Norðanfari - 09.04.1875, Blaðsíða 1

Sendur Jcaupcndum lijct á landi
kfjstnaéavlaust; verd árg. 30
ar/cir 3 krónúr} einstök nr, 16
aura} sölulaun 7. kvert•
IIHMFAii
Auglýsingar ern teknar í blad-
td fyrir 3 aura hver lina.
Vida ikab/öd eru prentud á
ko9tnud hlutadeigenda.
14. Áfii. AKUREYRI I APRlL 1875 Aíakalilað við S©.—IT.
*
T
JÚN STEINSSON.
dáinn í apríl mán. 1871.
1. 0 tárgu auga
má eg aldregi
sólgáraíian
á sæ líta ;
Itrollir injer hugur
er hátt viö lætur
fallandi drafnar
dattía ómur
2. Sít'an æglyndar
æeis meyjar
barma minn
til bana hrdktu;
sá lieíir rnissir
8árbiirastan
búift trega
brjósti mínil.
3. þann vissiegrekka þar sem ástvina
ráti8vinnastan ahskilnabur
og hóelyndan jafnt aldrei sífcar
í hvívetna, skal eiga sjer stafc.
0. f. Síeinsdóttir.
HERDfS EINARSÐÓTTIR.
dáin ( októher 187 2.
HvaS er l(fi7? hverfull skugei og draumur,
hvar á skiptist glebi og bítur hryggt),
fis, sem tímans fiytur liratifær strauinur
fram aö daiitans húmtjaldatri. byggt) ;
0 þú skuldar skálinin allt bítandi
af skaísemd þinni stendur ógnan hörí),
varst þú fyrr og vertur lengst at> grandi
veiku lífi meban byggb er jörí).
öllum frá sneiddan
aldar solli,
greindan, gætin
og góíhjartaban.
4. Heill sje þjer bró&ir
í blundi þungum •
undir myikgrænni
mararblæju;
þín lifir önd
í engil sælu,
angurlaus
meö æöstum Drottni.
5. Hlægir mig þaö
ati hinnig- tíbar
finniunst alsæl
á fegins landi,
Allt er þetla alvaidslögum bundiS,
ekkert mannlegt vald því ra?ka& fær,
allir hafa endadægur furidií),
oss þau d*mi standa jalnan nær ;
laufguö eik, sem lilju blati& smáa
lúta iilýiur jafnt í moldarskaut;
allt hva& litir epiir tíma fáa
alltergengiö myrkva dau&ans braut.
Hjetan laus vi& harma, stri& og sóttir
heiin er köllu& Gu&s a& dýr&ar trón,
hei&urs svannin llerdis Einarsdóttir,
horlin sljórri foldarbúa sjón,
henni er runnin helgur frelsis dagur,
húms þar skugga neinum yfir slær ;
burt er liMn bragiir kvenna fagur,
á bleiku lei&i miirning dygg&a skær.
Getspök hún f gle&i jafnt og strí&i
grandvör þræddi eaunra dyggfabraut,
sinnar stiettar sæmd og æltar prýfi;
sýndi snau&um nákvæmt li& í þraut;
arnfleyg sái í brjósii fijálsu byggfi,
og björt nam grunda himin fræ&imál
eigin þólti enginri þar á skygg&i
e&li geynidi hreint og laust vi& tál.
Nú er ristill reifa&ur mó&ur vo&um,
því rann á hvarma daufans höfgi vær
eptir Droltins einkar mildu bo&um
enn önd í sælu blikar rii&uhkær
henni er runnin helgur frelsisdagur
húrns- þar- skugga neinum yfir slær
burt þó li&i hragur kvenna l'agur
á bleiku Iei&i minning dygg&a grær.
Svo mínntist saknandi mó&ur.
Ó. I. Steinsdóttir.
f
BENEÐIKT BENEDIKTSSON
(fæddist 3. maí 1872, dó 18. mars 1874.)
Nú drjúpa tár um daprar brár;
því dau&inn sló, svo lag&ist nár,
þarm, ættar-blómkvist hjarta,
sem auga hvert me& unun leif;
en, æ! hve fijótt liann dau&inn sleit
frá mæddu mó&urhjarta.
