Norðanfari - 27.09.1873, Blaðsíða 4

118 —

þa?> er þegar alkunnugt orbib, afe Shepherd
sá, er korn til ah sækja hingafe sauSi fyrir Walker
í Aberdeen, f<5r átur nokkurn varíii me& 890
sau&i, eins og flóttamaíur, og skildi eptir 210
saubi, án þess að borga nokkub af fjenu áður
hann fór, verður mjer því óhægt, ab upp-
fylla ósk þeirra, er vildu strags fá veríi sauð-
anna’ í peningum; en þeir sem vilja, geta
fengib borgunina í vörum á Oddeyii e£a inn-
skript bjá kaupmönnum, og þeir sem geta beb-
i& skulu fá peninga síðar.
John Walker hefur fyrirfram skuldbundib
sig tii ab borga 700 sauíi á Englandi, er jeg
tvíla eigi a& hann efni; eru því eigi nema 190
sautir, er hann fór meb sem óheimildar fje, en
sem enginn efi getur verib á, at> hann dæmist
til a& greiba auk skababóta, svo allar eögur um
fall Gránufjelags fyrir þessa skuld eru ástæbu-
iausar. Jeg mnn gjöra alit hvab unt er í vetur
til þess, a& ná ver&i fyrir saubina og fullum
ska&abótum 4500 rd., sem voru viblag?ar fyr-
ir samningsrof. Tr. Gunnarsson.
Krúnk-Krúnk.
þ>egar krummi sjer heilbrigða skepnu þá
þorir hann ekki a?> gjöra henni mein, því liug-
lítill er liann, en ef hann heldur aö eitthva?)
gangi a?> henni, þá krúnkar hann og ræ?>st á
hana og helzt í augun; en augu Gránufjelags-
manna munu eigi blindast viö bull y?>ar Pjetur
Sæmuridsson. 19
FJÁRTOKDPIÍÍSAR Á AKUREYRI haustí? 1873.
1 Lpd. saufcakjöt 1 rd. 32 sk.-Ird.48sk,
1 lpd. lakara 1 rd. 24 sk , 1 Ipd. lakast 1 rd.
Gærur af 3 vetrum og eldri sauíum 1 rd. 72
sk., af 2. vetrum 1 rd. 40 sk., af veturgömlum
1 rd. 8sk., 1 pd. mör 17 sk., 1 pd. tólg 20 sk,
AUGLÝ8INGAR.
— Þf'r, sem verzlufcu vi?) lausakaupmann
H. Chr. Lund frá Rnnne, á Sautárkrók sífcastl.
sumar, og til skulda eiga a& telja hjá honum,
meiga vitja borgunar á þeim ti! undirskrifafcs.
Siglufirfci, 16. ágúst 1873.
Snorri Pálsson.
— Samkvæmt ákvör?>un sífcasta afcalfundarhins
eyfirzka Ýbyrgfcarfjelags, anglýsist hjer meb afc
mánudaginn 10. november næstkomandi verfcur
á Akureyri haldinn aukafundur fjelageins, til afc
ráfca til lykta, hvert framvegiaskuli verjanokkru
efca öiium tekjum fjeiagsins til afc kaupa kon-
ungleg skuldabrjef fyrir.
Akureyri 23. september 1873,
Fyrir hönd fjelagsstjórnarinnar.
B, Steincke,
— Hjá undirskrifuíum fæst ti! kaups III
hepti af „Smámunum“ Símonar Bjarnarsonar
Dalaskálds, sem nýlega hafa verifc prentafcir hjer í
prentsmifcjunni og eru 3 arkir afc stærfc og kosta
í kápu 24 sk. Eínnig eru til kaups Bdarímur
í kápu á 32 sk., en í bandi 36 sk , og II hepti
af „Smámunura“ 24 sk., þeir sem kaupa 5 expl.
af hverju fyrir sig, og borga út í hönd, fá hifc
6. ókeypís. Framvegis hefur skáldifc í hyggju,
afc kvefca og gefa árlega út Tífcarvísur, um helztu
vifcburfci hjer á landi.
