Norðanfari - 15.02.1868, Side 4

ScndiboSar sólarjöfri frá,
eggjum skarpa undaljáin reiSa
og við rætur foldarbiómib sneiba,
harma vinir, hrynja tár af brá.
Lúinn eptir ianga vinnustund,
nú þorgrímur nýtur værðar hinnstu;
nemur þó vi& hjartarætur innstu,
hans ástvinum harrnaslegin und.
Látins minning lifir heibri í,
merkiiegur margri velgjörb sábi,
munarblómum ávalt lika strábi,
hold og andinn hresstust jafnt af því.
Minnisgáfan mikib fram úr skar,
Hann var skemtinn skáldmæltur ogfróbur
skýldi nægtum hyggju ghestur sjóöur,
fagrar perlur tinna mátti þar.
Sanngubrækin sálar virti hag
fe'tl og bresti bæta fegin vitdi
björtum örugt veifíi trúarskildi;
bjarminn vonar breytti nótt í dag.
Ilann af þyrna heljar sáru braut
íluttur er á fagra uria&slandib,
fjörib mædda lífgar sælu standií,
þars hann hjúpar beilagt dýrbarskraut.
Börn og vinir bægib sorgum frá
hann var barn þó háum aldri næbi,
hans og ykkar bíba eilíf gæbi,
hans og ykkar æbstum föbur hjá.
Jón Hinriksson,
i GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
fædd 2. maí 1834, gipt 5. október 1854, dá-
in 28. júnf 1867.
Alfabir stýrir öllum heim
algóbur manna Drottinn,
í peim víblejida veldis-geim
af vizku er stjórn hans sprottin,
allir hlutir og allt sem cr,
er sjeb og skynjab fáum vjer,
vissan ber þar um vottinn.
Hann sendir dauba hann sendir líf,
hann scndir gleíi’ og mæ&u,
liann scndir stríö hann sendir hlíf
og sínum öllum gæfeum,
útbýtir eins og hentast hann
hverri lifandi skepnu fann,
góbur er Gub á hæbum.
Sorgum bugast ei mabur má
þó mætan ástvin sjái,
tluttan til Gubs, því allt Iiann á,
ab or&um hans hver gái.
Hjer leggur ei á herbar manns
hryggbar-ok þyngra en mildi hans,
blíb sjer ab borib fái.
Syrg því ei bróbir blíbil þjer,
bnrtu frá horfin svanna,
í frib og sælu flutt hún er
hjá föbur himna ranna.
Hann mun og styrkja hreldan þig
hans trúfesti er eilífleg;
hann er huggari manna.
Vinur þín kvinna var þjer kær,
Var standsins prýbi og sómi:
Gubrúnar minning mæt því grær
manna lofi og rómi,
ástúbleg ínaka börnum blíb,
bezt treysti Gubi alla tíb;
sannköliub svannablómi.
Allt yfirlæti einkis mat,
öllum löstuin hjá sneiddi,
hjálpabi snaubum, gjört sem gat
grátendnm liknar beiddi;
hógvær og stillt og Irrein f lund,
liennar var indi lífs um stund
ab gott eitt af sjer leiddi.
Von er því bróbirl vibkvætn tár
um vanga þína renni,
eptir slíkt fengib sorga sár
sviptur ab vera lienni;
enn Drottinn huggar Drottinn sjer
Drottinn alvaldur gefi þjer
sælu, enn sorgir grenni.
þ. Gr.
SAKNAÐAR LJÓÐ.
Ardegis stödd eg úti nábi vera
athugandi náttúrunnar skart,
Ieit jeg uppvaxa og liti ýmsa bcra,
meb Ijóma gullnum foldarblómib margt,
alskínandi eidur híírnisvallar
undan hnjúkum hvftföldubum rann:
sína geisla sæla dýrzt til hallar,
Bvífa ljet, en fjörgín brosa vann.
Allt mjer þótti yndislegt og fagurt
inn tók glebi lijartans tiifinning,
af þvf hngbi ab sá inundi dagur
ódáins-sælu, fyllsta samliking.
blómstrin jeg skofa blikandi nábi
er blaktandi voru umhverfis þar,
hjá liirifagri eik, ab lundi’ einum gábi
lítib vaxin, prýbi og liina bar.
Gat jeg hann tekib f grundir vala smáar,
girntist ei lionum sleppa aptur, því
var sem ab eyddust amasetndir háar,
innra róscind lifnabi ný!
fannst mjer hann dafna furbu svo iib gegndi
fögnilb ynndælan hlaut jeg þar af,
beiddi jeg sá iians líídaga lengdi
sem lífib og fegurb ypparsta gaf.
