Norðanfari - 17.05.1865, Síða 2

— 36
lijarta, svo honnm var ei einungis annt um
ab efla aimenna hagsasld, helchir Ijet hann sjer
einnig mjog uinhugah um eptir efnum og á-
etæf)um meb ráhum og dáh ab bæta úr bráíi-
ustu þörfutn hinna bágstöddu eibstaklinga.
Hans er því ab verBungu sárt saknab, ekki
a& cins af ástríkum foreldrum, sem í brábina
sínast mest hafa niisst og ura sárast eiga a&
binda, heldiw og einnig bæíi af hinum veit-
apdi og þiirfandi sveitungum hans. IJans má
ug a& ver&ungu sárt sakna af sjerbverjum
þeim sein iinnir l'ramtakssömum vilja og aliri
velmeintii framfara vi&leitni, því iun liann
mátti me& sanni segja: a& í þessti tilliti iteft u
fjöltnargir eldri hottum hálfþrítugtim ekki fyr-
ir tær frarn stigj&.
í febnlar 1865.
Einn af sveitungum hins fratnli&na.
t GUÐRÚN ILUUGADÓTTIR.
Hinn 31. janúar þ. á. burtkalla&ist frá
þessu lífi eptir langan og þungan siúkdám
merkis og dá-nukonan Gu&rún Illliugadóttir á
Vííimýri, htín var fædcl á Tindum í Svína-
vatnssúkn áii& 1787, foreldrar hennar voru
íilugi Iilugason og Svanborg Halldórsdóttir,
höf&u þau bjón lengi búife á þessari eignar-
jör& simii, áttu þau alls 14 börn, er dóu á
ýmsimi aldri, þó flest ung, nema 4, 1 sonur
og 3 dætur. Stiax á 1. ári var Gu&rún sál-
uga tekin ti! fósturs af merkislijótiunum Jóni
Benidiktssyni og Ingiií&i Jónsdótlur í Sólheim-
um í söniu sókn, er sí&an gengu henni í
beztu foreklra sta&, var þa& hverttveggja, a&
hjón þessi voru bæfi trygg og ar!argó&, enda
liaf&i hdn svo áutinib sjer elsku þeirra, a& þau
1 nnu benni sem barni sínu. þegar hdn var
26 ára gekk luin a& eiga ekkjtinianniim Lopt
Nikulásson á Ásum líka í Svínavatnssókn,
dugna?ar og sótifamann, voru þau satnan í 8
ár, og áttu a& tins 1 barn: Hjálmar í þver-
árdal, sem nú er lireppstjdri í Bólsta&ahlí&ar-
breppi, talinn einn me&al hinna frernstu af
samtí&ismönnum hans þar, bæ&i sem bóndi og
hreppstjóii. Eptir a& btin var búin a& missa
þenna mann sinn, bjó hún ekkja á Ásum í
2 ár, en a& þeim li?nutn giptist htín Árna
Halidórssyni greindar og lislamanni, átfu þau
4 börn: 1. þorbjörgu sem ini býr fl Itcykj-
um á Reykjabrawt, mcrkis og sóittakona, ekkja
fptir Sigttrb sáluga sem þar bjó kynsælan
merkismann. 2. Ingirf&i gipta Bénóní Jóaefs-
sjni, koiiu gáfa&a og gtiblnædda, ertt þau lil
veiti á Beinakeldu, 3. barn þeirra lijet Árni
sem dó á ö&ru ári, og ht& 4. Jón sjálfseign-
arbóndi á Vifcintýri, gáfu- lista - og atgjörtis-
ma&iir í livívetna. Me& þesstim manni sínum
bjó Gö&rún sáhiga á Ásum til þess vori& 1831
aö þau fluttu a& Tindum, bvar þatt sf&an
bjuggu þangafc til sumaii& 1843, a& hdn eptir
20 ára ánægjulegustu sambd&, eirmig varfc a&
sjá á bak þessum sfnum ektamanni. Eptir
þetta var hiín ckkja á Tindum nærfelit 18 ár,
tii þess bdn vori& ;861 fiuttht ásamt syni sfn-
tim Jóni a& Ví&imýri hvar hdn Ioksi,ns lag&ist
til hvíldar, eptir langt og vel af liendi leyst
dagsverk á 78. aldursári.
