Norðanfari - 16.09.1873, Síða 4

— 114 —
hj.í mjer, geta fengib þær lijá madomu M. Ör-
um tijer í bænum.
Akureyri í ágúst 1873.
Löve.
— Öllum sem hugsa til afc fiytja til Vestur-
heims, gjöri jeg hjer meí> kunnugt, ah nú hef
jeg fengib toforb á skipi til þess aib flytja far-
þegja eingöngu frá Islandi til Englands fyrir
22 rd. 48 sk. hvörn ef tveim hundruíium nemur ,
enn fyrir 18 rd. hvörn ef þeir veríra yíir 400
alls, og á þah skip aíi koma vib í Eeykjavík,
Akureyri og Seybisfir&i og má ske á vestfjörb-
um næsta sumar, enn á hvaba tíma ver&ur
sí&ar tiltekib me& hlibsjdn af bentugleikum far-
þegja.
Reykjavík 1. september 1873.
G. Lambertsen.
— Jeg undirskrifa&ur bib hjer me& alla þá,
er hönd tief&u á kindum me& marki Jónasar
Ólafssonar er hjá mjer var og nú er fiuttur
til Vesturheims, a& lei&beina þeim til mín,
cinnig ef fleiri þættust eiga, þá að sanna eign-
arrjett sinn.
Pálmholti dag 6. septemb. 1873,
Jakob Snorrason
— þeir er hafa meftekib frá mjer til út-
sölu BKennsIubók“ Ilalldórs slúdents Briems á
Reynistab , óska jeg a& borgi mjer hana sem
allra fyrst þeir geta, helzt me& peningum. Hvert
cxpl. af nefndri bók kostar 72 sk þeir sem selja
7 expl. af bökinni fá hi& áttunda í sölulaun.
Akureyri 11. sept 1873.
Björn Jónsson
— Kennslubók í enskri tungu, eptir Halldór
Briem, sem auglyst er a& kosti 72 sk. í kápu,
ver&ur til sö!u bjá pndirskrifuíum í bandi a&
eins 16 sk. dýrari, sem ella mundi kosta 24 sk.
cf einstökum expl. er komib í band.
Frb. Steinsson.
— 11. f. m. fannst látúnsbúin ponta millum
ÍJyatnms og Akureyrar, sem er geymd hjá rit-
sljóra blafs þessa, þar til eigandi vitjar borgar
fundariaunin og auglýsing þessa.
Um póslmál f Skagafir&i vestan valna.
Fyrir vestan lljcra&svötn or brjefhirfcinga
Blafur á Vííifnýri undir Vatnskar&i, og á þar
a& taka vifc pósibrjefum í aukatösku tii [næstu
póststö&va eins og á ö&rum brjefhir&ingastö&um.
þegar pósitir fór 25. dag ágústm. a& nor&an
sufcur til Reykjavíkur fór jeg binn 27. s. m.
Sætlunardaginn, fram a& Ví&imýri me& brjef og
fiendingar, sem þurftu a& komast á póstinn, cn
þarefc póstur lom ekki á tilteknuin degiábrjef-
hir&ingarsta&inn1, bjó jeg um sendingarnar í
tveim böggluni me& brjefhii&ingamanni, og ba&
hann vandlega fyrir brjefin og bögglana, þvf a&
þeir þnrfiii nau&synlega a& komast su&tir og
ná í póslefeip-sferfcina 5. sept. og mátti þa& ekki
breg&ast. Brjefhirfirinn tók vi& brjefunum og
þessum tveim böggluni, og lofa&i a& koma þeim
á póstinn. Nií þegar póstur er kominn alla
leifc su&ur og póstskip farifc frá Reykjavík fæ
jeg vitneskju um, afe bögglarnir og brjefifc, sem
þeim fylgdi, bafi aldrei farifc me& pósti, heldur
sitji á brjefhirfcingastafcmun enn, og svona eptir
a& jeg haf&i búifc um. bögglana eptir vísbendingu
brjefhir&isins, og bann haf&i tekifc á móti þeim
og lofíifc a& koma þcim á póstinn fyrir borgun,
sem lionum þótti bæfileg, — eptir þetta allt-
satnan ur&u bögglarnír eptir mjer til óbætan-
legs tjóns. Jeg vil því rá&a alþýfcu mannaafc
kynna sjer póstlögin til a& vera sjálffær a&
kotiia póstbrjeíum álei&is, ef þeir duga ekki til,
scm þa& hafa á liendi, og liinsvegar skora jeg
á bluta&eigandi yfirvöld, a& víkja þeim brjef-
hir&utn frá, sem reynast ófærir til a& standa í
elö&u sinni.
