Norðanfari


Norðanfari - 09.04.1875, Blaðsíða 4

Norðanfari - 09.04.1875, Blaðsíða 4
— 34 — 1. Samþykkti fundurinn, aS rita ráfegjafa fs- Jands bænaskrá vifcvíkandi fjárkláfianum , og ekyldi landshöffingja sent eptirrit af henni. 2. Samþykkti fundurinn, aS senda mann, ásarnt sendimanni þingeyinga umbofsmanni E. 0. Gunnarssyni, vestur í Skagafjartar- og Ilúna- vatnssýslu á fundi, er þar eiga af haldast. Síra Arnljútur Olafsson var í einu hljöfi kosinn til fararinnar. Var svo fundi slitif. Arnljótur Ólafsson. Arni Jóhannsson. Sama, dag sem fundurinn var á Akureyri, áitu þingeyingar fund meb sjer af Ljósavalni. Ilinn 13. s. m. var fundur Skagfirtinga á Asi f Hegranesi, en binn 15. var fundur Húnvetn- inga á þingeyrum. A öllum þessum fundum var íjárkláiamáliö umrætuefni, og vart) sú nitmrstafia, at) rilat) var ráfegjafa Klein bijef á- hrærandi fjárklátann, og sömuleitis landsliöff- ingja, eins og gjört var á fundi Eyfirtinga 25. f. m., og konum sent eptirrit af brjefum til ráfgjafans. Fund Hdnvetninga sóttu auk hinna fyr- nefndu, 2 fulltrúar Skagfirtinga. Húnvetningar höf&u átiur ákvetiit) at) senda mann frá Bjer sutiur í Borgarfjartarsýslu, til þess aí) hafa eptirlit met) tryggilegri útrímingu fjárklábana þar, og nú var samþykkt á þingeyra fundinum af Húnvetningum og fulllrúum hinna sýslanna, ab senda annan mann austur í Arnessýslu, einkum í Grímsnes og þingvalla6veitina, til ati kynna sjer ástand kláta sýkinnar þar, og ef tiltækilegt væri, fá því komit) til leitar at) fjár- kiáíamim yrti útrímt þar, á sama hátt og met) sömu kostum, sem í Borgarfirti, var tilgangur- inn einkum sá, a& fá hinar hentugustu varfi- Stö&var, sem álitnar voru: a& nor&an og vest- an Botnsvogalínan í Armannsfell, og a& aust- an Glfusá, Sogi& og þingvallavatn og þa&an í f Armann8fell. FRETTIR INNLENDAR. — Ur lyjefi úr Skagafir&i d. 3. msrz 1875. jjNú er búi& a& skipta Húnaflóaverzlunai íjelaginu ; skiptin urtu utn Gijúfrá fyrir vestan þingi&, og ver&a 7 hrepparnir eystri uie& Skagaljartarsýsju, skal þa& fjelag heita: Grafarósfjelag, en herra Jón Blóndal, valinn kaupvör&ur, og fer nú me& pósti sutur. Sigmundur Pálsson er settur verzl- unarst. fyrstum sinn. I stjórnarnefndina er valinn forseti Óiafur umbo&sinatur Sigurtsson á Asi, og metstjórar, Gunnlaugur Briem sýsluskrifari á Reynislat og Hallur verzlunarm. Asgrímsson á Sautárkróki, en sem varamenn Björn ótalsbóndi Pjetursson á Hofslö&um og Fri&rik Níelsson ót- alsbóndi á Netraási. Allir þessir voru koánir fyrst um sinn til næsta atalfundar f júnfm , og þar a& auki umbotsmatur í hverjum hreppí. A& kvöldi hins 1. marz 1875, andatist hei&ursmafcurinn PáII þúrfcarson ófcalsbóndi á Syfcri-Brekkum í Vifcvíkursveit, eplir mjög stutla sjúkdómslegu, en talsverfcan afcdraganda, belzt af brjóstþýngslum. Uann var 65 ára gamall, Hann haffci 4 sinnum verifc kosinn hreppstjóri, og ávallt gengt því ernbætti mefc framkvæmd og reglusemi, eins og hann var, einhver hinn bezti búhöldur og sveiiarstoð, hvar sam hann bjó“. — 24. f. m. var Jdnas bóndi Jónasson frá Stórahamri í Eyjafirti hjer ásanit fieirum í kaup- stafc, en átur enn hann fór hjetan um kvöldifc þá myrkt var ortit, ásamt nágranna sínum, Ilallgrími Jónssyni frá Bringu , sem var í för mefc honum, er sagt