Gu&rdn sáiuga haf&i ágætar gártir, og
beztu þekkingu á sínum sálúhjáfpare.fnum, eins
og hdn var vel a& sjer í íleshi því sern heyr&i
tíl stö&u hennar som konit, og þessurn gó&u
gáftun vortt eiginlegleikarHir líka samsvarandi,
lýsti þa& sjer í allri hennar breytni. Hennar
a&al eiginíegleiki var fölskvalatts gu&-
hræ&sla, þess vegna var hún í or&sins sönnu
þý&ingu rá&vönd lil or&a og gjöría; hdn var
einhver ástrfkasta ektakona, reglusöm en þó
undireins gób og nákvætn hdsmó&ir; bezta og
timhyggjusaniasta mó&ir börnum síiitim, vi&
alla cr hdn atti einliverju a& skipia einlæg,
hreinskilin og árei&anleg, hdn hafti a& sönnu
nokkufc öra skapsmtmi, en stillti þá vel, þa&
sýr.di stí almetma vinsæld er hún naut ting og
gömul; í hversdagslegri umgengni var hún
gla&lynd og skemtileg; htín var örlát og gest-
risin, og þa& sein er svo inikil prý&i í sögu
hennar, einhver hin ætiræknasta, því eins og
þa& var sannsagt, a& hdn var prý&i og sómi
ættar sinnar, eins sýndist þa& sro sem hún
væri af Gufci scndur hjálpar engill systkinum
sínum, sem öll þau er fullor&ins aldri ná&u,
áttu fremttr vl& þröng kjör a& biia, t<?k hdn
2 systuý sínar alveg til sín, sem bvorug var
sjálfri jsjei' bjargandi, dó önnur þoirra hjá
henni eptir nokkur ár úr holdsveiki, og hin
var svo lengi hjá henrii sem hún lijelt vifc bd-
skap, og fylgdi henni svo eptir til sotíar
heunar Jón.^ iij-á hyerjunt hún nú dvelur;
var' þa& hvorttveggj'a'' afc Gu& gif Gn&rúnu
sálugu efni til þess a& gjöra gott, enda sýndi
hún sig þess ver&uga í öllu tiltill, því svo sem
hdn afla&i efnanna me& dugna&i, ervi&i og fyr-
irhyggju — og í öllu þessu var bún me&al hinna
fremstu af stjettarsyslrum sítium — eins yav&i
bún þeim á rjettan hátt, gjafaranum ti! dýrfcar
og þóknunar, sjer til sóma, og ö&rttm til hjálp-
ar og heilla; og sto sem liún þannig fór vel
me& þegifc ptind, eins auglýsti Ðrottinn vel-
þókntin sfna á henni, me&a! fleira í því a&,
hann gaf henni þa& lánib sem allir meta me&
því bezta á þessari jör&u, þafc var sjerstaklegt
baritalán, sýria öll börn hennar ekki einasta
þafc, afc þau eru vel af Gu&i gjörfc heldur bera
þau líka þess nicrki, a& þau hafa fengi& gott
ttppeldi, verifc vanin til dugna&ar, dygg&ar og
rá&vendni, og a& Gu& lietir blessaö atbur&i
foreidrauna, einktun mó&urinnar í þessu. Minn-
ing þessarar metkiskonu, geymist því f bless-
un og hcj&ri lijá öltum er hana þekktu, eins
og þau fjelög manna sem hennar rá&vöndu
og mannvænlegti börn eru í, mega finna sjer
skylt a& þakka þu& Ðrottni, a& hnn var eitt—
sinn á þessari jörfu, er þan uppskera ávexti
hjerveru hennar hjá afkoinenduni liennar má-
ske í marga lifcu. II. J.
A!lt er hverfult undir sól;
áfram stö&ngt ætífc lí&ur,
aldrei nokkurn tíma bí&nr
breytinganna hra&tært lijól.
Orsök líminn ætifc fær,
nýjar til a& míIa myndir,
mjög þeim svo til baka lirindir,
Bgleyinska“ og flsaga“ geyma þær.
