Norðanfari - 18.05.1870, Blaðsíða 4

kæmi liingab á þórshöfn, svo a& menn bsei&i
fengju af) borga part af tillögum sínum meö
vörum, og svo verzla meh skipinu; forstjðri
veit, a& von hefir verib gefin urn þetta,
og því korn oss á óvart, aö þah skuli nó
vera talin fjelagsrof a& bóast vi& a& til-
lagsparta vorra ver&i vitjab á þórshöfn.
2. Fengum vjer ekki auglýsingarnar í Nf. í
haust fyrr en í ótíma ; haustverziun var þá
um gar&gengin, sem þó ýmsir kvá&ust mundu
hafa notab til a& borga tillög sín, en pen-
ingar annars engir a& fá, hvorkií kaupstab
nje í eigin vösum Hef&i auglýsingin fyrr
komií), hef&i víst mikife borgast.
3. Fóru þær frjettir snemma í vetur a& koma,
a& hik væri á fjelagsmönnum me& fram-
hakli&, og þegar vjer sendum 2 fimnrtung-
inn rjett eptir a& oss barst haust=auglýsing-
in, fengum vjer þau or& frá einum forstö&u-
manna, a& oss færist betur en innsveita-
mönnum ýmsum. Vjer hæg&um því á oss
og bi&um byrjar.
Nd þegar runninn er á blásandi byr fyr-
ir fjelagib (sbr, Nf. r.r. 14—15), þá leggjum
vjer nú líka af sta& me& tiliaga-Ieifar vorar,
á ö&rum virkum degi epíir a& hin nýja aug-
lýsing birtist oss, en þó ekki fyrri en á sjálf-
an skuldalúkningardaginn ; því oss hefir a&
vanda verib skammta&ur of stuttur gjaldfrestur.
A& svo vöxnu máli vooum vjer a& for-
stjóri gó&ur taki vel afsökunarkve&ju vorri, því
fremur sem sveitir þessar, Langanes og þistil-
fjör&ur, eru svo bágstaddar fyrir undan farib
har&æri til lands og sjóar, a& fyrir manna-
augum er ekkert iíkara, en a& hor og hung-
urdau&i gangi hjer innan skamms í gar& sem
brá&um mun ljósar birt ver&a me& skýrslu i
Nor&anfara. Bæ&i undanfarin skil, og svo
þessi sem vjer nú gjörum, eru því mestmegn-
is‘ fyrir tilstyrk einstakra manna, og þaö miklu
fremur fyrir vilja en mátt þeirra hinna sömu
En vjer erum nú gla&ir me& glö&um yíir
því a& hafa hreinsa& hendur vorar. Og í því
trausti, a& e n g u m farnist, mi&ur me& skilin,
en ab hinsvegar þeir, sem vörumagn hafa nokk-
urt, ver&i nú fegnir a& geta bæ&i dugab fje=
laginu og gagnab sjálfum sjer, svo a& Grána
geti nú me& sóma hafib fyrstn su&urgöngu sína
hi& brá&asta, — í því trausti sendum vjer for-
stjóra og fjeiögum vorum vongla&a sumar-
k v e & j u á þenna sí&asta vetrardag, me& þeirri
innilegri ósk a& komanda sumar megi reynast
oss heiila sumar, og hatuingjan vir&ist a& bera
oss slisalaust áfram á vorum nýja framfara-
vegi.
G. Gunnarsson. J. Benjamínsson.
J, þorsíeinsson.
Ff5JJETTIIS IJTFEHDAR.
London 25. febr. 1870.
E n g 1 a n d. Veturinn á Englandi hefir
verib óvanalega har&ur, og sama er a& frjetta
annars stabar frá úr Nor&urálfunni. Frá okt-
óher byrjun til nýárs voru stö&ugar rigningar
og stormar. í janúar kom skorpa er stó& i
viku meb frosti og snjó, sem hefir haldib á-
fram meira og minna til þessa dags. Nú er
jör&in öll hvít af snjó, og þykir mönnum þa&
nýlunda þegar svo er á!i&i& veturinn. Hinn
23. október dó Ðerby lávar&ur. Hann var
lengi forsprakki (Leader) Fenýanna í málstof-
unum; hann var mælskur vel, og vísinda-
roa&ur og þótti jafnan ágætur í sinni röb, á
me&al a&alsmanna. Nokkru seinna dó Gcorge
Peabody ,hann var& mjög harmdati&i. Hann
baf&i gefib til fátækra í Lundúnum 220,000
puud sterling, og vi&iíka til ættjar&ar sinnar,
Amcríku; hann kom til Englands á unga-aldri
og græddi þetta fje sem gjaldkyri í Lundún- |
um. Lík hans var fiutt til Ameríku á frí&-
asta herskipi Englendinga, sem er gufuskip
úr tómu járni, a& nafni „The Monarch*; sendu
Vesturheimsmemi herskip því til fyigdar yfir
Atiandshafib.
Málstofuþingib var sett hinn 8. fcbr., voíí-
u&ust menn eptir a& Viktoría drottning mundi
sjálf gjöra slíkt, en sú von brást, því hún
lætur nú varla aldrei sjá sig á mannaroótum.