Akureyri 25. september 1873.
Björn Jóns8on ritetjóri.
Fjármark Gufclaugs þorsteinssonar á Kjarna í
Eyjafirfci: Stýft iiægra gagnbitafc,
Stúfrifa?) vinstra biti aptan.
II a n s C h r i s t j á n .
(Framhald).
Vifc þökkufcum Gufci fyrir, afc þótt öll von ve
hjer á þessari eyfcimörku þrotin, þá ættnm 1
þá vjssa^ von á afc hvílast og fagna í hini
eilí-u bÚ8töfcnm á himnum. Hinn dáni ha
lengi þráfc þafc og barizt fyrir því, afc sjá I
aufca heimskautshaf, sem lionum og aufcnafci
llann komst þangafc, og setti þar nifcur merl
stiil|g frelsisins, og þar mefc var lífi lians lok
Hann dó sera gjgurvegarinii á vígvellinum. A
leifci hans var setlur vifchafnarlaus Irjekro
Eptir þenna mikla atburfc, vottafcist íljótt me
skipverja, afc foringj þeirra var fallinn, því
liolst þegar oll óiegla 0g gtjórnleysi á skipil
etynmafcurinn var nú orfcinn skipherrann okk
en enginn iilyddi honum, því afc hann var
fiestum skipverjum illa lifcinn, enda munu fiei
þeirra hafa meint hann aí) vera banamann H>
sál. En fyrir liverjar orsakir, segi jeg, gaf stýri-
mabur Hall eytrifc? Af því afc þafc var föst
ætlan hans og vina hans , afc ná norfcur afc
heimsskauti, sem stýrimanni var svo þvert um
gefc, og setti sig móti því mefc höndum og fót-
um, hvort heldur þafc var afhræfcsiu efca af því
afc hann gat ekki af öfund unnt Hall heifcursins,
sem hann lilyti af því afc komast afc þessu fræga
takmarki. Sjáifc þjer tii dæmis, þá Hall var
kominn heinr aplur úr slefcaferfcinni, skýrfcihann
okkur ölluru frá, afc þafc væri fast ákvefcin ætlan
sín á næsta vori, afc komast mefc skipifc norfcur
eptir svo langt sem unnt væri. Til þess nú afc
koma í veg fyrir þetta, hefur stýrimafcur álitifc
þafc hin einu úrræfcin afc ráfca húsbónda sinn af
dögum ; þetta er mín fulla og fasta sannfæring.
Heyrifc nú ennfremur. þegar fór afc vora, var
þafc samt ætlan ílestra, afc nú ætti afc freista,
til afc komast lengra norfcur eptir, en þegar ferfc-
in skyldi byrja, lýsti skipstjóri því yfir, afc hann
ætlafi afc lialda skipinu heimleifcis, og jafnvel
afc ef nokkur færi fram á þafc afc halda Iengra
áfram norfcur epíir, þannhinnsama skyldi liann
eenda inn í annan heim. I stuttu máli, allir
bjuggu sig nú ti! heimferbar og voru komnir á
leifcina, brast þá einn dag á ofsavefcur svo leki
kom á skipifc, sem óumfiýanlega varfc afc gjöra
afc, og stófc afcgjörfcin yfir til þess seint í ágúst
(1872), afc vjer enn af nýju lögfcum af stafc
lieimleifis. Fyrst gckk nú ferfcin vel, en ept-
ir því sem nálgafcist vetrinum uxu frosthörk-
urnar, svo sjóinn fór ab leggja, og ckki leifc á
löngu á?ur en vifc vorum frosnir inni og skipifc
fast í ísnum, svo ekkert varfc kornizt fram nje
aptur. Allt af óx frostgaddurinn og þrengdist
kringum skipifc af reki í ísnum, vifc hvafc enn