þó a& fagurt ljómi ljós,
lön-goni stnnd þa& litla hjarir,
langtum fyrr en nokkum varir
fögur tí&uin föinar rós.
Og þó mafcur eina stund
sætt af lífsins sælu kætist,
sáran aptur hina grætist,
þegar sorga svítur und.
Mín iífs yndis nicsta von,
ma& þjer undir iok er li&iil,
langvinn finnst mjer stundarbi&in,
elskutegi litli son!
hreif þig dau&ans höndin köld,
nú er fagra blysifc brunnifc,
blómifc föinafc, þjer upp rnnni&
lífs á morgni lífains kvöld.
þá mjer lífifc þótti Ijetf,
cg þig vafti örmum mínum,
inndadt Ijek á vöruni þínum
barns sakleysis broRifc nett.
En mjer )íti& þóiti þungt.
— og rnitt hjarta sær&ist sámra —■
sjá þig heitum gráta tárum,
og þitt lykta lífiö ungt.
Mjer cr æ þín minning kær,
mc&an dvel jeg hjer í heimi,
henni víst jeg aidivi gieymi
er þab sorga sárifc grær.
þín var sál af Gttfi gadd
eiskulegtim örtum mirruin,
útbdin me& gáftim skærum,
fögrum líkam’ líka klædd.
Frelsarinn í fang sjer börn
tók, þá mælli mildin sanna:
„má þeini ekki til mín banna“.
ílans í frifar fa&rni — BjÖrnl
lifir nd þín leysta sál;
fagra ljósifc gáfna glæ&ist
Gti&s tun dýrfc og mátt hún fræ&ist
og talar engla tungumál.
Gn& sje Iof þó grætti mig
þa&. ei lengur þín gat noti&,
þú hefir langturn betra hloti&,
Gu&i sje lof í hann leysti þig;
veit jeg a&cins stutta stund
a&skilna&ur okkar varir,
atignm trúar sál mín starir
þangafc sem jeg fæ þinn fund.
Mó&irin.
{> AK KLÆTISÁ V ÖRP.
Allt hvafc þjer viljifc a& mennirnir gjöri
y&ur þa& eigifc þjcr og þeim a& gjörá (Matth.
7, 12). Jeg undirskrifa&ur þykist geta boriö
titn þa&, a& þessi áminning hefir eltki veri&
getin ófyrirsynju, því þegar jeg á áli&num
vetri í fyrra missti þann eina bjargargripinn,
sem jeg átti, nýborna kd í gó&u standi, og
sjófe allslatts og örsnau&ur uppi me& alla niína,
án þess a& vita, hvar e&a hvernig lífsbjörg
fengist lianda svo tnörgum; þá tóku mínir
hei&ru&u hreppsbræ&ur og nokkrir veglyndir
menn afcrir hjer í grend sig saman um þa&,
a& skjóta minna vegna saman fje til þess a&
keypt yr&i lianda nijer önnur kýr í skar&i&,
og safna&ist þá vonuni bra&ara svo mikifc fje,
en þótt me&al flestra fátækra, a& af þessttm
kaupttm gat oifcifc, svo nú hef jeg fengib þenna
ska&a ntinn bættan án teljandi tilkostna&ar frá
sjálftim mjer.
Jafnlramt og jeg finri mjer þa& því hæ&i
ljdft og skylt a& geta f heyranda liljó&i þessa
veglynda öríætis og ástríkíkis þessara velgjör&a
manna mirina í þakklætisskyni frá sjálfiirii
mjer, en þeim til maklegs hei&rirs, og ö&ruin
til fagurrar. fyrirmyndar, þá vii jeg óska þess
af lieilum liug , a& þa& scm þeir þannig hafa
gjört inj,er!, mætti þeiin sjálfiim gjörl ver&a
sí&ar, er þeim kynni mest á a& liggja, annars,
en þessarar hughéilu óskar er jcg ekki megn-
ugur.
Bitruger&i í Kræklingahlífe 16, desemb 186 4
Árni Árnason.
