem í einu
hljóbi var afrál i?>.
Kirkjulöndin. Páfl heflr nýlega lýst reiöi sinni
viö hina rússiskn stjúru nm j)a?), hvernig hún hafl
gegn ölium lögnm og þjóörjetti tr&ökaVhinni katólsku
þjóötrú Pólakka, svipt geistlega embættnm sínum, sem
þeim hall veril) veitt sf páfalegu valdi, varpáí) þeim og
hópum af þjútinni f höpt e?a díflissur, eía gjört þá
æfllangt útlaga, þar sem ekki sje nema snjóar og gaddnr,
og þeir sviptir allri gnölegri huggnn og transti. Haun
segist hofja þessa kvörtnn síns og mótmcEli, til þess aí>
friöa samvizku sína, og svo at) hanu eigi þurfl aÖ> láta
hans auí) á hafsbotni. Hann hefir ætlab a&
græ'a of fjár á kaupskap símim, en erorfinn
öregi. Alþýbuliylli hetír brugbizt honura. Ab
vísu er þab sorg, nuintu segja, cn eigi
þess verb, ab vjer voikennnin hana; engu ab
síbur er þab þú sorg. En auk þessa á hann
einnig vib abra sorg ab stríöa sern verflskuldar
enn meiri hluttekningu af þinni hálfii. Ilann
hefir raist ástríka konu e&a dóttur, sern hon-
uni þútti einkar vænt um. Heidiiröu a& ást
lians sje niinni af því a& aubtir hans er mikill?
Hver sá, sem þckkir nokku& til mannlegs eMis,
veit þvert á múti, a& sorgin leggst þyngra á
slfkan mann; af því a& hugur hans dregst
eigi útávi& af líkamlegri líían, þá dregsl hann
þv! frernur inná vi&, ( sjáll'an sig, og fyrir því
ver'a umbrotin sterkari innanbijúsis en ella
niyndu. J>ví rninna sem líkaminn lí&ur, því
nieir kcnnir sálin sinna meina.
(Framlialdi& sí&ar).
, ^ Cígarskipi&:
I Lundúnaborg á Englandi á ánni Teins,
er nú skip í snií&um, sern er eins í laginu og
túbaksvindill (cigar), nema hva& þa& er jafn
I hinn eilífn dúmara spyrja sig: því þag&irbu? því tsfl*
| irÖu? þvf varstu a&gjöröalaus?
}>egar Alexauder keisari heyr&i anglýsingn þessa,
þykktist hann mjög »ib Páfa og hugsa&i horium þegj-
andi þörflna, og a& Bússiand eigi þyrfti svona a& etanda
nndir ofurvaldi Páfans; kalla&i því saman aila hina
ai&stu andlegrar stjettar menn á eitt ailsherjar kirkju-
þing. hvar lögtekib var, ab setjast skildn tvö kirkjuþing,
amiab fyrir Rússland en hitt fyrir Pólen, skyldu öll and-
leg mál rædd þar og dæmd, án þess a& páfl hef&i
nokltra hinttöku í e&a úrsknr&arvald; liorfii því til
h ns mesta fjandskapar millum krisara Alcxanders og
páfa Píusar ntunda.
22. maí þ. á. dó nýlendustjórinn marskálknr Pe.'lis-
sier, hertogi af Mt.lakoff úr bijóstveiki, 70 ára a& aidri
átti a& flytja lík hans til Parfsarborgar og jar&a þar.
Atiglýsiugar.
Eskiiir&i 19 Maí 1864.
Til
Ritstjúra „Nor&anfara“.
Me& lieimild tilskipuninnar 9 Maf 1855 11 gr:
bib jeg ritstjúra „No &anfara“, a& auglýsaí fyrsta
e&a ö&ru númeri af bla&inu „Nor&anfara“. scra
kjeraur út næst á eptir, a& hann hefur me&-
tekí& brjef þetta, a& af rajer ver&ur liöf&afc mál á
múti honum út af grein í „Nor&anfara“ No.
7 -8 frá Apríl þ. á., sem er yfirskrifufc: lög-
reglustjórnin í Sti&urnuilasýslu.
Waldemar Olivarius.
Til
Ritstjúra Nor&anfara.
Ljúsraufc hryssa, 14 vetra á a& sezka,
vökur taglskjert og újarnufc, me& flci&ur á
annari sí&unni, hvarf úr högutn Stúra-Eyrar-
lands hjeum fyrir 3 vikum sífan. Hryssu þessa
eigna&ist jeg í hestakaupum á næstli&nu vori
norfcan úr Reykjadal í })ingeyjarsýslu. Sá e&a
þeir, sem kynnu a& vita hvar hún nú er e&a
kann ab liafa staínæmst, bi& jeg afc segja mjer
til þess, e&a þá koma hryssunni til mín, gjegn
sanngjarnri boigun.
Akureyri 22. júlí 1864.
Björn Gu&mundsson.
Fj ármö rk.
Snei&rifafc aptan hægra. Tvístýft aptan vinstra
Rrennimark : R M.
Randver Mngnússon á þúríarstö&nm
Snei&rifafc aptan iiægra.
Dýrieif Rúsa Randversdúttir á þúrfcarstö&um.
f Fnjúskadal í Jvingcyjarsýshi.
Sneitt framan hægra. Biti framan vinstra
Brennimark: S St.
Sigm&ur Stefánsson á Steindyrum á Látra-
strörai í þingeyjarsýslu.
Sýlt hægra fjö&ur aptan. Sneitt framan vinstra
fjö&ur aptan. Brennimark: S H,
Sigvaldi Júnssem á Sy&ra-Fjalli í A&al-
reykjadal og Jiingeyjarsýslu .
Hamarrifafc hægra. Hamarrifafc vinstra.
Skúli Sveinsson á Sy&rafjalli í Aíalreykjadal
og þingeyjarsyslu.
Eiyandi oy ábyrydannndur li j íi r II JÚIlSSOil
Prenta&ur í preutsm. á Akureyri. B. M. Stephánsson.
stafna livasst í bá&a enda. Skipifc er 128
álnir á lengd, en a&eins 8 álnir á breidd,
mastra og scglalaust, rne& 2 skrúfuvjelum,
annari a& framan, en hinni a& aptan, undir
hverjum a& stýrin liegja, sem líka eru tvö;
einlægur járnás liggur langsetis eptir skipinu
millum vjelanna. Skipifc er rnest gjiirt af þykk-
um járnplölum, sem nelgdar eru santan. Bkip-
inu er skipt í 13 vatnsheld rúntafjárni. Jta&
á a& bcra 300 Tons, e&a hjcruni 160 lcstir og á
a& geia farib 7^ danska mílu á kl.st., enda
hefir þa& franidráttarafl, sem afc íyiir því
gengju 2,500 iicstar efa drægu þa& áfrant.
Skipib er mjög borfclágt, sjerílagi mifcskipa, og
tii a& sjá, scm þa& ntari í kafi. Menn halda
þvf, a& þá livasst er og sjúrút, inuni ver&a
ágjöíult á þilfarinu og illsiætt, cn skipi&aptur
þeim ntuu stö&ugra.
Meaupou biskup f Chalons á Frakklandi
spur&i búnda einn, hve ntargir gu&ir væritil?
Svar: Jtar er a& eins- einn Gu& og honum illa
þjúnafc, þú hann haii marga þjenara.