Norðanfari - 07.04.1865, Blaðsíða 4

rem áíur er getib ern: ólafur Siguií.sson f 1
Ási og Pjetur Jánsson á Hofdöluni. Erttm
vjer sannfíerfcir um ab Iiver þrssara nianna
muni reynast hinir ber.tu þingmenn, — eink-
um iiinn fjiilfrdbi maíur Olafnr Siytirbason í
Ási —, þcgar þeir fara afi kynnast öllum þing-
störfum, eru þeir allir greindir, stiiitir og ein-
aifir rnenn og því sífmr iiætt vif ab þeir láti
dragast meb straumnum í iiafróti þingsins.
Viijum vjer þv( sýslubúar gábir riiba ybur til
ábtir en til kosninga er tekiö, ab íhiiga inál-
efni þetta og taia ykktir saman á fundi sem
þjer ættub ab eiga meb ybur liib fyrsta, —
því tíminn lítur — svo ekki dreifist atkvæfin
sitt í hverja áttina þegar á kjörþingi er komib
eins og isefir átt sjer stab á næstiibnu iiausli
víbsvegar um landib allinörgum til óánægju,
örbttgieika og áfribar í biöbunum, jafnframt setn
þab sýnir sundiungog samheklnisleysi í þjáb-
fjelaginu, í stabinn fyrir þab scm þjdbin á ab
vera ein hjörb undir einum hirbi.
Annar Skagfirbingur.
KAFLI ÚR BRJEFI.
NU er lijer allt á Ijá og titndri, ein* og nú
er orfin venja, þegar undír vorib fer ab Ifba
og fara skai ab taka þar aptur til sem fyrri
var frá horfib, þab er hlaupib, stokkib, stabib
Jegib, setib, orgab, bölvab, öskrab, jetib, drukk-
ib eg öilnm sUrælingjalátum látib, já dekkbát-
amir koina líílnu í þá sern búnir eru ab liggja
í veírardáinu, og heppni meban himinraufarn-
ar ekki opnast, og sitýin halda vatninu, —
þab ætlar allt ab verba áskapnabur. Ann-
ars er þab undarlegt ab þeir skuli velja þann
tímann til abgjörfar þiljubátum sínum, sem
I n óhigkvæmasti í flestu tilliti,
u ab endurbæiast í sönm
- u settir upp á sumrin og
.a vissa, en því verki vel vaxna
inenn; þá eru nætur stuttar eba cngar en
dagag langir, þá er allt ófrosib, og vinnutfb
oplast vel vibunandi; en sínum augum iítur
hverr á siifrib. J>ab gengur á mörgn núna
vinurl Kriptur og viuur hans Jóhannes gjörtir
ab niarkiausiitn iygaiaupum. Ofnar teknir ab
tíbkast í musteriun lians, líklega svo hann í
ekammdeginu þoli vib innra í hugskotum manna
fyrir kulda. Mennirnir, giptir og ógiptir, börn
og gamaímc'nni, sýnast vera tældir af sjcrgób-
um uppgjörbar föfurlandsvinmn f burtu af
fósturjörb sinni, líkiega til þcss ab sjá hana
aldrei frainar, hún situr eptir meb sárt ennib,
og harmar barnamissirinn, já, svariidauii var
kongborin, því hann var bcinlínis sendur af
forsjóninni, enda þó Lland sýnist eigi en iiafa
hann. Greifanum varb ekki svefnsamt þessa
nótt, því ýmist skalf hann af óiía eba liugar-
sturiun. En Natan aubmýkti sig fyrir Gubi
og bab hann grátandi ab snúa lijarta þessa voöa-
lega óvinar síns. Hægt var honum, cfhannheíbi
viljab ab Iáta liandtaka greifan, ónýta ætlun
hans og fá Iionutn refsab, En hinn göfug-
lyndi mabnr huggabi ekki um annab en betrun
hans og var á bærium alia nótlina. Um morg-
unin sá har.n greifann lirafa sjer út í (tindinn,
tók dúkatana og bætti vib 4 hundrubuin en
þafe var afarmikib fje á þeim dögtim, sífean
bjó liann sig öbruvísi en hinn fyrra dag og
gekk einn saman þangafe sem morfeinginn beife
hans.
I sama bili og greifinn sá hinn nafnfræga
öldung koma, hljóp hann móti honum nrefe
brngfenu sverbi, en Nalan dnidi andlit sitt.