GUD MUN GJALDA EINUM OG SJER-
HVERJUM EPPÍR HANS VERKUM.
Iljer me& vil jég gcta þess, a& hei&urs-
hjónin hevra hreppstjóri Jón Pálsson og heife-
urskonan j órdís Jónsdóttir á Skritu f Hörg-
árdal, liafa nd á 8. ár tekife af nijer barn til
fósturs mót litlu endurgjaldi af minni hálfu
og farife mefe þa& eins og beztu foreldrar og
því fremur sem barnife heiir verib yfir þenn-
ann tíma mjög lieilsulítife, hafa þau ekkert til
sparafe afe Ijetta af því þessari byr&i, meb því
sém þau hafa hezt getafc. Fyrir þenna sinn
mikla velgjörning, votta jeg þessuin velnefndti
hei&urshjónum mitt innilegasta þakklæti og
bi& af hjarta almáttugann gófann Gu& a& um-
huna þeim ríkuglega bæ&i um tíma og eylíffe.
Ste&ja 16. febníar 1865.
Hallgrímur Manasesson.
•— Eins og vond dæmi ern tíl a& varast
þau, eins eru líka hin gó&u dæmin eptirhreytn-
is og þaltkaverfc, og vil jeg því skýra hjer frá
einu þess konar dæmi, sem komib hefir fiant
vife mig.
þegar jeg á næstl. ári missti bjargræ&is-
grip minn, gjör&ist hei&urs- og dánunia&nrinn
Gísli Stefánsson í Flatatungu forgönguma&ur
þess, a& nokkrir sómamenn skutu saman fje-
gjöfum og hættu mjer ska&an, eins og lijer
skal greina:
Gísli Stefánsson í Flátatungu 4 rd. þorkell
Pálason á samabæ 2 rd. Baldvin Sveinssnn fl Tyrf-
ingsstö&um 2 rd. Rósa Steinsdóttir á Keldulandi
2 rd. Jóliann Hrólfsson á Stekkjarflötum . 2 rd.
Jóhann Höskuklur Jónsson á Merkigili 2 rd.
Stefán Sveinsson á samabæ 2 rd. Jónas Jóná-
tansson á Sillriínarstö&um 2 rd. Jónas Sveiris-
son á Uppsölum 2 <d. Jón Gíslason á Upp-
snlum 2 rd. Helgi Bjamason í Sóllieiriiager&i
2rd. Gu&mundur Gu&inundsson á Ábæ 3 rd.,
Eiríkur Eiríksson á Skatastö&um 2 rd. 24 sk.
Jón Jónsson á Giisbakka írd. 16’slc. Sigurfe-
ur Jónatansson á Ví&ivöllum 3 rd. 48 sk.
Fyrir þ essar stórmannlegu gjafir þakka
jeg innilegast öliurn þesstnn mönnum, og bib
af hjarta afe þeim endurgjaldist þetta gó&verk,
þegar þeim mest áliggur, af honum sem um-
bituar ítife gófca, en hegnir hiiut vonda.
Borgarger&i í Skagalir&i í febrdar 1865.
Fri&rik Sveinsson.
AUGLÝSING.
•— þeir menn sern vilja fá prentafc í „Nor&an-
fara“, anglýsingar, þakkarávörp, æflminningar
og erfiljófc, efca hvafc annafc sem er einslaklegs
efnis og ekki bla&amái, mælist jeg til, a& Ijetu
þa& vera sem bezt úr gar&i gjörí, þafe er: vel
hugsafe, vel samið, vel orkt og greinilega og
rjett ritafe, og allt sem stuttor&ast a& liægt er
cfnisins vegna Hver prentufe dálklína kostar
4 sk. sem jcg flskil afe fá horgafe jafnframt
og mjer er afhent handri ife til prentunar.
Blöfe mefe líku efni sem þetia, og nr. 3
hjcr afe framan, eru vidí»!sSia!>S«A. setn
kaupendnr „Norfeanfara“ fá gefins. Ritst.
Éigandi orj ábjrydarmadur li j fj r D J Ó n S S 0 !)•
Prenta&ur í prentsm. i Aknreyri B. M. S t cp ká nss on.