Norðanfari


Norðanfari - 09.04.1875, Blaðsíða 4

Norðanfari - 09.04.1875, Blaðsíða 4
38 Og leikií) í landvæfía eym Ljettfættan álfmeyja dans. Kvafeií) þjer fuglar á kvistum KveSju frá ástvina hjörtum, Sýngdu þeim [suöræni blær Sóimynduö vordaga ljóð. Drekfeum nú brúMijdna bikar, Og biðjum svo Drottinn af hjarta Að farsæla framborna dsk Og fylgi þeim æíiskei& sitt. J. S. N. BRÚÐKAUPSKVÆÐI til Símonar Bjarnarsonar Dalaskálds 5. jan. 1875. þd að vetrar stríðlynd stund standi um þenna tíma, náttúran er Ijúf í lund ligaur hríb í svíma; menn og konur bregía blund þá birtuna fælist gríma; vinir sækja vina fund og vílja saman rýma. A lífib gleði Ijdma slær, af lopti niður á jöríiu, þar tjdla um vor, og fífill grær í fjalla belti hörðu, öðru hvort þau eru kær, á annað hvort þau störfcu, eins, ab rætur traustar tvær tengja saman gjöríu. þessu varið eins er og, opt fyrir manni og konum ástar tendrast eldheit log hjá ungri sndt á honum ineöan löndin lykjast vog og líf á hel í vonum ástar- binda blessub -tog brúfcir að Adams sonum. Hjer er dæmi, er drds og rekk „dáveP hognast kynni: Nú hefur skáld á brúfarbekk með brúði gengiö sinni og ástar- vafið helgum -hlekk ura hana af Ijúfu sinni liver ef slíknr, hefur ei smekk heit hvar ástin brynni? Hjer er af skáldi hdf til sett hjer er oss gott að vera hjer má andinn helgan sprett hefja og sig fram bera á gullnum vonar vængjum Ijett veröld yfir þvera, en gæta hdfs og gjöra rjett Guði borin vera Gleði stund fyrst gaf oss hjer Guí) fyrir skáldsins mildi; honum þökk og heiður ber hún því framast skyldi; í hdfi skemmti sífcan sjer sjer iiver eins og vildi, þannig blíðast þökkum vjer þeim 08s buðu aö gildi. Blessi Drottinn brúðhjönin hæði’ á ndtt og degi, auki fjárhlut, ástsæld, kyn á samfara vegi; kærleiks heilagt himin skin hýrt sig ab þeim beygi. Aldrei sleppi vinur vin vit) þau ástin segji. Seint og snemma lífs á leib lukkan ab þeim snúi; hverfi sorg, og hverfi neyt>, hverfi mdtgangs lúi. Yfir gjörvallt æfiskeib ánægjan þeim hlúi; bætii’ í lífi, dörni og deyb Drottinn á þau trúi. J. Á. þéss er víða getið í blötum vorum hvert foraí>8vebur hafi verið 11. og 12. janúar 1874 og hvert tjön þab hafi gjört á ýmsum stööum, °g mun þd margra slisfara dgetib er þab hefur ollab. En fyrir því ab slík öhöpp eru ekki sjaldgæf á landi hjer, virbist mjer naubsyn ab þeim sje ítarlega lýst, ef ske kynni ab menn af því gætu lært ab brúka meiri vaihyggb og fyrirhyggju en almennt hefur vitgengist, og í þeitn tilgangi rita jeg línur þessar. Aburnefndann 11. janúar, 1. sunnudag eptir þrettánda, var jeg á ferb utan af Skaga- strönd, Pg í<5r «ra “orguninn frá Breibavabi og ætlabi heim til mín ab Kárastöbuoi f Svínavatns- hrepp ; var vebur mjög kallt og útlitib ískyggi- Iegt. Jeg hjelt fram Langadalinn vestanmegin Blöndu, en þegar jeg kom framundir svo- nefndan Holtasiabareit, brast á einhver hinn snarpasti hríbarbilur meb svo skjötri svipan ab jeg naumast vissi úr bverri átt vebrib var, af hverju leiddi ab jeg tapabi stefnunni. Tók jeg þá bagga af hesti sem jeg hafbi í taumi og fór ab reyna til ab finna bæi en forgefins, settist jeg þá ab í þeirri von ab daginn eptir mundi uppbirla, en þab var síbur en ekki, því aldrei var hrítin grimmari. Jeg var en ókalinn og ráfabi því til og frá ab leita eptir skjóii eba einhverju afdrepi, er jeg gæti grafib mig í fönn, en þess var ekki kostur, loks hittí jeg