Norðanfari


Norðanfari - 23.11.1875, Blaðsíða 4

Norðanfari - 23.11.1875, Blaðsíða 4
— 9fi — gað í haromdumr ekkert annað en hey- | fyrningabændurnir sem pá hafa ausið út í heyjum sínum af öllum naætti, og korn- hyrgðir á verzlunarstöðunum, .sem pá held- ur ekki heíir verið sparað að láta ganga mcðan til heíir endst; petta er sú hjálp seui opt hclir dugað, petta hafa verið pau forða- húr, sem vjer höfum átt, og oss liafa lijálp- að, og pó petta hafi oröið dýrkeypt hjálp, pá hefir pað pó orðið hetra en missa skepn- ur sínar, fyrir ekki neitt; en reynslan hefir Hka sýnt, að livorttveggja petta liefir hrugð- ist •— hæði heyfyrningabændur og kornforði — og hvernig liefir pá farið? Væri pað pá ekki hyggilegt að koma á fót forðahúr- um, víðsvegar um allt land, sem á hverju hausti væru full, annaðhvort með hey eða korn, eða livorttveggja, petta ættum vjer vel að athuga, vjer stigum sannarlega stórt spor í framfaralegu tílliti, ef vjer gætum búið ,svo um hnútana, að vjer pyrftum ekki að missa fjenað vorn, pegar harðir vetrar koma. J>etta ættu hæði sýslu- og hreppsnefndírnar að gjöra að umtalsefni á fundum sínum, pví að af heyskorti og liordauða leiðir sveita- vandræði, örbyrgð og volæði. 9. 17. -j' Hinn 20. marzm. 1875, andaðist sóma- maðurinn Björn snikkari Snorrason hóndi á Brekkuborg í Breiðdal, rúrnt fimmtugur að aldri. Hann var sonur sjera Snorra sál. Brynjólfssonar, sem prestur var að Hey- dölurn og dó ár 1851, og konu hans hús- lrú |>óru sál. BjörnsdóLtur — prófasts J>or- grímssonar, fyrrum prests að Setbergi í Snæfellsnesssýslu. — Björn sál. hafðí lært trjesmíði í Kaupmannahöfn, var ágætur smiður, og einstaklega vandvirkur, eins og hann líka var afhra-gðs vandaður í aliri breytni. Hann var vel greindur, ráðhollur, hreinlyndur og tryggur, par sem hann fann einlægni. I allri liegðun og framgöngu, var liann sannkallað prúðmenni, og síalúðlegur ^ við hvern mann. Honum geðjaðist illa að öllu misjöfnu umtali um aðra menn, enda var hann sjálfur í pví tilliti hinn varkárasti maður. Hann var laglegur, og uppbyggi- legui' tjelagsmaður. Yfir liöfuð að tala, v'ar hann góð fyrirmynd annara, enda ávann hann sjer hylli og virðingu allra sem hann pekktu' Björns sál. saknar pví mjög allt sveitarfjelagið, og margir fieiri, en pó eink- um eptirlifandi eíikja hans Bergljót J>or- kelsdóttir, ásamt 2 uppkomnum efnilegum hörnum, syni og dóttur, sem misstu ástrík- an eiginmann og umhyggjusamasta og ept- irbreytnisverðasta föður. Minning luips lifir hjá mörgum í lieiðri. J. A. Lítið ágrip af innlendum frjettmn. — Um pessar mundir her lijer fátt til tíð- Nolíkrar pjóðsðgur frá rauðu mönnunum i Yestmrheimi. 2. Hvíti báturinn. I fyrndinni var pað siður hjá pjóðun- um kring um Níagara-fossinn, að hafa sam- kðmur á vissnm tímum par í skógunum við fossinn, til pess að færa foss-andanum fórn. Uórifin var hvítur hátur hlaðinn ágætum aldinum og fögrum blómum, og 17 ára göm- ul fögur stúlka átti að stýra bátnum og róa honum til aftökustaðarins. Til pess var liin iríðasta valin, og engin ætt gat fengið meiri heiður, en að stúlkan væri valin af henni. 