Norðanfari - 10.09.1867, Blaðsíða 4

iíihjerna, síSan herra læknir Finsen fór, bæSi vib
stjórnina og landlæknirinn; hvorutveggju bættu
þá úr þessum vandræbum, á þann hátt sem sagt
er, cn án þess ab hvorugur vissi um hins ráfc-
stöfun, sem sýndust ætla ab ríba í bága hvor
vi& a&ra. Til þess nú a& Zeuthen eigi færi er-
indisleysu hinga& nor&ur, þá rje&i amtm. þaö
af, a& setja hann sem læknir me& 400rd. laun-
um f þingeyjarsýslu; fór því læknir Zeuthen
ásamt konuefni sínu og 2 börnum er komu
me& honum a& sunnan, nor&ur á Húsavík, en
þegar þangab kom, fjekkst ekkert húsnæ&iö
nema fyrir Zeuthen einann. A& sönnu gat hann
fengi& a& vera á Laxamýri, sein honum var
full bo&legt, en þá þótti vanta ofn í herberg-
i& er þar stó& til bo&a, og líklega hef&i veri&
hægt a& útvega. Læknir Zeutlien kom því
liingaÖ aptur a& nor&an me& konuefni& og
bnrnin, og er nú farinn hje&an su&ur aptur.
Hann er sag&ur efni í gó&an lækni, og því
fremur fyrir þingeyinga eptirsjá í honum, því
f jafnstóru og erti&u læknisdæmi, sem Eyja-
fjar&ar og þingeyjarsýsla samanlag&ar eru,
þá annar enginn til lengdar? aö þióna því
embætti, og veitir ekkert af, a& elnn Iæknir
sje í hverri þeirra, og sama tilhögun þyrfti
víst aö vera í flestum ef ekki öilum sýslum
hjer á landi.
ÚTLENDAR. Enda þótt allt væri me&
spekt og fri&i millum hinna stóru þjó&a þá
seinast frjettist, þá eru menn samt á gló&-
um, a& þegar gripasýningunni í París er Ioki&
iniini ófri&urinn brjótast einhversta&ar út, sjer
f lagi millum Frakka og Prússa, því allt af
voru eigi a& eins þessar þjó&ir heldur nálega
öll Evrópa aö búa sig út til strí&s. þ>a& er
sannspurt frá Vesturlieimi, a& Juares forseti
hefir aptur náð völdum í Mexico og 19. júní
f vor látiö skjóta e&a hengja Maximilian keis-
ara og nokkra hershöf&ingja hans, auk annara
grimmdar- og ní&ingsverka, sem menn Juares
hafa framiö á hinum herteknu keisara inönnum.
1 Sí&an á lei& gripasýninguna í París hefir
a&sóknin þangaö verið fjarskaleg, því t. a. m
á annan f hvítasunnu, höf&u 120 þúsundir
manna fengiö leylisse&la til þess a& vera þann
dag á sýningunni. þá Tyrltja keisari Abdul
Aziz kom til Parísar 20. júní og sonur hans
me& honum og nokkrir af hir& hans og a&rir
stórhöf&ingjar, tók N&póleon keisari honum
hi& stórmannlegasta. A’llir í París sem vetl-
ingi gáiu valdiö, þyrptust þangaö í borgina,
sem keisaranna og fylgdar þeírra var von, 500
þúsund manns voru komin þar í einn hóp,
auk allra annara, sem voru hjer og hvar ann-
ar sta&ar, í dyrum, gluggum og upp á pöllun-
um e&a gluggsvölunum. 1. júlí var hin mesta
stórhátlb f gripasýningarhöllinni, því þá var
úthlutaö ver&Iaunum til þeirra er komiö höf&u
þangaö me& hiua mest ver&u gripi, e&a gjört
nýjar og mannkyninu nauösynlegar uppgötv-
anir, þá voru Ifka stödd þar mörg stórmenni
Nor&urálfunnar og ví&ar a&, keisarar, kongar,
prinzar, stórfurstar, furstar og hertogar m. fl.
og konur þeirra. Parísarborgar menn efndu
og til veizlu, sem 10,000 manns voru bo&nir
til, og me&al þeirra allir hinir tignustu menn.
þa& hefir lengi veriö f rá&i a& koma því
á a& sama mynt, vigt, raælir og mál, sje eigi
a& eins í Nor&urálfunni, heldur sem ví&ast í
ötrum heimsálfura. þa& hafa því í sumar ver-
i& haldnir fundir um þetta í París, og voru
þar komnir fulltrúar frá: Englandi, Austur-
ríki, Danuiörku, Svíaríki, Noregi, Belgíu, Spán,
Nor&uramerfku, Grikklandi, Ítalíu, Sweitz, Tyrk-
landi, Bæjern, Wiirteinberg og Preussen.
