Norðanfari - 16.04.1874, Qupperneq 2
— 46 —
til Fiifur liúsa flyfjnmst þíí,
frifcaritis laucli búum íí
A, Jón8son.
7
TÓMAS dfcalsbóndi SVEINSSON og GUÐ-
Nl kona EINARSDÓTTIR, hjón á Fjaríarseli í
Seyf isfirM
Tórnas bóndi var fæddur 27. jóní 1787 á
Hofi í MjóafirM, Foreldrar lians voru merkishjónin
Sveinn lireppsíjóri Sveinsson og Sessilja Arna-
dóilir, er íluttu a& Vesldal í SeiMsfirM vorib
1800 og bjuggu þar síian alla æfi. Gnfcný
kona hans var fædcl á AsgeirsstöMirn í Ey&a-
þinghá þann 10. apríl 1795 ólst liiín þar opp
hjá foreldrum sín.um þar til vorib 1817 ab hún
fór at> Vestdal til Tómasar, sem haffci stöfcugt
verifc hjá foreidrum sínum. þau giptust sífan
14. nóvember 1818, byrjufcu bú 1819 á Brim-
nesi í SeifcisfirM bjuggu þar 1 ár, fluttu sífcan
afc Fjaifcarseli vorifc 1820, hvar þau bjuggu
mefc sóma í 52 ár efca þar til 31. desemb. 1872,
afc hún sálafcist nærri 77 ára, en Tómas andafc-
ist 26. deeember 1873 86 ára og 6 mánafca
gamall. [>au höffcu verifc í hjónabandi 51 ár
lj mánufc. þeim varfc 6 barna aufcifc og lifa
3 af þcim. liann var afc mestu blindur sífc-
usíu árin og stófc því Björn sonur hans fyrir
búi irtanbæjar en bún annafcist innanbæjar stjórn
tii daiifcadags.
þafc mun flestra álit sem til þekktu, afc s!ík
merkishjón og þessi hafi eigi nýlega uppi setifc —
hjer umhverfis — jafnlangan aldur, enda idjóta
margir afc sakna þcirrar gestrisni og nákvæmu
afclijúkrunar sem menn almennt nutti á þessu
góífræga heimili — sem var í þjófcbraut —
og þafc eliki urn- stuttari tíma heldur meira en 50
ár, endsv liöffcy' þau hjón, ailtuf almennings lof
sem ev’ svo fágætt.
Lengj bjuggu þau blóma búi, en á seinni
árum gekk lausafje þeirra tií þurfcar, en rausn
ekki. Fasteign þeirra setn var nálægt 35 hndr.
afc fornu mati, hjelzt ósnert og ekiddlaus við
andlát þeirra. f>au hafa því afc líkindum feng-
ifc endurgoldin öl| 6ín kærleiksverk hjá þeirn
sem eliki lætur einn %atnsdrykk ólaunafcan.
Ilúslrvefcj ur.
Hans. Flennar.
Út er nú bafinn Hjer út borin
öldungtir hjefcan höff ingskona
sem í fulla fágæt afc gestrisni
fimm tugi ára gjafroildi og tryggfc
húsi þe8su hún eem af öllum
haffci jafnan æfcri og lægri
til hjálpar naufcstöddum lijálp veitti hvervetna
haldifc opnu. * á heimili þessu
Sætt er afc sjá þig |>ú haffcir strítt
sæli vinur í stundaiheimi
eptir dagsins eins og lietja
evlifcifc lariga lilífurn búin
hvíldina hafa því hefur Drottinn
liinnstu þegifc í dýrfcarsöiutn
og unybun dyggfca lrafifc þig á
í æfcra lreimi. bæfcstu tröppu.
S. Sigurfcssoo.
f
Hinn 26 dag nrarzm. f. á, andafcist afc
Skrifcu í Fljótsdal, húsfrú Arnbjörg Bjarnadótt-
irT Kerulf, ekkja eptir fjórfcungslækni Jörgen
Kerulf 82 ára afc aldri. Arnbjörg sál. ólst upp
í IJöífca-kaopttafc á Skagaströnd; til þess hún
var 18 ára, þá fluttiet hún vistferlum á Akur-
eyri, þafan fluttist hún afc Kaupangi í Eyja-
tirfci, og giptíst þar yngismanni Sigurfci Jakobs-
syni bónda þar og sífcast á Litla-Eyrarlandi.