vörbubrot, var þá hvorttveggja ab jeg var orb- in magnþrota af hungri, þreytu og svefnleysi, enda vonlaus um lengra líf, svo jeg lagbist tyr- ir og sofnabi brátt, en hvab lengi veit jeg ekki, en vaknati vib þab ab mjer heyrbist kallab til mín heldur alvarlega og sagt jeg mætti ekki hjer sofa. Hvernig á þessu stób veit jeg ekki nema mjer mun hafa átt ab verba lengra líl's aubib. Jeg reis nú á fætur og fannst jeg bafa hresst vib svefninn, en fæturnir voru orbnir dofnir og tilfintiingarlausir. Nú v'ar hjer um bil hálf- rökkvab, og þó jeg væri mjög þjakabur reyndi jeg til ab vera á ferli og ganga um gólf alla hina löngu skammdegisnótt. Á þribjudagsmorg- uninn fór hríbin ab rofa, reyndi jeg þá ab hóa og leib þá ekki á löngu þar til jeg heyrbi hóab á móti, og brátt komu 2 menn hlaupandi, var þab hreppstjóri Jónas Erlendsson á Tindum ogBjörn Eysteinsson vinnumabur hans, erleiddu mig heim á milli sín eptir 4 daga útivist, Strax var jeg látinn fara í kalt vatn með fæt- urnar og meb öllu rnóti hlynnt ab mjer eptir sem kostur var á, í vatninu var jeg 5 dægur er þó ekki gat orbib mjer til fullra bóta, því eptir nokkurn tíma var aubsært ab jeg var uiik- ib skemmdur . var þá læknir Jósep Skaptason sóttur, er þá tók sundur bægri fótinn um mibja rist og af liinutn hælbeiniö og tærnar. Síban hefi jeg legib hjer rúmfastur, og lítil von til ab jeg geti framar á fæturnar stígib mjer til nokkurs gagns. Af þessari ferðasögu minni má sjá hversu hættulegar vetrarferbir einatt geta orbib fyrir líf og heilsu nianna, þar sem leib sú er jeg ætlabi ab fara hinn áminnsta 11 janúar var hvergi nærri hálf dagleib, og þab í byggb, og jeg vel klaeddur afe ofan en miklu mifur { fæt- urnar; en þab sem lakast var, var þab, ab jeg hafbi engan mat, því hefti jeg haft nokkuÖ ab borba, er jeg nokkurnveginu viss um ab jeg hefbi alltaf haft þrek til ab vera á gangi, og þá getab komist af lítt skemmdur eba ekkert. Jeg vil því fastlega ráða öllum þeim er þurfa ab vera í ferbalögum á vetrum, enda þó skammt sje farib, ab láta sjer jafn annt utn ab hafa meb sjer nesti eins og ab búa sig vel ab klæbn- abi, því þeir geta bezt boriö um þab, sem hafa orbib þreyttir og þjakabir af miklurn gangi, ltver endurnæring er í þvf ab geta tekiö sjer góðan bita. Jeg vona ab enginn skynsamur matur hneyxlist á þessum orfum niíuum en gæti heldur hins hver samvizku raun þab muni vera ofaná þá þraut ab hljóta ab bíba dauta síns meb langvinnum kvölum, eba missa limi og heilsu, ab vita sig ab nokkru leyti vera orsök í því meb Ijettúb sinni og gáleysi Að endingu finn jeg mjer skylt, ab votta þeim heibursiijónum ab Tindum — iivar jeg lá f 28 vikur, mitt ástfyllsta þakklæti, fyrir þá nákvæmni og mannúö, abhjúkrun og óþreytan- legu velgjörbir, er þau Ijetu mjer í tje, allan þann tima er jeg hjá þeim dvaldi; einnig þakka jeg þeim innilegast, er hafa glatt huga miiin síban, og bætt úr nauösyn minni meb gjöt'um sínum og hjálpsemi, jafnframt og jeg bib góban Gub að umbuna þeim öllum, sem mjer gott gjöra, með sínum andlegu og eilífu gæbum. Kárastööum 26. nóv. 1874. Benidikt Bjarnasoh. Yfir merkur menn og bú, myrkrib fer ab dvína; stjórnarbótin blessub nú breibir geisla sína. Nýjan krapt og líf hún Ijer f Ijóma tignarligum ; allt á ferb og (lugi er framkvæmdar á stigum. Fjelag8bandib finnur grið, frelíib grand ei sefur, allt í landi iifnar vib lífs sem anda hefur, 1 fjöllum háu fagnatar