Norðanfari - 18.07.1868, Blaðsíða 3

vi6 sern j.ifnast rminclu fálr;
Iielgra dyggfca hrós er fann
hans á lcg, hvah blómum stráir.
Hans þó yfir æfi leifi
örlaganna andinn kaldi
örbyrghar af storma valdi
fyllti voÖ á fjörsins skeife;
ókvítinn viö stjórn hann stóö
og stýrfci af öldu föllum kífsin.s
yfir tímans ólgu fiób
öruggur í hafnir iífsins.
Nægju samt og glaövært geÖ
viökvæmni sem vænst má skarta
vinarást og trúfast hjarta
honum var til lykta Ijeö
cfna smár því unaÖ fann
aÖ libsinna þurfa sveinum
minnst þá reglu mundi liann
morgundegi a& kvíöa neinum,
Ilvcr mnn ci sá hefir sjeö
verkin hans og vöndun smíía,
völundar sem handtök príba
róma satna munni ineö,
hjer sat fín og hagvirk sál
hugmynda a& snildar saumi
sem þá geisla glitaö strjál
glæum skín á vatnastraumi.
Fagurt var því frændi minn!
þig ab sjá og þjer aÖ kynnast,
þú ljest ávalt saman tvinnast
ást og blí&u atlotin ;
hyggin ræöa yndi ól
andar þroska til sem knúöi,
eins og kyssir sóley, sól
sætt í morgundaggar skrúbi.
Ei var kyn þó eptir sjá
iirifi menn vi& helför þína,
og hjörtu þeirra sær&i pína
sem þú haf&ir ástir á,
veit jeg því hver vi&kvæm sál
vi& scm a& þú haf&ir kynning,
þitt og vermdi blí&u bál
í brjósti helgar þína minning.
Sá er ni&ur sá&i þjer,
fyrr á jör& svo bærir bltfma,
blí&an nú í dýr&ar Ijóma
tippskerunnar ávöxt ber,
uns a& heims vi& binnsta dóm
hann þá trúrra bítir gæ&um,
inn þig plantar eilíft blóm
í aldingar&i lífs á hæ&um.
Jón Jóhannesson.
f>AK KARÁ V0RP.
Vjer, sem hjer undir ritum nöfn vor, finn-
um oss skylt, a& inna stjórninni og amtmanni-
vorum J. P. Havstein innilegar þakkir vorar
fytir þa&, a& hún og hann afstýr&u ney& þeirri,
sem au&sjáanlega voí&i yfir, me& því, a& senda
korn á Hofsós me& svo gó&um og sanngjörn-
um kostum, scm framast var unnt. Vjerþor-
um a& fullyr&a, a& korn þa&, er hver af hrepp-
trm vorum fjekk a& tilhlutun amtmanns Hav-
steins, hefir bætt svo úr verulegri þörf og skorti
fjeiagsbræ&ra vorra, a& enginn þeirra á þenna
dag hefir li&i& ney& þá, er teljandi sje; og vjer
erum innilega sannfær&ir um, a& frestur sá, cr
stjórnin eptir tillögnm amtmanns veitti á borg-
un kornsins, muni tálma því, a& þeir, sem ef-
laust á þessum vetri lref&u or&i& sveitarþurfar,
þurfi í brá&, ef eigi har&nar því meira í ári, a&
vería ö&rum til byr&i,
J>ess ver&um vjer og a& geta, a& þa& hef&i
veri& alvcg ómögulegt, a& útvega bjargræ&i,
sem korni þessu hel&i svara&, hjá nokkrum af
svcitungum vorunr, og vjcr teljum þvf víst, a&
ckki allfáir fjclagsbræ&ur vorir hefíu nrátt reyna
bjargarskort, cf eigi hungursney&, hef&i korn
fitjórnarinnar ekki konri&.
f>a& rýrir ekki fyrirhyggju amtmanns rije
hluttekningu stjórnarinnar, þó korni&, ef til viii
fyrir misskiining sumra manna á stö&u sihni,
væri ekki flutt til Eyjafjaríar, og yr&i sökum
þess 3—4rd. dýrari hver tunna en vera þurfti;
| því á slíku hafa þeir ábyrg&ina einir saman,
j og auka me& því sjáifunr sjer vaníraust al-
mennings.
Línutn þessum hi&jum vjer hinn hei&ra&a
ritstjóra BNor&anfara“ a& Ijá rúm í bla&i sínu.
Eyjafjar&arsýslu á Ámbrosíusmessu 1868.
