Norðanfari - 02.08.1878, Blaðsíða 3

— 79 —
fvi, gaf jeg 'sýslumanninum í brjeflnu til
vitundar, að jeg hefðí brúkað markið á
geitpening, sauðfje og liross síðan að bókin
yfir mörk jþingeyjarsýslu 1866 kom út, og
að petta væri hægt að sanna, en svar upp
á nefnt brjef er en ókomið. Jeg vil leyfa
mjer að spyrja J. B. að, hvar pað mundi
lenda ef fmgeyingar og Eyjafjarðarsýslu-
búar, sem sammerkt eiga, færu að kalla
hverjir af öðrum og pað án röksemda og
sannana, pað fje er hvorutveggju vantar
á haustum af fjalli. og fast hafði maðurinn
um árið átt að halda í kollóttu gimbrina.
Fremur segir J. B. að jeg njóti afurðar
sauðsins, en ekkjan og börnin líði skaðan,
eigi nú pessi meðaumkan herra J. B. við
ekkjuna og börnin að vera sprottin af elsku
og hjálpsemi við munaðarlausa, pá sanni
hann kindina löglega ekkjunnar eign, er pá
andvirði kindarinnar eins og áður er getið
á reiðum höndum.
Loks endar J. B. greinina með pví
hæðnis svari að halda mig frómlyndan, og
pað sem yfir tekur um pann mann, að hann
telur sig kunningja minn. Nei ólán mitt
er meira enn svo, að geta átt herra Jón
Björnsson fyrir vin, en um frómlyndi mitt
ætla jeg góðum mönnnum að bera um hvert
jeg hefi sett míg út með að hafa út fje
með undirhyggju og kjænsku eða hvert jeg
sökum prjáls og óstands hafi veðsett eignir
mínar og orðið fyrir pað að tapa peim
rjetti, er góðir meðborgarar eiga í pví að
halda óskertum kjörgengis- og kosningar-
rjetti, um petta vil jeg eiga vottorð hjá
góðu fólki. Skyldi nú nokkur eiga pátt i
pessari afmálan, fyrir hvað ekkjur og fá-
tækir kynnu að hafa liðið tjón, ættu að
hafa litið áður í pann spegil, sem peir sæju
mynd sýna í, svo að peir ekki færu að eins
og farisearinn, sem rjettlætti sjálfan sig en
dæmdi tollheimtumanninn.
Lesendur góðir! veljið ykkur vini af
grein Jóns Bjarnarsonar!!
Skrifað á gamlaársdag 1877.
Sigurjón Magnússon
á Hallbjarnarstöðum.
Útlendar frjettlr.
Kaupmannahöfn, 26. maí1 1878.
Enn pá verður eigi fyrir sjeð hvort
friður verður eða styrjöld milli Bússa og
Englendinga. Yorið hefir gengið með samn-
ingum og friðartilraunum, kröfum og gagn-
kröfum, en lítið hefir gengið saman. Opt
hefir verið friðlega talað, en annað er að
sjá og heyra af fyrirbúnaði beggja. B,úss-
ar hafa dregið að sjer lið suður eptir og
komið nýjum hersveitum á fót, enda hafa
peir purft að bæla niður uppreistir í Búlg-
aríu, og Tyrkir eru heldur ekki af baki
dottnir, pað er sagt að peir hafi nú um 250
púsundir vopnaðra manna. J>eir hafa og
dregið að rýma vígi nokkur fyrir Bússum
sem peir skyldu gjöra eptir pví, er áskilið
var í friðnum. Englendingar hervæðast og
í ákafa; peir smíða ný skip og gjöra við
hin gömlu og senda pau til Miðjarðarhafs-
ins. |>að hefur og verið talað um að senda
flota til Eystrasalts. Meiri tíðindum pykir
sæta, að peir senda lið austan af Indlandi
°g láta pað bíða boðanna á Möltu. Lið
pað er hið vígmannlegasta. Er nú allmikið
skipt um í heiminum par sem Indverjar
stefna til Makedóníu og Grikklands hins
forna, Alexander mikla hefir varla órað
fyrir pví.
Mörgu er spáð um hvernig fara muni,
*) |>ó frjettabrjef petta sje skrifað 26. maí,
pá fengum vjer pað eigi fyrr en með 2.
ferð Díönu frá Khöfn, 25. júlí. Ritstj.
