Norðanfari - 07.04.1865, Blaðsíða 3

Norðanfari - 07.04.1865, Blaðsíða 3
■sjálfu sjer, fyrir þá, sem þar eru npprnnnir, efca vanir loptslaginu, og mega afc sínu búa, en lijer eru þau vandkvæfci á, eins og nú er eagt, afc engan, sem á annars úrkosti, ætti afc fýsa þangafc og sízt af íslandi; eins og vjer hljútum lika afc efa, afc Islendingar geti haldifc þar heilsti til lengdar og sízt vifc \innu, þar sem hitinn er afc mefcaitali um árifc í Brasilíu + 18.7 en- á Akureyri — 0, og vitum výer þess fá ef ekki engin dærni f vcraldarsögunni, afc menn hafi flutzt úr jafn kiildu landi og Is- landi í oins lieitt land og Brasiiía er, og því sízt, afc sú nýlenda hafi þrifist. Vjer skiljum eigi hcldur hvafc menn cru afc fiýja kuldann? en vita þeir þá ekki, afc hitinn getur líka orfcifc um of? Vjer álítuin oss skylt, afc segja þafc sem vjer vitum sannast f þcssu efni, óskandi afc menn rasi ekki fyrir ráfc frarn og mefc fásinnu sinni steypi ekki sjer og síimm í fyrirsjáan- lega ógæfu — vjer ósktim, afc menn hugleifci þetta skyngamlega, en taki eigi fullt maik á því, sem afcrir jafnókunnugir, kunna afc vera afc gylla fyrir þeim, og —, í hvafa tiigangi? Menn eiga alia jafna vailega afc trúa þeim siigum, sein lofa aufcaifum án fyriihafnar og sclja ekki vissu fyrir óvissu, heldur vera ánírg’íir og þakka ekaparanum, setn gefur mönnitm afc finna daglegt biaufc, er menn Iciía þess í gufcsótta og mefc skynsamlegri ráfcdeild, eins á íslandi og í öfrum iöndiim, en hvert land helir sína kosti og ókosti, svo allt jafn- ar sig. Búnvciningur. ,BÉTIII ER BIÐLUND BEÐIN EN OF BRÁÐLEGA RÁÐIN“. þAÐ færi betur afc þctta rættist á þing- nianns kosningunni í Skagafirfci, því svo lítur út, sem þar nuiui ckki verfca kosifc fyrr en í fyrsta lagi um sumarmál, fyrst kjörskrárnar eru ekki farnar afc ganga en þá. Einhver Skagfirfcingnr liefir gjört vel í því afc benda mönnum á í „Norfcanfara“, afc Skagafjarfcarsýsla mnni ckki vera svo afskipt af þingmanna-efnum freinur enn önnur kjör- drrmi, afc mcnn geii ekki fcngifc sjer þar all- gófcan þingmann innan bjerafcs, því sá sem gjörir sjer einhverja grein fyrir skyldum þing- manna roun jáia, afc þingmafur eigi afc bugsa inn hag og framfarir hjerafcs síns optar cn þegar hann situr á þingi, og sá sem hefir liugmyr.d um hvafc þafc er afc vera fullírúi mun játa, afc þingmafcur eigi afc ráfcgast vifc kjós- endur sína ekki einungis um þafc, sein snertir gjerstök málefni sjálfra þeirra, lieldur líka urn -»<S- öl! þau aimennu málefni, sem hann ætlar sjer efca vill bera upp í sínu riafni og þeirra á ai- þingi, cn þetta á hann hægast rnefc, ef hann á heimili innan kjördaemis og því hægra sem liann er betur settur efca nær mifcju kjördæm- isins. Skagfirfcingurinn í „Nf.“, stingur upp á nokkruin innan hjerafcsmönnum og nefnir þar fyrstan sjera Jakob á Ríp, og segir hann afc engin muni geta neitafc því afc sjeraJakob sje í alla stafci eitthvert bezta þingmannsefni, og ætlum vjcr afc nregin þorri allrar alþýfcu í Skagafufci sje honuni samdóma um þetta, því vjer þckkjum fáa menn sem afc betur og al- þjófclegar lrafi reynt til afc beina almennum málefnum í lieiiiavæniegt liorf utan þings en hann, sífcan 1848 afc vjer lórum fyrst aö taka eptir ræfcum hans og ritgjörfcum um alþjófcleg málefni. Hann nmn haía átt talsverfcan þátt í aö hvetja til lúnna fyrstu þingval'afunda og í þvf, scm þar gjörfcist; vifc þetta könnufcust líka