Gladstone sem nú er æ&sti rá&gjafi drottning-
ar, hjeltlanga og snjalla ræ&u hinn 15. s m.,
um !ei& og hann Iag&i fram frumvörp stjórn-
arinnar, vi&víkjandi byggingu á jör&um á Ir-
landi og breytingu á þeim lögum. Disraeli
sem nú er í sta& Ior& Ðerbys, fyrirrennari
Torýmanna var ekki vi& þegar Gla&stone lag&i
fram frumvarpi&, enn þa& þóiti svo vel úr
gar&i gjört, a& allir gáfu því gó&an róm. Fjár-
málará&herrann Robert Lowl, hefir gjört ýms-
ar breytingar til bóta, svo er líka gjört rá&
fyrir a& minnka fótgönguli&i& um nokkur þús-
und manna, og a&rar umbætur er nau&syn-
legar vir&ast. Nú er mikill vinskapur milli
Englendinga og Belgja hinumegin vi& sundib,
konungur þeirra heimsótti drottningu og var
honum ve! fagnab. Ef vjer nú breg&um oss
yfir sundiö til nábúa vorra Frakka, má me&
sanni segja, a& þeir eru ekki sí&ur á framfara-
vegi en Englendingar. Keisarinn hefir opt
haft á or&i a& rýmka til me& einveldi sitt og
gefa þa& í hendur rá&gjöfum sínuin og þing-
inu, þegar þingib kom saman í nóvember
sá keisarinn a& meiri hluti þingmanna mundi
viija aö hann hjeldi þessi loforb sín, og breytti
ura rá&gjafa sína. Keisarinn sá a& þetta
mundi bezt henta, og kvaddi því Emill Oii-
vier til a&,velja rá&gjafa, og gjör&i hann þa&
me& inesta dugna&i og drengskap. Hann er
nú sjálfur dómsibi»laráfcherra og er éin’hver
hinn snjallasti og bezti ráfcgjafi er Napoleon
hefir baft. Einn af þingmönnum a& nafni
Rochefort hefir gefib út bla& er kallab var
„Mareillaise“, og í því bla&i æsti hann fólk
mjög móti keisaranum; seinast gekk þa& svo
langt, a& stjórnin höffca&i mál á móti Roehe-
fort, var b!a&i& gjört upptækt og hann dæmd-
ur í 6 mána&a fangelsi og 3000 fránka útlát.
Ýmsir er skrifu&u í bla& þetta voru líka tekn-
ir og dæmdir til fangelsis og sekta&ir. Ut úr
þessu ur&u dáiitlir óróar í París, en stjórnin
var vi&búin me& hernum iivab sem upp á
kynni a& koma. Borgararnir sjálfir voru líka
á múti upphlaupi pg hjálpu&u hermönnum a&
bæla ni&ur allan ’óróa þar sem hann sýndi
6Íg.
Fugenia keisarainna tók sjer langa fer& á
hendm í hanst, til Vínarborgar og Konstan-
tínópel, hvar tienni var teki& me& mestu virt-
um og kurteisi af Soidáni þa&an fór hún
á lystiskipi keisarans til Poirt sai& í botninum
á Mi&jar&arhafinu, til þess a& vera vi& þegar
Suezskur&urinn var opna&ur. Sú fer& kosta&i
yfir 100,000 rd, enda var keisarainna örlát
mjög á fje, sjer í lagi vi& fátæka, því þetta
er vænsta kona og skörtingur inikill,
Hinn 17. núvember var Suezskur&urinn
opna&ur, hann gengur frá Mi&jar&arhafsbotni
inn í Rau&ahaf. Ilann cr 90 enskar mílur á
lengd og 22.—24. feta djdpur, gufuskip ern
vanalega 16—18 tíma á iei&inni gegnum hann.
þa& var miki& um dýr&ir þegar hann var
opna&ur. þar var Jósep Austurríkiskeisari og
erf&aprinsinn frá Prósslandi, ásamt fjölcla stór-
menna úr öilumlöndum. Nú fara gufuskip um
skur&inn á hverjum degi, er ætla til Indlands
og Kína, og styttir þetta ekki líti& lei&, í sta&-
inn fyrir a& fara su&ur fyrir alla Afríku.
Um þetta leytí e&a skömmu á cptir kom
úvinskapur millum Tyrkja-Soldáns og jaris-
ins á Egyptalandi, og leit svo út uin tfma, a&
jarlinn mundi segja sig úr allri hollustu vi&
Soldán, samt sem á&ur var& máium svo mi&l-
a&, a& þeir sættust heilum sátlura, og jarlinn
ati&mýkti sig vi& húsbónda sinn.
(Ni&urlag sí&ar).
ALAEÐDIN.
