Norðanfari - 15.11.1876, Blaðsíða 3

— 111
Suðurmúlasýsla:
1. Álptafjörður frá Lónsheiði að Hamarsá.
2. Hálssókn í Hamarsfirði og Beruneshrepp-
ur frá Hamarsá að Streitisá.
3. Breiðdalur frá Streitisá, að Hvalsnes-
skriðum.
4. Stöðvarfjörður og Fáskrúðsfjörður frá
Hvalsnesskriðum að Kolfreyjustaðarskr.
5. Reyðarfjarðarhreppur, frá Kolfreyjustað-
arskriðum að Krossanesskriðum.
6. Vöðlavík, Viðfjörður og Sandvik, frá
Krossanesskriðum að Viðfirði meðtöldum.
7. Norðfjörður frá Viðfirði til Nýpu.
8. Mjóifjörður frá Nýpu til Dalatanga.
9. Eyðapinghá frá Gilsá að Eyvindará.
10. "V allahreppur og Skriðdalur.
Norðurmúlasýsla:
1. Seyðisfjarðarhreppur.
2. Klyppstaðarprestakall.
Desjarmýrarprestakall.
^ Hjaltastaðarpinghá.
I'ljótsdalslireppur.
0. Fellahreppur.
7. Tungulireppur og Jökulsárhlíð upp að
Fossvöllum.
8. Hofteigs- og Brúarsókn á Jökuldal.
9. Vopnafjarðarhreppur.
10. Skeggjastaðahreppur.
fingeyjarsýsla:
!• Sauðaneshreppur.
2. Svalbarðshreppur, að fráskldum bæjun-
um Sveinungsvík og Ormalóni.
3. Presthólahreppur inn að Hafnarskörð-
um og bæirnir Sveinungsvík og Ormalón.
4. Presthólahreppur, frá Hafnarskörðum og
Skinnastaðasó kn.
5- Víðirhólssókn ásamt Möðrudalssókn í
N orðurmúlasýslu.
0. Kelduneslireppur.
7- Húsavíkurlireppur.
8- Aðaldalur upp að Presthvammi og Ytra-
fjalli, bæirnir Geitafell, Langavatn og
Klambrasel, einnig Skriðuhverfi og J>ór-
oddstaðarsókn í Kinn.
9. Einarsstaðasókn og Mulasókn, að und-
anskildu Skriðuhverfi, |>verársókn og
Grenjaðarstaðarsókn.
10. Skútustaðahreppur.
11. Lundarbrekkusókn og Ljósavatnssókn.
12. Hálsprestakall.
13. |>önglabakkaprestakall með Heiðarhús-
um og Grímslandi, í Laufássókn.
14. Höfðaprestakall og Laufássókn, að und-
anskildum áðurnefndum bæjum.
Eyj afjarðarsýsla.
1* Kaupangssókn, inn að |>verá og Sval-
barðssókn í |>ingeyjarsýslu.
2- Eyjafjörður að austan frá jpverá hinni
ytri að Núpufellsá.
Loksins staðiuemdist hann við björkina, lagði
handlegginn á stofn hennar, og ennið á hand-
legginn, og starði lengi á haf út.
þá suðaði í limi bjarkarinnar. Hann
endurminntist æskudraums síns í skugga
hennar, og fleygði sjer niður við rót hennar
yfirkominn af preytu.
Nú fór björkin að segja honum sögu
sína mjög lágt; hvers vegna hún stóð par
svo alein; hvernig hún einusinni átti tignar-
lega og fagra eik að styðja sig við, hvemig
kún hafði sjeð hana falla, hafði grátið hana
°g lei*gi verið óhuggandi yfir missi hennar.
”Og hvers vegna fjellstu pá ekki líka,
heimskinginn pinn?„ sagði ólánsmaðurinn.
„|>essi heimur er ekki pess verður uð lifa
í honum“.