Reykvíkiiigar, sein áttu víst kost á mörg- um líl.legum mönnum, en kusu hann nálega mefc öllum atkvæfcum til þjófcfundarmanns. Vjer höfum líka tekifc cptir því, afc Iíonráfc Maurer tekur þafc fram í athugasemd vifcritgjörfc sína um laudsrjettiiidi Islands, aö ástæfcur sjera Jakobs sje á gófcutn grundvelli byggfcar, cnda mun líka sú skofcun, sein sjera Jakob leiddi mönnum þá fyrir sjónir, og margir vóru fyrst móifallnir, vera nú orfcin almennt vifcurkennd. Sifcan hann kom aptur hjer í fjörfcinn, mun mega fullyrfca afc hann hafi verifc fyrsti hvata- mafcur til flestra funda hjer í sýslunni, sem til fjelagsskapar hafa mifcafc og samverkamenn hans geta borifc um, hvert hann hefir ekki ætífc átt mestan þátt í því sem þar liefir gjörzt og seinast á næstlifcnu stimri var liann kosinn lijer á sýslufundi í einu hljófci til afc fara á þing- vallafitndinn. Iljcr nærlendis mun hann af öllnm vera talinn hygginu og atorkusamur búmafcur og einhver liinu hirfcusamasti embættismafcur, vjer teljum hann því manna líklegastann til afc mæla vel fram mefc öllu því á alþingi, sem horfirtii búnafcarlegra framfara ogsem bfgafc gæti árvakra embættisfærzlu yfirhöfufc, og undir þassu álítiim vjer mjög komna velfarnan lands og lýbs. þegar því skagfirfcingurinn í „Nf.“, segir afc sjer sje óljóst hvert menn niuni koma sjer saman um afc kjósa sjera Jakob til alþing- ismanns í þetta sinn, þá getum vjer ckki í- mytidafc oss hvaö veldur þessum efa hans, nema ef þafc skildi vera lítilfjörlegur kur ein- stöku höffcingja sem þætti sjera Jakob vera allt of alþýílega lyndur, cu vjer ætlmn afc einmitt þetta ætti afc mæla fram mefc honum, bæfci lijá Skagfirfcingnum, sem aufcsjáanlega sjálfur álítur hann bezta þingmannsefnifc í sýslunni, og hjá öllum skynsömum alþýfcu- mönnum. Vjer teljum líka sjera Jakob lík- legastan manna til afc æfa bændur svo vifc umhugsun aimennra málefna, afc vjer Skag- íirfcingar eigum eptir 6 ár lifcin efca fyrri kost á afc veija um bændur fyrir aiþingismann, — þafc er saunarlega akafci hvafc fáir bændur \enja sig vifc ræfcur og ritgjörfcir um almennn mái- efni —. Uppástunga Skagfirfcingsins um vara- þingmanninn líkar oss vei. Vjer vonum afc ritstjóri Norfcanfara ijái línum þessum rúra í biafci sínu, því heldur sem þær eru ekki annafc en ástæfcur fyrir hans eigin uppástungu. Skrifafc í febrúarmánufci 1865. Nokkrir skagfirfcingar. ÁVARP TIL SKAGFIRÐINGA. NÚ lífcur þá afc þvf, kæru Skagfirfcingari afc þjer eigifc í einu hljófci afc kjósa afcalþing- mann og varaþingmann til næstu alþinga 1865 —69. „Skal því vel vanda sem lengi skal standa“. Einhver Skagfirfcingur hefir orfciö til þess í „Norfcanfara“ þ. á. nr. 1.—2. afc rita um kosningar hjer í sýslu og stinga upp á ýinsum mönnum til þingseíu, nefnir hann þar til nokkra menn úr bændastjettinni, sem Skag- firfcingar ekki þyrftu afc bera kinnrofca fyrir, erum vjer á sama máli og hann, afc flestir al- þingismenn, væri ur bændaílokknum, og hefir herra Jón Sigurfcsson í ritgjörfc einni „Nýju fjelagsritunum“ tekifc hið sama fram; bændur vita bezt þarfir alþýfcunnar og hvar helzt skór- inn kreppir afc lienni. En þafc er sífcur en ekki afc vjer fyrir þafc höfum neitt á móti sumnm embættismönn- ura vorum; því margir þeir sem hafa haft setu á alþingi, hafa framfylgt málefni bænda og verifc hinir alþýfclegustu, cnda er þeim skylt málib í því aö etyfcja fætur þjófclíkamans, „því bóndi er bústólpi". Afc