Reynisfafc 10. sept. 1873.
Ilalldór Eggertsson.
— Fáist nógu margir kanpendur,munum vjer
láta koma út smám Baman í bcptum hvern
f ö s t u d ag, Oiða sliýríngar yfir hin þung-
skildustu or& í frummali voru, svo sem ,an-
k a s t“, yfir „sioplan'", „Undirfeti“, a& „Vega“
m. fl., því vjer iiöfum fengib áskoran frá nokkr-
um alþýfcuniöntuim um þetta efni, er eigi segj-
®st skiija slík or& nje önnur þeim lík, og ólt-
ast því fyxir a& þeir geti ver&ugir fundist til a&
birtust fyrir Biunm SC&sla dómi“, þá þjónninn
gengur út á g&tna niót Og lei&arþing til afc sam-
ansaína orfcum og lmxunum mannanna barna í
cina rritning“ heldur ver&i þeir útskófaíir í
rjettarins dimmu kalkgryfju, ef þeir finnast eigi
Bkryddir Binu“ sanna málskrú&sklæ&i. Heptib
1) Póstur kom nokkru eptir afc myrkt var
orlifc.
kosfar 1 sk. danskrar mynfar, og ver&urísama
broti og hi&, fyrirhuga&a dómasafn.
Ritafc í sólmánu&i á Biöndufanga.
Skeggi Hansson.
— Sonnudaginn 14. þ. m. tapa&ist frá Glæsibæj-
armeium og framm a& Steinsstö&um í Yxnadal:
rau&stykkóitur þverpoki er var í strangi af svörtu
klæ&i, og einn sokkur, einnig rau&stylíkjótt reifc-
teppi er lagt var me& raufcu klæ&i. Hver sein
fundiö hefur, e&ur kynni a& finna þotta, er be&-
inn a& skila því á skrifslofu BNor&anfara“ mót
gó&ri borgun.
FJÁRM0RK.
Fjármark J>orleifs Kristjánssonar á Ví&irkeri í
Bá&ardal: stýft hægra biti framan ,
siýft vinsfra gagnbitafc. Brenniin.
porleifur.
----Kri8tjáns Ingjaldssonar á MýriíBárfc-
ardal: stúfrífa hægra, vaglskora og
biti framan vinstra
Sneitt aptan hægra biti framan, sneitt
aptan vinstra fjfi&ur framan,
----Jónasar Eiríkssonar á Bitruger&i i
Glœsibæarhrepp: stýft hægra biti
framan, hálftaf aptan vinstra. Brenni-
mark J E.
----Benjamíns Fri&íinnssonar á Dýr-
finnastö&um í Akrahrepp: hvatrifafc
hægra biti framan, sneiírifab aptan
vinstr. Brennimark B F.
----Jóns Jónassonar á Laxamýri: sneitt
aplan bægra gagnbitab, hvatt vinstra.
Brennimark Jo Jo s.
----Jónatans Kristjánssonar á ÍJIfsbæ í
Ljósavatnsbrepp: sýlt liægra bófbiti
aptan, sneitt aplan vinsfra.
Fjármark mitt sýlt bægra, sýlt vinstra biti
aptan, sel jeg hjer me& og afbendi me& fullri
heimild , IJalldóri Jónssyni á Bjarnastö&um í
Ljósavatnshrepp.
Siaddur á Akureyri 30. ágúst 1873.
Ilallgrímur þorkelsson frá Ví&irkeri.
ílans Christján.
Spyrji ma&ur Ameríkumann : „Hvafc beita
þeir dönsku“? svarar bann: Hans Kristján.
Hann hefur svo opt í leiknum Bvelflaö ITTH'fíí
fögru mey kringtim sig, eptir lögum Hans
Cristjáns Lumby. Sí&an á æskuárum hefúrbann
lesib Hans Christjáns Andersens æfinlýri, og sí&-
an a& hann cltist dáfcstafc llans Christjáni 0r-
stefc. En nú er einnig talab um „rjettan og
sljettan0 Kristján. Hver er þessi sí&ast nefndi ?
spyr binn danski lesari mig. Hina þekktum
vjer glöggt, en ekki þenna „rjetta og sijetta“
Han8 Kristján Danskur Sbrælingi e&a Eskimói,
sem er af iieldri skrælingjum kominn, og sem
hefur gjört nafn silt ódau&legt mefc þvf a& koma
á íljdlandi ísfleka frá nor&asta tanga Giænlands
og sufcur afc Newfundlandi. Hann er kappinn,
hvers nafn nú er á allra vörum og í öllum
blö&um. A& nafni hanserspurt um alla nina ví&-
lendu Ameríku, og nafn lians hefur fiogifc sem
elding yfir iiinar ómælandi sijettur veslur a&
ströndum bins kyrra hafs. Jeg var einmilt
staddur í New-York, og segi vi& sjálfan mig.
