Norðanfari - 19.03.1872, Blaðsíða 3

sumarií) þurt og Iieitt, g6b grasppretta ; bæbi í
sumar og vetur hafa verib jangtum þægilegri
en gott ár á íslandi. Selveibin í vetur, sem
leib var í betra lagi. Hákarlaveibina vil jeg
helzt ekki neitt tala um, því jeg svitna af
gremju þegar jcg hugsa mt> hvornig mefc hana
er farib hjer, Seinna meir um þaí>, cn samt
fá þeir æbi mikib afhákalli. fljeban frá 69.°
13‘ norfcl. br. og 55° 30‘ v. I., er annars
ekkert aí> frjetta, ncma hjer um daginn kofn
hingab gufuskip nPálar“ frá Amerfku stjorn-
inni, sem átti afc fara og f«5r f heimskautsferb.
þab á aí> vera burtu í 5 ár ; á því voru
52 menn, og ætlar sömu leib og Franklín;
annab skip kom líita meb mat handa þeim, þab
var hjerum 400 lesta stort. Maturinn var lagb-
«r hjer upp í ötrbhöfn. Heldur þú ekki ab
þeSBÍ átgjörb kosti fáeina skildinga ? “
ÁVARP FRÁ IIÚNVETNINGI:
Fögur brún á frelsisbjarma
fmnst upp runninri vorri drútt;
vjer þvi skuluhr hdt ei haiiria,
harla löng þó væri nótt,
ánaubar- sem- hlekliir hjeldu
haitbr'i voru skefjum í;
þrek og dug ei þjóbar felldu,
j>ab mun lifna 'vib á ný.
„Grána“ fremst í gnoba (lokki,
geysar nú um salta dröfn;
getur enginn btibarbokki
bannab Iienni nokkra höfn.
Hún í fögru frelsislelbi
feta vann ab Danagrund;
Drottinn ltennar götu greibi,
svo geti hún aptur sótt vorn fund!
Ilollar lifna hagsumbætur
Ilúnaþings um víba byggb;
komin er á frjálsa fætur
fjelags verzlun lögum trygb,
nú sent alltaf dag frá degi
drjúgri framför getur náb,
skörungsstjórn því skortir eigi,
skynsamleg og forejál ráb.
Pjetur fannst á framkvæmd laginn,
fór því sendur Norveg ab,
oss ab búa bezt í haginn
Björgvinar í háum stab;
bann ab sumri — vjer þess vonum —
völduni ltingab stýrir knör;
árnum beztu heilla honum,
heilög gæfan beini för!
Oss þab gjörir eflaust veita
ómetandi fje og lib,
eigin krapta ef náuni neyta
og Norvegsbúa skipta vib,
sameiningar- beztu- bandi
bindast vorii frændasjót
«g endurnýa ógleymandi
okkar fornu bræbrahót.
Fjelagsandi frjáls og gófur
farsæld eílir voia mest;
skilib eiga liæstan hróbur
hlybni, trú og fylgi bezt
höldar þeir, sem bug meb djörfum,
liafa’ ab slíku unnib skást,
ekynsemin iivar stýrir störfum
Studd af iielgri þjóbarást.
Munum þab, ól nnintim bræbur!
manndómskappar voru hjer
Ilver var öbrum helzt nástæbur,
hjer um sagan vilni bei';
cf storræf i átti vinna,
eba laga-sóknir há,
cinnig sá, sem máttiminna
minnst á sínu pundi lá.
Fylgjum dæmi febra vorra!
frelsib rækjum líktog þeir!
Keppum vibur kaupmanns þorra!
kúgun enga þolum meir!
strjuka látum steindar skeibur,
storbarbands um kaldan hyl;
flytjum síban fje og heibur
fósturjarbar vorrar til.
Vorum frægu forvígsmönnum
fylgjum vel og sýnum dáb,
er meb dug og drengskap sönnum
djörf ei spara hyggnisráb;
höldum saman, sundrum ekki!
sjáum, hvab er naubsyn brýnl
Engin tálbob okkur blekki,
okran þar til gjörvöll dvín.
