Norðanfari - 18.09.1866, Blaðsíða 1

5. ÁR
M 19.-SO
IORÐMMI

.
FYRIR MINNI
ÐR. THEOL. PJETURS PJETURSSONAR,
BYSKUPS YFIR ÍSLANDI
í SAMSÆTI ÍSLENDINGA í KAUPMANNA-
HOFN. 27 JÚNÍ 1866.
SITNNAN aptnr sólin nú
sendir geisla lilýja
og um fannhvítt fjaliabú
fegurb vckur nýja:
melan brosir liýr og heib
hún yfir jiikultindi
lieim vib byskup búum skeib
beztum óskavindi.
Nú er lærdóms goldiíi gjald,
góbs til hyggja eigum,
þeim er hæfast veitt nú vald
vel sem treysta megum:
neyttu heill fyrir norban sæ
náms ab fornum stólum
Gizurar og ísleifs æ
og svo Jóns á Ilólum!
Nú er stríSs og styrjar öld,
Stórtíöinda bíbum,
ýta vcrk sjer eiga kvöld
öll í heimi vífcum :
reistu heima hellubjarg
hitt er öld ei felli,
þó vifc tálan tífcar varg
tímans skepnur hrellil
Vitum þafc, afc vorri þjófc
villt þú allt hifc bezta,
Ðrottinn veitti dug og mófc
dafc ufc vinna ílesta:
nngum frágum ifcnir þær
ítran föfcur kenna
þar sem vífcum völlum nær
vötnin strífcu renna.
Landi bofcar frelsi frifc,
flug og anda vekur,
cymd og hræzlu, argan sifc,
ailt á burtu rekur:
fer í gegnum Ijiillin stór,
frjófgar urfc og steina —
vfsirinn er mikills mjór
mustarfcskornifc einal
Ó, afc sá, sem lcitt fram Ijet
líf úr bergi hrirfcu,
hcilltim leifci hvert þitt fet
hamralands á jörfcu I
sá, sem kyrrfi sæ og vind,
sinni þjer öllum tífcum,
og þjer veiti lífsins lind
leifca fróns afc hlífcum 1
Rjetur byskup, bá og beifc
heim þig g»fan leifci,
og um nýtast æfiskeifc
æ þjer veginn greifci!
njóti ítrar elli til
Island verka þinna
og þín lifcins langt um bil
lifswlastra minna!
GÍSLI BRYNJÚLFSON.
AKUHEIIYI 18. SEETEMBER 1866.
ÐANMARKAIÍ MINNÍ,
í samtæti Islendinga í Kaupmannahöfn,
27. júní 1866.
I Gýmis fafciui, gróin skógarrunni,
er gæfufoldin, sem afc dísin unni:
sú Gcfjun bjet er gerfci
frá Gylfa iand lnin dró,
svo IUjes afc vígi verfci
þá valaröf í sjó 1
Alfamær, unnar láfcs í valdi,
ljúf og skær, laufa búin faldi,
ljúf og skær!
Afc sólaráttu snúin foldin Ðana,
í sælublóma prýfcir frjóígan bana,
og frjáls þar enn í frifci
og farsæl byggir þjófc,
þó feigfc og fárifc lifci
um Frófca búin gófc:
Vantar eitt, virkisgarfcnr brotinn,
land er sneitt, lýfcur hlífum þrotinn,
land er sneittl
Vifc ofurefli enginn megnar lýfca,
cr ei hægt vifc gæfumun afc atrffca,
og svanasöngur eigi,
nje svanna hljófcin biífc
á feisfcar duga degi
en drengja málin strífc:
Særfc þú varst sufcurheims af þjófcnm,
bljúg þó barst böl af htiga gófcum,
bljúg þó barstl *
því mun og þjer aptur dagur Ijóma,
er afcra betri kvefca lögmenn dóma:
þegar enn mefc æfci
sá andinn lifna fer,
er ár nm unnar svæfci
sjer átli Ragnars her!
Sárabót svo þjer vinnur mengi,
vina hót veiti þjófcir lengi,
vina liótl
Danmörk, enn þjer upp mun gæfan lypta
og af heifca landi böli svipta,
þar sem ár of a!da
afc Ásbjörti prúfci bjó,
og út um öldtt kalda
opt ægis hrafninn flól
Dala blífc Dana grundin svana,
alla tífc aufcnan verndi hana,
alla tífc!
GÍSLI BRYNJÚLFSSON.
RIÐDARI JÓN SIGURÐSSON.
