Norðanfari - 21.01.1876, Qupperneq 4

þó engin fái að lieýra J>*r. 'og gjorir nefnd-
in pað líklega af hlifð við mig. Mikil er
mannúðin, og kemur hún víða fram 1 svari
þessu, og skal jeg ekki fara nm pað mðrg-
um orðum, pví pað er sannarlega ekki
svaravert. J>að sver sig fullkomlega í ætt-
ina, og er auðsjeð hvaðan sii alda er runn-
in, pví paðan hefir margt óhreint komið áð-
ur, sem fáum öðrum en höfundinum hefir
pótt neinn sómi að. |>að virðist sem nefnd-
inni háfi hjer algjörlega misheppnast að láta
sitt sannleiksljós skína fyrir mönnum, pví
hún berst hjer eingöngu við sinn eigin
skugga, og sannar alls ekkert af pví sem
hún að líkindum hefir ætlað að sanna. Jeg
skal nú að mínu leyti, nefndinni til hægð-
arauka, skýra með fáum orðum frá pvi,
með hverjum hætti að jeg hygg mig vera
komin frá prontsmiðjunni 21. júní næstliðin,
og vík jeg pá að skýrslu nefndarinnar aptur.
Nefndin segir í skýrslu sinni: „Á fundi
peim er haldin var 15. september 1874,
bauð nefndin Birni ritstjóra Jónssyni, að
taka prentsmiðjuna á leígu, frá 21. júní
1875, til jafnlengdar 1876, fyrir sömuleigu,
sem 2 hin síðustu ár, pað er að skilja 60
rd. Enn ritstjórinn vildi eigi að svo stöddu
taka prentsmiðjuna á leigu, tjeðan tíma, og
kvaðst ekki geta sagt um pað, fyrri enn í
næstkomandi nóvembermánuði“. Að jeg
hafi ekki viljað taka prentsmiðjuna til
leigu yfirstandandi ár, kannast jeg ekki við
að satt sje, pvi pó að jeg væri efablandinn
með pað, og sæi marga annmarka á pví að
halda prentsmiðjuna, bæði hvað sjálfan mig
og hið almenna gagn snerti, pá samt ljet
jeg pað aldrei í Ijósi að jeg ekki vildi
halda haná.
Að jeg bað um frestinn, getur nefndin
ekki heldur haft t-il sönnunar pví, að jeg
hafi ekki viljað halda prentsmiðjuna, held-
ur pvert á rnóti; pví hefði jeg pástraxsagt
mig frá prentsmiðjunni, hefði jeg hvorki
purft eður beðið um nokkurn frest. Jeg
átti pá eins og nefndin víst man, stóra skuld
ógoldna til prentsmiðjunnar, fyrir pá um-
liðið ár, og vissi pá eigi hvað greitt mjer
mundi ganga að fá inn útistandandi skuld-
ir mínar, svo að jeg gæti borgað pessa
skuld í tæka tíð, en bjóst ekki við pví, að
mjer yrði leigð prentsmiðjan með Öðru móti,
og pað pví heldur er jeg hafði heyrt pað á
manni úr sjálfri nefndinni, að pað væri
skilyrði fyrir pví, að jeg fengi prentsmiðj-
una eptirleiðis, að jeg borgaði skuld mína
til hennar. Af pessum orsökum bað jeg
um frestinn, og geta allir sjeð að nefndin
getur ekki dregið af pví, að jeg hafi ekki
viljað halda prentsmiðjuna framvegis, og
pví síður par nefndinni var pettað vístjafn-
kunnugt og mjer.
Á fundinum 1. desember 1874 baðst
jeg eptir að fá að halda prentsmiðjunni
næstkomandi ár, pessari beiðni minni svar-
aði nefndin mjer brjeflega, og leyfi jeg mjer
að setja hjer svar hennar til min er hljóð-
ar pannig:
„Vjer höfum með mikilli ánægju tekið
yðvart góða. boð til greina, „að taka prent-
smiðjuna til leigu framvegis með sömu
kjörum og verið hefir“. En af pví að
nefndin gat ekki ráðið málinu til lykta
petta sinn, pá er fundi hennar skotið á
frest til 19. janúar 1875, og óskum vjer
að pjer pá vilduð vera nálægur.
Jafnframt pessu leyfum vjer oss að óska
að pjer pá, ef ekki fyrri, vilduð lúka skuld
yðar við prentsmiðjuna sem pjer eruð í
fyrir undanfarin ár.
Akureyri, 1. desember 1874.
t prentSmiðjunefndinni:
Arnljótur Ólafsson. Á. Jóhannsson.