I ef til ófriðar kemur og eru pá borin sam-
an föng beggja. Bússar liafa meiri landher
og er illt að sækja pá frá sjó, eins og
reyndist í Krímstríðinu síðast, en Englend-
indar hafa mestan styrk af flota sínum, en
landher minni. Fjárhagur Bússa er slæm-
ur, en Englendingar hafa nóg fjeð, pó að
miklar sjeu skuldirnar. Stríðið síðasta hef-
ir orðið dýrt Rússum, og síðan pví lauk
hafa peir orðið að halda pessum liðssafnaði,
til pess að vera við öllu búnir. Margir
hyggja pví að Englendingar hafi með vilja
dregið allt á langinn til pess að hagur
Rússa yrði svo bágur að peir hefðu ekki
ráð á að halda út í nýtt stríð og yrðu að
ganga að kostum Englendinga. Auk pessa
hefir lið Rússa týnt tölunni við sóttir og
faraldur. Annað er pó, ef til vill, verra
fyrir Rússa og hættulegra, ef til striðs
kæmi, og pað er óánægjan, æsingarnar inn-
anlands. í Rússlandi er ekki pólitískt
frelsi og pað sem verra er, er, að persónu-
legt frelsi opt er fótum troðið. Hið leyni-
lega lögreglulið er hin bezta stoð stjórnar-
innar. Njósnarmenn pess og pefrakkar
eru um allt Rússland. J>ó að dómstólarnir
dæmi menn sýkna, er peim eigi alltaf borg-
ið við pað, lögreglustjórnin ofsækir pá stund-
um jafnt sem áður. Jpar sem svo er ástatt
koma jafnan upp leynileg fjelög og samsæri
mót stjórninni, og er nóg af peim í Búss-
landi. Menn pekkja lítið til pessara flokka,
peir eru almennt nefndir níhilistar (nihil
== ekkert) og lýtur pað nafn nokkuð til
pess að peir eru trúlausir. Fái Rússar
skell af Englendingum, búast menn við ó-
eirðum frá peim, pví að ekki er föðurlands-
ástinni fyrir að fara. Englendingar eiga
lika mikið á hættu við stríðið. Indland
hefir aldrei verið tryggt, og ef Rússar senda
her pangað, kynnu margir höfðingjar par
að ganga í lið með peim. J>ó að ekkert
yrði af pví, pá getur pað samt verið áhætta
fyrir Englendinga að senda indverskan her
og nota hann móti Rússum, pví að einmitt
við pað æfist herinn og finnur betur til sín,
og kann að sjá, sem vonlegt er, að Indland
er ofgott og ofstórt land, til pess að vera
sel og fjepúfa ensku prangaranna.
Nýlega hefir Schuwaloff sendiherra
Rússa í Lundúnum farið til Pjetursborgar
með erindi frá Englands-stjórn, nú er hann
snúinn aptur til Lundúna og vita menn
eigi gjörla enn pá hvað hann hefir afrekað,
en ensku blöðin telja nú friðarvon og segja
að málnm sje miðlað pannig, að rikjafund-
ur komist á, sem ræði um friðinn í San
Stefano, en eigi vilja Bússar gjöra hann
marklausan. — jprátt fyrir petta búa Rúss-
ar nú út víkingaskip til pess að ræna og taka
upp verzlunarskip Englendinga. Stjórnin
kveðst par hvergi nærri koma, en Nikolás
keisarasonur hefir pó pakkað forsprökkun-
um fyrir tiltækið; en illa pykir pað sæma
siðuðum mönnum, að gjöra út kussara og
reyfara á vorum dögum, Hvernig sem fer,
pá er líklegt að innan skamms verði annað-
hvort stríð, eða að málið komi í gjörð á
ríkjafundí. J>ó að hann komist á, er samt
eigi sjeð fyrir endann, pví að vel getur ris-
ið upp úr honum styrjöld og annar ófögn-
uður.
|>að bar til í Berlín pann 11. p. m.,
að maður nokkur skaut tvö skot á Yilhjálm
keisara, en missti hans. Keisarinn sat í
vagni sínum á heimleið til hallarinnar, og
var dóttir hans ein með honum. Keisaran-
um brá ekkert, og heilsaði hann hvað eptir
annað fólkinu, sem ekki linnti fagnaðarlát-
um og gleðiópum fyrir framan höllina, pví
að flestir j>jóðverjar elska keisarann, sem
peir kalla „öldunginn“. Keisarinn er nu
kominn yfir áttrætt og voru pví margir
hræddir um, að petta mundi hafa ill áhrif
á heilsu hans, en ekkert bar á pví, enda
er hann orðinn vanur við petta. j>að hefir
vist verið skotið á hann tvisvar áður. Sá
er skaut, heitir Hödel, hann er pjátrari frá
Leipzig, ungur maður um tvítugt, Hann
stóð fast á pví að hann hefði ætlað að
skjóta sjalfan sig, en farizt svona slysalega,
en margir sáu að hann miðaði á keisarann.