Slíkan mann er vert a&i finna; því var líka
scm bláeifc mjer í brjósí, a& jeg skyldi leita
liann uppi, enda fann jeg hann þá þegar.
Hans Kristján er ungur og vel vaxinn og
einskonar kurteisi í látbrag&i lians, en mælir illa
dönsku, en honurn til afbötunar í því tilliti
talar bann enn ver ensku, ef verra gæti or&ifc.
Jeg ávarpa&i hann me& nokkrum kurteisum
or&um; hann hneig&i sig og sýndi mjer konu
sína, sem er gildvaxin og heitir Yukilitoo og
hina litlu dóitur þeirra, setn beilir Ishelatoo.
Jeg var þarna staddur sem bjá löndum mínum,
er buíu mjer a& sitja hjá sjer í sofanum, sem
jeg var fÚ8 á afc þygpja. þegar jcg haf&i sett
mig nifcur segi jeg, þifc megifc nú ekki misvirfa
þa& vi& mig, þó jeg sje kominn hirigafc inn sem
óbo&inn því þa& eru einungis liinar dæmafáu
og furf ulegn raunir, er á daga ykkar iiafa drififc,
sem liafa knúfc mig til a& koma hingab á fund
ykkar, sem mig langar þil a& heyra sag&ar af
sjálfs ykkar munni. Allir eru frá sjer numdir
af sögunni, sem komin er um þetta í blöfun-
um. Hvafc þau lierma í þessu liiliti er satt
segir Ktistján ésamt konu og börnum hans bros-
andi, eins og þau beffu verifc a& minnast á ein-
hverja skemmtifeifc í sólskini su&ur á Italíu.
Án efa hefur hann sjefc á mjer, afc jeg var
hissa og um leifc annt nm afc fá a& heyra sög-
una svo hann hjelt áfram: Já sjáifc þjer landi
gófcur, segir KrÍBtján, vjer norfcurbúar, erum
vanir vifc misjafnt, sem Ameríkumenn ekki eitt-
sinn geta leitt í huga sinn, og dázt þessvegna
a& því. Hvafc a&dáunina snertir segi jeg, þá er jeg
sömu meinirigar og Ameríkumenn, þa& skulub
jijer ekki gjöra segir Kristján, a& vísu höfutn
vjer mált þola mikifc alla hina nefndu lei& en
varla er þa& undra vert. Hín vifckunnanlega og
mannú&lega rödd Krisljáns lýsli lireinsklini baI19
og sannlciksást. Bezti Ilans Kristján segijeS>
þjer hljótifc nú afc segja mjer frá glæfraíer®
ykkar; mjer þykir þa& mest veit a& þjersegí&
mjer söguna sjálíur, Ilinn ví&frægi landi niin11
Eskimóinn rjeri þá fram og aptur á stólnuni
sínum eins og a& bann va-ri í eins konar vand*
staddur og lítur til konu sinnar og kínka&i koll'
inum, som hann væri nú a& búa sig undir
segja söguna. Ef a& jeg, segir Kristján, á nú
a& fara a& segja yfcur frá öllum þeim he\z,-a
atbur&um, er komu fram vi& okkur í fer& þess-
ari, þá megifc þjer ekki hneixlast á því hva&
mjer gengur illa a& tala dönskuna Mætti jeg
tala grænlenzku, þá væri jeg fær um a& segja
y&ur sögu mína en á dönsku á jeg rnjög erfiA
mefc þa&. Jeg kva&st skyldi bjarga bonum
þeim vanda; því a& vankvæ&in væru öll niín
megin; jeg skil ekki mófcurnjái y&ar, en þjer
skiijib mitt ; jeg hefi því fulla orsök lil a& bi&ja
y&ur a& afsaka þetta kunnáttuleysi mitt. Hanii
kinkar nú enn kollinum á ýmsar hlifcar, og ját'
a&i a& jeg hef&i rjett a& mæla, hósta&i nokkr-
um sinnum, leit upp í loptifc fram a& dyrunura og
6í&an til konu sinnar, og byrjafci nú á ferfca-
sögu sinni : BJeg og fjölskylda mín eiguro
heima í „Pröven“ á Grænlandi, þar er jeg fædd-
ur og þar giptist jeg. Altiga mín var kofi einn
og 30 hundar. Svo bar til 31. júlí 1871, eb
hi& amerfkanska gufuskip jPoIaris"1 sást undír