þau Sigttrfcur 11 ffcn saman í 3 ár í iijónabandi,
þá drukknafci bann á Grímseyjarsundi. Eptir
afc Arnb. var orfcin ekkja, fór hún aptur á Ak-
ureyri, þafcan fluttist hún austur á Eskifjörfc
1818, mefc kaupmanni A. IJemmert, sem þá tók
þar vifc verzlun og gjörfcist bústýra hans. Sama
ár var í kosti hjá Hemmert kand. eirug. Jörg-
cn Kerúlf nýkominn frá Kanpmannahöfn, til
læknisumdæmisins á Austurlandi Hann gekk
afc eifiá Arnbjörgu vorifc 1819 og fluttust þau
þafc sama vor á læknissetrifc Brekku í Fljóts-
dal. þar bjuggu þau satnan ásiúMegn hjóna-
fcatidi til þess veturinn 1831, afc Kerúlf and-
afcist, var bans saknafc af mörgtim því hann var
heppinn læknir, einkum vifc útvortis meinsemd-
»r, eóUijartatuv og liifc mesta Ijúfmenni stund-
!) Bjarni bóndibjö lengi í Kálfárdal í Skaga-
firM og na nfrægur thigamafcur sjá íslending
1861, 14 bls. þátt grafar Jöns og stafcar manna,
eptir Gísla fróca Konráíssonar.
afci köllun sína mefc alúfc og eptir megni; enn
liarih var tnafcur fremur vcikbyggfcur og heilstt-
tæpur, þoldi því ekki áreynslu og hrakninga á
langferfcum og þetta dró bann til daufca, á bezta
aklri, eins og fleiri lækna vora bjereystra; bæfci
fyrir hann og eptir. Iiptir afc Arnbjörg var
orfcinn ekkja í annafc sinn, bjó hún fyrst eitt
ár á Biekku, sekli sífcan bú sitt vib uppbofc en
fór sjáif fyrir bústýru til ekkjumanns þar í sveit-
inni. þar dvaldi hún um nokkur ár græddist
henni þá svo fje afc hún keypti part úr jörfc og
bjó þar fáein ár, þá hnignafci henrii svo heiisan;
afc hún treysti sjer elcki lengur afc hafa búsýslu á
hendi, gaf htín sig þá til barna sinna og dvaidi
mefcal þeirra og svo gófcvina sinna til daufcadag.
Mefc fyrri manni sínum átti Arnbjörg sál.
2 sonti, dó annar þeirra í barnæsku, binn —
Kristján Frímann afc nafni — ólat upp hjá mófc-
ur sinni til þess hann kvongafcist, bjó hann á
ýmsum stöfcum hjer eystra, var breppstjóri um
tíma í Eyfcahrepp ; og talin einhver hinn bezli
bútnafcur hjer um sveitir; hann dó á undan mófc-
ur sinni 1865, afc Fosavelii í Jökulsárhlífc.
Mefc seinna manni sínum varfc hinni fram-
lifcnu 5 barna aufcifc af hverjum 2 eru á lífi,
Andrjes II. Kerulf bóndi á Melum og Jóhanna
Sigrífcur, húsfrú Sigfúsar bónda Stcfánssonar
prófasts afc Valþjófsstafc á Skrifcukl. í Fljótsdal.
Arnbjörg sál. var einstök dugnafcar- og bú-
sýslu kona, vel gáfufc til inunns og har.da, heppin
yíirsetukona og bar gott skyn á lækningar. Sem
eiginkona var hún manni sínum ástúfcleg og um-
hyggjusöm; sem húsmófcir var hún stjórnsöm og
sifcavönd, en þó nákvæm og mefclífcunarsöm þeg-
ar eitihvafc gekk afc lijúum hennar, sem mófcir
var hún einka umbyggjusöm um velferfc barna
sinna; bæfci í andlegum og líkamlegum efnum,
og sparafci ekkert þeim til handa, er til fram-
fara og menntunar horffci. Vib veika og naufc-
stadda var hún hjáipsöm og örlát; enda fram-
yfir efni sín á stuudum. Allir sem hana þekktu
rjett; munu því minnast hennar meb söknufci
og geyma minning hennar í blessun.
Jarfcarförin framfór afc Valþjófsstafc 8.
marz. Hjelt sóknarpresturinn síra Pjetur Jóns-
son laglega húskvefcju. Afcur líkifc var hafifc
út, en presturinn síra Vigfús Guttormsson ab
Asi, ílutti snjalla og gagnorfca líkræfcu í kirkj-
unni.