j>að varð fljótt uppvíst að Hödel var af
flokki sósíalista, en beinlínis eiga peir víst
engan pátt í tilræðinu, og óbeinlínis eru
peir sekir, par sem peir í ritum sínum
lofa pað, sem gott verk, að drepa konunga
og landsdrottna. Sósíalistar eru mann-
margir á þýskalandi. j>eir hafa mörg blöð
og tímarit, nokkrir pingmenn eru sósíalist-
ar; peir hafa haft fullkomið prentfrelsi og
fundafrelsi, hvaða óhæfu sem peir hafa
rætt og ritað um. j>egar Bismark frjetti
banatilræðið, telegraferaði hann strax til
Berlínar, að nú pyrfti að taka í taumana
hjá sósíalistum, og ráðaneytið samdi í skyndi
lagafrumvarp um pað, að takmarka mjög
ritfrelsi og málfrelsi sósíalista og refsa
harðlega æsingum peirra. Skyldu pau lög
standa í 3 ár. — j>ingmönnum pótti of
fljótt undið að pessu og pó að peir könn-
uðust við hvaða átumein sósíalistar væru í
mannlegu fjelagi, póttu peim lögin ísjárverð
og kvíða pví að pau mundu alls eigi ná
tilgangi sinum. Frumvarpinu var pví hrund-
ið með miklum atkvæðamun.
j>ann 1. maí hófst gripasýningin í Par-
ís. Mest ber par á gripum Englands og
Frakklands. j>ar eru gjafirnar, sem höfð-
ingjarnir á Indlandi gáfu prinsinum af
Wales í austurför hans, eru pær dýrar og
fagrar. IJndrun pykir sæta hve fljótt
Frakkar hafa náð sjer eptir styrjöldina
miklu og fjárútlátin til j>jóðverja, og má
par sjá krapt og blessun hóflegs frelsis.
— Nokkrir hafa farið fram á að halda al-
menna pjóðhátíð á Frakklandi í minningu
Voltaires pann 30. maí næstkomanda, pví
að pá eru 100 ár liðin frá dauðadegi hans.
Um leið vilja pessir menn gefa út safn og
samtíning úr ritum hans, par sem hann
hefir svívirt Krist og kristna trú mest og
verst, og vilja peir koma pví í hvers manns
eign á Frakklandi. j>eir segja: Yoltaire
hafði eigi virðingu fyrir neinu, og pví eig-
um vjer að bera virðingu fyrir honum.
Klerkar setja sig á móti pessu ráðalagi, og
stjórnin tekur í sama strenginn, enda væri
mannkynið pá illa heillum horfið, ef pað bæri
lotningu fyrir peim einum, sem ekki hafa
borið lotningu fyrir neinu. j>essir menn
mega annars reiða sig á, að væri Voltaire
uppi nú á dögum, pá mundi hann verða
fyrstur manna til pess að hæðast að heimsku
og hjegóma róstudólga pesssarar aldar.
Ur Bandafylkjunum koma pær fregnir,
að í sumar muni kommúnistar par gjöra
uppreist. Kommúnistar vilja hafa sameign
fjár og kvenna með fleiru. En sameignin,
eða fjárjöfnunin, er hið sama og engin eigi
neitt, og allir fari á höfuðið.
Hjeðan úr Danmörku er fátt að frjetta.
j>ingmenn ferðast um og halda fundi með
kjósendum sínum, nú eigast hægrimenn og
vinstrimenn lítið við, en fullur fjandskapur
er milli hinna óvægri og hinna spakari
vinstrimanna. Berg siglir liáan vind og
talar digurmannlega að vanda, honum er
pað líka óhætt, par sem hann er i minni
hluta, og veit, að hann parf ekki að fram-
kvæma pað í verki, sem hann mælir.
Nú hefir hæstirjettur pann 7. p. m.
dæmt, að konungur og ráðgjafi hans hafi
haft fullt vald og leyfi til pess að skipa
Jón ritara dómara og lögreglustjóra í fjár-
kláðamálinu. Sá dómur er pvert ofan í
dóm landsyfirrjettarins, sem áledt að pessi
skipuu ráðgjafans væri gegu stjórnarskránni,