kom leki á skipifc, er olli öllum ótta og skelf-
ingar. Til þess nú afc Ijetta á skipinu og kom-
ast betur afc lekanurn baub skipstjóri, afc færa
svo mikifc af matvælum og ýmsu öfcru er þyrfti
upp úr skipinu og út á ísinn, líka voru menn á
glóíum urn afc skipifc mundi leggjast saman, efca
li?>ast sundur. Jóe, kona hansog dóttir þeirra,
ameríkumafcur einn, kaptain Tyson, einn af
aldavinum Halls sál. er tók sjer ferfc mefc
skipinu sem fræ?>imafcur, og 9 af hásetunum, voru
nú komnir ásaint mjer og konu minni og dóttur
ofaná ísinn, en hinir voru eptír f skipinu Allt
í einu brast og brakafci umhverfis oss,ísinn sprakk
í sundur, og á 2 mínútum var skipifc komifc iangt
í burtu frá okkur af straumnum og vefcrinu er
bar þafc, og hvarf þegar á bak vi?) fjailháann
jaka. I fyrslu urfcum vifc sem höggdofa; engin
merki sáust til þess, afc þeir sem eptir voru á
skipinu rcyndu tii afc bjarga okkur af ísnum
uppá skipifc. þ>á vifc ekki gátum eygt skipifc
lengur, urfcu nær því allir lostnir af örvæniingu;
konurnar og börnin fleygfcu sjer flötum ofan á
ísinn og grjetu þar hástöfum, en karlmennirnir
lueptu 8aman hnefana og nístu tönnum. Enginn
talafci orfc, enn aiiir áklögufcu í brjóstum sínum
skipstjórann, live nífcingslega honum heffci farizt
afc skilja svona vifc okkur vini og áliangendur
Halls sál. Kvöld var komifc 15 okt. 1872.
Kapteinn Tyson leitafcist vifc mefc öllu móti afc
hugga okkur og huglireysta og me?al annars mefc
því, afc á morgun rnundu skipverjar án efa koma
oss til hjálpar ; en ef þafc yrfci ekki, þá yrfcum
vifc afc setja báta okkar á flot og bera okkur
afc ná skipinu. Nóttin skall á, allir lögfcu sig
tii iivíldar á ísnum, en jeg gat ómögulega
sofnafc, hverriig sem jeg velti mjer á ymsar hlifc-
ar, og hvort sinn sem jeg lank upp augunum,
sá jeg Tyson sitja í þungu skapi á fsjakabroti
og mæna út í myrkrifc í þá átt er vifc sáuin
skipifc seinast. Morgtminn eptir sást ekkert til
skipsins. Ails vortim vifc nú 19 manns og
nokkrir bundar á ísnum ásamt 2 bátum. Vifc
höffcum 12 poka af braufci, 14 svínalími,
20 pd. af Sjókólafce, nokkrar byssur og mikið
af púfcri. Hvað átti nú afc taka til bragfcs?
Freista til afc ná landi, ef menn kynnu afc hitt-
ast þar efca finna eitthvert skýli til vetursetu.
Vifc hlófcum bátana og settum þá á flot, rjer-
um stundum, efca urfcnm afc setja þá yfir á
ísnum. þetta geklc halfan daginn, vorum vifc
þá orfcnir slafcþreyttir; byrg&i þá fyrir sólina
og gekk afc mefc illvifcur, bvassvifcri, snjókomu
og þoku, svo nú urfcurp vifc afc sctjast afc. Morg-
uninn eptir gátum vifc aptur eygt skipifc, hjer
um í tveggja mílna fjarlægfc frá okkur. Vifc
reistum stjaka upp mefc hatti á, og sáum í
sjónpíputini afc mennirnir á skipinn sáu okkur.