frelsisraddir klyngja, eins tollheimtu töskurnar taka nú ab syngja, 8. — I Börgyn í Noregi hefur ógæfusamlegur atburbur einn, er skefi þar næstl. sumar, ollað víbsvegar mikillar óanægju og gremju, út af því, ab fangi einn þar á tugihúsi, sem hjet Níels Storesund, var fyrir þrjózku sína látinn sæta einskonar aga, sem venjolega er viöhafbur í hinum norsku negningarhúsum og er meb því móti, ab spýtt er köldu vatni ofan úrháu lopti á hinn seka. lengur eba skemur, eptir því sem hann þykir hafa til unnib. Nokkrum sinnum ábur hafbi manni þessum verið hegnt á sagban hátt, og hegningin í hvert skipti náb tilgarigi sínum, en hann heilsugóbur. í þetta skipti varb hegningin heldur svæsin, þar sem hún stób yfir 42 niínútur, efa meir en tvo hluti úr klukkustund. Hegriingin fór fram í viburvist 3 lækna. Fangelsislækriinn tók fyrstur ept- ir því, ab fanginn ællabi ab hníga nifur, var þá þegar hætt hegningunni, en þab var um seinann, því eplir fá augnæblik var Níels Store- sund libinn. Góbir vinir. „fað vildi jeg ætti góban vin, sem hjálp- aði mjer áfram“, sagöi litli 0g iati Dénnis, í því hann geispabi af leiöindum. „Góba vini, því þá, þú heíur tíu“, mælli húsbóndi hans. „Jeg þori ab segja jeg hefi ekki einusinni 5 og þeir eru svo fatækir ab þeir geta ekkert styrkt mig“. „Teldu fingurnar á þjer drengur minn“, mælti bóndi. Dennis leit á hinar stóru og sterklegu hendur sínar. „Teldu ailar fingurnar og Jþumalfingurnar líka“, bælti hnsbóndi hans vib. „Jeg er búinn, og þær eru tíu“, mælti drengur. „Segbu þá aldrei framar“, mælti bóndi, „ab þú hafir ekki tíu góba vini, sem hjálpa þjer áfram f heiminum. Reyndu hvab þesúr tryggu vinir duga, ábnr en þú ferb ab kvarta um ab enginn vil|i hjálpa þjer, og ef þú ert ekki vinur sjalfs þín, er heiniskulegt fyrir þig ab hugsa ab afrir vilji vera þab“. — Hjálpaöu þcim, sem vilja hjálpa ojer Bjálfir. AUGLÝSINGAR. — Fundist hefur peningabudda meb rúmum 2 rd milli Laufáss og þorsteinsstaba, er rjett- ur eigandi getur vitjaö til mín mót saringjöm- um fundarlaunum og borgnn fyi ir þes<a auglýsing. Laufási 2 nóvenber 1874. Arni Jóii8son. þessi auglýsing liafbi mjer gleymst en rakst á hana af tilviljun, og rneina ab nú, sem optar, sjo betra seint en aldrei. Ritst. — Fyrir nokkrum dögum síban fannst hjer ót í fjörunni, af manni framap. úr Sölvadal í Eyjafirbi, seglgarnshnikill , sem eigandi vildi viija til mín, borga fundarlaun, og þab sem auglýsing þessi kostar. Akureyri, 19. dag marzm. 1875. Bjöin Jónsson. FJÁRM0RK. Fjármark .Tóns Jónatantsonar á Heiðarbót í Húsavikurhreppi: Mibiilutab f stúf hægra. Mibhlutab í heilt vinstra. Brennimark J. 11 ö r g. ----Jónathans Agústs Jónathanssonar á Hrauni i Helgastaf ahreppi: Geir- stýft hægra, stýft gagnbitab vinstra. Brennimark J. A. J. ----Jólianns Jónassonar á Svalbarbi: Hamarskorib hægra, hvatrifab og gagnbitab vinstra. Brennimark J. ----Edílons skipstjóra Grímssonar á Ak- ureyri, Sýlt hægra fjöbur framan, Hamarskorið vinstra. Brennimark Edu G. —— Jóhannesar Gottfrebs Jónassonar !> Svalbarbi í þistilfirfi, en ætlar í vof ab Keldunesi í Keiduhverfi, Sýlt hægraj stýlt og gagnbilað vinslra. ----Valdimars Hallgrímssonar á Sybra- Espihóli f Eyjatirbi Tvfstýft frarn. hægra, sneitt Iraman biti aptan vinstra. Brennimark V. H. Eigandi og ábyrgdaruiadur: Bjiirn JÓnSSOD* Akureyri 1875, U, M. Stefbdnsson,

x

Norðanfari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.