Verurn allir einum huga;
engin spari fje nje mátt,
þá mun eflaust þetta duga,
þótt ab sumir orki smátt.
Tvídrægninnar illann anda
alveg reka skulum brott,
okk^tr hag, sem opt rjeb granda;
af honum sjaldan leibir gott,
S, J. J.
KAFLAR ÚR BRJEFUM.
Úr brjeíi úr Skagafirbi dags. 29. febr. 1872.
Jeg æ(Ia ab skýra ybur frá, ab á Víbimýri,
var 21. f. m. haldinn hlutaveltufundur (lombóla),
og sótiu hann á annab hundrab mans. Illutum
til hlutaveltunnar var skotib saman af frívilj-
ugum gjöfum sveitarmanna, og varb tala þeirra
liátt á þribja liundrab nr. Flestir hlutirnir
voru smávcgis munir af ýmsu tægi, en þó
rri’argt hvab þokkalégt'og mjog fátt einkis
virbi, og sumir lilutir yfu dal; allt var dregib
upp af tombólu gestunum, kostabi f>ó 16. sk.
ab draga, en engir núll mibar voru hafbir, því
ab vibsem stofnubum fyrirtækib vorum hræddir
um ab þeir mundu kvekkja óvant sveitar fólk,
sem í fyistu eigi hefbi Ijósa hugmynd um
slíka nýbreylni. Auk kostuabar fjekk stofn-
unin nær 40 dölum. var þó inngangur í húsib
eigi seldur, enda álti þab eigi vib. Fje þetta
er ætlab ab verbi eign Seiluhrepps og áformab
ab haga því á þann hátt, er sem fljótast og
mest gætu orbib arbberandi fyiir sveitina.
þessa fundi virbist mega -ílíta naubsynlega
til ab lífga og glæba hib daufa sveita iíf tii
fjelagsskapar og framkvæmda, sem al!t er enn
í ofmikilli deyfb og doíiii’ileik mebal vor Skag-
firbinga, sem ab mínu áliti, eru nú orbnir ept=
ir bátar bæbi Ilúnvetninga og Eyfirbinga, í
góbum og nytsömum franikvæmdum.
Ur brjcfi úr sömu sýslu dags 6, marz 1872.
„Frjettir eru fáar, kvefsóttin gengur hjer nokk-
ur; vebursæld hin blíbasfa, en jarbleysur
fyrir svellaiög í Hofstabaplázi og Vibvíktir-
sveit, og þab svo, ab lrross bafa libib þröng,
en f framparli Skagafjarbar, má heita öríst,
og eins fram til dalanna; fjárpestin hefir verib
skæb hjer I Skagafirbf í vetur, einkum í
Blönduhlíb, þab er sagt hún sje búin ab
drepa fullt 60 (70)á Merkigili, og eins íGröfá
Höfbastönd, og 30—40 á nokkrum bæjum
í Akrahrepp (3 kindur befir hún drepib fyrir
mjer). þessar frjettir fáib þjer meb ferba-
mönnum og abrar langtum fleiri, því nú er
ckki annab ab flýja enn á Akureyri sjer til
lífsbjargar, því Hofsós er eins og hann liefir
*
fyrri verib, síban um vetumælur alls laus nerna
kaffi rnind ef svo mætti kalia á 36 sk. og púb-
ursykur á 24 sk., ckki fæzt þar surnar nje vet-
ur spíta nje borb í Ifkkistu, þab lftur því út
fyrir, ab megi fara ab grafa lík hjer án líkkistu.
þab rnætti mörgum hjer vera sönn ánægja ab
Ilofsós væri eybilagbur, þá kúguíu þcir, setn
þar rába rfkjum, ekki lengur fáfæka meb vetr-
arsöiu sinni, þá þeir seija pott af korni fyrir 8
sk. etur 2| pt. fyrir smábandssokka, (tunnan
12rd.) aumingjunum á Höíbaströnd, er ekki geta
kostab ferb til fjærliggjandi höndlunarstaba
fyrir fátæktarsakir. Frá H. Clausen á Hofsós
komu út reiktiingar frá næstl. sumri þannig:
hvít ull 40 sk pundib, mislit 28 sk., sokkar
24 sk. hálfsokkar 14— 16 sk., vetlingar 6 sk.,
tólg 18 sk.; svona var sumarprísinn hjer.