a& þeir hafi verib kenndir sjer í lagi Jónas. þeir voru báfcir rífcandí og liöl&u metferfcis einn hest undir klyfjum. Snemma á skírdagsmorguninn var unglingspilt- ur frá Hvammi hjer fratn frá, sendur mefc hesta, er Ijá átti hingafc í bæinn, þá hann kom ofan- fyrir svo kalla&an Grástein, sá hann a& á grjót- mel, skammt ofan vi& götuna, lá mafcur, a& hann lijelt sofandi, efcur öllu heldur dautur. En setn von var af barni, þor&i hann ekki a& grennslast eptir hvort heldur var, en rei& vit- fitötulaust hingafe heina og sag&i frá þessu. Vom þá strax sendir 2 menn hjefcan afc vita hvernig ástatt væri me& þetta, og sáu þeir strax komu til mannsins, a& hann muridi vera Játinn, og hafa ske& fyrripart nætur, þvf líki& var OI&I& kallt og stir&nafc. Var þá safna& saman mönnum og líkib flult heirn á líkhús spítalans, li/ar þa& var skotat af lækninum í vi&urvist bæjarfógetans og fl., og af áverka þeim er þab haf&i fengi& á höfu&i& áliti& a& blætt mundi hafa inn í heilann. Eptir sögusögn mannanna er fyr.«t komu a& líkinu, má telja víst, a& Jónas heitinn hafi, þá þetta ske&i, verib gangandi, þvf hvorki sáust nein hestaapor ná- lægt því sem hann lág, og svo sýndist líkast því, a& bann hefti hlaupiö >ofan melinn, og fallib rjett áfram, meb ennib e&a gagnaugafc á stein, er undir andlitinu var ; líka þóttust þeir sjá me& vissu, a& eptir fallib hefti hann verib alveg vitundar- og hreifiogariaus. — 7, þ. m. var Ilallgrímur á Bringu hjer, og skýr&i frá, a& þá þeir Jonas sál. og liann voru komnir úr kanpstatnum og lítit e-itf^lijer fram mebbrekk- unum, þurfti a& gjöra vi& á klyfja hestinum; einntg þurfti Hallgrímur þá a& laga skó sinn á ötrum fætinum, settust þcir þá nitur, en a& þessn búnu baf&i Jónas gengib fáa fatma frá. til erinda sinna, en Hallgr. hailab sjer útaf og sofnat, en þegar hatin vakna&i aptur, svo sem a& 2 klukkustundum litnum, sá hann hvorki Jónas nje rei&hestana, enda var þá og mjög dimmt, ímyndati Hallgr. sjer því a& Jónas hefti yfirgefib sig og ritit beim og hestur sinn elt Iiann, tijelt hann því áfram meb áburtarheslinn um nóttina; en reithestarnir fundust um morg- uninn uppá Ivjarnavelli. — 26. f in. andatist emeritpresturinn sjera Jörgen Kröyer á Stórubrekku í Mö&ruvallaklaust- 'urs sókn, nær því hálf áttræ&ur at aldri; hann haf&i þjá&st af steinsótt og sem loks dró hann til bana. Einnig er sag&ur látintl síra Gu&mundur Gutmundsson (frá Asi í Vatnsdal) prestur í Breituvíkur- og Inggjaldshólsþingum undir Jökli. Hjer og allstabar bvat tilfrjettist um Iand allt, hefur verit allt a& þessu en hin sama ve&ur- blí&an og lengst af í vetur nema dag og dag, (t. a. m. 26. f. m. var 10° frost) og vfta fyrir nokkru sítan farib ab votta fyrir grótri (um 12. f. m.). Eigi a& sí&ur er þó sagtur talsvertur hafís kotuinn hjer undir land og stangl af honum inn á Siglufjört. Og fyrir löngu sí&an haf&i hann verib kominn inn á Isafjartardjúp allt a& Ögurshólma. Ur flestum vetrarveitistö&um hjer nyr&ra hefur í vetur verit róit til hákarls, og mestur afli alls á atra tunnu lýsis í hlut , enda er nú verit me& mesta kappi a& búa út öll þilskip, sein til hákarls eiga a& ganga í vor. Alveg er nú sagt aptur fisklaust, segja þó Grímseyingar, a& þar þati í allan vetur verib .li.slíur fyrir og