1 órnarlamhið gekk brosandi móti dauðan- um. En villumenn geta líka liaft tilfinning- ar, og hjarta peirra getur verið eins við- kvæmt og vort, pó pað sje undir rauðu skinni. Höföinginn yfir Seneka-pjóðiimi átti mda; veðráttan hefir optast verið góð síðan blað vort kom út síðast, en færðir eru sagðar illar, einkum með liesta. —■ 9. p. in. strand- aði haustverzlunarskipið á Yopnafirði, að nafni „Hjáhnar“, (skipst. Siverz) í norðaust- an ofsaveðri mcð brimi svo miklu, að fólk hjelzt naumast víð í verzlunarhúsunum. Sama daginn voru höggvinn masturtrjen úr sltipinu, en mönnunum varð eigi náð fyrr enn pann 11. I skipinu hafði verið mikíð af íslenzkum vörum. Skrokkurinn ætla , menn sje litið laskaður. það hefir gleymst að geta pess, lijer í hlaðinu, að með norðanpóstinum, núna sein- ast, kom hjer til bæjarins yfiragent Canada- stjórnar, Krieger að nafni, hróðursonur Kriegers, er hjer var einusinni stiptamtmað- ur; hann er setztur lijer að fyrst nm sinn, til að nema í. lenzka timgu. Nú er í ráði að stofna hjer á Akureyri sparnaðarsjóð af hinum heldri mönnuni bæj- arins, og hugsar forstöðunefndin sjer, að skotið sje saman 2,000 kr. til grundvallar sjóðsins, og bíður hún mönnum að skrá sig fyrir „hlutabrjefum“ upp á 100 kr., og eiga peir að borga helmingínn um leið og peir. skrá sig (og verða peir að hafa gjört pað fyrir 14. janúar næstk.), en liinn helminginn fyrir 1. júní næsta ár. jpeir sem vilja fá hækur að láni af bóka- safni Norður- og Austuramtsins, geta nú fengið pær fyrir 1 kr. um árið. petta er nú reyndar lítil og sanngjörn horgun, enda er bókasafnið vist með hinum ljelegustu undir sólunni, að undanteknum hókum peim, er pví voru gefnar frá Ameríku í fyrra, og sem eru milcilla pakkaverðar. Bókavörður safusins er Urh. Steinsson. Nú hefir prentsmiðja Korður- og Austur- amtsíns lokið við að prenta rit Jóhannesar Arngrímssonar frá Halifax, til uppbygging- ar fyrir vestnrfara. Ný póstganga á nú að kornast á í janú- armánuði um land allt, og breyta á, ef til vill, póstsldpsferðunum hingað til landsins e])tirleiðis, og jafnvel ýmsu fleira í póstlegu tilliti. Ý in i s 1 c g' t. Jarðskj álftar. 28. apríl næstl. fann enskt barkskip, að nafni „Red Deer“, er var á ferð undir vesturströnd Afriku, 35 jarðskjálfta, á 3 klukkustundum, og voru nokkrir peirra svo stórir að fólkið gat eigi staðið á piljunum. Skömmu siðar, eður frá 3. til 5. maí voru jarðskjálftar svo mikl- ir á vestanverðrí Litlu-Asíu, að í hænum Ischikli hrundu til grunna yfir 1000 lms og mörg púsund manneskjur misstu lifið. I litlum hæ er lieitir Yivril, hrundi hvert eitt einasta hús, 300 að tölu, og úr rústunum voru grafin upp 450 lílc. eina dóttir harna, hún var kosin til fórnar. Faðir liennar var svo hraustur, að enginn fannst hans jafningi, og var hann hafður í mestu metum og heiðri, pað vantaði ekkert til að gjöra sóma hans fullan, eptir ætlun viHumannaiina, nema að dóttur hans værí fórnað. Óvinir höfðu tekið konu hans hönd- um og drepið hana með rnestu grimmd; frá peim tíma hafði aldrei leikið hros á vörum hans, en pegar hann leit á hina blómlegu dóttur sína, pá hýrnaði pó stundum vfir lion- um, hún var hin eina gleði hans hjer í heimi, líf hans og yndi. Og nú átti að slíta upp petta fagra blöm, pað átti að fórna henni til hins grimmúðuga anda í Níagara- fossinum. Faðirinn talaði ekki orð, liann stóð grafkyrr og Ijet ekkcrt á sjer bera, og