Björn Iialldórsson, E. Gunnarsson.
E. Laxdal“.
Jeg ber pað nú undir almennings dóm,
fyrst og. fremst, hvert að jeg hafði ekki fulla
orsök að vonast eptir, að mjer yrði leigð
prentsmiðjan framvegis, svo framarlega sem
jeg gæti borgað skuld mína til hennar. Og
í annan stað, hvaða óánægju að nefndin
lætur í ljósi við mig í brjefi sínu til mín,
og pó er hún eptir pví sem hún segir nú í
skýrslu sinni, búin að bíða næstum heilan
mánuð, fram yfir hinn tiltekna tíma, eptir
svari frá mjer, og pað „prátt fyrir ít-
rekaðar áskoranir“, (sem jeg að vísu
man ekki eptir). J>egar gáð er nú að, að
jeg fæ svarið frá nefndinni, eptir að pettað
hefir allt átt að eiga sjer stað, sem nefndin
í skýrslu sinni færir til ástæðu í móti mjer,
pá fellur hún alveg um koll, og í annan
stað kemur nefndin par í mótsögn við sjálfa
sig.
Enn fremvir segir nefndin, .að á fund-
inum 15. september 1874, hafi mjer verið
gefið í skyn, að jeg myndi síðar eigi fá
prentsmiðjuna leigða, með sömu kjörum, og
verið hefði, ef annað álitlegra boð feng-
íst í hana, jeg kannast við pað að nefndin
ljet pað í ljósi við mig, enn jeg sá enga
pörf fyrir míg að bjóða hærri leigu, ámeð-
an jeg vissi ekki neitt um, að boðist hefði
hærri leiga fyrir hana, og jeg ímynda mjer
að hver og einn hefði gjört slíkt hið sama
í mínum sporum, og pað pví heldur sem
mjer pótti leiga sú er jeg hafði goldið fyrir
hana næstlið ár, fullhá, á meðan prentsmiðj-
an var í pví ástandi sem hún var, og jeg
vissi ekkert um pað, að nefndin mundi
framvegis hafa í hyggju, að panta letur og
fleíra, sem prentsmiðjuna mest vanhagaði
um, og jeg hafði fullkomna ástæðu til að
efast um að nefndin hefði gjört pað, ef jeg
hefði haft hana til leigu yfii-standandi ár.
Jeg gat pví eigi sjeð mjer fært, að hækka
leigu tilboð mitt, fram úr pví sem verið
hafði, og byggði jeg pað á reynslu minni
undanfarin ár. Mjer gat eigi heldur dul-
ist pað, að prentsmiðjan hafði engan skaða
liðið undir minum höndum, heldur pvert á
móti, hafði hagur hennar talsvert færst i
lag. {>að vissu allir, í hvaða ásigkomulagi
hún var, bæði áður og pá jeg tók við henni,
og pað sagði sig sjálft, að hún mundi seint
geta borgað sínar gömlu skuldir með leig-
unni einni, og pví tók nefndin pað ráð fyr-
ir 4 árum síðan, að safna fje handa henni,
jeg get pví hvorki sjeð eður kannast við
pað, að jeg hafi á nokkura hátt spillt vel-
farnan prentsmiðjunnar, pó ritstjóri Norð-
lings hafi borið mjer pað á brýn, ásamt
öðru. En jeg læt mig pað einu gilda, hvern-
ig bæði harm, og peir sem mjer eru viðlíka
velviljaðir, legggja mjer í pökk, nú til margra
ára ómak mitt og erfiðleika, prentsmiðjunn-
ar vegna, pví jeg get bæði sýnt og sannað,
hvað mikið jeg hefi auðgast á peirri stöðu,
enda hefir ritstjórinn fengið pessa gullnámu
til umráða, verði honum að góðu, jeg sje
alls engum ofsjónum yfir honum fyrir pað-
|>að var fyrst á fundinum 19. jan. 1875,
að jeg varð pess vísari að herra Skapti Jó-
sepsson, hafði boðið eður látið bjóða sín
vegna hærri leigu (síðan hefi jeg heyrt að
hann hafi boðið petta löngu fyr), og hækk-
aði jeg pá leigu tilboð mitt um 40 krónur,
í von um að fá prentsmiðjuna leígða með
peim kjörum, enn pað litur svo út sem
nefndiu hafi nú á endanum dregið pá álykt-
un af pessu boðí mínu, aðjeg hafipó ekki
viljað halda prentsmiðjuna eptirleiðis. |>að
sýnist nefndinni nóg afsökun, (að minnsta
kosti ætlast hún til pess sjálf), að setja
leigu tilboð okkar Sk. hvort við hliðina á
öðru, svo almenningur gæti í fljótu bragði
sjeð mismunin, að Sk. hefði boðið 220 kr.