aflast meira og minna þá róifc hef- ur or&ið. Nýlega hefur ekkert frjettzt hingafc greinilega uni eldgosifc, nema a& þa& hefur a& ötru hverju allt undir þetta, haldizt vifc, og seinast, eptir sögn, korni& upp á nýum stö&um og nokkru framar ,en geti& er um í skýrslunni hjer a& framan. f>a& er því enn, *eins og opt- ar fyrri, sem a& oss Islendingum sje sýnt í tvo heimana, þar sem eldgosit og hafísinn er a& nor&an en fjárlátinn a& sunnan — Fyrir skömmu sítan hafa þær frjettir borist hingat, a& kaupskip eitt væri komib á Vopnafjörb og me& því frjetzt, a& mörg skip hef&u þá þat fór frá Kaupmannah., verit lögb út hingat til lands. Hebreskt bla& eitt, sem gefib er út í War- schauborg á Pólinalandi, segir frá því, afc á litlum bæ þar í landi búi hjón ein, sem sjeu gyfcingatrúar, og eiga dóttur eina. þa& var einn dag, sem bjón þessi fóru á markat, er átti a& haldast þar í grendinni, en skildu dóttur sína eina eptir heima, þau ætlu&u Hka a& vera komin aptur um kvöldifc, en þa& ieit og þau vorú ekki komin heim í vökulok. Stúlkan fór því ekki ab hátta. Stuttu eptir mibnætti var drepið á dyr, fór hún þá fram og spyr , hver úti fyrir sje, henni er þegar gengt, og þe^k- ir hún á málrómnum, a& þetta er ma&ur, sem opt hafti verib í vinnu hja foreldrum hennar og lýkur upp fyrir honum. þá hann var kom- inn inn, tekur hann upp stóra vitaröxi og seg- ir, a& vilji lrún bjarga líH sínu, þá verti hún þegar a& segja sjer, hvar fatir liennar geymi peninga sína , silfurbúnafc og atra kostgiipi. Stúlku aumingin er nú var í höndum þessa þrælmennis, hlaut a& reiða allt fram, er fje- mætt var í húsinu, og þegar ræninginn hafti vafit línvot utanum þa&, segir hann vi& stúlk- una: Hvers viltu nú bi&ja mig í seinasta sinni, því jeg ætla a& drepa þig, svo þú ekki Ijóstrir því upp, hva& jeg tiefi nú gjört. Siúlkan fell- ur þá & knje, og grátbænir ræningjan nm a& gefa sjer líf, en hann var miskunarlaus og ekki vi& þat komandi; en þá er sem hvíslab a& henni gófcu ráfci, svo' hún stekkur á fætur, bendir á skáp einn, er þar var og segir, tijerna er tlaska full me& vitriólsýru, fyrst jeg á endi- lega ab láta lífit, svo vil jeg a& þa& geti ortib sem kvalaminnst fyrir-mig, ab unnt ef, helltu eytrinu í ölglas og láttu mig svo drekka úr því; me& því gctur þú komist Iijá a& ata tiendur þínar og klæfci í bló&i mínu; sem aufcveldlega getur crfcifc til þess a& gera þig uppvísan að þeBsu ódáfcaverki. Illvirkjanum virtist þetta óskaráb og helti fullt ölelíjsi& af vitiióleýrunni og fjekk henni, en tiún hikafci sem vit at færa glasit uppat mnnni sjer, gekk hann þá fast a& benni me& reidda öxina, en þetta augnablik nota&i hin hugrakka stnlka, og hellti öllu úr glasinu framání hann og í augu honum. Hann öskra&i þá upp sern ótur væri, og engdi sig saman og sundur af kvölunum; þaut stúlkan þá á dyr til a& a& kalla sjer hjálp. Illvirkinn, sem menn hjeldu ab ekki nnindi drepast, var þegar settnr í díflissu. Hin unga og hugata stúlka, hefur þannig me& snjallræti sínu, frels- afc líf sitt og eigur foreldra sinna, og komið ódáðamanninum undir hegninguna. AUGLÝSINGAR. — Vjer undirskrifatir, sem kosnir höfum verit á fulltrúafundi at Stóruborg hinn 19. þ. m. í nefrid til at framkvæma skipti á fjelags- verzluninni vit Húnaflóa, skorum hjer með á alla, sem hlutabrjef eiga í tjetri fjelagsverzlun, að hafa innan 6 mána&a fra birtingu þessarar aug- lýsingar sent þau formanni nefndarinnar síra Eiríki Briem á Steinnesi, einnig skorum vjer á alla þá, sem eiga hluti e&a blutaparta í of- annefndri fjelagsverzlun, er þeir eigi iiafa hluta- brjef fyrir, a& hafa innan sama tínia skýrt of- angreindum formanni nefndarinnar frá því. Staddir á Stóruborg 20 dag febrúarm. 