H. þorsteinsson prestur. J. Thorlaeíus prestur.
P. Jónsson prestur. A. Jónsson hreppstjóri.
B. Jóliannesson hreppst. Jón Arnason lireppst.
J. Einarsson hreppst. Jón Jónsson hreppst.
J. Rögnvaldsson hreppst. P. Jóhannsson hreppst.
P. Magnússon hreppst. S. Sveinsson hreppst.
V. Gíslason hreppst. A Gu&mundsson bónd.
B Magnússon hóndi. I). Kristjánsson bóndi,
Daví& Jónsson bóndi. Einar Pálsson bóndi.
F. Bjarnarson bóndi. F. Möller bóndi. H.E.
Thorlacíus bóndi. II. Riignvaldsson bóndi.
J. Bergmann snikkkari. J, Bár&arson bóndi.
J, Bjavnason bóndi. J. Gunnlaugsson bóndi.
J. Halklórsson úttektarm. J. Jónsson bóndi.
Jónathan Jónsson bóndi. J Kristjánsson bóndi.
JÓh Ólafsson bóndi. Jón Pálsson bóndi. Jón
Snorrason ó&albóndi. Jón Vigfússon ó&alsbóndi.
Kr. J. Kjernes(e&. Ketiiþ Sigur&sson bóndi.
L. Thorarensen bóndi. Magnús Jónsson bóndi.
Randv. Bjarnason bóndi. S. Bergmann bóndi.
Sigur&ur Jóhannesson bóndi. S. Ólafsson bóndi.
S. Tborlacíus bóndi. J>. Bjarnarson bóndi.
f>. Bjarnarson bóndi. J>. Björnsson bóndi.
þór&ur Sigur&sson bóndi.
Í>ESS SKAL GETID SEM GJDRT ER.
í marzm. næstl vetut var jeg á fer& seint
um kvöid frá heirniii mínu Fjósatungu a& Sörla-
stö&um, nokkrum bæariei&um framar hjer í
Fnjóskadal; en þegar jeg álti lítin spöl eptir
ófarin, datt jeg og meiddist í fæti svo nrjög,
a& jeg stíg honum aldrei Ireilum á jör& framar.
En af því mjer var lengra líf ætla&, var jeg
svo heppinn mitt í óiörutn^ mírrum a& herra um-
bo&shaldari E. O Gtmnarsson á Espihdli var
mjer samfer&a, soin þegar í sía& rei& heim a&
Sörlastö&um a& útvega Irjálp til þess a& koma
mjer heim. Svona á mig komin, nær dau&a
enn lííi, var jeg fluttur heim á tje&an sta&,
hvar jeg lá í hálfan mánu& og naut hinnar beztu
og náttúrlegustu a&hjúkrunar lijá höf&ingshjón-
unum þar, ó&alsbónda Jóni Sigfússyni og konu
hans Steinvöru Jónsdóttur, Ijetu þau lijálp sína
vi& mig eigi heldur ver&a endasleppa, því þá
er loks var árætt a& koma mjer heim, liaf&i
tje&ur ó&alsbóndi Jón Sigfússon alla umönnun
um þa& og skildi eigi fyrr vi& mig enn í rúmi
mínu hcinra; loks gáfu þau hjón mjer alla þá
fyrii'Iröfn og ti!kostna&, er þau þannig Ijetu
mjer í tje.
Umbo&shaldari E. Ó. Gunnarsson, sem hjá
mjer var fyrstn dagana eptir þa& jeg siasa&ist,
og sá mjer fyrir þeirri Iæknishjálp, sem unt
var a& fá. Ijet heldur eigi þar vi& lenda, því
næstli&i& sumar ijc&i liann mjer fulikomin mann
yfir allan sláttinn án alls endurgjalds frá roinni
hátfu, auk alls annars, sem liann hefir me& ýmsu
rnóti uppá mig hjálpa&.
Sóknarprestur niinn, sjera þorsteinn Páls-
son á Hálsi, ljet lieldur eigi sitt eptir liggja a&
lijálpa rnjer bæ&i me& þ'í a& viíja mín og Iáta
nijer í tje sín opt rcyndti ágætu mefcöi. Líka
hafa fieiri nær og fjær, búendur og búlauSir
rjett mjer me& ýmsu móti hjálparhönd.
