Norðanfari - 20.04.1878, Blaðsíða 4

— 48 —
því maðurinn er klaufi að þýða. Ekki
ferst Jðni að bregða mjer >um „drambsemi£i
og „ílysjungsskap“, pví jeg vil fetla, að engin
maður á Islandi muni hafa meiri byrgðir,
af slíkri vörú en hann sjálfur, nema ef
vera skyldi Sölfi Helgason, eins og sjest í
öllum hans ritum; eins mun lifið í siðferðis-
legu tilliti hjá Jóni garminum!! stundum
hafa vorið í aumará ástandi, og ætti hann
að varast, að lá mjer og mínutn líkum, setn
höfum pð nokkurt hóf í samanburði við
hann. þjóðin liefir kallað mig Dalaskáld,
en pó Jón kalli hana vitlausa og fáfróða,
pá hafa pó mörg viðurnefni sem hún hefir
gefið fest við menn, bæði að fornu og nýju,
en ef Jón öfundar mig fyrir viðurnefnið pá
vil jeg kulla hann Alaskaskáld!! en par
sem Jón segir, að jeg hafi kveðið níð um
nafngreinda menn, getur ekki staðist, par
engin hefir dregið mig fyrir „lög og dóm“
en pað mun flestum kunnugt að Jón er
tvisvar strokinn af landi burt, — og pað
svo auðvirðilega í fyrra sinni, að hann
klæddist kvennbúningi, — og var dæmdur
i miklar fjesektir og fangelsi sem illmælis-
maður, en par sem Jón segir, að jeg yrki
pmjaður um menn, kalla jeg ekki, pó jeg
unni góðum mönnum sannmælis, og aldrei
hef jeg breytt svo, að jeg hafi purft, að
gjöra mig pann vesæling, sem Jón, að biðja
mótstöðumann minn vægðar, með smjaður-
mælum. En par sem hann kaliar rit mín
hneyxli í bökmenntum Islands, sem eru
gjörð til skemmtunnar fyrir alpýðu, pá hefði
hann aldrei átti að klekja „Göngu-Hrólfi“
út, pvi slík blöð eru sannkallað átumein í
bókmenntalífi voru, og virðistsumum „Skuld“
vera farin of mikið að líkjast bróðurnum,
og pví vil jeg spá, að jeg lifi hana, pví jeg
hefi beztu heilsu, en sumum virðist nú
„Skuld“ vera farin að kenna krankleika,
og af jeg lifi hana sem, líkast er, — eða
jeg verð ekki langlífur — mun jeg ekki
telja eptir mjer að yrkja eptir hana, og
pað jafnvel áður — náunganum til gamans
— um pau bæði feðgin Jón og „Skuld“.
Símon JBjarnarson.
Útlendar frjettir.
Kaupmannahöfn, 28. febr. 1878.
Siðan jeg Bkrifaði seinast hafa mikil
tíðindi orðið í austræna málinu, Ósman
paseha sat pá inniluktur í Plevna og hafði
verið pað í langan tíma. 10. desember gerði
hann útrás úr borginni og barðnt eins og
ljón við B,Ú8sa, en bæði var við afarmikinn
liðsmun að eiga og svo voru menn hans
allir að fram komnir af hungri og vosbúð.
Orustan endaði með pví, að Ósman særðist
sjálfur og allur herinn gafst upp. Ósman
er nú í varðhaldi hjá Rússum en vel hald-
inn. Síðan er stutt yfir að fara. Yið fa.ll
Plevna var aðalstyrkur Tyrkja búinn, enda
biðu peir nú hvern ósigurinn á fætur öðr-
nm. Her peirra í Schipkaskarði varð að gefast
upp 9. janúar. J>að voru 25 púsundir manna.
Rússaher komst við pað suður yfir Balkan
og seinasta orustan, sem nokkuð kvað að,
stóð við Adrianopel. |>ar unnu og Rússar
sigur og Tyrkir höfðu nú ekki aðra úrkosti
en biðja um vopnahlje. |>að fekkst, en pó
með afarkostum.
þegar Rússar voru komnir suður yfir
Balkan og Tyrkir gátu engri vörn komið
fyrir sig í norðurfylkjunum, mönnuðu Serbar
sig upp enn á ný og hófu ófrið gegn Tyrk-
um. Hann varð pó h vorki lángur nje skæð-
ur, pvi vörnin var lítil. Serbar náðu undir
sig nokkrum liæðum, og hjeldu svo sigri
hrósandi heim aptur. Grikkir risu og upp-
uui sömu mundir og vildu ná löndum und-
ir kig. Tyrkir sendu pá flota sinn til Grikk-
lands, en pegar pað frjettist, misstu peir al-
gjörlega kjarkinn og báðu Evrópu að sker-
ast í leikinn. J>að var gert og peim skipað
að hætta óspektunum.