En hversu brá okkur í brún, er vifc sáum skipifc
og reykjarmökkinn þegar halda áfram mefcfram
ströndirini, í stafcinn fyrir afc beygja fram tii
okkar og bjarga okkur, sem þeim var þó al-
hægt. Nú fór enn afc hvessa, sáum vifc þá, afc
gufu8kipifc beygfci npp mefc nesi einu og lagfc-
ist þar í lilje. Hifc cina ráfc sem nú sýndist
til þess afc geta bjargafc lífinu, var afc reyna
afc komast gangandi ef eigi á bátunum til lands
þangafc er skipifc iág. En þá settnm vifc á fiot,
gekk þá enn í vefcur og snjókomu mefc sjóróti,
svo vifc hlutum afc setja bátana aptur upp á
og
ísinn. 011 vorum vifc yfirkomin af þreyt";
áttum nú afc eins eina mflu til lands og P r
langt til skipsins. Vifc gátum sjefc mennin*■
því og þeir okkur, en þó komu þeir ekki ti
lijálpa okkur ? Nóttin datt á; vifc sátum
ísn-
um mefcan vefcrifc æddi og snjónum dyngdi nitut
í dögun 17. okt., herti enn vefcrifc og stórsj^^
og snjókoman hjelzt vifc hir. sama. Allt I cl ■
brakafci í ísnum, stórsjórinn og straumurinn 1
re>t
okkur mefc sjer æ lengra og lengra frá lan
diog
Á reki
skipinu út á hifc geysi mikla íshaf. nn».r |
og hafísflekanum, vorum vifc ofurgefin misiyIIU,
sjáfar og vefcurs, og án þess afc iiafa nokU^
skýli til afc verja oss fyrir vefcrinu og gaddn1
um, urfcum vifc nú frá okkur numin af h*r..
Jj U I OII111 * IV *!».« ii u unnui IIUUIIII ui —
og örvæntingu. Eptir afc þessu haffci nú fa(l
fram um tíma og komifc var fram í nóverohe(j
mánufc sefafcist örvæntingin og gefcifc fór
spekjast; fóru menn þá afc hugsa um iiver 18
mundu bezt gegn gaddinum og hungrinu °»
hirini yfirvofandi lífshættu á ísjakanunr. Jóe°'
jeg byggfcurn 4snjóhyrgi, í einu þeirra bjó Tl'
son, í öfcru þeirra jeg og Jóe ásamt kon111®
okkar og börnum, í því þrifcja hásetarnir,
iiifc fjórfca höffcum vifc til afc geyma í matvt8!
okkar. Vifc sváfum í þeim á nóttunni og
hvassvifcrinu á daginn, |iá kaldast var, skri?11®
vifc inn í þau. En hvernig gát.ufc þifc þ0'8
gaddhörkurnar? Vifc vöndustum vifc kulda11'’
þó hann í fyrstu fengi mikifc á okkur og vl
skylfum afc kalla dag og nótt, og sem okkll<
finndist, afc vifc ætlufcum ekki afc hera hann 8'
Vaninn venur manninn til afc þola mikifc. M*1'
væli okkar voru horin saman í eitt, og I'8!1
teinn Tyson komst brátt afc þeirri nifcurstö?ll>
afc vifc afceins^heffcum mat til fárra vikna Oktí'
ur reifc þ\í mjög á því, afc draga afc sem roeí
vifc gáturn í forfcabúr okkar, já allt þafc serov1^
gátum fest hönd á. Jóe og jeg vorurn sífelli
verfci, ef eitthvafc kynni afc bera afc, til afc skjóP’
en opt var þafc bundifc mikilli liættu, þarefc vl
á hverri stundu gátum búist viö því, a& js'
flekinn sem vib vorum á og var míla ummál9’
mundi þá og þá klofna í sundur e?>a stykki
dt
honum, er vifc stæfcum á brotna frá, og skiljaokk'
ur vifc þrautabræfcur okkar. Okkur lókst þa& r
eptir margar forgefins atrennur, afc skjóta nokk'r_u
seli, sem vifc slátrufcum; megrunni vörfcuro v*
til afc bæta ( hú okkar, en spiki?) til a& sjófca v' )
skinnin brúkufcum vifc til klæinafcar og inny11'
inn gáfum vifc hundunum. þannig leifc nú nö
embcrmánufcur, dagarnir styttust öfcum og '
desember sáum vib seinast sólina. Ilin l8n®.