Upp til hiniins augum mínum renndi
angurvær þá líta svoddan iilaut,
fríbum dags ab færast tæki endir
faldi sólu hafsins djúpa skaut,
svipþung ský um loptib aptur leiddust
lá vib sjálft jeg fella nnindi tár,
dymmu þrungin bráblega útbreiddust
beiskur útti nrjer af slíku stár.
Banahljób fjöllin bergmála rjebn
sem boba vildu, daubinn kemur þar
8itt ab taka, scm mig cigi glebur.
sjá má honum befalab þó var,
í því bili ýbil-lundin græna,
eg sá liníga í móburinnar skaut,
fölann og visinn fjekk jeg á ab mæna
fjörgvab var horfib líkamans skraut.
Æ! jeg var hrifin söknub sárum
sjer inn þrengdi hugskotib f,
hvarma úthelti brirnsöltum bárum
á bak niátti liorfa ynndæli því.
þá var sem rödd í þankannm hljómi
þú skalt ei syrgja missirinn þann,
fagnabu heldur þeim tiáleita dómi
hann sem úrskurba náfölan vann.
í þeim himneska urtanna garbi
eilíflega glebja þig vib mátt,
dýrblegan iund sem daubinn nú ei sparbi
dásemdir prísa skaparans háttl
alfullkominn og veglegur verbur
vegsamandi Lausnara sinn,
þannig nú meb sálaraugum sjerbu
f sæiu hafin, ástarvininn þinn.
Sannlega skyldum svoddan vei athuga,
sorg og giebi hentar hverjum bezt
iífib mannsins líbur rjett óbfluga
líkt og blómstrib vaxa og falla sjest.
Æ, vibbúinn ætti hver ab vera
eins og daubinn hrópi hverja stund:
á morgun lýbir líkama þinn bera,
leib til grafar, fanginn hinnsta blund.
Kristín Gunnlaugsdóttir.
þAKKARÁVÖRP.
þab er mörgum kunnugt hversu voveif-
Iega jeg missti nokkub af fje mínu næstlibinn
vetur 1867; enn þab sem heldur hefci átt ab
vera augljóst, hvernig allmargir mannvinir Ijetu
sjer annt um ab bæta mjer skabann, er flestum
þulib, og leyfi jeg mjer því ab augiýsa hjer nöfn
þessara heibursmanna og livaö þeir gáfu.
Læknir J. Skaptason á Elnausum 1 ær.
Björn Jósefsson á sama bæ 1 ær. síra Steinn
Steinsson á Hjaltabakka 1 ær. Prófastur síra
Jón þórbarson á Aubkúlu 1 ær. Búndi M.
Magnússon á Hoiti 1 ær. Ekkja þorbjörg
Árnadóttir á Reykjum 1 ær Bóndi J. Erlends-
son á Tindum 1 ær Rósa Erlendsdóttir á
sama bæ 1 ær. Hreppstjóri S Sigurbarson á
Kagabarhóli 1 ær. Bóudi Gísli Jóusson á
Köldukinn 2 ær. Bóndi Jón Hannesarson á
Hnjúkum 1 ær. Bóndi G Jónsson á Hún3töb-
um 1 ær. Ekkja Sigríbur Jónsdóttir á Torfa-
læk 1 ær. Systkynin Sigurlaug Jónsdóttir og
Jónas Jónsson á sama bæ 1 ær. Bóndi Jón
Kristjánsson á ITurbarbaki 2 ær. Bóndi H.
Erlendsson á Mebalheimi 1 ær. Móbir min
Heiga Stefánsdóttir hjer á bæ 6 ær. Tengda-
fabir minn Gísli Stefánsson í Flatatungu 40
rd. og systir min Margrjet þorsteinsdóttir á
Geitisskarbi 2 ær. Saintals 26 ær, og 40 rd.
Jafnframt og cg bjer meb votta þessum heib-
ursmönnum mitt alúbarfyilsta þakklæti fyrir
þessar höfbinglegu gjafir, vil jeg, svo framt
forsjóninni þóknast, ab veita mjer krapta til
þess einnig ab aubsýna þakkiæíi niitt í því ab
fylgja þeiria mannkærleika og veglyndisdæmi,
meb þvf ab Ijetta ab einhverju neyb þeirra er
lík óhöpp kynnu ab hitta; þar jeg líka veit ab
slíkt er liib eina endurgjald er þeir mundu
þyggja frá minni hendi.
Saubanesi dag 25. október 1867.
Jón Jónsson.
S0NN MANNÁST.