þegar vopnahl jeð var komið á var farið
að tala um friðarskilmálana. Rússar settu
pað fyrst upp að mega fa^ra her sinn inn í
Miklagarð um stundarsakir, en pað vildu
Tyrkir ekki, pví pá grunaði að burtför
llússa kynni pá að dragast. Meðan í pessu
stappi stóð, heirntuðu Englendingar að mega
láta nokkuð af flota sínum fara til Mikla-
garðs til að vernda líf og eignir pegna sinna
par. Rússar kváðust pá taka Miklagarð,
og Soldán sá engin önnur úrræði en neita
Englendingum. betta hafði raunar minna
að pýða, pví Englendingar sendu herskipin
eigi að síður, og Tyrkir leyfðu peim að fara
i gegnum Bospórus, allt upp að Miklagarði.
Fyrir petta lá við ófrið milli Rússa og
Englendinga, en peir sættust í bráð upp á
að Englendingar færi burt, og Rússar lof-
uðu að taka ekki borgina.
Friðarskilmálarnir eru enn eigi fullbún-
ir nje almenningi kunnir til hlítar. J>að
eitt vita menn, að peir eru afarharðir, og
allt tekið af Tyrkjum í Evrópu, nema Mikli-
garður og landræma lítil við Bospórus.
Allt fyrir petta lítur pó ekki friðlega út.
Bretar og Austurrikismenn segjast ekki geta
gengið að friðarskilmálunum eins og peir
eru nú, og hóta ófrið. Bretar búa sig í á-
kafa og pjóðin vill óvæg fara í strið. |> a ð
lítur pvi nú út fyrir evrópeikst
s t r i ð.
í Ítalíu hafa pau tíðindi orðið, að Y iktor
2. Emanuel andaðist 9. jan. Hann var
fæddur 1820, og var einn hinn duglegasti
stjórnandi um sina daga. Elzti sonur hans
hefir nú tekið við riki. Hann heitir U m-
b e r t o 1. (Humbert).
Hjer um bil máhuði seinna eða 7. febr.
andaðist Píus pávi 9. eptir langa legu.
Haun hjet áður Mastai Ferretti og var fædd-
ur 1792. Pávi hefir hann verið síðan 1846
og er pað lengur en nokkur annar pávi
hefir verið. Síðan hefir verið valinn nýr
pávi. J>að var einn af kardinálum, er Pecci
hjet. Hanu kallar sig nú Leo 13.
í Frakklandi hafa pau tíðindi orðið,
að Mac Mahon varð að láta undan og taka
pjóðveldismenn í ráðaneytið aptur. Dufaure
gamli, sem opt hefir verið ráðgjafi, er nú
fyrir ráðaneytinu.
(Eptir „ísafold-4).
Edinburgh, 8. marz 1878.
Fulltrúar Rússa og Tyrkja skrifuðu
undir friðarskilmálana í San Stefano á
sunnudaginn er var [3. marz]. Skulu peir
Rússakeisari og soldán hafa selt hvor öðr-
um fullar tryggðir að hálfum mánuði liðn-
um. Skilmálarnir eru enn eigi birtir al-
menningi, og verða eigi, fyr en tryggðirnar
eru fram seldar af hálfu hvorra tveggja.
Sagt er að peir sjeu pessir: Tyrkjar greiði
Rússum 216 miljónir króna. Rússar fái
vígin Batúm, Kars, Ardahan og Bayazid í
Armeniu; hjeraðið Dóbrúdsja og eyjarnar í
Dúnármynni. Búlgaría sje gjörð fylki sjer
og hafi Rússar par setulið í 2 ár. Bosnia
og Herzegovina fái og sjálfsforræði. Sigl-
ingar milli Svartahafs og Miðjarðarhafs og
og aðrar fleiri greinir bíði stjórnendafund-
arins. Er talið líklegt, að hann Yerði seint
i p. mán.