í febrúarmánufci 1873 dó á Melum í Stafc-
arsókn í Hrútafirfci jómfrú Vigdýs Jónsdóttir
liáifs annars árs yíir tírætt; var hán dóttir Jóns
þess sem umgetur í æfisögu Haligríms prests
Pjeturssonar; er Jón þar nefndur frá llreifcur-
borg, en á afc vera Hreifcarstöfcum, sem nú eru
í eyfci í Mifcfjarfcar austurdal. Vigdís sál. giptist
aldrei, átti aldrei barn, og var aldrei vib karl-
mann kennd. Hún bjó mefc Arngrími sál brófc-
ur sínum nokkur ár á Ilnausakoti, og fórst þafc
veh Hún var dugleg verlcakona og velvirk,
glafcleg en vöndub til orfca og verka, lilynnt og
tryggtöst vifc þá sem hún tók því vifc. Uún
var blind um mörg ár, en haffci fótaferfc til
þess hún var 100 ára.
þann 2ó. rnarz. seinastl. andaMst ekkjan
Sigríiur Jónsdóttir á,Reykjum vib Hrútafjörfc.
Flún var talin hjerunr 98 ára gömnl, halfci verib
blind um 8 ár, og legifc í kör nærfellt eins lengi.
Mafcur hennar var Gufcmundur Gufcmundsson;
þau bjuggju lengi og vei á Reykjum og áttu
mörg börn, sem mönnufcust flest vel og voru
vel ab sjer til niunns og iianda. Synir þeirra
7 sem til fullorfcins ára komust, og ein dóttir,
hafa komifc vel frarn í fjelagi manna, og öll —
afc tveimer sonunr ttndanskildum — átt börn í
bjónabandi, og eru nokkur þeirra orfcin fullorfc-
in, gipt og eiga börn svo vaxin afc Sigrífcur sál.
sá bama barna börn sín. Ilún var gufcrækin,
bjálpsöm og gestrisin, framúrBkarandi dugleg og
ráfcdeildarsöm, mefcaumkvunarsöm vifc hvern sem
eitthvafc amafci afc, og vel metin af öllum sem
þekktu hana, Minning hennar lifir því í heRri
og blessun.
A. Bjarnason.
I>akkarAvarp.
Eptir þafc — á næstl. sumri — afc Drottirm npp á
lagfci mjer þaim kross, afc svipta mig, afc mestu, sjún-
iuni, ásetti jeg mjer afc takast ferfc á hendur norfcur á
Akureyri, bæfci til þoss afc leita mjor lækninga, og svo
í öfcrum mjer árífcaudi,. erindagjðrfcnm, og hugfcist jeg
a% fá far mefc skipi er lá áEskifirfci, tilheyrandi „Gránu-
fjelaginti0 og sigla skildi rakloifcis til Eyjafjarfcar, En
þrátt fyrir ötula milligöiigu þáverandi húsbúiula míns og
úþreytandi hjálparmanns, þess þjúfckunna höffcingja sjera
II Espúlíns á Kolfreyjnstafc, var mjer synjafc farsins, eigi
afc sífcur áræddi jeg þú, ( trausti Gufcs og gúfcra manna,
afc leggja af stafc fútgaugandi, og hjelt jeg fyrst til Vopna-
fjarfcar, hvar jeg dvaldi mánafcartíma nndir lækningatH-
raunum herra læknis Tegners, og hlant jrg afc fyrirsögn-
hans, allan þann tíma, afc liggja alvcg f rárninu; en þ°
afc þessar tilrannir yrfcu mefc öilu árangurslausar, þávirtist
mjer liann stunda þær mefc alúfc og vifcfeldui, og er jeg
honum þess vegna þakktátur af hjarta. Mefc byrjun okt-
úbermánafcar lagfci jeg af stafc frá Vopnafirfci, en söknin
þá áfallinna illvifcra, fanufergju á heifcmn og einkum ann-
marka míns, hlaut jeg afc fara eptir sveitum sem mögU"
legt var og svo afc segja „sneifca fyrir skemmstu leifc'S
gekk ferfciu því nijiig seinlega , var jeg þú eptir langan
hrakning og margar hörmurigár kominn á Akureyri 20.
janúar þ. á. og dvaldi þar riokkrar nætnr hjá ritstjúra
Norfcanfara, hvafcan jeg hjelt fram í Eyjafjörfc og lioti
dvalifc þar til þessa.