nokkrir menntafcir og Iærfcir menn eigi setu á alþingi er naufcsynlegt, þar sem vifc hálærfca konungkjörna menn er afc tefia, sem leifcbeina bændum í hinum vandasamari rnálura, „því betur sjáauguen auga“. En hvafc sem nú þessu lífcur, mnnum vjer samt ganga fram hjá þeim en kjósa menn Úr bændaflokkn- um í kjördæmi voru og halia kosningu afc þeim tveimur mönnum sem áminnst grein í „Norfcanfara“ — mefcal annara — ræfcir tim, og öfcrum tveimur sem yjer nú stingum, upp á. — þafc eru: Sveinn Sveinsson í Haganesi og Egili Gottskálksson á Skarfcsá —; hinir erum dyggfcugir, Jeg heli kynnst Natan f 50 ár og segi y?ur þafc satt afc jeg iiefi opt tekifc eptir mörgum brestuni í fari lians, þeim sem bfcmra eru óljósir og veit jcg Iiann verískuldar e^]ii alian þann lofstýr, sem menn veita honum. þegar greifinn hcyrfci þetta, benti hann þcim sem mefc honum voni afc ganga afsíöis, hjelt svo áiram afc spyrja Natari, því. Itann hugsal'i iiann væn þjón, sein væri enginn vinur Natans. þoiti honum þetta bera hanúngju- samlega fil og niundi þessi mafcur hjálpa sier afc koma fram eiindinu. Uann bafc hann því afc haga því svo til afc Natan sæi sig ekki, en koma tii sín í búsifc hjá veginum, þar nmndi hann taka náttstafc; skyidi eigi yíra þess ef hann gjöríi þetta fyrir sig. Natan sagfci hann þyrfii engu afc kvífca; væri lionum heimilt afc setjast afc í þessu húsi efca hvcrju öfcru þar í nánd; „þó Natan eigi öll þessi hús mun jeg ejá ura afc engi þjóni yfcur þar annar en jeg; hefir herra rainn falifc mjsr á hendur afc taka á móti öilum, sem hingafc koma“. þetta fjell greifanum yfrifc vel og kallafci þjóna sína til sín. þá tók Natan hest greifans og bafc þjón sinn afc ieifca hann í hestiuís, en sagfci eins- lega vifc þjóninn : „þú skalt sjá um afc eng- inn í húsi mínu láti bera á liver jeg er, efca nofni mig meo nafni*. Bofcum hans var hlýtt vandlega. Greifinn var leiddur inn í skrautlegt herbergi. Natan þjónafci afc borfcum um kvöldifc og dvaldisífcan einn hjá honum. þá gjöifci greilinn hann afc tiúnafcarmanni sínutn, sagfcist vera frá Nea- pelsborg og dnldi ekki erindi siit; kvafc harin Natan hafa gjört sjer og sinni ætt iiina mestu svíviríingu. Sífcan gaf fiann trúnafcarmann- inurn 100 ducata og bafc liann styrkja sig afc koina fram hefnd sinni; ,sag?ist svo mundi taka hann mefc sjer og launa honum ríkmann- lega lijálpina. Natan haffci grunafc þegar í upphafi, cr greifinn talafci um Natan og hann sá ytirbragfc lians livort erindi hann mundi eiga, því harm haffci frjett áfcur hversu greifi þessi hafci keppst vifc afc verfca frægri en Natan fyrir góí- gjörfcir, en ekki uimist þafc heldur eytt aufcæf- um slnurn. því skyldi hann nú afc þelta illa sáfc hanns mundi vera sprottifc af öfund og örvæntingu. Hann tók móti ducötunum og ljet ekki ekki bera á afc sjer bryggfci, gekk sífcan afc glugga og sýndi greifanum dálítin lund skammt þafcan. llann benti greifanum á lundinn og sagfci: „þarna getiö þjer fram- komifc viija yfcar á morgun. í þessum lundi gcngur Natan skeintigöngu hvern mörgun. þvf skulufc þjer dyljast þar mefc þjónum yfcar; en jeg nuin vitja yfcar og vfsa yfcur veg hjefcan er þjer getifc flúifc, þegar þjer erufc búinn afc vcga manninn". Greifinn gladdist af þessu ráfci fafcmafci vin sinn og bjó sig undir komandi morgun. Natan baufc honum gófca nótt og sk'ddi vik

x

Norðanfari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.