Pkilt er ab minuast liinna góöfrægu höfbings-
hjóna prófastsins herra Halldórs Bjarnarsonar
og konu hans húsfrú þóru Guimarsdóttur á
Saubanesi, sem á næstlibnum vetri, af einskærri
mannást, tólui sjúklinginn Asbjörn Tómasson
sem ábur liafbi margojit leitab læknislijálpar,
þó forgefins, og var nú meb öilu fjelaus, og
naut hann lijá þeim binnar beztu og umhyggju-
samiegustu abhjúkrunar, bæbi meb lækninga-
lilraunum, sem húsfi ú þóru er einkar vel lægib
og kostab lietir nokkub, ásanit mebiilum frá
abstobaipresti herra G. J. Gunnarssyui og
konu hans húsfrú Valgerbi þorsteinsdóttur,
sem eru liinar nákvæmustu og beztu mann-
eskjur vib alla naublíbanbi, lukkabist þeim
systkynum ab lina mikib þrautir iiins sjúka, og
var hann þar 16 vikur, þar til hann burtkall-
abist 3. d. mafmán. þ. á ; var vakab yfir Asbirni
sáluga nótt og dag opt á þeim tfma, og iniindi
fyrirhöfnin ein hafa kostab í ininnstalagi 2 rd.
um vikuna, enn þegar til reiknings kom gáfu
þau alltsaman ásamt nokkru af útfararkostnabi;
og hafa þannig, eins og optar, reist sjer lofköst
þann, sem óbrotgjarn er í bragatúni, bæbi í
hjörtum allra góbra manna nú, og eins mebal
koinandi kynsióbar; og votta jeg liinum veg-
iyndu hjónum, sem iangt eru ofar mfnu loli,
aubmjúkasta þakkiæti fyrir ofantalib stórmann-
legt örlæti, í nafni allra hreppsbúa minna.
Hvammi í þistilfirbi í desembermán. 1867.
J. Björnsson.
VOTTORD.
Ekkjutnadame Ingiríbur Oiafsdóttir, 'sera
dvaidi tveggja ára tíina í þessu prestakalli og
vjek hjeban iibib vor frá Keidulandi í þessari
sókn, subur í Reykjavík, var hjer opt vib yfir-
setn kvennaverk ebur sat yfir komun og fórst
henni þab, ab mín og ailra áliti hjer staklega
vel, og án alls efa var hún afbragd annara
yfirsetukvenna hjer ebur yfirseturaanna; þab
var og liib sama, ab hún fremur ölium þess-
háttar persónum hjer hafbi mebul vib hendina
vib slík tækifæri, og vibhafbi þau, víst meb
heppni, þegar þeirra þurfti vib. Velnefndrar-
konu var og opt leitab hjer vib innvortis og
útvortis veikiudi, og var þab eptirtcktavert, hve
vel og heppilega henni tókst ab lækna ýtnsar
meinsemdir eba veikindi, og hvab henni virtist
sýnt um alla nærfærni og niebalanotkun, eins
og hún jafnan, eptir því sem efni leyfbu liafbi
eitthvab hjá sjer af þeim. Hennar fús og greib-
vikin ómök til sjúkra voru, ætia jeg, sjaldnast
borgub sem vert var, nje heldur mebul þau,
er iiún við liafri vib veika
þetta votta jeg undirskiifabur eptir beztu
samvizku og þekking.
Ilofi á Skagströnd d. 25. aprílm. 1866.
M. Jónsson,
(súknar prestur).
AUGLÝSING.
Næstlibib haust livarf hjer úr liögum, leir-
ijós foli 3. vetra meb blesu framanf enni, svarta
hófa á fram- en hvíta á aptur-fótum og meö
niark: Heiirifab hægra
Skavbi f DalsrHynni,
Arni Gubmundsson.
fjármark Jakobs Jónssonar á Hallbjarnarstöb-
um í ITúsavíkurhrepp : tvístíft fram-
an hægra fjöbur fr. tvístíft framan
vinslra. brenni niark. Jak. J. S.
----Erlendar Ólafssonar á Hofdölum í
Skagafjarbarsýslu: stýft, fjöburfram-
an iiægra; stúfrifab, fjöbur^ framan
vinstra. Brennimark: E. 0. S.
----Sigurgeirs ITallgrímssonar á Snæ-
bjarnarstöbum í Hálshrepp í þing-
eyjarsýslu: biti aptan Ijöbur framan
liægra. Brennimark: SHS
Brennimark Bærings Hallgrímssonar á Reykj-
um í Hálstirepp í þingeyjarsýsiu:
BHS.
Eiyandi oy ábyrydarmadur BjÖm J Ó II S S 0 n.
Prautab í prontsoi- á Akureyri. J. Sveiusson.