Greifinn þreif til hans og a pti: „Jní iili svik-
ari! |>ú skalt deya“. Natan leit til bans og
fagfi: »Fyrir hvab befi jeg unnife til þessa af
bans bætur befeife, en þessi óvættur er úr
annari átt og ósjefe hve nær landife bífitr
þess bætur ef slíku fcr fram, og þab verb-
ur ckki drepib í faefingunni. Hvab liefir þó
slabib landgarmi þessum fyrir meiri þrifntn,
en einmitt fó’ksfæbin, og gób sanrt framtaks-
söm liússtjórnarlög ? Hversu marga atvinnu-
vegi nnindi eigi bæbi mega finna, efla og auka,
væru Iiendurnar nógar, og höfufin þeim sam-
hobin? ínundi vinnan þá verba cins dýr eins
og hún nú er, þar sem engu síbtir já öllu
heldur væri sótt um erfibib en eríifeisfóikib ?
ntundi, þó nóg væri af erfibisfólkinn, frennir
biesta vibtirværi, ætli eigi niegi fullyrfea afe
braufe tba björg fylgi bragna hverjum eins og
blcssun barni hverju, þar sem þó afgjörba-
leysi og leti er orsök til skorts og atvinnu-
leysis, eri ybjtisnui og vinna er gamuit og nýtt
skilyrbi fyrir því ab aflist ab minnsta "kosti
daglegt braub? Nei, ab rcita þctta fálibaba
Iand af fólki því sem þab nú heíir og getur átt
meb rjettu, þafe met jeg eitt liib ómannlegasta
óheillatak, sem nú hcfir afe fornu og nýju ver-
ife tekife af sonum þess, og liafa þau þó því
inifiir verife íleiri en vera skildi. Island virfe-
ist þó ekki mega missa fleiri cn iijá verfeur
kornizt af innbúutn sinuni, og mig furfar ab
yfirvöld landsins skuli sitja lijá, og liorfa á
þelta sem annab leikspil, sem þó lítnr út fyrir
afe verfea sorglegt, fari sama fram, því þab
dregur um marga hrcppa fari kanri ske ylir
100 til jafnafar úr hverjum. þafe viibist sem
þau 3: yfirvöldin, gæti engu síi'ur gjört sjer
vitkomandi þetia, því jeg skofea þaö, sem eilt
af þjóbarniálefn'um, já sem eitt af velferbar-
máltiin lands vors, eins og sumt iivab annafe,
er þau iiafa þólt verfea vib afe koma. E'a
-Íi.
hcfir stjórn vor gefib sjerstök lög út er leyfi
þetta, og þó svo væri, þurfa þau afe standa
aldur og æli, sje þan óliafandi, látum svo vera
afe þau heldur aldrei liafi sjerstaklega bannab
slíkt. Jeg vænti þjer'þyki nú nóg komife af
þessuin tfningi, vinur, cnda gcturfeu þá kastab
honum, en þab verbúr hver ab hafa sína skofe-
un, og mín stendur föst, já beiur! ab þctta
og annab cins, yrM ckki illti hcilli, bæfei öld-
um og óbornnm, eiithvert íllsvaldandi ósjálf-
ræbi sýnist þafe vera; cn jeg cr farin ab hrörna
og cldast, fyrst jeg gat ckki fyrri á ælinni
kannab títlerida sibi, ætia jeg ekki ab fara lil
þess hjeban af, jeg vona ab be nadiögur þess-
ar fái eins afe rísa upp úr íslenzkum, sem út-
lendum, jaibvegi.
FiUETTiK EXSS.FXD.trc,
Úr brjeli úr Ðalasýslu, dagsettu l.marzþ.á.:
þjcr? „0vab cr þetta? sagM greiiiiin „ert
þti ekki Natan?“ ,,Jú son minn!‘ sagM N.
,.jeg er þab sjilfur. J>ab er jeg, sein lofabi
þjer í gæikvöldi ab lijá'pa þjer. fiarna er
vegurinn sem þjcr er óhæit ab fiýa. Tak nú
vib pýngju þessaii! I Iienni cru 100 diíkat-
ar, scm þú gafst mjer í gter og 400 alrir,
sem jeg bætti vib til ab bæta Jijcr fjcmissi
þinn. Ef þú vilit enri halda áfram ætlun þinni,
þá legg mig þegar í gegn. En jcg skil ekki
ab þú, scm Gub helir vcttt frá barnæsku svo
tnikla náb, skullr vilja þakka mcfe þesstt vtl-
gjörfeir hans og snúa svo frá honum“.
Meban Naían talabi þetia, horfbi greifinn
á hann og titrabi af óita.
Biigbun og ibrun Iireif hjnrta haiis. Ilann
komst vife al göfnglyndi öldungsins og hncig
orbiaus nifeur fyrir fætur homm. Natan rcisii
hann á fætur, fabmafei liann og sagfei: „lát
þjer ei þykja minkum afe son minnl afe jeg
hefi sigrafe þig, þafe er ekki jeg, sem sigrafei,
„Tífearfarife er hægvifera sámt, heldur jarfe-
slcart, en þó engin snjóþungi. Heilsufar á
mönnum og skepnum betra lagi. Hart um
hey og maibjörg. Allt fram undir mibgnu,
var íiski afli undir jökli mjng lítill og liorffei
til slórra vandræba, svo búib var ab rita amt-
manni livab gjöra skildi vib bjargþrota fólic,
en frá mibgóu iieíir verib bezii afli og gæftir
eptir því, ern nú komin full 400 tólfræb í hlut,
lijá þeim sern mest liala aflab, en 3 hundrufe
eiji rrebal hliitir1*.