heimskantanótt hjelt nú innreib sína; hver
sól'
arhringurinn af öfcrum leifc og alltaf hluturo v’
afc vera í myrkrinu, á hinum kalda og y^,r
gefna jaka. Opt var Bjórinn kyrr sem stö?u,
vatn, og aptur opt, sem liann freyddi af ’
og alltaf rak okkur æ lengra og lengra su

til meginhafsins. fmyndib þjer y?ur þvílíkt svarJ(
nætti, sjóinn kyrrann en ísjakann syndandi
áfram, umkiingdan af háum ísfjöllum, 8em gn®
í?u
í ýinsum myndum vib liina bláu alstyrndu feS*'
ingu og hin leiptrandi norfcurljós; optast sáti‘n1
vifc í hvirfing efcur hnappi og mændum til hiini'10’
vonandi þa?>an eptir lijálpinni, á hverri stundu'
Uvor um sig lmgsafci iieim til sín og siuna k*(
ástvina, þafc var sem enginn vogafci a&
rnefc cinu orfci um þessa þögn næturinnar; sv0llj
var nú lífi okkar hátta?) þá bezt Ijet. En t)8
var nú aptur, sem stormurinn livein og snjór|(
veltist nifcur úr iiinum þrungnu skíum. Opt
v*(
þafc, sem úr sjónum myndufcust há (jöll og v°
I i'
ug, sem eins og hótufcu a& svelgja okkur,
á a?ra hlifc ísfjöllin, sern búin sýndust til *
hrynja yfir obs og mylja ísjakan okltar í s®1^
stykki, í ísnum brakafci og brast, hlunkarnir, /
urinn og drunurnar heyrfcust, sem skotifc v®rl([
senn rnnrgum af hinum mestu fallbyssum. Hvf .
augnabhk málti búast vifc, ab nýleudan okkar l'J .
og hvar mundi rifna í sundur, ekki sífcur þar sel’J
vifc og byrgin okkar stófu enn annarstafcar,
diekkja oss öllum f hildýpi reginhafsins. Svat,
nættifc 8tó& yíir í lieila tvo mánufci. Aliar roat ,
byrg?ir voru nú þrotnar, enginn seiur haf?iten®
sjezt. Mesta veifcin var, þá einn máfur st
sinnum náfcist; og nú rak afc því, ab vi& 1,1
um afc slátra hundiinum hverjum eptir a®n .(j
er allir voru jetnir hráir, því afc nú var engi®
til afc steikja þá vifc; allt var lagt sjer til ro111’
jafnvel innýflin og skinnin. Sjáib t. a ni. P .eg
ar Ivær framlönnur missti jeg vifc þafc, ■ f
einusinni var a& bíta frosifc selbein; a& * ajj
frosinn spikbita, var álilin mesta heppni,
sjúga hann og verja sig kuldanum.
(Nifcuriag sí?>ar.)
. .. i 6b'
Ijezt afc Hóli á Uppsastron“;ogt,
ónsson á (immta ári yfir SJ . . ■ (Yl
21. þ. m.
alsbóridi Jón Jónason á fimmta ári yfir -y |0
einn af hinum mestu merkis- og sóina-ro°n
í Svarfafcardal. ____„
Eiyaiidi oij dhyrydarmaduv : Iij ílril J1"’^’^'1
Aknreyri 1073, D. M. S t ep hd n 5 s o *»•