En mó&urhjarta& ekki eitt
vi& eldraun liarma stynur þreytt;
þvf fa&ir sáran syrgir
þann elskuver&a einkason,
þá inndælustu gle&i von,
sem geigvæn gröf nú byrgir.
Sú undur-fagra Aivalds gjöf,
. hún átti hjá þeim stutta töf;
en blómgun tók frábærri.
Og Gufi Ijóst þa& einum er,
hve óbær harmur þrengir sjer
þeim hrelldu hjörtum nærri.
J>vf alit, hva& blítt og inndælt sjest
og ástvinirnir sakna mest,
þa& kom og hvarf me& honum;
þa& hvarf, en því'var ekki eytt;
nei, eilíf blómgun mun því veitt
hjá ljóssins- sælu - sonum.
Jeg bygg, a& færist fögur von
um fóslurjar&ar- merkan-son,
er hvarf oss blómi& barna;
því svip og tiliit sá jeg þar,
er sannan frelsis djarfleik bar
og geymdi gáfna kjarna.
En gott var hönum Gu&s a& vild,
a& ganga Ijóss- í - barna fylgd
svo hreinn af heimsins blekking.
Af tungum engla helgra liann
sem himnesk vera nenia kann
þá æ?stu Alvalds þekking.
I blómreit æ&stum alsæidar
hans a&ur komnu systkyn þar
svo fagna frelstutn anda:
„Æ! vertu, bró&ir, velkominn!
hjer var tilreiddur sta&ur þirin;
nú má þjer mein ei granda“.
Sú himnesk von þau hugga má,
Sem lieiit elska&an ástvin þrá,
(því tára tíminn lífur)
a& fa&ma þanga& farínn heim
þann fagra hóp, sem eptir þeim
me& ástarbrosi bí&ur.
Svo la&ar, Gu& minn, gæzkan þín
frá glaumi lífsins heim til sín
vor hjörtu harmi slegin,
a& tekur þa&, sern okkur er
til yndis mest á jör&u hjer
og finna viljum fegin.
18.+9.
BJARNI STEFANSSON
frá Ingveldarstfí?um í Sau&árhreppi og
þORLEIFUR EiNARSSON
frá Sau&á.1
1. Ó, þú veraldar vf&i sær!
vo&alegur og hlífinn fáu,
þú steypir eins því stóra’ og smáu,
sem þitt gapandi gin til nær.
Borgunum einatt biltir þú,
sem bygg&ar eru’ á þinum ströndura,
af meistaranna’ er nryndast höndum;
frábærleg er þín frekja sú.
2. þ>ú æ&ir tí&urn langt á land,
og linnir ei fyrri hii&juverkum
me& yfirgangi afarsterkom,
en unni& hefur þú ýmsu grand.
Tekst engum víst, a& telja þa&
tjón, sem þú mönnum öllab hefur:
þú brýtur, rótar, rííur, grefur,
íátt nálægt þjer má standa’ í sta&.
3. Hef&i ei Ðrottins höndin sterk
háöldum þínnm niarkab svæ&i,
livar mundi þeirra ói>nar-æ&i
linnt hafa’, og grimmleg vo&a-verk?
llann einn þig getur hastab á,
liolskeflur þinar óttalegu
um sjófararida ví&a vegu
í blffa logn svo breytast þá.
4. Juí fyrst a& vinnur þrávalt slys
því, sem a& stendur upp á landi,
æ, hvernig mun þá umflýjandi,
þeir geti furib þeirra’ á mis,
i&ulega sem út á þjer
ey&a hjerveru-dögutn sínnm,
og umkringdir af öldum þínum,
aö boöi Drottins bjarga sjer?
5. Fyrst heimsius ertu for&abúr,
1) Menn þessir, ásamt ölltim f>eim, er á skip-
inu voru, fórust í ofsave&ri á hákalla skútunni
aSkagaströnd“ öndver&lega í júnímánu&i 1874,
— 35 —
og fa&ir allrar gæzku vildi.
a& ótæmanlegur afli skyldi
hyldypi þínu hefjast úr:
mundi þá nokkronr lcyft, a& lá,
þeim leita vei&a’ og dugna& sýna
út á hafi, þar öldur hvína?
þéss enginn dirfast ma&ur má.