Úr brjeli úr Urútafirbi d. 24. marz þ. á.
„Hjer í þcssari harfeindasveit, lieíir mí iífein
líkt og annarsiabar verib ylir Iiölub æskileg í
vetur, þó úínir kaflar og frostharka mikil
ka'ini vib og vib eptir nýárib, og lielir optast
veriö nógur haei fyrir liesta sem sjaidgæft er,
og einnií iengst af fyrir Ijje, jiegar út liefir
gefife. Nú er mjög snjólítib á jörfe, en ísalög
mikil \i’> sjóinn, og fjöninióbur óvanalega
mikill og háskalegnr fyrir skepnur Efckert
heíir rekib í volur. Á Skarbi á SkarÖsgtröml í
Dalasýslu, helir verífe rnikib hrun á fje lijá
kaminerráM C Magnúscn, úr brái a- eba tungna-
pest, svo á stutiiím tíma er, dautt yfir 100 enn
ekki lieli jcg enn lieyrt afe vcikin væri en út-
bre'nld lil annara“.
Úr brjeli úr Húnav.s d.ff. m.: „í janúarm. var
líbin freniur óslöfeug og hrfbasöin einkum seinni
hluta imínabarins meb liiíbum "g harfevifmm,
tók þá vfta fyrlr jnrb á útkjálk'.ini, cn eptir
mPþorra kom ullstabar upp jörfe, og hlliir le-
brúar gó'ur, nema 16 -18. landtior'an Ihrífe'.
Mest fro-t heiir komib hjer í vemr 25. janúar;
og var þab á sumum stööuin lijcr Irain lil
daia 25 stig á Reumur“.
Seint ( næstl. mán. rieru nokkrir h jer vife
Eyaf. á opnum skipom lii Iiákarls, og þab í tvf-
sýnu úiliii fiamm á hin dvpri liákárlnnib. jioir
scm vjor iiöfum frjett af, öflufeii 10 — 40 knta
lifrar í Idnt. Engann hafís höffeu legumenu
þessir sjeb.
MANNALAT. 30. nóvember f á sálafeist
fyrrum lireppsljóri, ófealsbóndi Mathías Sívert-
sen, bróMr þeirra sjera Ulafs sálitga í FUt-ey
og þorvaldar lieitins í Hrapp-my, Fyh ir sköiinnij
síban er láiinn verzliinarstjóri Páll Han-en á
Búbum og kona hans Gu'ný Jónsdóitir Vest-
manns frá Móum á K jahiniesi. Eiiinig , ér ný-
iega Iátln'íirgíbýörg Bjai nai dóttir á Svíiiavatni-,
ckkja eptir Eínar sáluga Skaptason bróbur
Jósefs læknis Skaptasonar á Hna'usum. E'nar
drnkknabi í Blíiudu 1848. Incibjörg sáluga
var dóitir Bjarnar sá’tiga Egilssonar, ói'als-
bónda á Hofi. f Svurfabardal. Hún iiafM ver-
ib mikil búsýslukona, sjerlega liieiiiskilin og
kom sjer nneia vel vib alia sem liöfbu éin-
liver kynni af lienni. Hingafe er osr ný frjeit
lát tnirkisbúndans HaHdórs M.agnússonar á
Geldingaliolti í Skagafirbi. Hann var sonnr
siera Magnúsar, fymun prests afe Glaumbæ í
söinu sýslu.
Jrg skora á drengskap allra þeirra sem
Norbanfari liehnsækir á fcri um sínnm. ab þeir
Ijái lionum gisting þcgar liann þaif þess og
íylgd áleiMs, svo liann cigi mjer lil siór skaba
fari ab misíörum, Sí'in afe tmdanförnu.
Riist j.
Eitjait(li otj nbiji tjdni iiiadiii li j ii 1 fk J li n S S 0 [).
Preatuíur í proutsm. á Ak trnyri. li. AI. 8 top h á a sso ir.
heldur Gu?s náb í þijer. Gufei þóknabist afe
atii'inýkja þig, til afe hlafea afe þjcr sífean því
tneira iieiferi. Hjefean af muntu stöbugur stanAi
í þjómistu dyggfaima11.
þegar Natan gamli var alsáitnr vib óvin
sinn, fylgdi liann lionum Iieim í hús sitt þ>ar
var greilinn Iijá hoimin roeira en mánufe.
Natan huggafei liann og fór meb liann
eins og ebkuríktir fabir. En greifinn elskafei
liann og virti eins og bozti somir.
þegar greifin skildi vib Natan neyddl
hann liann til aö taka móii fjosjófeiuini, sem
hann lialfei fært honum útí lundinn.
Vib fossinn í fljóiinu Níagara f Veslnr-
hcimi er gefib út blab eilt scin liciiir „Mál-
haliur og blínditr“. Uigefandinn er bliírdnr,
setjararhir heyrnar- og mállaiisir. Vinnend-
urnirir vife |treniþröngina (pressuna) blindir;
blabib er brotib saman af blindmn en sent út
af inállausum.