1875. Eiríkur Briem. P. F Eggerz. S. Skúlason. p. t. forma&ur. S. E. Sverrisson, J. BlöndaJ. B. E. Magnússon. G2^'* þeir sem nú hafa bækura&láni af Bóka- safni Nortur- og Ansturamtsins á Akureyri, eru vinsamleeast betnir at skila mjer þeim fyrir lok aprílmána&ar. Frb. Steinsson. — Slind ver&urkennt í vor á Syfcra-Lauga- landi á Stafcarbyggt, þeir sem vilja læra þar, þyrftu a& láta mig vita þa& sem fyrst, helzt fyrir næstu sumarrnál, svo þeir geti ajitur feng- ib a& vita í tíma, hvenær byrjab verti at kenna. Kennslan kostar 4 krón. fyrir hvern pilt, sem vertur frá 10—20 daga, en 40 aura um dag- inn fyrir þá sem skemur verta. Rifkelsstötuin 30. rnarz. 1875. Jón Ólafsson. — Fundist hefut frá Reykhúsum í Eyjafirfci byssa, og getur eigandi vitjab hennar þangat, með því að borga fundarlaun og auglýeíng þessa. (Aðsent). ÚR KRUKKSPA: I þann tíma. Og þa& mun ske í þvf landi , er fyrrum var kaílað BSnæIand“, afc þjófcin mun vakna til mikilla framlara. Og þar munu verta spekingar f því landi, sem hafa mikinn vísdóm, og spekingarn- ir mui^n vilja þjótinni vel og þeir eegja sín ó núlli, látum oss halda fundi og kalla fólkið sanian til funda svo að þat megi heyra okkar vísdóm og njóta góðs af; og þcir munu gjöra svo, og kalla fólkit saman tii funda, og fólkið mun korna á fundina — mikill fjöldi — sjóveg og landveg, og spekingarnir munu vera þat fyiir og þeir setja fundiria og stjórna þeim, og þeir segja vib fólkið. Vjer höfum niikin vísdóm, og viljum láta landit og ytur njóta góts af; vjer viljum gefa ytur skip, sem ganga f. kringum landib meb gúfuafli, verzlunarfjelög og verzlun mjög ar&sama og allskonar skóla, læitaskóla, kvennaskóla, barnaskóla, búnatar- skóla. Skólahúsið munum vjer láta byggia stórt og reysuleat, og ekki kosla ötru til en vínanda, sem offrað er á blótstöllum Bachussí og rýkur gegnum lieilabú vor og annara manna, tóbaksreyk og tóbakslög þeim, sem rýkur og rennur úr munnum og nefjum túbaksmanna í landlúu. Og allt þetta mun y&ur gefið verta, ef þjer afceins rjettib npp höndur ytar á fund- nm, þegar vjer segjum y&ur. Og fólkifc muO hlusta á og glefcja8t f sínu lijarta, og þa& niuB rjetta upp höndurnar,. þegar spekingarnir óska þess; miinu þá þeir upprjettu handleggir og hendnr til a& sjá, sem þjettur skógur og þeirra tala sem sandur vi& sjáfarströndina. A& Þv loknu munu spekingarinir slíta* furidunum. etI fólkifc hverfa heimlei&is, fullt af eptirvænting11 þeirra hluta sem koma skulu. En spekingarnú taka sjer hvíld og þeim verfca ljettara eptir fundina, líkt og manni þeim, sem teknr tnI1 vindey&andi lyf. Og þeir skoíu&u allt það þeir höftu sagt og gjört á fundunum, og þetaJ sýndizt þa& harla gott. Eiyandi og dbyrgdarmadur: Björtl JÓHSSOIl* Akureyri 1675, B, M, Stephdnsson,

x

Norðanfari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.