Frá þvf afc alþing var endurreist á Is-
landi, hefir þafc optast nær verifc sifcttr fslend-
inga í Kanpmaniiahöfn, afc halda samsæti til
heifcurs vifc herra Jón Sigurfcsson alþingis-
mann, annafcþvort vifc heimför hans til þings,
efca þegar hann afc lokmim þingstörfum hefir
komifc hingafc aptur lil bæjarins- Hafa þcir
viljafc votta tvennt mefc þvf, fyrst, afc þeir niefc
þakklæti vifctirkenndti þá þrekmikltt föfcttrlands-
ást, dttgnafc og starfsemi, setn hann hefir sýnt
í baráttu sinni fyrir ölltim þeiin inálmn, sem
fósturjörfcu vorri máítu verfca og mega enn verfca
til heilla og framfara; í annan stafc hafa þeir
og viljafc láta í Ijósi hversu mikils þeir virtu
— 37 —
þá ástiífc, ræktarsemi og drenglyndi, sem Jón
Signrfcsson hefir sj'nt í allri sambtifc sinni
vifc íslendinga hjer, bæfci yngri og eldri, nieiri
háttar og mínni, því þafc má óbætt fullyrfca,
afc hjer hefir enginn íslendingur dvalib í Kaup-
mannahöfn, hvorki námsmafcur nje leiktnafcur,
sem ekki hafi notifc lifcs efcur vinsemdar af
Jóni Sígurfcssyni ef hann afceins sjálíur vildi,
og þó hifc fyrnefnda atrifcifc hafi verifc afca!-
efnifc til samsæfa þessara, þá verfcur samt hins
sffcara eigi of opt getifc, hvorttveggja er hon-
nm jafnvel gefib, og verfcur eigi afcskilifc. Oss
héfir aldrei ti! hugar komifc afc greina föfcur-
landsást frá inannkostuin allrasízt þá föfcur-
landselsku, sem hjer er um afc ræfca.
þ>cgar herra Jón Sigurfcsson fór heim
til alþingis í fyrra vor cptir 6 ára fjærvertt,
þá vildu margir sýna honum þann sóma, er
títt var, er svo bar undir, en sumum þótti
betur hlýfca er hann kæmi aptur, og menn
sæju úrslit málanna á alþingi, og fórst þafc
því fyrir afcsvokomnu, en er Jón Sigurfcs-
son var kominn bingafc aptur var sem hvöt-
in yrfci ljósari og þörfin brýnni Nú kom þaö
til, sem kunmigt er, afc reynt liaffci veriö £
dönskum frjeltahlöfcum ab nífca afcgjörfcir Jóns
Sigurfcssonar, og gjöra hann afc landráfca-
manni og drottinss\ikara í attgnm Dana,
ntenn fóru þess ci dtildir afc þeir voru í flokki
íslenzkra nánismannna hjer, sem ekki höffcu
stafcib íjarri þeim seifc;, og ef t:I rattfafc hann
sjálfir í lautni, af því þá skorti bæfci einurfc
og hreinlyndi til afc gangast vifc skofcunarhætti
sínum. þafc vissu og allir, afc danskir blafca-
mennn höfíu sýnjafc afc taka svaragrein þá,
er Jón Sigurfcsson haffci samifc sjer til af-
burfcar, og þjófcmáli voru til varnar, þafc var
reyndar ei því afc kvífca, afc þafc ntundi veikja
þjófchylli Jóns Sigurfcssonar þó óhlut-
vandir rógberar heffcu hann afc skotmarki ura
stundarsakir, efa þó sutmtm Ðönum þætti
bezt bragfcifc afc því, sera oss var vifcbjófcsleg-
ast — þafc varfc einmitt til afc efla hana og
stvrkja, svo þótt hinar fyrgreindu hvatirværu
meira en einhiýtar, þá jók þessi sffcasta heyxlun
oss enn meiri löngun til afc sýna honum þá
sæmd, er vjer framast kunnttm. Var honum
því bofcifc til gildis 4. dag nóvenibermán. og
voru allfle8tir íslenzkir námsmenn í því og
Kaupmenn eigi allfáir, og munttm vjer ei, aö
hjer hafi verifc jafn fjölmenn veizla mefcal Is-
lendinga. Var fyrst drukkin skál konungs, og
þvf næst sungifc kvæfci eptir Steingrím Thor-
steinsson fyrir Islands minni, þar næst var
sungifc kvæfci heifcursgestsins Jóns Sigurfcga
sonar er ort haCfci Benidikt Gröndal, og
mælti kandidat phil. Sigurbur Jónasson fyrir
því, tók hann einkura fram, hversu tuikifc
herra Jón Sgurfcsson heffci gagnafc fóstur-
jörfcti sinnt sem vídndamafcur og stjórnfræfc-
ingur, og mætti íyllilega segja afc hann heffci
helgafc fósturjörfcu sinni líf sitt. Gjörfcu mcnn
gófcan róm afc ræfunni, og var sífcan minnið
drukkifc og hrópafc níti sinnum „húrra*.
þá stófc ttpp herra Jón Signrfcsson og hjelt
svolátandi ræfcu: „.Jeg hef opt mefc þakklæti
nfinnst þess, hversu þjer og afcrir landar mínir
margsinnis opt halifc sýnt rnjer utargfaldan
sóma, og miklu meiri en jeg hefi átt skilifc,
efca afc líkindum nokkurntíraa get verfcekuldafc