A allri þessari löngu, myrkn og torsúttn leifc mætti
jeg alistafcar hvar sem jeg kom, eiustakri mannúfc og gest-
risni, var þú öllnm úkemidur og vegua liinna dæmafáú
illvifcra og úfærfcar, hlaut afc gista nokkrar metur, og
jafnvel heilar vikur á snmmn bæjnm, og þnrfti þar til,
eins og nærri má geta, allt af afc liafa fylgdarmann hvort
jeg fúr yfir fjöll og heifcar efcnr bæja á milli innsveitiS'
Allnr þessi greifci var mjer hvívetna í orfci og verki, vel-
vildariega í tje látin, og þar á ofan voru mjer, af nokkr-
nm rnönnum á ferfcinni gefnir 4 rd. í peningum og 3
spjarir; einkum get jeg eklii dulizt afc nafngreina þanfi
efcallundafca berra verzlunarstjúra S. Sæmundsen á Vopna-
flrfci, hver efc gúfcmútlega veitti mjer húsnæfci, rúm, fæfci
og allra beztu afchjúkrun þann mánafcartíma er jeg dvalcli
þar í haust, áu þess afc þyggja nokkra borgun fyriri
honum eins og líka öllum velgjörfcamönmim mínnm,
jeg af hrairfcu hjarta alls gúfcs úskandi og bifcjandi bless-
nnar af Drottrii, og þeir afc lyktum fái afc heyra til sín
mælt af alls holds dúmara þotta glefciríka ávarpifc: „gest-
nr var jeg og þjer hýstufc mig“ og „allt hvafc þjer gjörí-
ufc einum af þessum míuum minnstu bræfcrum, þafcgjörfc-
ufc þjer mjer“.
Staddur á Miklagarfci á heitdag Eyflrfcinga 1874.
Jón Jónsson frá Kolfreyjustafc.
BRÚÐKAUPSVÍ8UR.
B'ómrósir fjórar sjást blika í hlífcum,
ByrM þó vetrarins nákulda tiljófc;
Ardegis sðlar í ylgeislunr blífcum
Astar þau varma fyr lendrufcu glófc.
Jalcobi Frifcbjörg nú játast, og lílta
Jóhannes Hólinfrííi’'í hjúskaparstand.
Fafcirinn himnanna fústbræfcur slflca
Irairileiíi’ um gæfunnai hagstt.ia íand.
Brúfchjónin ungu, sem brjóst sfn og hjörtu
Bundu fyr sanran í æskunnar lund,
Laugist þau ánægju Ijósskini björtu
Lífsins hvern cjaginn og náttþögla stund.
Oskir til heilla nú oss ber afc syngja,
Aufcnist þeim glefci og hamingja stórl
Gófcvinir staupunum glafcir svo klingja,
Gulinum af veigum er teiga og bjór.
Ástkæru brófchjón! mefc ánæaju gengi
Allir samfaana af lrjarta í dag --
Glymjandi hörpunnar gullrofcna strengi
Gyfcjurnar söngva bezt fœri í iag —•
Sanrhuga allir þær óskir fram bera :
Aufcnist þeim glefci og hamingju safn,
Snæþakta landsins þau fornaldar frera
Fefcranna alkunnu beri rjctt nafn.
Litifc þifc farsæl vib ljós heimsins bjarta!
Lifib þifc Drottni mefc buga’ og sáll
Borfcgestir allir þess ó.-ka af hjarta,
Ykkar sem dreklca nú brúfclijóna skál.
Ykkur ef verfca má aufcib hjer nifcja,
Er þafc vor glefci og hjartanleg bón,
Alföfcur himnanna bljúgast afc bifcja,'
Beina þeinr leifcir afc dýrfcarlands trón.
G. K.
AUGLÝSINGAR.
— Væri einliver unglingsmafcur 16 — 20 ^
gamall, bjer nær efca Ijær, sem heffci ISnS*
til afc nema prentlist, þá er jeg íús á afc ta.V
hann til viatar þegar í vor, mefc þeim ski1111 s
um, er vifc getunr orfcib ásáttirum; en jeg
fyrirfram afc áskilja, afc bann kunni vel afc *e^
og nokkub afc skrifa; einnig afc liann heyr'
sjái vel, sje ekki bleslur á mál, nje örfhentur, **'
legur til vaxtar, iicilsugófcur, frábitin ofdry'1
og vandafur í liáttheldi sínu.
Ritstjórinn.
— Fyrir nokkrum tíma sífcan var jeg
jnn afc geyma Vídalínspostillu, 13 útgáfu, ^
prcntufc er í Vifcey 1858, en man ekki U'cp?9
afc taka vifc bókinni, og vil því bifcja
eigandann, ab taka hana hjá mjer een'
fyrst. Ritstjórinn.
Eigandi ocj dbyrgáannadur : lijtirn JoHSS''_
Akureyri lii7 t, li. M. Siep hins*°n‘