Eptir scinustu fregnum, sem í júnfmán-
u&i komu til Pjetursborgar, höf&u yfir 100
skip liti& meira e&a minna skipbrot í fsura f
Hvítaliafinu, og er sagt a& skipssafnirnar af
þessum brotnu skipum, sje í hinum aumkvun-
arver&ustu kringumstæ&uni, sumar á Lapplands-
strendura og sumar a& hrekjast á hafísnum
fram og aptur. þegar fregn þessi barst til
Lundúna, sendu Bretar þegar af sta& 2 gufu-
skip skipbrotsmönnunum til hjálpar, er þá
seinast frjettist voru búin a& bjarga 23 skips-
söfnum.
Úr brjefi sem litað var í „Gamle Carle-
by“ á Finnlandi 8. júní í vor. „þa& lítur svo
út, eins og á Finnlandi eigi a& ver&a enn
korn- og grasbrestur, sem lei&ir af liinu
kalda og hretasama vori; því enn þann dag í
dag, aka raenn á ísum og snjór er hjer til
muna, en hvergi grænar merkur e&a sánir
akrar. Skepnurnar deyja af liungri, því hvergi
er fó&ur a& fá keypt, þó peningar sje í bo&i“.
YlCar er nart en a ísiandi.
FRÍMERKI m. fl. Á árnnum frá 1849—
1865 hefir sala á frímerkjum fyrir brjef auk-
ist stórum á Frakklandi; ári& sem lei& voru
frímerki seld, fyrir meira enn 400 milljónir
fránka. Sí&an frímerki voru innleidd á Eng-
landi og svo ódýrt er a& senda brjef millum
hinna næstu sem fjærstu stö&va, hefir stál-
pennagjör& vaxi& eins a& sínu leýti. Fyrir
24 árum sí&an þótti geip a& brúkuÖ voru 120
Tons c&ur þrjú þúsund fjörutíu og fiinra átta-
fjór&unga vættir af járni í stálpenna um áriö.
En nú eru þar á móti verksmi&jur, sem búa
til 20 — 50 milljónir penna um ári&, og sem
seldir eru hvert Gross (144) á 4 d. e&ur ljk
sk. grossiö og þa&an af meira.
Allur sá pappír' sem brúka&ur er á Eng-
landi um árlb vegur hjer um bíl 220 milljón-
ir punda og á Frakklandi 195 milljónir, þar
á móti Nor&urameríka, sem ekki hefir nærri
því eins marga íbúa, brúkar meira en Frakk-
land og England til samans, 440 milljónir
punda árlega.
þAKKARÁVARP.
— Hinn vegiyndi höf&ingi herra Clausen
frá Kaupmannahöfn, sem um allmörg undan-
farin ár hefir rekið verzlun hjer vi& Nor&ur-
land sem lausakaupma&ur, hefir í sumar Iýst
sínu alkunna göfuglyndi me& þvf aö veita
Glæsibæjarhrepp 50 rd. (firamtíu ríkisdali) a&
gjöf. Fyrir þessa höf&ingsgjöf teiur sveitar-
stjórnin sjer þa& bæ&i Ijúft og skylt, a& votta
honum sínar innilegustu og beztu þakkir í
nafni allra hreppsbúa; og þetla þakklæti leyf-
ir hún sjer a& bi&ja hinn hei&ra&a útgefara
Norfanfara a& flytja honuin í bla&i sínu, höf&-
ingja þessum til ver&skulda&s hei&urs og ö&r-
um til góós eptirdæmis#
Sveitastjórnin í Glæsibæjarhrepp 22. ágúst 1867.
AUGLÝSINGAR.
— Herra læknir E Johnsen hefir mæltst til,
a& þess væri getiö hjer í bla&inu, að hann
iiefir a&setur sitt í læknishúsinu, sem lengi
hetir veriö, og þá hann fer&ast, þurfa þeir
sera vitja hans, a& leggja honum til, þá mögu-
legt er, gó&a hesta.
— þri&judaginn þann 30. næstl. mán , tap-
a&ist hjc&an úr bænum, jarpur hestur í rae&al
lagi stór, mark gagnbitað hægra; sá sem kynni
a& finna þenna hest er be&inn a& halda hon-
um tii skila til undirskiifa&s, gegn sanngjarnri
borgun.
Akureyri 12 ágúst 1867.
... ■— Chr. Brieiift.
— Nýlega hefi jeg fundiö f fjörunni utan
undir Havsteins bátnum, pokaræfil bættan og
ni&ri í honuin hnakkpoka og nýlega sí&treyju
me& vetlingum í öfcrum vasanum, og skamrat
frá pokanum lá einnig f fjörunni máluð tveggja-
pottatunna. Sá er sannar sig a& vera eiganda
tje&ra muna, getur vitjaö þeirra hjá mjer, ef
hann um Iei& borgar mjer fundarlaunin og
þab sem auglýsing þessi kostar.
Akureyri 13. ágúst 1867.