6. þú hefur mörgum vöskum velgt.
valdur a& skipa-nauð og grandi;
æ, það var hörmung ósegjandi:
þú hefur Bjarna’ og |>orlcif svelgt,
efnilegustu merka menn,
f mf&jum æskublóma’ er stó&u,2
ávallt þekktir a& öllu gó&u;
mjög 8vo djarftækur ert þú enn.
7. jpó í hyldýpis- þímim- geim
þessara felir lík í sandi,
svo öllum sjeu þau ófinnandi,
skaltu þó hljóta’ aö skila þeim,
himnanna Drottinn hæsti þá
iielga básúriu lætur gjalla
og vekja til lífsins aptur alla,
sem fallib hafa’ í dan&ans-dá,.
8. þ>ú hlakkar yfir þinni brá&,
þjer sem um stundir tekst a& leyna ;
en vittu : a& moidin var þa& eina,
yíir liverju þú_ átt nú rá&;
andi þeirra í æðra heim
til anda fö&ur evifib hefur,
öllu sem líf og anda gefur:
dýrb og hei&ur sje Drottni þeira.
9. Ut!eg&ar-lreims úr ólgusjó
í eilífa sælu’ a& vera fær&ur,
alls konar gæ&urn endurnær&ur
frelsara síns í fri&i’ og ró:
þa& er óiiætt, a& meta mun
margsinnum stærri’ en nokkurs hjarta,
vi& trúarljóssiris Ijómann bjarta,
fái sjer þar um gjör&an grun.
10. þerrafu, Drottinn! þeirra lár,
sem þrauta’- og barmabyr&i kren.ur;
æ, þjer er kunnirgt ölluin fremur
hve missir gd&ra sona’ er sár;
svala&u þeim, er eárast nú
syrgja, meb ná&arstraumi þínum,
og hæg&u þeirra hugarpínum,
gráti þeirra í gle&i snú.
11. Um iijerverunnar stutlu slund
styrktu þá, Drottinn! til a& þreyja,
og eins og Job í au&mýkt segja,3
þð mjög'svo hrelid sje þeirra lund.
Vonin um sælu-vist hjá þjer
Og vinum þeirra’ á undan fornum.
ásamt me& þfnum nllum börnum,
í mannraununum þá huggi hjer.
12. Il'ort sem oss gengur meb e&a mót,
mildasti Fa&i& vor á hæ&um!
sem úthlutar oss öllum gæ&ura,
hei&ra ber þig af hjartans rót.
Víst er þín stjórnan vís og gó&,
vjer þó skatmnsýnir þekkjum eigi
herra Gu&! þína hulda vegi;
göfgi þig heimsins gjörvöll þjóð.
Skagfir&ingur
Einn af saknandi kunningjum þessara látnu.
T
Gu&björg .Octavía er fædd a& Hei&i á Langa-
nesill. dag oktdbermánabar 1848. Fa&ir hetrn-
ar var þorsteinn Jónatansson járnsmi&ur, hálf-
bró&ir húsfró þóru Gunnarsdóttur á Hólom f
Hjaltadal; en mó&ir hennar húsfreyja þórdÍ3 Ein-
arsdóttir, alsystir Önnu, konu Torfa Einarssonac
alþingisra. á Kleifum í Steingrímsfir&i. Gubbjörg
8á 1. ólst upp hjá mó&ir sinnt, pg bar snemma á
frábærum gáfum lijá heimi bæ&i til munns og
handa, enda !ei& ekki á löngn, þar til hún ekar-
a&i frammúr jafnöldrum sínum, bæ&i a& sálar
og líkams rnenntun, svo a& uin tvítugs aldur
mátti hún heita afbragð hjer um sveitir, og dró
2) Bjarni var fæddur 30. júlímán. 1851 ; hann
var einka bam aldurhníginna og mæddra for-
eldra, haf&i lært sjómannafræ&i, var or&in skip-
stjóri og hinn mannvænlegasti a& öllu.
þorleifur var fæddur 8. aprílmán. 1856;
hann var eini sonur foreldra sinna; leit út fyr-
ir, a& ver&a sjóhetja, og var eitthvert hi& bezta
mannsefni,
3) „Drottinn gaf, Drottinn tók, lofað veri Ðrott-
ius nafn“.