Grænlands ströndum, er þa& var á fer& sinni
nor&ur í íshafib til þess a& komast gegnum þa®
a& heimsskautinu. Menn bu&u mjer a& slást í
förina, sem dálítifc kunnugum hinni áformu&n
leib2. Mig langa&i til a& fara og konu mína á-
Bamt dóttur okkar, rje&um því a.f a& sæta til'
bo&inu. Jeg fjekk líka vin minn Jóe ,konu hans
og börn, til a& fara me& okkur. IIundana
mína hal&i jeg líka me& mjer. í Upernavík
bætii „Polaris" vi& sig töluver&u af kolum e%
ö&rum naufcsynjum. Skipherrann hjet Hall, seW
var mannú&legur mjög og valmenni. Gæfa11
fylgdi honum og ferfcin gekk a& óskum til þ®98
í september a& vi& korMistum noriur í Smiih‘a
sund, iiifc sama, sem Kane fann 1853 og nefnú>
Pólarsjóinn, sem nú var íslaus og sigldum þaf
geguum hann, en úr því fór rekísinn a& m®ta
.nltkur og þrengjast svo vi& komustum ekki lengra
áfram, og af þvt nú var svo langt li&ifc á snnvr
arifc, og vi& nú, komnir 10, okt. á 81° 33
nor&lægrar breiddar og 68° 44‘ vestlægraí
lengdar, hjeldum vi& inn á vík eina e&a fjÖr®
sem skipherran kalla&i „Palaris“ og lög&ustuna
þar til þess a& liafa þar vetursetu. Skipherr-
an kunni eigi vifc a& vera afcgjör&alaus, honuB1
var svona hátlafc, Iiann stakk því npp á vi&
Jóe og mig, iivort vi& ekki vildum fara í sle&a
ferfc me& sjer nor&ur eptir, me& bundana fyrir sle&'
unum. Vi& Joe segjum báfcir já en engum þófn
þó vænna um fcrfc þessa en íiundunum. Ept,r
vikuferfc á ströndunum mefc fratn sjó . ekip'.
herrann kalla&i BRobesens sundi&“, af því an
vi& gátum grillt til lands hinn megin , námuiu
vi& sta&ar vi& autt regin haf, sem lá til norfcurfl
svo langt sem augafc eyg&i. Hlýja golu me&
dálitlum þokuslæfcingi lagfci á móti okkur, þa&
var nú Ijóst, a& vi& voruin komnir a& hinu au&a
heiinskautshafi. Skipherrann setti þar ni&ur
merkistöng Bandafylkjanna, og kalla&i hÖÍ&'
ann þann er vi& stó&um á „Union Kap“ (EininS'
arhöf&ann). þietta var á 82° 16‘ breiddaf'
binu nor&asta nesi, sem engum manni á&Br
hefur au&nast a& stíga fæti sínum á. En hv*
vi& börmu&uin okkur nú, a& hafa hvorki sk'P
nje bát, því efalaust vorum vi& komnir a& nor&lir
Iieimsskautinu, og áttum ekki cptir nema lOy
mílur, a& hinum nyrzta depli e&a odda hnattar'
i»s, en me& hundum okkar og slefcum var oSfl
ómögulegt a& komast þangafc, vjer hlutum Þvl
sérnau&ugir a& hverfa til baka, og vorum kon>n'
ir'apiur til skipsins 24 október. Daginn ept'r
var skipherranum or&ifc illt af kaffinu, er hallIJ
baf&i drukkifc kvöidinu áfur. Hvorn daginn ^
ö&rum versnafi honum, til þess a& liann 8. n° J
dó. þa& var meining okkar Jóe, a& etýrlH18
urinn, hef&i byrlafc honum eitur. þa& 'ar3,íej.i,
kaldur, dapur og dimtnur dagur, þegar vi&ja‘
seltum hann á ströndinni, og allir voru 6°‘k
bitnir Jeg hjelt á Ijósluktunni me&an PrefllU|tj
inn kasta&i moldinni á líkifc. J'egar hann n’® ^
or&in: „Jeg er upprisan og lífi&“ grjetu a
(Framhald sífcar). ______
1) 3. dag júlímánafcar il871 , hóf ne!'nt. sk'£
nor&urfíir sína frá New-Yotk f Vestutheimi 111
hinum bezta útbúna&i, som mönnutri hugsast g
2) Hann haffci áfcur verifc túlkur á nor
fara skipinu BKan“. __________ _
Eiuandi Q7 úlyrydarn^duTT Bjflm JónSSOl^
Aknreyri Xtn3. D. M. Stephdnsson.