Jessedín, ríkur kaupma&ur í Cairo, var&
vegna ýmsra óhappa á tveiin árum öreigi, sem
honum fjellst svo miki& um, a& hann fáumvik-
um sí&ar dó af hugarangri; hann ljet eptir sig
konu og börn í hinni sárustu fátækt og vol-
æfci. Elzti sonur hans, sem hjet Alaeddin, var
er þetta ske&i, a& eins koniin á átjánda ár;
hann hugsa&i mikiu meir um bágindi mó&ur
sinnar og systkyna sinna, en sjálfs sín. Hjerna
get jeg ekki, segir hann hjartkæra mó&ir mín
hjálpab þjer, e&ur veitt þjer neina a&stob, þeg-
ar jeg setn daglaunaina&ur ekki treysti nijer
til ab gefa mig í stritvinnu. Mig langar því
helzt til, a& komast til annara landa, hvar betri
kjör máske bí&a nu'n. Gangi mjer vel, svo
máttu vera viss um, a& Alaeddin man eptir
henni mó&ur sinni og systkynura sínum. Að
þessu mæltu kvaddi hann mó&ursína og syst-
kyni, er hörmu&u mjög burtför hans. Alaeddin
rje&i sig þegar í ferfc me& lestamönnum er fara
ætlu&u til Suez, og kom a& 2 dögum lifcnum
til sjóborgar þessarar. Per&amennirnir skildu
þar, og fór hver í sína átt til sýslana sinna
og útrjettinga ; en hann sera enga haf&i, rangl-
a&i þarna angurbitinn fram og aptur um sjá-
arströndina. Mikill fjöldi kaupmanna frá Me-
dinu, Mekka, Indlandi og Chína hló&u þar skip
sín roe& ýmsa vöru, er þeir áttu. Höfnin öll
var þegar full af seglbúnum skipnm, og strönd-
in var .þakin me& sjómenn, akstrarmenn og
sekki er fullir voru me& dýrindis vörur. Allt
var á tjá og tundri, allir unriu, nema Alaed-
din einn sem ráfafci þarna ifcjuiaus, hungraö-
ur, öllum óþekktur, án þess ab vita hvar hann
skyldi leita sjer hælis.
Fyrir fáum árum sí&an, segir Alaeddin vi&
sjálfan sig, hnugginn mjög í skapi og horf&i
framundan sjer, höfnu&u skip fö&ur míns sái.
hjer, meö dýrindis vörur frá Indlandi, en í því
keinur ökfiiiTmr kaiipnmfur tiT hans, er var
skrýddur hvítuin og si&um klæ&um, og haf&i
mikib «kegg, er ná&i honum ni&ur a& belti.
Ma&ur þessi sýndist mjög hei&virfcur. Sonur
minn segir afckomumafcur, má jeg spyrja þig
hva& heitir þú, og livab hefir þú fyrir stafni ?
Herra svarafci unglingurinn, jeg heiti Alaeddin,
og hefi ekkert a& gjöra. 0rbyrg& og bágindi
hafa leitt mig hingab til bæar þessa. Jeg hefi
hjer heldur ekki annars a& vænta, nema ef
Gu&i þóknast a& vekja einhvern til þess a& sjá
aumur yfir mjer og skjóta skjóii yfir mig, og
koma mjer til annara landa. hvar jeg sem mun-
a&arleysingi, gæti ef til vill, komist inn um
eitthvert þa& hlið, sem forsjónin opnítr fyrir
þeim, sem rá&vandir eru. ÍFeg ætla segir a&-
komumafcur, a& fer&ast til Dschidda, og afþví
jeg vegna ellilasbur&a minna kemst ekki hjá
a& fá mjer þjón, sem fylgt geti mjer þangab,
svo er þa& komib undir þjer sjálfum, hvert þú
vilt ganga a& þessu bo&i mínu. þú skait á
liverjum degi lá til launa einn pjastur (3—4mk )
hjá mjer, og jafnframt vi& erum komnir apt-
ur á land, skal jeg borga þjer vinnulaun þín.
Alaeddin kysti á hendina á lionum, og var&
allshugarfeginn bofci lians. Vörur liins a&komna
mans, voru þegar komnar í skipib. Akkerun-
um var Ijett, skipib lag&i af sta& til hafs, og
eptir 24. daga ferð voru þeir komnir til hafn,-
ar þeirrar, er ætlað var. (Framh. s ).
TIL þRIGGJA SYSTRA Á VOPNAFIRÐI.
þib hafið gó&u madömur sent mjer gjafir
á næstl. vetri, líka einu sinni e&ur tvisvar á&-
ur. Eins og ykkar blessa&a mó&ir, Margrjet
8álnga systir niín gjör&i árlega eptir þa& jeg
missii beilsuna á sextugs aldri, og horíin voru
efni og a&stob en einka dóttír burtköliu&. Og
má þykja mikib veglyndi af ykkur, a& þi&
skulib líta svo ianga lei& til mín me& allann
barnafjöldan sem þi& þurfib a& sjá um-
Gu& aimáttugur launi ykkur og börnum
yklcar fyrir þessa ykkar einstöku hjartansná-
kvæmni og gó&gjör&irl Blessub vei&i ykkar
minning! þa& mælir af innstu hjartans eisku,
nú á nýræ&isaldri.
Mö&rufelli 23 apríl 1870. B. Bjarnarson.
Eigandi og dbyrgdarinadur Björn JÓnSSÓn.
Frenta&ur í preutsm. á Akureyri. J. Sv&insson.