Enn nú í vetur til muna verri, svo sem sokk-
ar 20 sk., vetlingar 4 sk., haustull 24 sk. þetta
er bága verziunin, og þó helzt fyrir þá er
ekkert hafa af sjó vib ab stybjast.
FORS0NGVARINN GÓÐI.
Abslobarmenn prestanna vib helgar tíbir
verba nú ávait fleiri og fleirl, „Margarhend-
tir vinna Ijett verk“ í hvívetna, og leysa þeir
störf sín svo bezt af hendi, ab þeir sje held-
ur fleiri enn færri. Mebhjálparar þurfa ab
vera margir, því ab fafeir vor, byskupinn, hefir
nú kvatt þá til húsvitjana; söngvarar þurfa
ab vera margir, svo ab þeir geti sem bezt
stutt hver annan, er þeir fara haltrandi á nýju
sálmalögunurn endurbættu.
Sveitungar mínir eru ekki á neinu flæbi-
skeri staddir meb forsöngvara og mebhjálpara.
Forsöngvarinn okkar cr ekkert mebaimenni, og
er hann allt í senn, forsöngvari og mebhjáip-
ari. þab þarf eigi nema ab sjá hann f svíp, til
ab sannfærast um ab hann muni vera hinn
skylduræknasti mabuT; því svo er iiann mag-
ur, ab teija má í honum hvert bcin; enn þab
kemur af því, ab hann hefir gengt embættis-
skyldu sinni á liclgidögum meb dæmafárri eiju,
og litla hvfld gefib sjer. Söngfróbir menn
hæla honum lengst yfir alt; þeir segja ab hann
kunni ab „lil!a“ , og margt fleira telja þeir
honum tii ágætis, svo sem þab, ab hann kunni
ab herba og lina hljóbsetninguna (breyta mol
í dúr og dúr í mol) rjelt í sömu andránni.
þab þarf ab fara vel meb þessa menn og
þvílíka. f>ví hefir nú sveitarstjórninni hjerna
þóknast ab útvega bonnm eiit af betri kotun-
um hjer í sveitinni Eun sá liængur er þar
í, ab gamli bóndinn sem þar býr, er þaul-
sætinn, enn fara verbur hann hornreka fyrír
slíkum manni.
f>ab er lofsvert, hve sveitungar mfnir fara
vel meb þenna snilling sinn. Mjer þótti bezt
vib eiga, ab skýra frá því opinheriega Öbrum
til eptiibreytnis; og ab endingu hvet jeg alia
góba drengi til ab gjöra slíkt hib sama , og
fara svo vel meb siíka menn sem þeini má
sjálfum bezt líka; þeir eiga þab sannariega
skilib, U.
þAKKARÁVÖRP.
#þess er vert ab geta sem vei er gjört.“
í fyrra sumar ílutti jeg btíferinm úr
Bárbardal í þingeyarsýslu, ab Haga í Gnúp-
verjahreppi f Árnessýslu. þegar jeg var Iijer
kominn, mátti jeg heita frumbýlíngur, því jeg
gat lítib flutt af búshlutum míntim. Urbu þá
þegar margir af sveitungum míntim hjer til
þess, ab rjetta mjer hjáipar hönd í ýmsan máta
fyrir litla borgun, en sumir einga; En nú í
haust, hafa þeir þó sjer f lagi sýnt mjer veg-
lyndi sitt, meb því, ab þeir tóku sigsamanum
ab gefa mjer 20 saubkindur, er vel mætti meta
á 65 rd, meb þeim ummælum: ab svo vildu
þeir minnast þeirrar abstobar erjcg ltefdi veilt
Gnúpverjahreppsmönnum , þegar þeir haustin
1858 og 1860 komu norbur í þingeyarsj'siu,
tii ab baupa sjcr fjárstofn eptir niburskurbilin