Öllum þeim sem þannig hafa Iijálpa& mjer
{ bágindum mímim, votla jeg hjer me& niitt
innilegasta og vir&ingarfyllsta þakklæti. Fn
sje'rílagi finn jeg mjer skylt a& minnast vei-
gjör&a herra E. Ó. Gunnarssonar vj& mig, því
þó jeg sjeekki þess unikomin a& auka þa& iof,
sem hann a& alrnennings rómi hcfir afiao sjei
me& drengskap sínum og gófgirni hvervetna,
þá hvetur mín eigin þakklsetistilfinniug mig til
j a& Þa^ opínberlega sjást, hvers jeg raet og
J virfci þær velgjör&ir, er hann hefir mjer í tje
í láti& án allrar ver&skuidunar frá minni hendi.
En jeg cl þá vissu von í brjósti nrjer, a& hann
og a&rir, sem lrafa rjett mjer hja'lparhönd, fái
a& lieyra þessi huggunarríku or& á si&an: þa&
sem þjer gjör&ufc einum af þessum mínum
minnstu bræfcrum þa& hafiS þjer mjcr gjört,
Ejósatungu í febrúar 1868.
II. þorláksson.
fregar jeg á yfírstandandi vori, ásamt fleiri
þurfamönnurn í Skri&uhrepp var bjargþrota og
lijálparlaus, uppvakti Gu& ó&alsbónda Jón
Bergsson á Löngniilífc, til afc veita mjer gjafa-
styrk, svo jeg liefi (il þessa komist af án þess
a& lí&a stóra hungursnau&; fyrir þetta veglyndi
lians, og brófurkærleika til mín, og þeirra er
áarnt mjer nutu a&sto&ar lians, óska jeg hon-
um gu&sveglei&slu og biessunar og vil ætí&
geyma þakkláta minningu þess í hjarta mínu.
Oddcyri 9. maí 1868.
Gunnvör Einarsdóttir
Vorblómin gyllir sólirr sæla
svefndvaia vetrar hafin frá;
lifnar náttúran, líf inndæia
iífskraptinn Drottins minnir á;
lifandi allt skal lofa lranu
iífsins eilífa gjafarann.
Skyldi eg þá einn ei undir taka
allrar náttúru meginliljóm?
jú, eg skal æ í au&mýkt kvaka
upp ab gn&dómsins heigidóm;
þa&an er floti& allt sem er
a&dáanlegt á jör&u lijer.
A&dáanlegt þa& eitt má kalla
á sem afc Ðrottins líking sjesí;
falslaus vinartryggfc frí vi& gaíla
íögirr þess roerkj sýnir bezt;
vorið blóm fagurt vott um ber:
vor Gu& einskærust gæ&ska er.
Minn elsknvin, í æskuidóma,
þú ert geisli þrí ijósi frá,
mjer endurberst þín myndin fróraa,
þó mótgangsöldum sveimi eg á;
vel man jeg ástarþelið þitt,
þd gladdir tí&um hjarta mitt.
Ailt þitt dagfar í or&i og verki
inndæli mjer og nytscmd jók,
e&iadygfc sönn vi& sigurmerki
sjerhverja lrryg& til fanga tók,
allt eins og sól er svörtu ( haf
sviplir burt myrkri himni af.
}>ó fjariægfc varni fundi vorum
og fyrri okknr vi&kynning,
stend jeg í minnar stö&u sporitm
styrktur me& þeirri sannf^æring:
í anda nálægur ertu mjir,
því aldrei mun eg gleyrna þjer.
Já aldrei gleymi eg, ástvin bæri,
ástríki því sem veitlir mjer;
þa& a& gjalda sem ver&ngt yæri
vantar mig krapta, en Drottinn sjer
viljann, og bætir veikra brest,
hann víst þjer launar sjálfur bezt.
Eg bi& því: Drottins augiit skæra
yfir þjer skíni nótt sem dag
og allra gæ&a íyliing færa
forsjón hans þínum œfiiiag;
me& hclgri trú krýni hvert þitt verk
höndin guðdómsins máttar sterk.
A& leystum fjötrum lífs hjer vista
lausnarans fyrir bitra pín
fuNkomnun æístu lífsins lista
Ijómi þjer frá Gu&s heigri augsýn
í alskærri ljdssins nna&sbyg&,
um eilíffc þars blómgvast vinartrygfc.
Kvæ&i þetta hefir ort Helgi Arnason,
dóttur son Magnúsar rímnaskáldsins mikla, £
Magnússkógum í Dalasýslu. pó mafcur þessi
hafi enga mentun hjá ö&rum fengifc, og hafi
ekkert or& á sjer fyrir kve&skap, þá er kvæ&-
i& þcs3 vert a& þa& sje prentafc, Hver sem
ber þa& saman vi& sum nýprcntu&u kvæ&in cptir