»Jeg í)e11 ekkiw, svaraði björkin, „af
pvi jeg átti að vera hjer, sjófarendum til
leiðarvísis, og hefði jeg ekkí verið hjer,
3. Innsti hluti Eyjafjarðar frá Núpufellsá
að austan til Skjóldalsár að vestan.
4. Hrafnagilshreppur.
5. Glæsibæjarhreppur.
6. Skriðuhreppur.
7. Arnarneshreppur.
8. Yallahreppur.
9. J>óroddstaðahreppur.
10. Hvanneyrarhreppur.
11. Grímseyjarhreppur.
Skagafjarðarsýsla:
1. Holtshreppur.
2. Fellshreppur með Höfðasókn og Hofs-
sókn.
3. Miklabæjarsókn í Óslandshlíð og Hóla-
hreppur.
4. Yiðvíkurhreppur og Bípurhreppur.
5. Akrahreppur.
6. Lýtingsstaðahreppur.
7. Seiluhreppur og Staðarhreppur.
8. Sauðárhreppur.
9. Skefilstaðahreppur.
Húnavatnssýsla:
1. Vindhælishreppur.
2. Engilíðarhreppur.
3. Bólstaðarhlíðarhreppur.
4. Svínavatnshreppur og Torfalækjarhr.
5. Áshreppur og Sveinsstaðahreppur.
6. |>orkelshólshreppur og J>verárhreppur út
að Vesturhópshólum að peim bæ með-
töldum og peir bæir í Kirkjuhvamms-
hrepp, sem eru í Víðldalstungusókn.
7. Vatnsnes frá Vesturhópshólum að aust-
an til Hamarsár að vestan.
8. Melstaðarprestakall utan frá Hamarsá
og yztu bæir af Staðarhrepp að jpórodd-
stöðum meðtöldum.
9. Síaðarbakkaprestakall og fremri hluti
Staðarlirepps utan frá j>óroddstöðum.
Verða pannig 63 yfirsetukvenna-um-
dæmi í Norður- og Austuramtinu.
Grömlu og nýju peningarnir.
j>að er nú orðið kunnugt, að allir hinir
gömlu peningar, er gengið hafa manna á
milli síðan nýja myntin var lögtekin, áttu
að fara suður með pessari seinustu postferð,
og svo úr pví hverfa landsmönnum úr sýn.
j>etta hefði nú átt að geta gengið kristilega
og skaplega, og pað pví fremur, sem blöðin,
mig minnir öll, höfðu auglýst breytinguna
á myntinni. Enda lítur eigi út fyrir annað,
enn að menn hjer um sveitir hafi vitað pað,
pví dagana áður enn póstur fór, komu menn
hópum saman að fá skipti. Enn livernig
fór nú? Fjöldi manna fjekk að vísu skipti,
enn margir fengu pau alls ekki, prátt fyrir
pað pó peir stæðu á pönum, um allan Ak-
ureyrarkaupstað, frá yfirvöldunum til verzl-
mundi víst margt fallegt skip hafa siglt á
grynningar“.
„í langan tíma eptir að jeg hafði
mist eikina, fannst mjer pað til einskis að
standa hjer: „Enginn er til, sem gleðst
yfir mjer“, andvarpaði jeg, „enginn sem
jeg get glatt““.
„,,Jú, til eru peir“, sungu fuglarnir,
sem byggðu hreiður sín í greinum mínum“.
„„Jú, til eru peir“, sagði hinn preytti,
sem leitaði hvíldar í skugga mínum“.
„„Jú, til eru peir“, sagði sjómaðurinn,
sem jeg varaði við skerjunum“.
„j>á leitaðist jeg um, og aðgætti að
pað var ekki allt eins eyðilegt og jeg hafði
hugsað; ennpá gekk hin fagra sól á hverj-
um degi um himinbogann, og jafnvel á nótt-
unni var tendrað ljós parna á hinu gróður-
lausa fjalli“.