hann liorfði á undirbúninginn til fórnarinn- ar, án pess hann ljeti sjer hregða hið minnsta. Iíitvjelar. Blað eitt í Frankfurt a Main, nefnt „Yinnugefandinn“, segir frá pví 9. des. f. árs, að ritvjelin sýnist allajafna meir og meir - nálgast pað takmark, að verða til almennra nota. Ritvjel sú sem (Mall- ing Hansen?) hefir fundið upp á, ernúsamt svo dýr, að fæstir geta keypt hana. ]>;u' á móti pykir vjel sú, sem Ameríkumaðurinn Latham Scholes hefir fundið upp, mikið hrúkanlegri, sem búin er til í Remington skotfærasmiðju, og mikið er farin að tíðkast: í Ameríku. Að stærð og útliti líkist vjel pessi mikið saumavjelinni. Menn rita mcð pví móti, að talca á eða snerta odda sem eru í vjelinni, er liver um sig kemur pá með staf eða aðgreiningarmerki. Hið ritaða er eins læsilegt og prent. Menn geta ritað 60 orð á mínútunui, par sem æfður skrifari getur að eins ritað 30 orð. — Hinn nafnkunni náttúrufræðingur Tschudi, sendiherra frá Schweiz, í Wínar- horg, varar menn við landplágu peirri, sem jarðeplin sje í voða fyrir af einskonar orma- tegund er sje hjeruin, tæpur punrl. á lengd, og eigi heima í Steinafjöllunum í vestari- hluta Ameríku, og sem breiðist út með ó- trúlegum hraða, svo að nær pví í öllum hinum tempraða loptsliita, er nær yfir Ame- ríku, fjölgi pessir yrmlingar óttalega. Skaði’ sá sem ormur pessi gjörir á jarðeplaökr- unum kvað vera alveg eyðíleggjandi. Tschudi ráðleggur pví öllum er flytja jarðepli pessi á skipum hina mestu varúð, einkum við pau er koma frá ormastöðvunum, par sein land- plága pessi æðir yfir. Auglýsiiig'. — A leiðínni frá Akureyri út á Oddeyri týndist „Taska“ frá kvennsöðulboga með gullstássi og öðru fleiru, ef nokkur kynni að hafa fundið Tösku pessa, er hann beðin að halda lienni til skiTá. móti ríflegum fund- arlaunum, á skrifstofu Norðanfara. Fjármark Signrðar Kristjánssonar á Sval- barði í !>istilíirði: Tvístýft fram. hægra hiti aptan, tvírifað í stúf vinstra. Brennimark: S. K. ---- Hjálmars Hallgríms Finnboga- sonar á Botid í Jdngeyjarsýslu: Hálftaf aptan liægra, Stúfrifað vinstra fjöður framan. Brennimark: II H F ---- Jóhanns Frímanns Jóakimssonar á Illugastöðum í Hálshrepp: Stýft hægra, sneitt og hiti aptan vinstra Brennimark: J. F. J. ----Jóhannesar Jóhannessonar áLitlu- tjömum í Ljósavatnshrepp: Stýft hægra, hnezlugat vinstra. | Eigandi og ábyrgðarm: Björn Jónsson. I Prentari: Jónas Sveinsson. Ákvarðaði dagurinn kom, og pað voru haldn- ar geysimiklar hátíðir, eptir pvi seni siður var til. kvöld var lcoinið, máninn reis pög- ull upp að fjalla baki og kastaði silfur- bjarma á hinar undarlegu töframyndir, er polcan myndaði yfir Níagara-fossinn — hvíta bátnum með hinuni dýrmæta farmi sínum var ýtt frá landi. Yngismærin rjeri bátn- um fimlega ofan að hinu hræðilega hyldýpi og í skógardymmunni á bökkunum hljómaði fagnaðaróp villumannanna. — ]?á var allt í einu öðrum hvítum báti ýtt frá landi, par var faðirinn á. Báturinn rann geisifljótt áfram og áður en mærin fór ofan fossinn, náði faðirinn henni, pau litu livert til annars og óumræði- legt ástarhros ljck á vörum peirra — °S I faðir og dóttir steyptust saman ofan i ,1V)t- i fossandi dýpið — og saman inn í eililðina-

x

Norðanfari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.