Gu&mundur Jónsson.
Brennimark: Jónasar Bemamínssonar á
Mnnkaþverá í Ongulsta&ahrepjl* í Eyjafarðar-
sýslu, | j ^__________________________________
Eiyandt ug áiijrydarmadur Bjöflt JÓllSSOIl.
l’renta&nr í prentsui 4 Akureýfy J. Sveinssou.
þjenusta getur komi& svo miklu gó&u til lei&-
ar, þá væri þa& syndsamlegt af mjer a& synja
yfcur bónar þessarar“ ; kyssti hún svo þegar
sveininn rembings koss og gekk sí&an lei&
sína. Ðaginn eptir Ijet landstjórinn sækja
hinn fífldjarfa stúdent, því honum var annt
um, a& sjá ungmenni þa&, er á opinni götu
hef&i dirfst, að bi&ja dóttur sína ab kyssa sig
og þó þa& væri ekki nema einu sinni, og þa&
sera verra hef&i verifc, a& hún hef&i látið þetta
eptir honum. Stúdentinn kom og jarlinn sko&-
a&i hann heldur en ekki með alvarlegum svip
frá hvirfli til ilja og í krók og kring, jafn-
framt því sem hann fór a& tala vi& sveininn
og reyna í honuin rifin; a& þessari ylirheyrzlu
lokinni sem stób yfir heila klukkustund, haf&i
jarlinmn falliö sveinninn svo vel í geð, auk
þess sem liann leyst haf&i svo ágætlega úr
öllum spurningum er fyrir hann voru lag&ar,
a& jarlinn bau& sveininum ab þiggja hjá sjer
mi&degisver& á hverjum degi viö eigib borb sitt,
svo lengi sem skólatíb h.ms stæ&i ylir, sein
sveinninn varð allshugar feginn og votta&i
höl&ingjanum fyrir sitt lotningarfyllsta og inni-
legasta þakklæti.
Vor ungi vinur þurfti nú eigi lengur a&
berjast vi& skort, nje áhyggjur þær, sem hon-
um eru samfara, heldur gat nú einungis getið
sig við lærdóini sínum, er hann stunda&i af
alefli; enda leið eigi á longu, á&ur hann var
talinn rae&al hinna bezt menntu&u stúdenta
vib háskólann ; og eitt ár var naumast li&i&
frá því kosssinn rei& af og þar til sveinninn
fjekk leyti til a& kyssa raeyna og fa&ma hana
a& sjer, sem unnustu sína; er hann sí&an gipt-
ist, og er nú talinn eigi a& eins í svtariki
heldur og ö&rum iöndiim, liinn lær&asti og
vænsti raa&ur.
ÖRLÖG KONU EINNAR.
Fyrir mörgum árum sí&an, hófu tveir
yngismenn bónorb sitt til meyjar einnar, seui
þótti mjög fríb sýnum og bezti kvennkostur,
og átti hcima í nág^nni Bostonsborgar í Vest-
urheimi. Annar þessara manna var fjelítill
handi&na ma&ur, en hinn au&ugur kaupma&ur;
þrátt l'yrir þab kaus þó mærin heldur a& eiga
handi&na manninn, en ættmenn hennar fylgdu
fast að þvf, a& hún ætti kaupinanninn; og hjer
fór sem optar i slíkum kringumstæ&um, a& hún
hlaut^aö gipta sig, eigi a& vild sinni, heldur
a& ósk og rábi frænda sinna.
Nú hugsa menn, ef til vill, a& þetta hafi
or&ið konunnar hin mesta ógæía, en þetta var&
f engu tilliti, því ma&ur hennar unni henni
hugástum, og var henni hverjum degi bctri, er
smátt og smátt ávann sjer ást hcnnar, auk
þess sem au&ur hans gat bætt úr öllum ö&r-
um misjöfnum á Iffsleið hennar. En hinu ó-
sjálfrá&a valdi, sýndist sem hjón þessi hreppt
hef&u gæfuna í of lullum mæli, þau yr&u því
ab kenna á nokkru mótlæti Maöurinn missti
allan au& sinn og hlaut a& ytirgefa stö&u sína,
og koma konu sinni og börnum þeirra ni&ur
hjá ö&rum; en sjálfur rje&i hann þab af, a&
fara til Kaliforníu í þeim tilgangi, a& freista
til hvort sjer gæti eigi þar, unnist sva mikil
efni, sem hann þyrfti sjer og sínum til npp-
eldis. Nokkrum sinnum eptir a& hann var
þangaö komin, gáíust honura tækifæri til þess
a& geta sent konu sinni brjef og peninga, sem
komst til hennar me& skilum, en þegar fram
í sótti fjekk hún alls ekkett; hjelt hún því aö
ma&ur sinn væri látinn, efcur hann í þessari
fjarlægð hef&i gleymt sjer og afkvæmum
þeirra. (Framh. síðar).