Verzlunarfrjcttir frá Danmörku og
öðrum útlöndum eru hvergi nærri góðar,
en líkur til að verzlunin fari nú að batna
aptur, er ófriðnum er af ljett. íslenzkar
vðl'Ur kváðu hafa selzt illa margar. Af
saltfiski óseld 400 skipd, i Khöfn, er pöst-
skip fór, og af ýsu 300 skpd.; góður salt
fiskur vestfirskur hnakkakýldur, á boðstól-
um fyrir 56 kr., en gekk eigi út, ókýldur á
50— 52 kr.; í ýsu eigi boðið meira en 20
kr. p. e. helmingi minna en kaupmenn gáfu
almennt fyrir hana í fyrra). Lýsi (tært
hákarlslýsi) var í 50—52 kr. Tólg í 35—•
36 a., óselt 15000 pd. Haustull í 70—75
a. Sauðakjöt 58—60 kr. tunnan, og mikið
óselt. Fyrir saltaðar sauðargærur fengust
ekki nema rúmar 2 kr. Af útlendiuu
vörum hafði að eins kaffi og sykur lækk-
að i verði (kaffi 71—75 a., kandís 34 a.,
hvítt sykur 28 a.). Danskur rúgur ópurrk-
aður á 6,00—6,20 hver 118—119 pd., rúss*
neskur 6,00—6,80 hVer 114—118 pd., rúg-
mjöl 7,20—7,50 hver 100 pd.
Kirkjubruni. Aðfarnótt hins 10. p. m.
brann timburkirkjan á Lundarbrekku í Bárð-
ardal í |>ingeyjarsýslu til kaldra kola og
mikið af fatnaði og fleiru, sem par var inni,
einnig pvottar er úti voru til perris nálægt
kirkjunni, sem stóð í norðvestur af bænum
en veðurstaðan, pá suðaustan, svo að logan-
um sló frá bænum og sakaði hann pvi
ekkert. Eldurinn sást fyrst um nóttina
frá prestsetrinu Halldórsstöðum, sem stend-
ur að kalla móts við Lundarbrekku, að
vestanverðu við Skjálfandafljót, af mönnum
sera liöfðu verið á fótum fyrir venjulegann
fótaferðartima, og ætluðu að reka geldfjo
til afrjettar, er peir pegar hurfu frá og
yfir að Lundarbrekku, ásamt síra Magnúsi,
var pá fólk i sofum og vissi ekkert um brun-
ann. þá seinast frjettist hingað, vissu menn
ekkert hverjar orsakir hafa verið til brennu
pessarar; geta menn pvi helzt til, að pað
hafi verið lopteldur. '
Yeðuráttan. Optastnær hefír verið hjer
norðanátt með nokkurri snjókomu og hörk-
ura (5—7°) og 31. f. m. var hjer 13—14°
frost á R. Nú er aptur komin hlá'.a,
Aflabrögð og hafís. Næstl. laugardag,
13. p. m., var opið skip frá Hellu á Ár-
skógsströnd i legu á fertugu djúpi út af
Gjögrum en umkringt af hafísnum, er afl-
aði par á 3 klukkustundum 12 kúta lifrar
í hlut. — Sama daginn rjeri óðalsbóndi,
homöopath Arni Árnason á Hamri í Svarf-
aðardal, til fiskjar út i svo nefnd Múladjúp,
var par pá svo mikill hafís og lagís, að lin-
an varð varla lögð, og sjóharkan svo mikil,
að allajafna purlti að mölfa lagísinn millum
hafísjakanna frá bátnum og línunni; allt
fyrir pað aflaði Árni pó 48 í hlut af væn-
um porski, sem menn telja vist að sje af
nýrri ágöngu. — Áður en hafísinn kom, var
farið að aflast dálítið á Uppsaströnd af
hrognkelsum. — Snemma í pessum mánuði
hljóp töluvert af höfrungum undan ísnum
hjer inn á fjörð, og um leið varð fiskafla-
laust, en nokkrir höfrungar náðust; aptur
er nú farið að verða fiskvart hjer inn á
Polli. — Vakalaus hafpök af hafís eru nú
sögð hjer norðan fyrir landi og pað sem af
háfjöllum eygt lerður til hafs, Skagafjörð-
ur og Húnaflói eru sagðir fullir af hafís,
og hjer á ytri hluta Eyjafjarðar er hann
sagður varla ræður.
„NORDANFARU- -^|f <
á að verða 3(1 arkir að stærð p" e 11 a á r
[1878], og kosta 3 kr. hjer á landi, 4 kr.
í Danmörku og á Englandi, og 5 kr. I
Ameríku. Einstök númer kosta 16 aura.
Útsölumenn fá 7. hvert exempl. í sölulaun.
Auglýsingar eru teknar í blaðið fyrir 8 aura
hver lina. Yiðaukablöð eru prentuð á kostn-
að hlutaðeiganda. Ritstj.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónssont
Prentari Jónas Sveinsson.