enn jeg ekki nema 160 kr., minna má nú
að gagni koxna, jeg hygg mig mi eigi að
siður, hafa boðið fullkomlega eins hfialéigu
og Sk., pví eins og jeg hefi áður sagt, gat
jeg hvorki búist við, og bjóst heldur ekki
við pví, að prentsmiðjunni yrði lagt neitt
verulegt til, og hefði jeg pó tekið hana tíl
leigu með peim kjörum eins og fyrri, enn
nú hefir nefndin að sögn, bæði keypt og
pantað til prentsmiðjunnar margfalt meir
enn pessum 60 kr. nemur, svo jeg veit ekki
í hverju gróðin líggur, enn nefndin sjer nú
máske lengra fram í ókomnatíman en jeg.
{>etta er nú pað helzta sem jeg ætla að
minnast á skýrslu nefndarinnar, hvort sem
henni finnst pað samhljóða frjettunum sínum
eður eigi.
{>að er pví á mína hlið hin sanna saga,
að jeg hafði með fullkomnum ástæðum allt
fram að fundinum 19. janúar 1875, vonum
að. fá prentsmiðjuna leigða, yfirstandandi ár,
og gjörði allt hvað í mínu valdi stóð að
geta staðið í skilum við hana fyrir pann
tíma, en af peim fundi fæ jeg tilkynningu
prentsmiðjunefndarinnar um pað, að hún
hafi leigt hana herra cand. Sk. Jósepssyni
á Halldórsstöðum, og jeg pess vegna ekki
geti fengið hana leigða framvegis. Svona
hafir pað atvikast að jeg fór frá frá prent-
smiðjunni 21. júní 1875.
— Svar til ritstjóra „Norðlings“,
kemur við fyrsta tækiæfri.
f akkarávarp.
Eins og mörgum er kunnugt, hef jeg í
næstliðín 2 ar verið veikur og hið fyrra árið
mjög pjáður i rúminu, svo jeg varð að sjá
á bak atvinnu minni og öðrum sýslunum, er
jeg hafði húsi mínu til framfærzlu, en hef
nú fyrir Guðs og manna aðstoð fengið
nokkra heilsu aptur. En af pví nokkrir
heiðursmenn og góðkunningjar minir hafa
rjett mjer hjálparhönd á nefndn tímabili,
finn jeg mjer skylt, opinbcrlega, að færa
peim mitt innilegasta hjartans pakklæti fyrir
liðsinni peirra. En einkum minnist jeg peirra.
vinanna, sem sýndu mjer pá mannúð, að
vitja mín. og með pví leituðust við að stytta
mjer stundir; pví pótt gull og silfur sje dýr-
mætt til lífsins viðurhalds, pá verður pó hin-
um preytta og langpjáða, enn dýrmætari hin
innilega mannúð og viðleitni, að taka pátt í
hinum bágu kjörum hans. Að jeg ekki
nafngreini pessa velgjöi'ðamenn mína kemur
til af pví, að jeg veit, að peir hafa ekki
gjört pað til að átinna sjer lofstýr, og svo
veit jeg ekki nemá einhver yrði vantalinn,
pótt jeg færi til pess. Jeg læt mjer pví
nægja, að biðja hinn algóða föður, sem laun-
ar öll góðverk, sem gjörð eru í hans nafni,
að umbuna velgjörðamönnum mínum, pegar
peim liggur mest á.
Akureyri 30. nóvember 1875.
Frb. Steinsson.
Auglýsingar.
— Til kaups fæst pilbáturinn „Jóhanna1*
með gögnum sínum fyrir mjög gott verð,
(% Þess verðs, sem skipið getur kostað að
óvilhallra manna mati, eða jafnvel minna).
Sá eða peir, sem kaupa vilja, snúi sjer til
mín undirskrifaðs.
Akureyri 14. janúar 1876.
Eggert Laxdal.
•— í haust fyrir veturnætur kom hingað
grár hestur aljárnaður með mark: stýft
hægra og heilrifað vinstra, og getur rjettur
eigandi vitjað hans og borgað um leið aug-
lýsingu pessa og haga og hirðingu; en verði
ekki búíð að vitja hans um sumarmál, verð-
ur hann boðinn upp.
Gilhaga í Skagafirði 4. janúar 1876.
Jón |>orsteinsson.
Eigandi og’ ábyrgðarm: Björ.n Jónsson.
Prentari: Jónas Sveinsson.