Hinn sorgbitni maður stóð á fætur og
unarstjóranna og frá verzlunarstjörunum til
yfirvaldanna o. s. frv. Hverjum var petta
að kenna, munu menn spyrja; enn úr pvl
verður eigi leyst á aðra leið, enn að nýja
myntin hafi eigi verið nóg til. Einstakir
menn purftu pví að senda gömlu peningana
sína suður, svo peir yrðu eigi ónýtir. j>að
getur nú engum dulizt, að petta var í alla
staði ópægilegt, og hefði að minni hyggju
eigi átt að vera; enn látum pað nú vera.
Enn, livernig fer nú fyrir peim, sem eiga
nú eptir gamla peninga, pessa tryggðavini
sína, sem peir vilja nauðugir sjá af.? jpeir
verða ónýtir sem gjaldgeng mynt, manna á
milli; pað er sannleikur. J>ess vegna ræð
jeg nú öllum til, að láta greipar sópa um
hýbýli sín, og snúa um öllum pokum og
pungum, er gamla myntin kann í að leynast,
og leita til yfirvaldanna, hvernig peir eigi
við hana að losast, meðan tími er til: (f>að
má eigi vera seinna enn í febrúarmán., sem
gömlu peningarnir koma til Reykjavíkur.), og
pess vegna eru pessar línur skrifaðar.
Æflágrip
Jóns prests Yngvaldssonar.
Jón prestur Yngvaldsson er fæddur
að Reykjum í Mosfellssveit 7. d. janúarm.
1799. Foreldrar hans voru Yngvaldur
J>orkellsson, bóndi er síðast bjó í f>erney,
og Steinunn dóttir Jóns prests Hannessonar
frá Mosfelli. Foreldra sína missti hann á
æskuárum, og var hann pá tekin til fósturs
af Arnóri prófasti Jónssyni móðurbróður
sínum, er hann flutti frá Hestpingum að
Vatnsfirði í ísafjarðarsýslu, og nam hann
hjá honum skólamentir og var útskrifaður
með heiðarlegum vitnisburði 8. d. júlím.
1820 af Geir biskupi Vídalín.
jpar eptir dvaldi hann en um hríð
hjá Arnóri prófasti, að fráteknu 1 ári, er
hann var í Viðey hjá yfirdómsforseta Magn-
úsi Dr. Stefensen. J>ann 23 sept. 1823
kvongaðist hann jungfrú Gunnhildi Teits-
dóttur og ári síðar var hann kallaður til
aðstoðarprests í Mýrapingum í Dýrafirði og
tók hann prestvígslu 19. sept. 1824. J>jónaði
hann sem aðstoðarprestur i 2 ár hinni
erfiðu sókn Sæbóli á Yngvaldssandi, en fór
síðan sem aðstoðarprestur til jpórðar prests
Jónssonar á Lundi í Borgarfirði og var par
5 ár. Árið 1832 í janúarm. var honum veitt
Nesprestakall í Aðaldal, og flutti hann pang-
að sumarið eptir, andaðist par fyrri kona
hans vorið 1845 og hafði peim hjónum
ekki orðið barna auðið. Haustinu eptir 15.
d. októbersm. kvongaðist hann aptur Sigríði
prests ekkju jporbergsdóttur, sem nú lifir
hann, ekki var honum heldur barna auðið
í pessu hjónabandi.
gekk hægt um gólf á brekkunni. Sólin var
gengin undir, og stjörnurnar farnar að blika,
en hann gáði ekki að pví.
Loksins fjell hann á knje, studdi enn-
inu á stofn bjarkarinnar. „Faðir vor“, sagði
hann í hljóði.
En pað var langt siðan hann hafði beð-
ið með barnabæn sinni, og pegar kann kom
að priðju bæninni, voru orðin ekki framar
á tungu hans.
Og pau stóðu ekki heldur sknfuð I hjarta
hans; pví pegar suðaði í björkmm, og hin
lága rödd hvíslaði: „verði pinn vilji svo
á jörðu sem á himni“, pá stóð hann á fæt-
ur og þrísti höndunum að brjósti sjer og
andvarpaði pungan: „Drottinn, kenndu mjer
að biðja með pessari bæn af hjarta!“